Ramiz Mehdiyev. Azərbaycan: qloballaşma dövrünün tələbləri
m əcəlləyə görə məhkumların saxlanma şəraiti yaxşılaşdırılmış, on
ların hüquqlarının dairəsi xeyli genişləndirilmiş, ümumən peniten-
siar sistemdə dərin islahatlar aparılması üçün zəmin yaradılmışdır.
BM T-nin İşgəncələrə qarşı komitəsinin təklif etdiyi tövsiyələ
rin yerinə yetirilməsinə dair konkret tədbirlər görülmüşdür. M əsə
lən, Azərbaycan Respublikasının 1999-cu ilin dekabrında qəbul
olunmuş yeni Cinayət M əcəlləsinə “İşgəncə vermə” maddəsi (128)
daxil edilmişdir v ə onun dispozisiyası İşgəncələrə qarşı konvensi
yanın 1 -ci maddəsinin tələblərinə cavab verir.
İşgəncələrə qarşı komitənin tövsiyələrində Azərbaycanın insa
nın əsas hüquqlarına təminat verən hüquqi normaların müəyyən
olunması sahəsində gördüyü işlər, o cümlədən işgəncələrdən azad
olunma, həbs edilən şəxslərin sayının son illər xeyli azalması,
həbsxanalarda saxlanma şəraitinin yaxşılaşdırılması üçün görülən
tədbirlər, milli və xarici dövlət, qeyri-hökumət təşkilatları ilə sıx
əməkdaşlığa səy göstərilməsi müsbət qiymətləndirilmişdir. Azər
baycanın M DB ölkələri arasında birincilər sırasında ölüm cəzasını
ləğv etməsi də məhkəmə-hüquq sistemindəki ciddi dəyişiklikləri
göstərir.
Azərbaycan Respublikası insan hüquqları sahəsində bütün əsas
beynəlxalq sənədlərə qoşulmuşdur. Son illər dövlət Amnesty Inter
national, Helsinki Civil Assembly, Human Riqhts Watch və s. bey
nəlxalq hüquq müdafiəsi təşkilatları ilə əməkdaşlığın dərinləşdiril
m əsi və inkişaf etdirilməsinə yönəldilmiş bir sıra tədbirlər görmüş
dür. Bu təşkilatların nümayəndələri ölkəmizin müxtəlif dövlət və
qeyri-hökumət təşkilatlan ilə əməkdaşlıq edirlər.
Beləliklə, Azərbaycanda dünyəvi, demokratik, hüquqi dövlət
quruculuğu sahəsində ardıcıl və məqsədyönlü proses gedir. İnsan
hüquqları və azadlıqlarının müdafiəsi üçün tədbirlər həyata ke
çirilir.
Hüquq sistemindəki islahatlar müstəqil Azerbaycan dövlətinin
yaradılması və möhkəmləndirilməsində tarixi hadisə, ölkəmizin
müasir sivilizasiyaya inamla daxil olmasının təminatı olmuşdur.
4 1 6
VI fəsil. Demokratiya dövlət və cəmiyyətin inkişafının prioriteti kimi
§ Yeni dövrün siyasətçisi
Dövlətin v ə cəmiyyətin tədricən inkişafı hökmən siyasi m ə
kanda dəyişikliyə səbəb olur. İnkişafın məqsəd və oriyentirləri
təkmilləşdirilir, sosiuma yeni ictimai-siyasi baxışlar, ideyalar və
insanlar daxil olur. Belə dəyişm ə həm işə m üəyyən çətinliklərlə,
gözlənilm əz hadisələrlə, cəmiyyətin müəyyən hissəsinin baxışla
rına v ə gözlədiklərinə uyğunsuzluqla bağlı olur. Buna baxmayaraq,
dəyişikliklərin həyata keçirilməsi dövlətin siyasi, iqtisadi və sosial-
m ədəni inkişafının dinamikliyinin sürətlənməsinə demək olar
həm işə nəzərəçarpan təkan verir.
