Avtsraliya sahillərində sirkonu, Hindistan sahillərində ilmeniti,
Namibiya sahillərində almazı, ABŞ sahillərində sirkonu, qızılı,
Baltik dənizi sahillərində kəhrəba və s.-ni göstərə bilərik.
Üçüncü - şelf zonasının daha dərin yerlərində, materik
ətəklərində cəmlənmiş fosforit yataqlarıdır. Bu, ən çox Sakit
Okeanda aşkar edilmişdir. Məlum olmuşdur ki, şelf sahəsinin
fosforit ehtiyatının 1/100 hissəsi bir neçə on illər fosfor kübrəsinə
olan tələbatı ödəyə bilər. Lakin hələlik heç bir ölkədə onun sənaye
istehsalı təşkil olunmamışdır.
Dünya ökeanının sərvətlərinə, eləcə də batmış gəmiləri aid
edirlər. Okeanoloqlar Dünya okeanında 1 milyona qədər gəminin
batdığını hesablamışlar. Belə tapıntılar daha çox Atlantik okeanı
hövzəsində aşkar edilmişdir. Bu, əsasən uzun tarixi dövr ərzində
Avropaya böyük miqdarda qızıl, gümüş, və s. sərvətlər aparan
gəmilərin tufan və qasırğalar zamanı məhv olması, batması ilə
əlaqədardır. Son zamanlar müasir texnikanın köməyi ilə okeanın
dibində onlarla gəmilər tapılmış və külli miqdar xəzinə əldə
edilmişdir.
1985-ci ildə amerikalılar 1912-ci ildə batmış «Titanik»
gəmisini tapmış və onun seyflərində milyard dollarlıq xəzinənin, o
cümlədən 26 min gümüş podnos və boşqabın olduğunu müəyyən
etmişlər. 4 km dərinlikdən hələlik onları qaldırmağa nail olmamışlar.
Digər tərəfdən II Dünya müharibəsi illərində Murmanskdan
Đngiltərəyə gedən «Edinburq» krayserində tərəfdaşların hərbi
sursatlarının Ödənilməsi məqsədilə 465 qızıl külçə aparılmışdı.
Krayser Barents dənizində alman sualtı gəmilərinin hücumuna
məruz qalmış və zədələnmişdir. Qızılın başqa əllərə keçməməsi
üçün gəminin batırılması əmri verilmişdir. 40 ildən sonra 260 m
dərinlikdə gəmi tapılmış və qızıllar çıxarılmışdır.
Đqlim resurslarına tükənməyən günəş və külək enerjisi,
habelə rütubət daxildir. Elmi ədəbiyyatlarda günəş enerjisi müxtəlif
kəmiyyət göstəricilərinə görə qiymətləndirilir. Daha doğrusu, o
müxtəlif göstəricilərlə ölçülür - (coulla 1,5 x 1022c, kilokalori ilə -
I34xl019 kkal və kilovatla - 178,6xl012 kvt). Qeyd etmək lazımdır
ki, il ərzində Yer səthinə 1,56 x 1018 kvt saat günəş enerjisi daxil
olur. Lakin həmin enerjinin atmosferdə əks olunduğu üçün yarıdan
çoxu yer səthinə çatmır. Nəticədə quru və okean səthinə 1014 kvt və
ya 10-s mlrd.kvt saat radiasiya gəlib çatır (quru və okean səthinin
lkm2-nə 0,16 kvt). Əlbəttə, bu enerjinin çox cüzi hissəsi praktik
cəhətdən istifadə oluna bilər. Bunun əsas səbəblərindən biri günəş
enerjisinın zəif sıxlığa malik olmasıdır. Sübut olunmuşdur ki,
yüksək enliklərdə günəş enerjisinin sıxlığı 80-130 Vt/m2, mülayim
qurşaqda 130-210, "tropik səhralarda 210-250 Vt/m2-dir. Bu o
deməkdir ki, inkişafda olan ölkələrdə günəş enerjisindən istifadə
üçün əsaslı şərait vardır. MDB ölkələrində belə şəraitdə təqribən 130
mln. nəfər, o cümlədən 60 mln. kənd əhalisi yaşayır.
Küləyin enerji potensialı da müxtəlif cür qiymətləndirilir.
1989-cu ildə MĐRƏK-in 14-cü sessiyasında bu potensial 300 mlrd.
kvt/saat hesablanmışdır. Lakin bu ehtiyatdan texniki istifadəyə cəmi
1,5% yararlıdır. Başlıca maneə külək enerjisinin dağınıqlığı və
mütəmadi olmamasıdır. Lakin Yer kürəsində elə ərazilər vardır ki,
küləklər güclü və uzunmüddətli əsir. Belə rayonlardan Şimal, Baltik
və Adriatik dənizlərinin sahillərini misal göstərmək olar.
