Ġradə Əlili Mənim sevgi
Yüklə 2,6 Kb. Pdf görüntüsü
|
Gecələr sızıldayan qəlbimin ağrısının məlhəmi, gündüzlərsə səni arayan gözlərimin iĢıq dolu nuru sən olaydın, sən! Həsrətindən cadarlanan dodaqlarımın təĢnəsi, döyünən ürəyimin istisi, alovu olaydın! Çatılan qaĢlarımın altında üzgün görünən gözlərimin nəĢəsi, sevinci olaydın! Gizlin-gizlin yar sorağında olanda bəxtimə tuĢ gələnim, mehriban düĢüncələrimin isti qucağında ovunmaq istərkən mənə vüsal dolu anlar bəxĢ edənim kaĢ sən olaydın, ala gözlüm! Pər-vanən olub eĢqinin atəĢində hey yanaydım, səni də yandıraydım, kaĢ. Mənsiz darıxan, mənsizliyə tab gətirməyib çılğınlıqla məni sevib arzulayan tək sən olaydın, cismində, varlığında arzularla dolu xəyallarında yurd salan tək mən olaydım, ala gözlüm, tək mən olaydım... YUXUSUZ GECƏLƏRĠMĠN YEGANƏ HƏMDƏMĠ Nə sakitsən dəniz? Yoxsa sən də eĢidirsən, yana-yana yandıran qəlbimin səssiz harayını? Gözlərimi bağlayan, qəlbimi qapayan, ağlımı çaĢdıran bu məzmunsuz eĢqimdən sən də halisən? Yoxsa sən də mənim bu yalqız, tənha həyatıma acıyırsan? Bəlkə qısqanırsan məni, dəlisov dalğalı sirdaĢım dəniz? Səni də sevirəm, qəlbimi özüylə aparanı, onu da. Ġkinizi də sevirəm! Ürəyimlə bacara bilmirəm. Həyatıma, sevgimə payız gətirən, eĢqini özüm sandığım könül ehtizazımı sevirəm. Sevdikcə ona daha çox bağlanıram. O isə məndən uzaqlaĢır, görünməz olur, sirli-sehirli aləm kimi... Ömrümə yaraĢıq bildiyim, ruhumun iĢığı sandığım görən haradadır? Susursan, neyləyəsən, nə deyəsən! Nə sakitsən, dəniz? Dalğalanan, dəniz! Sənin gözəlliyin dalğalanmaqdır. Səni təlatümsüz, həyacansız görmək istəmirəm. Heç olmasa, sən mənim bu arzuma, istəyimə etinasız olma. Yuxusuz gecələrimin yeganə həmdəmi, son ümidim, Ģirin xəyalım, nəcib arzum sandığım o, saf hisslərimə, sevib-sevilmək eĢqilə yanan ürəyimə payız gətirdi, payız... Ürəyimin payızı ardınca qıĢı gətirəcək və bu qıĢdan sonra bahar bir daha gəlməyəcək. Gözlərin yol çəkir, fikirlisən, sahilləri Ģıltaq ləpəli mavi dənizim. Dözümünə təəccüb edirəm. Mənsə narahatam, çox narahatam. Ürəyimin payızı üçün! Sənə baxa-baxa fikirləĢirəm, bütün sevən ürəklərin payızı heç gəlməsin... GÜLÜM, AYRILIĞA YAMAN TƏLƏSDĠN Fikirliyəm, fikirlərin ağuĢunda xəyallara dalıram. Xəyalım məni sənin yanına, sən nəfəs alıb yaĢadığın mühitə aparır. Xəyalım ancaq orada özünə məkan tutur, lövbər salır, orada – qərib sahilin kənarında. Dənizdən gələn axĢam mehi də məni xəyalımın caynaqlarından qopara bilmir. Bircə bu aylı gecədə nəzərimi, diqqətimi ulduzların arasında bədirlənmiĢ ay cəlb edir. Onun sahilə düĢmüĢ əksi mənə sənin varlığını, indiyə qədər sənə açıqlaya bilmədiyim, özümə də sirli görünən hisslərimi və onlarla yaĢadığımı anladır. Ay iĢığı mənə çox Ģeyləri xatırladır! Darıxdım, baĢımı qaldırıb göyə üz tutdum. Ulduzlar