www.vivo-book.com
47
Qoca sağ əlində boş tutduğu
ipi sol əliylə tilov
ağacından ehmalca açdı. İndi o, balığa heç nə hiss
etdirmədən kəndiri suya istədiyi qədər buraxa bilərdi. “İlin
bu
fəslində, sahildən bu qədər aralıda xırda balıq olmaz;
yəqin çox yekə balıqdır. Ye, balığım, buyur, nuş elə
sardinanı! Yem təzədir. Altı
yüz fut dərinlikdə, yəqin ki,
sənin yerin çox soyuqdur, üşüyürsən. Həm qaranlıqdır, həm
də soyuq. İndi o qaranlıqda
bir dəfə çevril, sonra əvvəlki
vəziyyətinə qayıdıb yenə yeməyində ol!”
Tillov ipi yavaşca titrəyib tərpəndi.
Sonra bərkdən
dartıldı; görünür, balıq sardinanı qarmaqdan qopara bilmirdi.
Sonra daha heç nə baş vermədi. Qoca səsləndi:
– Hə, gəl görüm. Bir də, hə! Yaxşı-yaxşı iylə! Qoy
ləzzətli iy səni məst eləsin. İştahla ye! Onları yeyəndən
sonra tunesin də dadına bax. Tunesin əti bir az bərk olsa da,
əcəb ləzzətlidir. Çəkinmə, balığım, ye getsin!
Tilov ipini baş barmağıyla və şəhadət barmağı arasında
tutduğu halda, qoca başqa iplərə də nəzər yetirdi. Sonra yenə
yüngülvari təkan hiss elədi.