Đqlim resursları kənd təsərrüfatının inkişafına xidmət edən və
havanı, rütubəti, işığı, istini, əlverişli şəraiti özündə birləşdirən
aqroiqlim resurslarını da əhatə edir.
Atmosferin əsas resurslarından biri də tükənməyən sərvətlər
qrupuna aid edilən havadır. Məlumdur ki, XIX əsrin ortalarına qədər
atmosferdə olan oksigen nisbətən stabil idi. Sonralar müxtəhf üzvi
yanacaqların yanması və texnoloji proseslərin genişlənməsi iiə
əlaqədar olaraq o tədricən azalmağa başlamışdır. Hal-hazırda təkcə
yanacağın yandırılması ildə 10 mlrd. t sərbəst oksigenin
işlədilməsinə səbəb olur. Minik avtomobillərinin hərəkəti üçün hər
100 km-ə bir adamın ildə mənimsəyəcəyi qədər oksigen sərf olunur.
BMT ekspetlərinin hesablamalarına görə dövrümüzdə yer kürəsində
40-50 mlrd. nəfər əhaliyə çata biləcək qədər oksigen işlədilir.
Ümumiyyətlə,
sərbəst
oksigen
ehtiyatının
azalması
bəşəriyyət üçün ciddi təhlükə yaratmayacaqdır.
Đstirahət, müalicə, turizm məqsədləri üçün istifadə olunan
rekreasiya resursları nəinki mənşələrinə görə, eləcə də istifadə
olunma xüsusiyyətlərinə görə tanınırlar. Onlar eyni zamanda coğrafı
obyektlər sayılırlar. Göründüyü kimi rekreasiya resursları estetik və
müalicə-sağlamlıq xüsusiyyətlərinə də malikdir. Buraya təbii və
antropogen obyektlər daxil olduğundan onları təbii və antropogen-
rekreasiya resurslarına ayırırlar. Təbii-rekreasiya resurslarına okean,
dəniz, göl, habelə çay sahiləri, çimərliklər, dağlar, meşə örtüyü,
mineral bulaqlar, palçıq vulkanları və müalicəvi palçıq mənbələri
aiddir. Belə ərazilərdə istirahət edənlər və turistlər əfsanəvi təbii
formalarla, təbii landşaftla, yaxşı istirahətlə, idmanla məşğul
olmaqlda, zəngin bitki örtüyü ilə, ov etməklə, balıq tutmaqla və s.-
ilə rastlaşırlar.
Təbii-rekreasiya ərazilərinə iri şəhərlər ətrafında salınmış
yaşıllıq zonaları, qoruqlar, milli parklar aid edilir.
Antropogen-rekreasiya resurslarına Misir ehramları, Qədim
Çin Səddi, Yunanıstanın, Romanın qədim abidələri, Moskva Kremli,
Sankt-Peterburqdakı Peterqof, Afma Akropolu, Hindistanın Aqre
şəhərində yerləşən Tac-Mahal məqbərəsi və s. misal ola bilər.
Deyilənlər əsasında Đtaliya, Fransa, Đspaniya, Đsveçrə,
Bolqarıstan, Hindistan, Meksika, Misir ildə daha çox turistərin
gəlməsinə şərait yaradırlar.
IV. DÜNYA ƏHALĐSĐ
Əhali məhsuldar qüvvələrin aparıcı elementi olmaqla ən
qiymətli kapital hesab edilir. O, istehsalla istehlak arasında körpü
rolunu oynayır. Đstehsal etdiyi məhsulun ən böyük istehlakçısı
əhalidir.
Əhalinin dinamikası onun təbii artımını, doğum və ölüm
göstəricilərinin fərqini müəyyən edir. Cəmiyyətin uzunmüddətli
tarixi inkişafı əhalinin çox zəif artımı ilə xarakterizə olunur ki, bu da
məhsuldar qüvvələrin inkişaf səviyyəsi ilə izah olunur.
2005-ci ilin yanvann 1-ə olan məlumata əsasən dünya
əhalisinin sayı 6,4 milyard nəfərə çatmışdır. Bəşər cəmiyyətinin
yarandığı gündən bu vaxta qədər isə 80 mlrd. nəfərdən artıq insan
dünyaya gəlmişdir.
Đlk dövrlər məhsuldar qüvvələr inkişaf etdikcə əhalinin artım
tempi də yüksəlməyə başlayır. Əkinçiliyin və heyvandarlığın
inkişafı ilə əlaqədar təbiətin insana təsiri azalmağa başlamışdır. Bu
da əhalinin dinamikasında həlledici rol oynayır. O vaxtları, yüksək
doğum (40-45% hər 1000 nəfər əhaliyə), yüksək ölüm (30-35%) və
zəif təbii artım kimi səciyyələndirmək olar. Əhalinin artımının əsas
tənzimləyicisi yüksək ölüm göstəricisi idi. Anadan olan uşaqların
çoxu tələf olurdu (50-60%).
Dostları ilə paylaş: |