139
Horadiz əməliyyatında özünün qeyrətli bir igid olduğunu bir daha sübut edən
eloğlumuz Qorqan uğrundakı döyüĢlərdə də fərqləndi. Ġgidliyini nəzərə alıb bir
nömrəli batalyonun 3-cü rotasında vzvod komandirinin müavini təyin etdilər onu.
Elxan duyub-anlayırdı ki, onun üzərinə böyük məsuliyyət hissi düĢür. DöyüĢ
zamanı az itki ilə məqsədə çatmaq istəyi onu daha cəsarətli edirdi. YoldaĢlarını
gözbəbəyi kimi qorumağa çalıĢan Elxan Əsgərov Qorqan uğrundakı döyüĢlərin
birində özünü qorumağı yaddan çıxardı. DüĢmən fürsət tapıb cəsarəti ilə
yoldaĢlarına ürək-dirək verən bu qeyrətli oğlanın odlu ürəyini niĢan aldı. Əsgərov
Elxan ġamil oğlu 1994-cü ilin 20 yanvarında Ģəhidlik zirvəsinə ucaldı...
Cəbrayılda dünyaya göz açan bu igid Saatlı rayonunun ġirinbəyli kənd
qəbiristanında özü boyda Vətən torpağını gor evi seçdi...
Bu gün Elxanın ölümündən xeyli keçsə də el-obası onu bir an da olsun
yaddan çıxarmayıb. Vətən yolunda Ģəhid olanlar əbədi yaĢamaq haqqı qazanırdı.
Elxan illər boyu bizim qan yaddaĢımızda özünün igidliyi ilə həmiĢə xatırlanıb
əzizlənəcək. Allah ona və cəmi Ģəhidlərə rəhmət eləsin...
Əsgərov XurĢud Əsgər oğlu
doğulub - 06.06.1974-cü il,
Cəbrayıl rayonu Dağ Xələfli kəndi;
Ģəhid olub - 04.03.1994-cü il,
Füzuli
rayonu Horadiz qəsəbəsi
KĠġĠ ÖMRÜ YAġAMISIN
Səndən əvvəl həmkəndlin Xıdırdan söhbət açmıĢıq, qardaĢ. O səndən
cəmisi ikicə ay qabaq dünyasını dəyiĢib. O da sənin kimi Dağ Xələflinin təmiz
havası ilə nəfəs alıb, sərin çeĢmələrindən su içib, kəndinizin qürub səmtindəki
Ziyaratın bəyaz zirvəsinə gözü dolusu tamaĢa edib. Qoy ruhun bizdən inciməsin
XurĢud, səndən yazmaq istəyi ilə yaĢadığımız anlarda əlimizin altında olan vərəq
yarım kağıza sığıĢan ömür yoluna dönə-dönə üz tutduq. Doğulduğun gündən Ģəhid
olduğun anadək keçdiyin iyirmiillik ömür yolunu axtarıb tapa bilmədik bu kağız-
da. Titrək xətlə qələmə alınan ömürnaməni kim yazıb görəsən? Atanmı, ananmı,
140
qardaĢ-bacınmı, dostun-doğmanmı? Nə qədər baĢ sındırdıqca da sualımızın iĢıq
ucu görünmədi, XurĢud. Didərginlik əzabı ilə yaĢadığımız günlərdə əlimiz çatmadı
ki, doğmalarınla görüĢüb onların nisgilli baxıĢlarından arayıb tapaq səni. Ona görə
də bağıĢla bizi, eloğlu, ünvanımıza üz tutan bu bir parça kağızdan axtarmalı olduq
səni. Adi Ģakird dəftərinin damalı vərəqində sənin həyat yolundan söz açılır:
Əsgərov XurĢud Əsgər oğlu 1974-cü il iyunun 6-da Cəbrayıl rayonunun
Dağ Xələfli kəndində anadan olmuĢ, 1991-ci ildə orta məktəbi bitirmiĢdir...
Bundan sonra sənin odlu-alovlu cəbhəyə uzanan ömür yolundan qısaca
söz açılır. Bildiyimiz odur ki, səni cəbhəyə qeyrətin gətirib, Vətən yaĢasın deyə dar
ayaqda canından keçmisən. Sənin barəndə düĢündükcə beĢ-on il qabaq yazılmıĢ bir
Ģeri xatırladıq:
Bircə əsim küləyini
ver mənə,
Bircə ovuc torpağına qısılım.
Nəğmə dolu ürəyini ver mənə,
QayalaĢan kipriyindən asılım...
