Ġradə Əlili Mənim sevgi
Yüklə 2,6 Kb. Pdf görüntüsü
|
GƏRƏYĠM OLDUN Həyat yormuĢdu məni. Qaçmaq istəyirdim hər Ģeydən. Bu dünyadan qopub öz kicicik dünyamda qalmaq istəyirdim. Amma ürəyimlə bacarmadım, qəlbinin harayı kövrəltdi məni. Harayını duyğularımın səsində axtardım! O duyğularımı imtahan etdim, hisslərimi sınağa çəkdim. Ürəyimdəki əndiĢəli səsinə qulaq vedim, əzabların ənginliklərində dolaĢan gözlərimlə könül evimi nəzərdən keçirtdim, yoxladım, axtardım hey axtardım... Sənin əksindən, nəvaziĢinin izindən baĢqa, bir də Ģıltaq sevda gördüm. Dözülməyən dözümlük də harayıma gəlib səni əvəz edə bilməyəcək! Onu anlayıram. Sən özün də heç bilmədin məni səsləməyin, sənə gərəkliyimi anlatmanğın mənə nələri verdi. Ġstiliyin donmuĢ tükənmiĢ hisslərimə yaĢantı, Ģövqlü gözlərinin mehriban baxıĢı titrək kön-lümə həyəcan dolu sərinlik gətirdi... Sən elə bir gündə gərəyim oldun ki, ürəyimin payız çağlarında qıĢ duyğulu fikirlər tüğyan edirdi, ümidlərim qırılıb, arzularım tükənmiĢdir, könül evim yıxılmıĢdır. Yanaqlarıma, saçlarıma sığal çəkən nəfsinin ətri, istiliyi məni özümə qaytardı, səni mənə bağıĢladı. Özünə çağrıĢın, səsləməyin azdığım qatı nifrət dumanlığından aydınlığa çıxartdı məni. Güc verdi, doğulacaq arzular - sehirli aləm müjdə etdi. Sənin gözlərinin dərinliyində bərqərar olmaq, təsəlli dünyam sandığım geniĢ sinənə sığınmaq dan yeri qızartısına bənzər arzumun ilki - birinsici oldu. Qəlb evimin gözləmədiyi sevgili qonağı, ömrüm ikinci baharını yaĢayır, özü də səninlə! ġıltaq, dəlisov dalğalara bənzər məhəbbətinlə həyatıma bahar gətirmısən! Baharına qurban, sevgilim. Sən özündə bilmədən kövrək hissim, həyat həqiqətim oldun! Bilsən səni nə qədər çox sevirəm. Hərdən düĢünürəm ki, səni bu qədər sevdiyimi duysan özün-özünü qisqanarsan bəlkə də! Gözümün arzu istəyi səninlə sevindi, səninlə güldü. Dalğalar dənizə, qürub çağı günəĢə yaraĢıq verdiyi kimi sənin bahar nəfəsli məhəbbətin mənim ömrümə yaraĢığdır... MƏHƏBBƏTSĠZ SƏADƏT YOXDUR Yuxusuz gecələrimin yeganə həmdəmi, dadlı ümidim, Ģirin xəyalım, nəcib arzum mənim. Bir sözüm vardı sənə deyiləsi, yalnız sənə deyiləsi. Necə deyim? Deməyə cəsarətim çatmır axı?! Sevdiyim gözlərinə baxıb, qəlbimin harayını, çırpıntılarını gözlərimlə sənə söyləyəcəm. O, gözlərimlə ki, sənin əksini ömürlük özündə qoruyub saxlayacaq, o, gözlərimlə ki, səni hər bir vaxt, hər yerdə arayacaq, axtaracaq, axtaracaq. Ġnanmazdım, əzizim, taleyin mənə bəxĢ etdiyi möcüzəyə, təsadüfə, bəxĢeyiĢə. Səni mənə bəxĢ etdiyi üçün təsadüfləri çox sevirəm, özü də çox. Taleyimin payız fəslinə bahar gətirdiyi üçün təsadüfə minnətdaram, çox minnətdaram. Payıza da minnətdaram, məni mənə qaytardı, səni mənə bağıĢladı. Bir danəm mənim gözlərinin Ģövqündə, sehrində sənə olan ürək çırpıntılarımı, həsrətli baxıĢlarımı, titrək duyğularımı gördüm. Özümü tapdım, məni məndən alan odlu baxıĢlarının leysanında. O, məna dolu gözlərinin dərinliyində olan sehrin