fenomenlərin formalaşması v ə institusionallaşmasının amilinə
çevrilir.
“Mən - sivilizasiya” anlayışının inikası kimi azərbaycançılıq
hər kəsin hüquq və azadlıqlarının təmin olunduğu siyasi v ə dövlət
quruluşunun milli mahiyyətinə, inkişaf strategiyasına, formasına
etno-siyasi baxış kimi çıxış edir. Azərbaycançılıq cəm iyyətin nor
mativ dəyərlərinin vəhdətinə - dövlət hüquq düşüncəsinin, əm ək
və işgüzar etika tərbiyəsinə, m ənəvi dəyərlərə qovuşmağa səm tlə-
nir v ə beləliklə də növbəti dəfə neokonservatizmlə çulğaşır. Azər-
baycançılıq güclü dövlət hakimiyyətinin v ə möhkəm milli intiza
mın, milli maraqların v ə milli özünüdərkin olmasını istəyir. O, ən
m üxtəlif sosial təbəqələrdə həmrəylik axtarır, daimi, lakin mötədil,
millətin və dövlətin real imkanlarından irəli gələn reformizmi təb
liğ edir.
Azərbaycançılıq ideyasının dərk olunmasının əsasında Azər
baycan millətinin tarixi, m ənəvi-əxlaqi v ə m ədəni ənənələri zəmi
nində birlik ideyası durur və bu, nəinki indi, həm də uzaq gələ
cəkdə azərbaycanlıların təkcə bir yox, bir çox nəsillərinə xidmət
edəcəkdir v ə müstəqillik v ə milli eyniyyət həmin nəsillər üçün la
yiqli həyatının və şəxsi azadlığının ayrılmaz atributlarına çevrilə
cəkdir.
Bu gün biz Azərbaycanda milli ideologiyanın formalaşmasının
şahidiyik. Xalqın məhz çox böyük potensial ehtiyatlarının və ölkəni
tərəqqiyə, fıravanlığa doğru aparmağa qadir siyasi elitanın olması
onu göstərir ki, neokonservatizmin milli forması kimi, azerbaycan-
çılıq Azərbaycan dövlətçiliyi tarixinin yaxın gələcəyi ərzində mil
li ideologiyanın əsası olaraq qalacaqdır.
Ramiz Mehdiyev. Azərbaycan: qloballaşma dövrünün tələbləri
_______
120
III FƏSİL
QLOBALLAŞM A DÖVRÜNDƏ DÖVLƏT VƏ
CƏMİYYƏT
"Qloballaşma yalnız bütün müxtəlifliyi ilə bəşər nəslinə
mənsubluğumuza əsaslanan ümumi gələcəyin formalaşdırılması
sahəsində irimiqyaslı və təkidli səylərimiz sayəsində tam, hərtərəfli
və ədalətli xarakter ala bilər
BM T-nin Minilliyin zirvə görüşünün bəyannaməsi
8 sentyabr 2000-ci il
Dünyada gedən proseslər birmənalı şəkildə göstərir ki, XXI
əsrdə bəşəriyyətin inkişaf strategiyasını xeyli dərəcədə məhz qlo
ballaşma müəyyənləşdirəcəkdir. Bu da qanunauyğundur, çünki biz
tarixdə ilk dəfə olaraq Şekspirin ritorik “olum, ya ölüm” sualının
bəşəriyyət qarşısında duran problem kimi yeni səpkidə səsləndiyi
və yeni məna kəsb etdiyi bir dövrə qədəm qoymuşuq.
Bu fəsildə biz m ehz qloballaşma prosesləri kontekstində ölkə
mizin inkişafı ile bağlı problemləri nəzərdən keçirmişik. Sözsüz ki,
Azerbaycanın yeni minillikdə inkişafı, bir tərəfdən, ölkənin bir
epoxadan digərinə keçidi ile şərtlənmişdir. Lakin bununla yanaşı
Sovet İttifaqının tərkibində olmuş keçmiş sosialist respublikası kimi
Azerbaycan müstəqillik qazandıqdan sonra industrial eradan, post
sovet məkanından m ərhələ-m ərhələ postindustrial epoxaya keç
məyə başlamış, qloballaşan dünyanın bir çox mühüm əlamətləri ile
üzləşmişdir.
