1) AZAD BAZAR MODELİ. Bu modelin reallaşdırılması zamanı
vətəndaşlar müəyyən olunmuş
nominal dəyərdə pul vahidi ilə ifadə edilmiş vauçerlər əldə edirlər. Bu vauçerləri bazarda satmaq
və yaxud almaq sərbəst şəkildə həyata keçirilir.
Belə vauçerlər sahiblərinə onu səhmdar cəmiyyətlərinin səhmlərinə dəyişmək və yaxud özəl
investisiya fondlarının səhmlərini almaq hüququnu təmin edir (Rusiya, Azərbaycan və Gürcüstanda
olduğu kimi)
2) QARIŞIQ MODEL. Bu model çərçivəsində vətəndaşlar müəyyən xal miqdarında kuponlar
alırlar ki, onlar adlı olmaqla, alqı-satqı obyektinə daxil olmur. Onun dəyişdirilməsi mexanizmi
dövlət tərəfindən sərt formada tənzimlənir. Kuponların səhmlərə dəyişdirilməsi prosesi ya
hərracların təşkili (misal olaraq Qırğızıstan və Qazaxstanı göstərmək olar), ya da
kompüterdə bölgü
mexanizminin tətbiqi (Çexiya və Slovakiya respublikalarında olduğu kimi) vasitəsilə aparılır.
3) MƏRKƏZLƏŞDİRİLMİŞ TƏNZİMLƏNMƏ MODELİ. Bu modeldə vətəndaş nominal dəyərə
malik olmayan, lakin səhm almaq hüququnu təsbit və özündə dövlət əmlakının müəyyən nisbətini
ifadə edən şəhadətnamə alır. Bu şəhadətnamələr adlı qiymətli kağız hesab olunur. Onların
dəyişdirilməsi, satılması və ya üçüncü şəxsə verilməsi qadağan edilir. Bundan əlavə, bu
şəhadətnamələr mütləq mərkəzləşdirilmiş şəkildə təşkil olunmuş milli investisiya fondlarında
yerləşdirilir. Fondlar da öz növbəsində kütləvi özəlləşdirməyə cəlb edilən bütün şirkətlərin
səhmlərini alıb bazar qiymətinə uyğun olaraq vətəndaşların çeklərinə, vauçerlərinə və
şəhadətnamələrinə dəyişirlər.
Azad bazar modelli özəlləşdirməyə Rusiyanın vauçer proqramı daha yaxın hesab
olunur.Proqramda bütün Rusiya müəssisələrinin iştirakı, investisiya fondlarının
əksər hallarda özəl
statusla yaradılması nəzərdə tutulurdu. Vətəndaşlar vauçerlərini sata, bağışlaya, dövlət tərəfindən
nəzarətin praktiki olaraq həyata keçirilmədiyi fond birjalarında, investisiya fondlarında səhmlərə
dəyişdirə bilərdilər. Bu model şübhəsiz ki, daha liberal olmaqla bazar prinsiplərinə xeyli dərəcədə
uyğundur.
Qarışıq modelə daha çox uyğun gələn Çexiya,
Slovakiya, Qırğızıstan və Qazaxstanın özəlləşdirmə
proqramlarıdır. (Yeri gəlmişkən qeyd edək ki, bir vaxtlar Rusiya və Azərbaycanda da adlı
səhmlərin buraxılması və bu məqsədlə hər bir vətəndaşa bank hesabının açılması müzakirələrə
çıxarılmış, sonradan bank sisteminin bu gərginliklərə dözə bilməyəcəyi əsas götürülərək onun
tətbiqi məsələsi gündəlikdən kənarlaşdırılmışdır).
Çexiyada müəssisələr öz istəkləri ilə özəlləşdirmə proqramlarına qoşula, özəl şəxslər tərəfindən
investisiya özəlləşdirmə fondları yarada və hər bir vətəndaş onun səhmlərini almaq haqda qərarı
müstəqil surətdə verə bilərdi. Bölgü mexanizminin idarə edilməsi və ona nəzarət az da olsa
mərkəzləşdirilmiş qaydada həyata keçirilirdi. Belə ki, özəlləşdirmənin
gedişinə məsul orqan
mərkəzləşdirilmiş şəkildə səhmlərin qiymətini xallarla təyin edir və həmçinin müəssisələr
haqqında informasiyalar yayırdı. Onlar hərracların keçirilməsinin mürəkkəb qaydalarını işləyib
hazırlayaraq və hətta Oskar Lanqe* metodu ilə qabaqcadan bağlanmış müqavilələrlə hərracları
kompüterdə "yamsılayırdılar".