hərarəti, sevdiyim, özümünkü bildiyim, məni mənə qaytaran, kədərimə son qoyan, mənasız yaĢantılarıma məna bəxĢ edən, həyatı sevməyə sövq edən, o gözlərində mən özümü gördüm, özümü. Közərən qəlbimi alovlandıran, sınıq yaralı ürəyimə məlhəm, sirlərlə dolu gözlərində mən nələri görmədim: ilıq mərhəmlik, sadəlik, istilik və bir də sədaqətli məhəbbət. Əzizim, etdiyin Ģirin söhbətlərinin qoynunda uyuyub, onun xoĢ təsirini hiss etdikcə özümü dünyanın ən xoĢbəxt insanı hiss edirəm. Ömrümün yaraĢığı, ruhumun qidası, əzizim. Mən istərdim ürəyimizə çökən kədərimizi, ürəkdən gələn sevincimizi birlikdə bölək, ikilikdə. Canım sevgilim, mənə elə gəlir ki, yuxularımda gördüyüm, xəyallarımda canlandırdığım o insan sənsən. Ġlk baxıĢdan mənə elə gəldi ki, mən səni çoxdan, lap çoxdan tanıyıram, çoxdanın tanıĢısan. TanıĢ, xoĢ, Ģirin, doğmaca nəfəsinlə qəlbim gül kimi açılır, könlümün nəĢəsi, arzusu, istəyi gülür. Sevgilim, sən mənim pənahım, sənə olan istəyim isə ümidgahımdır. Sənə sonsuz yalvarıĢımla söyləyirəm: “Yanan qəlbimin səssiz harayını eĢit: ürəyimlə birlikdə, arzularımı, görən gözlərimi sənə təslim etdiyim üçün, mənim sənə qarĢı təmiz, saf duyğularımı mənim qarĢımda peĢman eləmə”. Varlığınla canımı yandıran, yaĢadan bu sevdan illərlə xoĢ xəyallara, kövrək duyğulara dönmüĢ hisslərimi oyatdı. Məni sən olmağa səslədi. Söyləyirsən gözlərindir mənə məlhəm, mənə yaxın. Axı sən bilmirsən əzizim, gül həsrəti çəkən bülbül kimi mənim məhəbbət dolu gözlərim, sənin o gözlərinin həsrətlisidir, dəlisidir. Əzizim, canım sevgilim, sənin hər görüĢün həyatdır mənə. O günü gözləyirəm, sənin mərhəm köksünə sığınıb illərlə çəkdiyim iztirablarımı unudam. Səninlə sənli günlərimi yaĢayım, ancaq sənli günlərimi. KAġ SƏN OLAYDIN Sonu bilinməyən təmkinsiz, hövsələsiz, məni məndən qoparan, uzaqlaĢdıran xəyallarıma, fikirlərimə təskinliyim sən olaydın. Dilimdə pıçıltıya dönən ürəyimin sözü, gizli kəlməsi, xoĢ giziltisi sən olaydın, ala gözlüm, kaĢ sən olaydın! Tənhalığın girdabında mənə həmdəm olaydın. Həsrətindən qapanan bəbəklərimdən axıb, darıxıb yanaqlarımda donan, qalan göz yaĢlarım sən olaydın kaĢ, sən, ala gözlüm! PəriĢan tellərimi tumarlayan, əllərimi isti ovucunda sığallayan, yaĢ kipriklərim arasından süzülüb yanaqlarımı yandıran hicran damlalarını silən sən olaydın! Vüsal həsrətilə yanan könlümə dərman, hisslərimə iĢıq dolu Ģəhvət! KaĢ sən olaydın, ala gözlüm! Bir ani baxıĢıyla sevən cismini Ģam kimi əridənim, gözəlliyi ilə gözlərimi sehrə salıb yandırıb yaxanım kaĢ sən olaydın. Məni mərhəm nəfəsilə vücudumu ətirləyənim kaĢ sən olaydın, sən! Sənin ala gözlərinin tək mən olaydım istəklisi, sevən könlümlə qəlbinə hakim kaĢ mən olaydım. Nazla dolu məlahətli iĢvəmi tək sən çəkəydin, tək sən əhdinə vəfalı olub, ilqarına düz çıxaydın, ilhamını yalnız məndən, mənim eĢqimdən alaydın, alovlanaydın, mənim üçün yaĢayaydın kaĢ, tək mən üçün ya-Ģayaydın, tək mənim üçün! Yüklə 2,6 Kb. Dostları ilə paylaş:
|