Qəm leysani
Yüklə 2,8 Kb. Pdf görüntüsü
|
- Bu səhifədəki naviqasiya:
- Ġsgəndərov Nəbi Məhəmməd oğlu
169 O gün Ģəhid olanlardan biri də Mehdi idi. Horovlu kəndində doğulub boya-baĢa çatan bu oğlan orta məktəbi qurtarandan sonra iki il keçmiĢ sovetlər ordusunda əsgər olmuĢdu. Doğma el-obadan uzaqlarda da ürəyi Vətən hissi ilə döyünürdü Mehdinin. Yazdığı məktublarında narahatçılığı açıq-aĢkar bilinirdi onun... Əsgərlikdən qayıdandan sonra Mahmudlu dəmiryol stansiyasında, atası Lətifin yanında iĢləyirdi. Rayonun Hadrutla sərhəd kəndlərində erməni quldurlarının törətdiyi azğınlıqlar onu da dinc buraxmırdı. Günlərin birində cəbhə xəttindən xeyli aralı olan iĢ yerini tərk edib döyüĢçülərin sırasına qoĢuldu. Evdəkilər Mehdinin hərəkətindən narazı qalsalar da, onu inadından döndərə bilmədilər. - El-obamızın bu ağır günündə cəbhədə vuruĢan tay-tuĢlarımın gözünə düz baxa bilmirəm, - deyə Mehdi özünə bəraət qazandırdı... Onda hələ Cəbrayıl torpaqları düĢmən caynağına keçməmiĢdi. Onda hələ ġuĢanı, Laçını, Kəlbəcəri düĢmənə "peĢkəĢ" verən xəyanətkar əllər Cəbrayıl elimizə çatmırdı. Bu torpağın Ģirürəkli oğulları erməni quldurlarının yolu üstə köklü qaya kimi dayanıb hər dağı, dərəni alınmaz qalaya çevirmiĢdilər. Mehdi qeyrətinə güvəndiyi yaĢıdları ilə birlikdə torpaqlarımızı qoruyurdu... Əvvəllər Sur postunda, ondan sonra isə QıĢlaq kəndinin üst tərəfindəki "Armudlu" postunda dayanan bu igid oğlan döyüĢlərdə qorxmaz bir əsgər kimi tanınmıĢdı. Rayonun iĢğalından qabaq Mehdigilin dəstəsi DaĢbaĢı və Mülkədərə postlarında bir neçə dəfə düĢmənlə üz-üzə gəlmiĢ, döyüĢlərin birində mühasirəyə düĢmüĢdülər. O vaxtlar Mehdinin soyuqqanlığı və qorxmazlığı yoldaĢlarına da ürək-dirək vermiĢ, onlar uzun müddət davam edən atıĢmadan sonra, itki vermədən mühasirədən çıxa bilmiĢdilər... 1993-cü ilin avqust ayının 23-də rayonun dağlıq zonasında yerləĢən yaĢayıĢ məntəqələri iĢğal olunandan sonra Mehdigilin dəstəsi Çapand kəndi ətrafındakı postda dayanıb düĢmənin qarĢısını kəsmiĢdi. DüĢmən kəməndinə düĢən obaların tüstüsü ərĢə qalxdıqca Mehdi qəzəbindən tir-tir əsir, özünə yol tapa bilmirdi. Dayandıqları postun iki-üç kilometrliyindəki doğma ata ocağı horovlunun od tutub yanan evlərini gördükcə yaralı Ģir kimi düĢmən üstünə atılmağa hazır idi Mehdi... Qarabağ ellərinə səpilən xəyanət toxumu axır ki, Cəbrayılda da göyərdi o payız. 1993-cü ilin 23 oktyabrında beĢ ildən bəri düĢmənlə ölüm-dirim savaĢına qalxan igid oğullarımız elləri perik düĢən Cəbrayıl torpaqlarını ağlar gözlə tərk etdilər. SəriĢtəsiz komandirlərin qorxaqlığı düĢmənin əl-qolunu açdı burada. ĠĢğaldan bir neçə gün qabaq Quysaq kəndi ətrafında gedən döyüĢlərdə düĢməni əməlli-baĢlı əzən igidlərimiz köməksiz qaldıqlarından öz mövqelərini tərk edib geri çəkilməyə məcbur oldular. 