arasında təzəgəlin kimi nazlanan ayı gördüm və bir də... bir də onun gözəl çöhrəsində gözümə əksin göründü. Sonra da ilk görüĢ yerimizdə əllərimi əllərinə alıb gözlərimdən öpdüyün anı xatırladım! Yanaqlarımı isti göz yaĢları yaladı, yandırdı. Xəyallarımdan ayrıldım. Sahildə tək idim, qərib idim, qərib axĢamların birində qərib-qərib dalğalanan dənizin köksündə səni mənə xatırladan ay iĢığını axtardım. Qara bulud onun gözəl çöhrəsini gizləmiĢdi məndən. Bəlkə də ay mənim cavabsız sevgimə, hissimə çarə tapmayacağını duyub, üzünü gizləmiĢdi, çəkilmiĢdi buludların arxasına. Bəlkə o da eĢidib ürəyimin yana-yana sızıldayan səssiz harayını, bəlkə o da duyub gözlərimdən qəlbimə yol alan ağrılı kədərimi. Oradaca söylədiyin son sözün qulaqlarımda səsləndi: “Gülüm ayrılığa yaman tələsdin... ” Tələsdim, ürəyində istək adlı bir duyğunun olmadığını gözlərindən duyub, tələsdim. Tələsdim, ömrümün nə vaxtsa gələcək baharı üçün. Bu ayrılıq üçün, canım, sən öz soyuqluğunla yaman tələsdin! AYRILAMMARAM Səndən ayrılammaram. Sənsizliyə qatlanammaram, sənsizliyə dözə bilmərəm, sənsiz qala bilmərəm, bilirəm ki, dayana bilmərəm! Yalvarıram, tərk etmə könül evimi, yalqız qoyma məni, tənha etmə sənli hisslərimi. Səndən ayrılammaram, canım, ayrılammaram. ġirin röyamsan, dadlı ümidimsən, arzuladığım Ģirin xəyallarımsan, xoĢ duyğularımsan, varlığımda yaĢayan özümsən, özüm! Vüsal dolu özüm! Canımda dözümümsən, sən mənim özümsən özüm, özümsüz yaĢayammaram, canım, səndən ayrı olammaram! Məni sənsizliyə vadar edib ayrılıq adlı sonu bilinməyən bir səfərin yolçuluğunu bəxĢiĢ etsən də, bilə-bilə ki, bu ayrılıq sənin gərəyindir, sən ona təĢnəsən! Yenə ayrılammaram, yenə ayrılammaram! Canım, qərib etmə duyğularımı, izn vermə boynubükük bənövĢə tək nakam həsrətli qala sevgimiz. Ovundur, səslə sən məni, qoyma gözü yaĢlı... Nigaran, titrək baxıĢala gözlərim qalıb yollarlndakı izlərdə... Mənə ünvanlanan həsrət dolu baxıĢlarından ayrılmaram! Ömrümə nübarımsan, anlarımda məna dolu yaĢantımsan. Sən mənsən! Mən mənimdən ayrılammaram, canım, ayrılammaram! PeĢiman deyiləm, sənli günlərimi yaĢamağımçın. Sonsuz harayıma tək, tək bircə baxıĢın kifayətimdir. ƏLĠNĠN SIĞALINA MÖHTACAM, ANA Ağlayıram içimdə, için-için yanıram. Gözümün peĢman dolu nigaran damlaları, közə dönmüĢ ürəyimi yandırır. Uğuruma uğursuzluq düçar edənim məni yaman inlətdi. Yaman inlədim ana, qəriblikdə, yaman inlədim! Dərdlərimin ağır yükünü, çiyinlərimdə tək özüm daĢıyıram, tək özüm: sənsizlikdə ana, tənhalıqda! Sonda arzularımın, ümidlərimin sonu olduğunu mənə anlatdı, məni sevən uğursuzum mənim. Gözləmədiklərim uğuruma çıxdı, olacaqlara susuram. Dayaq ol mənə, gözümün nuru, iĢığı ana! PəriĢan saçlarım əlinin sığalına möhtacdır ana, möhtac! Yüklə 2,6 Kb. Dostları ilə paylaş:
|