Çexiyada özəlləşdirmənin gedişinə məsul orqanlar özlərini "auksionçu" kimi aparır, raundların
ardıcıl gedişi zamanı qiymətlərin korrektəsini təmin edir, bir sözlə, bazar mexanizmlərini əvəz
etməyə səy göstərirdilər. Həddindən yüksək və yaxud aşağı tələbin formalaşdığı hallarda hətta
ehtiyatda saxladıqları müəssisənin özəlləşdirilməsi prosesindən "götürmək"
hüququndan da istifadə
edirdilər.
Polşanın özəlləşdirmə modelinin həddindən yüksək səviyyədə inzibati sxemlə, mərkəzləşdirilmiş
tənzimləmə üsulu ilə həyata keçirilməsi faktı heç kimdə şübhə doğurmur. Özəlləşdirmə nazirliyinin
köməyi ilə hökumət müəssisələrin vəziyyətini yenidən təhlil edir, proqramda iştirak üçün
müəssisələri məcburi qaydada seçir, milli investsiya fondlarını
təşkil edir, onun birinci müşahidə
şurasını təyin etməklə bərabər, onlardan mütəxəsislərin fondda işə götürülməsi barədə hesabat tələb
edirdi. Polşa modeli aşağıdan yuxarı şaquli surətdə istiqamətlənmiş, idarə olunmaz özəlləşdirməyə
gətirib çıxarmamaq üçün ehtiyat mexanizmləri ilə təmin olunmuşdu.Bütün bunlarla yanaşı Polşa
modeli özündə bazar münasibətlərinin bəzi elementlərini əks etdirən bir sıra xüsusiyyətləri də
təcəssüm etdirirdi. Belə ki, Polşada özəlləşdirmə şəhadətnamələri bütün
proses boyu likvidliyi ilə
fərqlənmiş, hətta 1996-cı ildə onun qiyməti start qiymətindən 8,5 dəfə bahalaşaraq 169 yeni Polşa
zlotına bərabər olmuşdur.
Bununla bərabər, fondların səhmləri Varşava birjasında sərbəst surətdə mübadilə olunduğu kimi,
özəlləşdirmə şəhadətnaməsinin fondlarda yerləşdirilməsi prosesi də müstəqil aparılırdı. Nəhayət,
işçilərə məxsus səhm payı da azad formada təyin olunmuş sxem üzrə dəyişdirilə bilərdi.
Rusiya modeli özəlləşdirməni nəzarətsizlik ucbatından idarəolunmaz prosesə, sosial gərginliklərə
gətirib çıxartdığına görə nə qədər tənqid olunursa, Polşa modeli də əks mövqedən daha sərt nəzarət
mexanizmlərinin tətbiqinə görə təqdir edilməlidir.
Hər iki təcrübənin nəticələri baxımından müqayisəsi bir daha Polşa
modelinin üstünlüyünü sübut
edir. Polşanın özəlləşdirmə naziri Veslava Kaçmarekanın ifadəsi - "investisiya fondlarının
idarəetmə qrupu mütləq müəssisələr üçün həkim rolunu oynamalıdır"1- prosesə yanaşmada özünü
doğrultdu.
3.2. Kütləvi özəlləşdirmə proqramlarında təklif və tələb aspektləri
Hər bir kütləvi özəlləşdirmə proqramının reallaşdırılması səhmlərə tələb və təklifin tarazlığını əks
etdirərək vasitəçi institutlardan istifadə yolu ilə onların mübadilə mexanizmini də özündə
birləşdirir. Bu baxımdan KÖP-i bütün post sosialist ölkələrinə xarakterik olan üç qrup parametr
üzrə xarakterizə etmək mümkündür: Birincisi, özəlləşdirmədə nə qədər və hansı tip müəssisələr
iştirak edir (təklif aspekti). İkincisi, əhalinin hansı hissəsi bu prosesə cəlb edilir (tələb aspekti).
Üçüncüsü, özəlləşdirmədə bölgü mexanizmi necə fəaliyyət
göstərir və ya başqa sözlə, əhali
səhmləri hardan - hərraclardan, yoxsa, vasitəçilərdən və yaxud investisiya fondlarından alır
(səhmlərin bölgü mexanizmi).
Təklif aspektinə KÖP vasitəsilə səhmlərinin bölüşdürülməsi nəzərdə tutulan dövlət əmlakının
müxtəlif formaları daxildir. Burda az əhəmiyyət kəsb etməyən məsələlərdən biri də ayrı-ayrı
ölkələr arasındakı fərqlərdir. Ümumillikdə əmlakın özəlləşdirmə baxımından bölgüsünü üç
müxtəlif variantda həyata keçirmək olar. Bunlar aşağıdakılardır:
- mənzillərin, mülklərin və firmaların özəlləşdirilməsi;