170 Quysaqda gedən ağır döyüĢlər zamanı qulaqları tutulmuĢdu Mehdinin. Beyləqandakı hərbi qospitalda müalicə olunduqdan sonra ĠmiĢli ərazisində məskunlaĢan doğmalarına baĢ çəkib yenidən cəbhəyə qayıtmaq istəyəndə ona: . -Onsuz da Cəbrayıl batalyonu dağılıb, bir də ki, qeyrət çəkmək təkcə sənə qalmayıb ki, - dedilər. - Görürsənmi, bəziləri orda-burda daldalanıb baĢlarını kirləyirlər... Mehdiyə elə bil od vurdular. Qəzəblə yumruğunu düyünləyib: -Vətənin bu ağır günündə mən xəlvətdə qalıb baĢ kirləyə bilmərəm. Qoy, kim nə edir etsin - öz iĢidir. Mən sabah camaatımın qarĢısına alnıaçıq çıxmaq istəyirəm, - dedi... Və bir neçə gündən sonra Mehdi Gəncədəki hərbi hissəyə gedib yoldaĢlarına qoĢuldu... Dekabrın 23-də Gəncə ətrafında Ģəhid olmasa idi, qələbə gününə kimi döyüĢəsi idi Mehdi. Tale ona bu amanı, möhləti çox gördü. Qanlı bir tabuta sığınıb didərginlik əzabını yaĢayan doğmalarının üstünə gəldi o. Beyləqanın 3 saylı sovxo- zunun qəbiristanında uyuyan əmək qəhrəmanı, əslən Horovludan olan Sərdar Ġmrəliyevlə gor qonĢusu olmaq demə Ġsmayılov Mehdi Lətif oğlunun alın yazısı imiĢ... O müdhiĢ xəbərin elləri, obaları yorta-yorta dolaĢıb üstümüzə yüyürdüyü gün dünyanın qəm leysanı içimizə yağmaqda idi. Bulud hönkürtülü bu leysan təpədən-dırnağacan bizi göynətdikcə Ģəhid Mehdinin ruhu ilə qovuĢan nisgilimizdən hüzn dolu bir ağının ilk misraları puçurlanmaqda idi... Bu əcəl daĢıdımı, Ömrün yağıĢıdımı? Tale qarğıĢıdımı? – Sənə kim qıydı oğul? Tabutun qan içində, Üzüldü can içimdə... Dərd varmı bu biçimdə? – Qismətin buydu, oğul... 171 Ġsgəndərov Nəbi Məhəmməd oğlu doğulub - 01.02.1969-cu il, Cəbrayıl rayonu Tatar kəndi; Ģəhid olub - 22.12.1993-cü il, Gəncə bölgəsi BĠR SƏSĠN HARAYI Qara xəbər yel qanadlı olur - deyiblər. Bircə günün içərisində neçə-neçə obaları, elləri dolaĢıb bir dünya nisgili ilə qapıları döyür, ürəkləri parçalayır. Məhəmməd kiĢi o qarlı-Ģaxtalı dekabr ayında oğlu Nəbinin Ģəhid olduğunu eĢidincə sinəsindən elə bil daĢ asıldı. Dərdin ağırlığı onun qüssəli qamətini büküb yumağa döndərdi. Dəli bir harayla hönkürüb qıĢqırmaq istədisə də, bir anın içində səsini itirdi elə bil. Onun muğam üstə köklənən yanıqlı səsini illər boyu el-oba Ģən- liklərindən çox eĢitmiĢdik. "Qarabağ ġikəstəsi" onun dilində gur Ģəlalə kimi çağlayıb daĢanda adama elə gəlirdi ki, möcüzələr aləminə düĢüb. Tey dağı, Sirik meĢələri, DaĢ bulaq, Hacı Qaraman müqəddəsliyi, Qalacıq kəndinin tunc sinəli qayaları, "Divlər sarayı", Tumas ata bu səsin iĢığında açıq, aydın görünürdü... O gün müdhiĢ xəbər Məhəmməd kiĢinin təkcə belini bükməmiĢdi, səsini, avazını da almıĢdı əlindən. Ata dərdin oduyla qarsalandıqca oğlunun qanlı cənazəsini bağrına basıb yanıqlı səsi ilə oxĢamaq istəyirdi onu. O, Nəbi balasını sonuncu dəfə "Qarabağ Ģikəstəsi"nə bələmək istəyirdi, Ancaq səsini, avazını axtarıb tapa bilmirdi bu dar macalda. Birdən elə bil möcüzə baĢ verdi, onun iĢığı öləziyən sifəti Ģəhid balasının üzünə yaxınlaĢanda sinəsində qəhərə çevrilən səsi vulkan kimi püskürməyə baĢladı. Onun bircə anın içində çat-çat olan dodaqlarında qəmli bir nəğmə göyərməyə baĢladı: Sinəmin odu, oğul Ağzımın dadı, oğul. Yerə, göyə sığmayır, Səsim, fəryadım oğul. Bağrım baĢı qan oldu, Ürəyim Ģan-Ģan oldu. Baxdım qanlı saçına, Halım pəriĢan oldu... Yüklə 2,8 Kb. Dostları ilə paylaş:
|