Azərbaycanın totalitar sistemdən demokratiyaya transformasi
yası belə keçidin mümkünlüyü v ə yetərliliyi barədə çoxlu mübahi
sələrə səbəb olmuşdu. Təbii ki, bir sistemdən digərinə, o cümlədən
totalitarizmdən demokratiyaya keçid həm işə çətin olmuşdur. Əgər
Avropa ölkələrinin ötən əsr ərzindəki inkişafını təhlil etsək görərik
ki, əksər hallarda belə keçidlər totalitarizmə yuvarlanmağa, sonra
isə yenidən demokratiyaya qayıtmağa gətirib çıxarmışdır.
Azərbaycan öz qarşısına dövləti v ə cəmiyyəti demokratikləş
dirmək məqsədi qoymuşdur və çətinliklərə, gözlənilm əz hadisə
lərə baxmayaraq, m ərhələ-m ərhələ və ardıcıl surətdə bu m əqsədə
doğru irəliləyən ölkələr sırasındadır. Müstəqilliyin on dörd ilə
yaxın bir dövrü göstərdi ki, Azerbaycan şəraitində yenidən geri qa
yıtmaq siyasətdə anarxist və separatist meyillerə yol verildikdə
mümkündür. Ardıcıl surətdə və ağılla aparılan, qanunun aliliyinin
qorunmasına yönəldilmiş siyasət olduqda iqtidar yalnız demokrati
yaya can atacaqdır.
Müstəqillik illərində ölkə beş prezident, iki parlament və iki
bələdiyyə seçkiləri keçirmişdir. Şübhəsiz ki, demokratiyanın tam
təntənəsi barədə danışmaq çox çətindir və ola bilsin, seçkilər heç
də həm işə beynəlxalq təcrübənin normalarına tam uyğun olma
mışdır. Lakin demokratikləşmə tədrici, təkcə dövlət idarəetmə
orqanları tərəfindən ardıcıllıq deyil, həm də m ərhələ-m ərhələ bü-
rokratsızlaşdırma tələb edən, ən başlıcası isə kütləvi şüurun de-
4 1 7
mokratikləşməsini tələb edən prosesdir. Əlbəttə, bu, çətin yoldur
və onu istər indiki, istərsə də gələcək nəsillər keçməlidirlər. D e
mokratiyanın, qarşılıqlı münasibətlərdə aşkarlığın mahiyyətini bir
çoxları hələ də başa düşmür. Əksəriyyəti vətəndaş cəm iyyətinin
fəaliyyət prinsiplərini dərk etmir.
Belə mürəkkəb, əhalinin əksəriyyətinin “hamı üçün vahid sovet
standartları” dövründə yaşadığı şəraitdə demokratiyadan danışmaq
və demokratik dəyişiklikləri həyata keçirmək bəzən çətin olur. Ta
mamilə aydındır ki, böyüməkdə olan nəsil bu gün yaranan və qu
rulanları daha yaxşı başa düşəcək və dərk edəcəkdir. Ona görə də
Heydər Əliyevin qarşıya qoyduğu v ə həyata keçirdiyi m əqsəd,
- güclü müstəqil, demokratik və dünyəvi dövlət qurmaq, - bütün
nəsillər üçün öncül m əqsədə çevrilir.
Dövlətlərin tarixindən məlumdur ki, böyük siyasi şəxsiyyətlər
siyasi səhnədən gedəndən sonra ölkənin idarə olunmasında
hansısa bir boşluq, hakimiyyət boşluğu yaranır və bu da çox vaxt
m illət üçün faciəyə çevrilir. Heydər Əliyev SSRİ Nazirlər Soveti
sədrinin birinci müavini v ə Sov.İKP MK Siyasi Bürosunun üzvü
vəzifəsindən istefa verdikdən və emosional, fərasətsiz boşboğaz,
hoqqabaz Əbdürrəhman Vəzirov Azərbaycanın rəhbəri təyin edil
dikdən sonra belə oldu. Dağlıq Qarabağda yerli və müxtəlif ölkələr
dən cəlb edilmiş ermənilərin açıq separatçı çıxışları, Ermənistanın
Azərbaycana qarşı təcavüzü, erməni millətçilərinin və onların xa
ricdəki ağalarının 1988-ci ilin fevralında Sumqayıtda törətdikləri
fitnəkarlıq, ölkənin idarəetmə sistemindəki ixtilaf, kriminal ünsür
lərlə bərabər insanların narazılığının artması v ə s. bunu aydın ş ə
kildə göstərir.
