6
sonra isə diş orqanını əhatə edən kobud lifli sümüyə çevrilir. For-
malaşma dövrü ərzində sümüyün kompakt lövhəsi, qidalanma
kanalları və sümük iliyi də differensiasiya olunur.
Şəkil 1
A. Rüşeymin formalaşması
1 – İlkin ağız boşluğu epiteli; 2 – Dodaq lövhəsi; 3 – Diş lövhəsi;
4 – Diş mayası; 5 – Diş məməciyi
7
B. Diş mayasının differensiasiya mərhələsi
1 – Epiteli; 2 – Mina orqanının boynu; 3 – Mezenxim; 4 – Süd
dişinin mayası; 5 – Daimi dişin mayası; 6 – Diş kisəciyi hüceyrələri;
7 – Mina orqanının xarici epiteli hüceyrələri; 8 – Mina orqanının
pulpası; 9 – Mina orqanının daxili epiteli hüceyrələri; 10 – Kökarası
epitelial yataq; 11 – Diş tacının minası; 12 – Dentin; 13 – Diş məməciyi;
14 – Sümük toxumasının mayası
C. Diş toxumalarının histogenezi
1 – Epiteli; 2 – Diş mayası; 3 – Mina orqanının boynu; 4 – Mezen
xim; 5 – Diş kisəciyinin hüceyrələri; 6 – Mina orqanının xarici epiteli
hüceyrələri; 7 – Mina orqanının pulpası; 8 – Ulduzabənzər hüceyrələr;
9 – Mina orqanının daxili hüceyrələri; 10 – Diş tacının minası;
11 – Dentin; 12 – Diş pulpası; 13 – Odontoblastlar; 14 – Kökarası
epitelial yataq; 15 – Sümük toxumasının hüceyrələri
Alveolun əmələ gəlməsi sementin inkişafı və kökün formalaş-
ması ilə eyni vaxtda baş verir.
İlkin mərhələlərdə süd və daimi dişlərin mayaları bir alveol-
da yerləşir. Sonrakı dövrlərdə isə mayalar arasında sümük ara-
kəsmələr əmələ gəlir.
Periodontun birləşdirici toxuması diş kisəciyinin mezenxi-
mindən inkişaf edir. Mayanın inkişafının ilkin dövrlərində 3 qat-
dan ibarət hüceyrələr formalaşmağa başlayır. Bir qrup hüceyrələr
sementə, digər hüceyrələr isə alveol sümüyünə doğru inkişaf
edir. Bu hüceyrələr arasında dəqiq oriyentasiyası olmayan üçün-
cü qat hüceyrələri də yerləşir. Funksional təzyiq nəticəsində
həmin hüceyrələr liflərə çevrilir. Liflərin istiqaməti dişlərə düşən
təzyiqdən asılı olaraq müxtəlif tərəflərə yönəlmiş olur.
Çənələrin böyüməsinə uyğun olaraq, alveol çıxıntılarının, al-
veolarası arakəsmənin zirvə hissəsinin tam minerallaşma prosesi
başa çatır.
9
PARODONT TOXUMALARININ QURULUŞU
Diş əti – yuxarı çənənin alveol çıxıntısını, aşağı çənənin alveol
hissəsini və boyun nahiyəsində dişi əhatə edən selikli qişadır. Kli-
nik və fizioloji nöqteyi-nəzərdən diş ətində dişlərarası məməcik
(P), diş əti kənarı (sərbəst hissə) və alveolyar (A) hissə ayırd edi-
lir (PMA) (şəkil 2-3). Sərbəst diş əti (M) boyun nahiyəsində dişə
kip surətdə yapışır və eyni zamanda periodontun birləşdirici to-
xuma hissəsi və sümüküstlüyü ilə sıx əlaqə yaradır.
Şəkil 2. Diş əti zonaları
1 – Diş arası məməc
ik; 2 – Diş əti kənarı; 3 – Diş əti şırımı; 4 – Yapış
mış hissə
Şəkil 3. Diş ətinin topoqrafik zonaları
1 – Alveolyar diş əti; 2 – Hərəkətli diş əti; 3 – Diş əti kənarı; 4 – Dişlər
arası məməc
ik
10
Dişin səthi və diş əti kənarı arasında 1,0-1,5 mm dərinlikdə
yarıq yerləşir. Bu yarıq normal-fizioloji diş əti cibi adlanır.
Diş əti cibi epiteli ilə örtülərək, mina kutikulası ilə birləşmişdir
(şəkil 4-5). Normada diş əti yarığının dibi mina-sement sərhədi
səviyyəsində müəyyən edilir. Yaşla əlaqədar olaraq bu yarığın
dərinliyi artmış olur (şəkil 6).
Şəkil 4. Parodont toxumalarının quruluşu
1 – Dentin; 2 – Mina; 3 – Sement; 4 – Diş ətinin bitişik hissəsi;
5 – Diş əti yarığı; 6 – Diş ətinin sərbəst hissəsi; 7 – Diş əti yarığı
epiteli; 8 – Birləşdiric
i epiteli; 9 – Diş ətinin dairəvi bağı; 10 – Alveolun
kompakt lövhəsi; 11 – Sümüküstlüyü; 12 – Süngəri sümük; 13 – Perio
don tun birləşdiric
i toxuması; 14 – Damarsinir kələfi; 15 – Sümükiliyi
boşluğu