Özəlləşdirmə prosesində vauçerlərdən Rusiya, Belarus, Moldova, Rumıniya,
Estoniya, Qırğızıstan,
Sloveniya və Ukraynada da istifadə olunmuşdur. Kuponlar
Çexiya və Slovakiya
Respublikalarında, Bolqarıstanda, Qazaxıstanda və birinci variantda Qırğızıstanda tətbiq edilmişdir.
Çexiya Respublikasında kuponlar adlı olmuş və sahibinə öz xallarını ya birbaşa formada
hərraclarda reallaşdırıb müəssisələrin səhmlərini almaq, ya da dolayı yolla onları investisiya
özəlləşdirmə fondlarında yerləşdirmək hüququ vermişdir. Şəhadətnamələrdən Polşada, Rumıniyada
və Azərbaycanda ** istifadə olunmuşdur. İstifadə variantlarının sayı və imkanlarının dərəcəsinə
görə özəlləşdirmə sənədləri də adlı və adsız olmaqla iki yerə ayrılır. Adlı sənədlər Belarusda,
Çexiya və Slovakiya Respublikalarında, Estoniya, Latviya, Litva, Qazaxıstan və Ukraynada
tətbiq edilmişdir. Adsız
sənədlərdən isə Rusiyada, Sloveniyada, Azərbaycanda və digər ölkələrdə
istifadə olunmuşdur. Polşa, Rusiya və Azərbaycanda qəbul edilmiş özəlləşdirmə proqramları
tətbiq olunan sənədlərdən sərbəst surətdə alqı-satqı vasitəsi kimi istifadə etməyə, onu bağışlamağa
və dəyişdirməyə icazə verirdi. Qazaxıstan, Çexiya və Slovakiya, Sloveniya və Ukraynada istifadə
olunan özəlləşdirmə sənədlərindən alqı-satqı vasitəsi kimi istifadə edilməsi qadağan olunurdu.
Göründüyü kimi, adlı və adsız olmasından asılı olaraq özəlləşdirmə sənədlərindən alqı-satqı və
dəyişdirilmə obyektinə görə istifadə variantıları da müxtəlif ölkələrin praktikasında fərqli
qaydalarda tətbiq olunmuşdur. Məsələn, Slovakiyada özəlləşdirmə sənədinin adsız olmasına
baxmayaraq, onun sərbəst alqı-satqısı, dəyişdirilməsi qadağan edilirdi. Bir çox hallarda
özəlləşdirmə sənədlərindən ikinci bazarda sövdələşmə vasitəsi kimi
istifadə edilməsinə icazə
verilmiş, bəzi hallarda isə belə əməliyyat qadağan olunmuşdur. Məsələn, Rusiya vauçeri, Litva
kuponu, Qırğız kuponu belə hüquqa malik olsalar da, çex və slovak kupon kitabçaları, moldavan
milli istiqrazları və başqaları ikinci bazarda yenidən satış hüququndan məhrum edilmişdir.
3.3. Kütləvi özəlləşdirmə proqramlarında mübadilə mexanizmləri
KÖP-də mübadilə mexanizmlərini iki nöqteyi-nəzərdən satıcının (səhmləri satan və bölüşdürən
təşkilat) və alıcının (özəlləşdirmə sənədlərindən istifadəyə çalışan əhali) mövqeyindən təhlil etmək
olar.
Satıcının nöqteyi - nəzərində bu məsələyə yanaşma üç variantda mümkündür: birbaşa, dolayı və
qarışıq (birbaşa - dolayı).
Birbaşa variantda SC-lərinin səhmləri vasitəsiz olaraq özəlləşdirmə sənədlərinə,
başqa sözlə desək,
vauçerlərə və ya kuponlara dəyişdirilir. Bu proses ya özəlləşdirməyə məsul orqanın təşkil etdiyi
hərraclar, ya da ki, kompyuter şəbəkəsi vasitəsilə həyata keçirilir. Birbaşa variantdan Albaniya,
Azərbaycan, Rusiya, Belarus, Moldova, Ukrayna və Qırğızıstanda hərraclar vasitəsilə istifadə
olunmuşdur. Kompyuterlərin köməyi ilə bu variant, həmçinin Çexiya və Slovakiya
Respublikalarında tətbiq edilmişdir. Dolayı variant zamanı kütləvi özəlləşdirmədə iştirak edən
şirkətlərin səhmləri birinci mərhələdə milli investisiya fondlarına daxil edilir.
Dövlətin təşkil etdiyi
MİF-lər səhm paketinin idarə edilməsini müəyyən müddətə qədər həyata keçirirlər (Polşada 10 il
ərzində). Beləliklə də, MİF formal şəkildə SC-lərin səhmlərinin sahibinə çevrilir. Fondun idarə
olunması onun portfelinə daxil olan şirkətlərin səhmlərinin məzənnəsini netto-aktivlər vasitəsilə
maksimum səviyyədə artırmağa səy göstərən müdriyyət tərəfindən həyata keçirilir. İkinci
mərhələdə investisiya fondlarında yerləşdirilən səhmlərin kupon, vauçer və şəhadətnamə sahibləri
arasında bölüşdürülmə prosesi aparılır. Bu proses Polşada fondların Varşava Fond Birjasında
qeydiyyatından sonra, təxminən 1997-ci il 1 sentyabrından etibarən həyata keçirilmişdir.