Qeyd etmək lazımdır ki, Heydər Əliyev 1982-ci ilin axırında
Moskvaya işləm əyə getsə də, Azərbaycandan heç vaxt ayrı düşm ə
mişdir. Onun respublikaya dəstəyi, köməyi və diqqəti daim hər
şeydə hiss olunur və kəsilmirdi. Rəhbər işçilərlə az qala hər gün te
lefonla danışması, əgər haradasa hansı bir iş pozulanda buna kəskin
şəkildə reaksiya verməsi göstərirdi ki, o, respublikanın işlərinə bi
ganə deyildir. Hətta istefaya gedəndən sonra da o, respublikanın
Ramiz Mehdiyev. Azərbaycan: qloballaşma dövrünün tələbləri
418
qayğıları və ağrı-acıları ilə yaşayır, xalq hərəkatını dəstəkləyir,
anti-milli qüvvələrə qarşı fəal mübarizə aparırdı.
Heydər Əliyevin 2003-cü ilin dekabrında həyatdan getməsi ha
kimiyyət boşluğuna və iğtişaşlara səbəb olmadı. Bu hadisəni böyük
milli faciə kimi qəbul edən insanlar öz nəzərlərini İlham Əliyevə
çevirərək cəmiyyətdə sabitliyin, sülhün və həmrəyliyin təmin edil
m əsinə, özlərinin sosial və iqtisadi problemlərinin həllinə ümidlə
rini onunla bağladılar. İlham Əliyevin Prezident olduğu vaxt (bu isə
bir ildən çoxdur və nəticələr çıxarmağa əsas verir) göstərir ki, in
sanlar öz ümidlərində yanılmamışlar.
Əlbəttə, yeni əsrin başlanması, qloballaşmanın tələbləri dövləti
idarəetmə sənətinin məzmununu müəyyən edən öz xüsusiyyətlə
rini irəli sürür. Qərb dəyərlərinə sadiqlik, Avropaya inteqrasiya za
manın hökmüdür. Əgər biz millət kimi tab gətirmək, öz müstəqil
dövlətimizi qoruyub saxlamaq, dünya siyasi məkanında layiqli ak-
tor olmaq istəyiriksə, onda demokratiya dövrünün prinsipləri ilə
hesablaşmalıyıq. Lakin bununla belə, yadda saxlamaq lazımdır ki,
bütün bunlarda milli dövlətlərin müstəqilliyinin ziyanına olaraq,
beynəlxalq təsisatların təsirinin nəzərəçarpmadan genişlənm əsi ilə
bağlı m üəyyən təhlükə də vardır.
Qəti şəkildə deyə bilərik ki, İlham Əliyev istedadlı şagird olub
v ə öz müəllimindən, uzaqgörən dövlət xadimi, xarakterində milli
ideyalara və prinsiplərə möhkəm sadiqlik, bəsirət kimi keyfiyyət
lərin nadir şəkildə birləşdiyi Heydər Əliyevdən çox mühüm dərs
almışdır. İlham Əliyev müasir şəraitdə dövləti idarə etməyin hik
m ətinə tamamilə yiyələnmişdir. O, çox gözəl başa düşür ki, qlo
ballaşma dövlətin sonu demək deyildir. Əvvəla, dövlətlər öz əh ə
miyyətini ona görə saxlayır ki, hüquqi normaları m əhz onlar
m üəyyən edir, çünki səm ərəli hüquqi bünövrə cəm iyyətin həya
tında mühüm rol oynayır. İkincisi, dövlətlər millətlərin özünəxas
orijinal hisslərinin formalaşması və inkişafına kömək edir. Müasir
dünya təcrübəsi göstərir ki, qloballaşma insanların və xalqların öz
xüsusiyyətlərinin və dövlət müstəqilliyinin qorunub saxlanmasına
olan səylərini ləğv etmir, əksinə gücləndirir. Üçüncüsü, məcbur
VI fəsil. Demokratiya dövlət və cəmiyyətin inkişafının prioriteti kimi
419
Dostları ilə paylaş: |