Vətən hissi gur çaylara, zümzüməli çeĢmələrə, durna qatarına, səhər
mehinə qarıĢıb sənin ürəyindən adlayıb keçirdi, XurĢud. Elə ona görə də günəĢ
ziyası, damla saflığı var idi səndə. Belə amalla doğulanlar ĢimĢək ömürlü olsalar
da, əbədi yaĢamaq səadətinə qovuĢurlar. Ömrün dəyəri yaĢanmıĢ illərin uzunluğu
ilə yox, həyatda qalan izləri ilə ölçülür. Sən iyirmi illik ömrünlə həyatda elə iz
qoyubsan ki, əsrlərin tufanı, qasırğası onu yaddaĢımızdan silməyə qadir deyil. Sən
sözün əsl mənasında kiĢi ömrü yaĢamıcsn. Belə ömür yaĢamağa çoxunun hünəri
çatmadı, qardaĢ... sən torpaqlarımızın barıt qoxulu günlərində Sur, QuĢçular,
DaĢbaĢı postlarında yurda keĢik çəkmisən. Sonralar Tey və Qala dağlarının
ağuĢuna Sirik kəndinin üst tərəfindəki meĢəlikləri səngər edib Ziyaratın o üzündən
atılan mərmilərin yolunu kəsmisən. Dağ kəndlərinin camaatı ev-eĢiklərini tərk edib
Arazboyuna pənah gətirəndə, o vaxtlar sıralanan obalarımızı qoruyub saxlamaq
üçün silahdan yapıĢmısan. Erməni quldurları Horadizdə yolu bağlayarkən Araz
çayını o üzə keçib Mildə, Muğanda sıralanan qaçqın çadırlarında daldalanan ailə
üzvlərini, qohumlarını soraqlamısan...
Noyabrın ilk günlərində respublika prezidentinin çağırıĢı ilə yenidən ordu
sıralarına qayıdıb Ağdam istiqamətində gedən döyüĢlərdə iĢtirak etmisən...
Əsgəri olduğun hərbi hissə Horadiz qəsəbəsinə doğru uğurla irəliləyəndə
sevincindən qanadın olmayıb uçmağa. Cəbrayılın düĢmən caynağından geri alınan
Cocuq Mərcanlı kəndinə ayağın dəyəndə elə bilmisən ki, doğulduğun Dağ Xələfli
kəndinə qədəm qoymusan. Araz kənarında yerləĢən bu kənddən baxanda doğma
kəndinizi görə bilməsən də Ziyaratın qarlı zirvəsinə uzaqdan da olsa tamaĢa edib,
yurd həsrətini söndürmüsən. Ġnanmısan ki, tezliklə torpaqlarımız azad ediləcək...
Belə duyğularla yaĢadığın günlərin birində Lələ təpəsinə sığınan düĢmənlərin
141
atdığı güllədən sinən parçalanıb. Saleh adlı bir igid əsgərin baĢçılığı ilə döyüĢçü
dostların səni çətinliklə arxaya gətiriblər. Və bundan sonra əbədiyyət adlı Tanrı
məkanına səfərin baĢlayıb sənin. Getdiyin o sirli dünyadan bir daha qayıtmasan da,
Vətən torpağını gəzib dolaĢan müqəddəs ruhun həmiĢə bizimlə olacaq...
Əhmədov Məhəmməd Sabir oğlu
doğulub - 12.02.1970-ci il,
Bakı Ģəhəri;
Ģəhid olub - 12.02.1994-cü il,
Kəlbəcər rayonu YanĢaq kəndi
"ATA, MƏN GETDĠM"...
Məhəmməd haqqında məlumat almaq üçün onun atası, elimizin ağsaqqalı,
görkəmli xalq yazıçısı Sabir Əhmədlinin qonağı olduq. Onunla söhbətimizi
bütövlükdə diktofon lentinə aldıq. Sonra da qərara gəldik ki, bu söhbəti olduğu
kimi oxucularımıza çatdıraq. Deyəsən Sabir müəllimin söhbəti bütün Ģəhid ata-
larının qəlbindən axıb gələn isti, səmimi, qüssəli ürək sözləri idi...
-Sabir müəllim, istəkli oğlunuz Məhəmməd haqqında söhbət etmək üçün
gəlmiĢik. Sizin üçün nə qədər ağır olsa da biz o günləri - Məhəmmədli günlərinizi
yada salmaq istədik.
Məhəmmədin Murov dağlarında, YanĢaqda ömrünün bitməsindən üç il
keçir. 1994-cü il fevralın 12-də gecə ikidən üçə iĢləyəndə o, YanĢaq yaxınlığında,
Kəlbəcər dağlarında, qara-qırova bürünmüĢ dağ yamaclarının birində tək bir güllə
ilə Ģəhid olub. Sonra öyrəndim, mən bildim ki, gecə görən niĢançılar - snayperlər
vurublar onu. Bu hadisə baĢ verib. Amma hələ indiyə qədər mən, onun anası, ailə
bunu gerçəklik kimi ağlımıza sığıĢdıra bilmirik. ƏyləĢmiĢik, bu stoldu, həyətdi,
bağçadı, həmiĢəki kimidi, həmiĢəki qaydasındadı. Gün doğur, gün batır, iĢə gedən
iĢə gedir, adi həyatdı və burada heç bir ağrı duymursan. Birdən yadına düĢür ki, bu
oğlan yoxdu. Onun 24 yaĢı hələ tamam olmamıĢdı. Özü də həyat eĢqi güclü,
yaĢamaq həvəsi aĢıb-daĢan bir oğlan idi. Yoxdu indi o. Bu həyatla çox bağlı olan,
həyatı sevən əziz bir adamın yoxluğu ağır olur. Bütün bunları baĢına gəlməyən