Qazaxıstanda analoji proses axırıncı çek hərraclarından sonra reallaşdırılırdı. Belə fondların
idarəolunmasının səmərəliliyini artırmaq məqsədilə bir çox proqramlarda müdriyyətə beynəlxalq
ekspertlərin daxil edilməsi nəzərdə tutulmuşdur. Belə idarəedici qrupların fəaliyyəti əsasən fondun
nəzarətində olan şirkətləri bazar şəraitində müstəqil fəaliyyətə hazırlamaqdan ibarət idi.
Dolayı yolla səhmlərin bölüşdürülməsi variantı üzrə Polşada 508 SC-nin əhatə etdiyi 15 MİF,
Rumıniyada 5 MİF, Qazaxıstanda 89 özəl fond fəaliyyət göstərirdi. Bu variantdan Sloveniyada da
istifadə edilsə də, orda fondların sayı məlum deyildir. Polşada investisiya fondlarını
özəlləşdirmə
nazirliyi yaratdığı halda, Qazaxıstanda bu proses özəl investorların öhdəsinə buraxılmışdı. Lakin,
belə fondları yaratmaq istəyənlərin Qazaxıstanın Dövlət Əmlakının idarə edilməsi üzrə Dövlət
Komitəsindən lisenziya alması vacib hesab edilirdi. Bolqarıstanda istifadə olunmuş qarışıq
kombinələşdirilmiş variantı "birbaşa - dolayı" adlandırmaq mümkündür. Belə ki, bu ölkədə
özəlləşdirilmək məqsədilə ayrılmış 300 SC-nin səhmləri dolayı yolla 20 investisiya fondu arasında
bölüşdürülmüş, 200 SC-nin səhmləri isə birbaşa vauçerlərə dəyişdirilmişdir.
Alıcının nöqteyi-nəzərindən KÖP-də mübadilə mexanizmini iki variantda təsnifləşdirmək
mümkündür: investisiya institutlarının sərbəst və ya məcburi seçimi. Sərbəst seçim variantında özəl
investor azad surətdə SC-ni və ya investisiya fondunu seçir, öz vauçerini, kuponunu və
şəhadətnaməsini müstəqil surətdə orda yerləşdirirdi. Bu variantdan Rusiya Federasiyasında, Çexiya
və Slovakiya Respublikalarında, Qazaxıstanda, Qırğızıstanda və Azərbaycanda
geniş istifadə
edilmişdir. Bu ölkələrin vətəndaşları özəlləşdirmə sənədlərini ya investisiya fondlarının, ya da SC-
lərin səhmlərinə dəyişdirmişdilər. Rusiyada vauçer sahibləri özəlləşdirmə sənədlərindən üç
mümkün üsulla istifadə hüququna malik idilər. Onlar bir variant üzrə həmin sənədləri hərraclar və
ya tenderlər vasitəsilə özəlləşdirilən müəssisələrin səhmlərinə dəyişdirə, ikinci variantda
investisiya fondlarının səhmlərini ala, üçüncü halda isə sata bilərdi. İkinci üsul istisna olmaqla,
bunları Azərbaycan vətəndaşlarına da şamil etmək mümkündür. Çexiya və Slovakiya
Respublikalarında vauçer sahibləri "sıfırıncı raund"un gedişində öz xallarını müxtəlif investisiya
özəlləşdirmə fondlarına vermək imkanına malik idilər. Bu ölkələrdə təxminən 5,8 min nəfər
(kütləvi özəlləşdirmədə iştirak edənlərin üçdə ikisi) öz xallarını bütövlükdə, daha 420 min nəfər
isə qismən İÖF-yə vermişdir. Ölkə üzrə dövriyyədə olan cəmi vauçerlərin 72 faizi İÖF-ə daxil
olmuşdur. Sərbəst seçimin mövcud olmadığı variantda özəlləşdirmə sənədlərinin sahibləri konkret
investisiya fondları tərəfindən buraxılan səhmləri və ya səhm şəhadətnamələrini almağa
məcburdurlar.
Bu zaman investisiya fondlarının siyahısı özəlləşdirməyə məsul olan mərkəzi orqan tərəfindən
müəyyənləşdirilir.
Belə variantdan Polşada, Slovakiyada, Rumıniyada və qismən də Bolqarıstanda
istifadə olunmuşdur. Hər iki varinatda investisiya fondları müxtəlif funksiyalar yerinə yetirmişdilər.
Kütləvi özəlləşdirmə modellərinin hamısında proqram səviyyəsində olsa da, investisiya fondlarının
müəyyən miqdarda mülkiyyətin bir və ya bir neçə subyektdə mərkəzlləşdirilməsi məqsədilə
yaradılması nəzərdə tutulmuşdu. Bunun üçün investisiya fondları tərəfindən müxtəlif mexanizmlər
tətbiq edilmişdir. Rusiyada hökumət özəl investisiya fondlarının həm açıq və həm də qapalı tipdə
formalaşdırılmasına şərait yaratmaqla yanaşı, onların fəaliyyətini stimullaşdırmaq məqsədilə
vergidən azadolma və digər güzəştlər tətbiq etmişdir. Belə fondlar Rusiya özəlləşdirmə
praktikasında mülkiyyətin dövlətsizləşdirilməsi sisteminin "kortəbii", "fakultativ" elementləri
hesab olunurdu. Qanunla fondlara likvid
maliyyə aktivləri ilə deyil, yalnız vauçerlərlə