Qloballaşma prosesi yeni hadisə deyildir. Bəşəriyyət tarix boyu
həmişə inteqrasiyaya, vahid siyasi, iqtisadi, yaxud sosiomədəni
məkanın bir hissəsi olmağa can atmışdır. Tarix belə nümunələr ya
radaraq, bu v ə ya digər imperiyaya öz hərbi-siyasi v ə iqtisadi nü
121
fuz dairəsini iki, bəzən də üç qitəyə genişləndirmək imkanı
vermişdir. Ü ç dünya dininin meydana gəlm əsi dünya məkanının
qlobal inteqrasiyasının yeni nümunəsini yaratmışdır. İudaizm, xris
tianlıq, sonra isə islam gerçəkliyin sosiom ədəni, siyasi və iqtisadi
qavrayışına təsirin hüdudlarını genişləndirərək, başlıca olaraq, bu
v ə ya digər dinin nümayəndələrinin məskunlaşdığı məkanlar ya
ratdılar.
Lakin dünya tarixində bəşəriyyət h ələ heç vaxt bütün dünya
məkanının sabit və təhlükəsiz inkişafını təmin etməli olan ümumi
siyasi və iqtisadi məkan yaradılmasına könüllü cəhd etmək üçün
ümumi m əqsədə çatmağa belə yönəlməmişdir. XIX əsrdə başla
nan, X X əsrdə fasilələrlə davam edən v ə hazırda da baş verən
ümumdünya inteqrasiya prosesinin tarixi analoqu olmayıb və y ox
dur, ona görə də, ümumdünya inteqrasiyasının faydalı v ə mənfi c ə
hətlərinə ölçülüb-biçilmiş v ə əlaqələndirilmiş şəkildə yanaşmaq
son dərəcə vacibdir.
Sürətlə inkişaf edən v ə ümumdünya xarakteri alan modernləş
m ə prosesi kimi qloballaşmanın müzakirəsi54 ötən əsrin 80-ci illə
rindən siyasətçilər v ə alimlər arasında xüsusilə aktuallaşmışdır.
Maraqlıdır ki, 1987-ci ilədək Vaşinqtondakı Konqres kitabxanası
nın məlumat bazasında adında “qloballaşma” sözü olan kitablar yox
idi. Bu termini ilk dəfə 1983-cü ildə Ronald Robertson işlətmiş və
öz baxışlarını sonralar xüsusi tədqiqatda şərh etmişdir. Robertson
qloballaşmanı ilk növbədə, m ədəniyyət və insan şüuru sahəsinə aid
edirdi55. Çox keçmədən qloballaşmaya həsr olunmuş yüzlərlə kitab
v ə məqalə çap olundu, sonra isə onların sayı-hesabı itdi. Hazırda
tədqiqatçıların böyük əksəriyyəti iqtisadi, siyasi və mədəni qlobal
laşmanı XXI əsrin əvvəlinin en mühüm sosial prosesi hesab edir.
Diger tərəfdən aydındır ki, bir çox xalqların bu prosesə qoşulması
çox çətin olacaqdır.
Qloballaşma anlayışının beynəlxalq müzakirə mövzusuna nis
bətən yaxın vaxtlarda çevrilm əsinə baxmayaraq, dünya prosesləri
nin ayrı-ayrı ölkə və xalqların taleyinə təsiri bəşəriyyətin qlobal
problemlərinin kəskinləşməsindən narahat olan və “sabit inkişaf’
Ramiz Mehdiyev. Azərbaycan: qloballaşma dövrünün tələbləri
122
yollarını axtaran dünya elm v ə ekspert toplumunun (Dünya Bankı,
Beynəlxalq Valyuta Fondu, Dünya Ticarət Təşkilatı, Roma klubu
və digər təsisatların analitik mərkəzləri) çoxdan diqqət mərkəzin
dədir. Bu yöndə ilk səylər 1970-ci illərin əvvəlindən başlayaraq
müasir dünyanın qlobal problemlərinin öyrənilməsi proqramı ile
çıxış edən beynəlxalq qeyri-hökumət təşkilatı olan Roma klubu tə
rəfindən gösterilmişdir. 1970-ci v ə 1980-ci illərin əvvəlində
A.Peççeinin başçılıq etdiyi klubun tərkibinə m üxtəlif ölkələrin ta
nınmış dövlət və ictimai xadimləri, elm adamları - Niderlandın
kraliçası Beatris, V .H avel, P.Kapitsa, Ç.Aytmatov, B.Paton,
KVaytszeker, C.Karter, F.Mayor, B.Krayski və bir çox başqaları
daxil idi.
İnkişafının ilk m ərhələsində klub qlobal proseslərin kompüter
modelləşdirilməsi problemləri ilə məşğul olur, qarşısına ictimaiy
yətin diqqətini ətraf mühit m əsələlərinə cəlb etmək vəzifəsi qo
yurdu. Roma klubunun 1970-ci illərin əvvəlində və ortalarında
böyük əks-səda doğurmuş “İnkişafın hüdudları” (1972) və “B ə şə
riyyət yol ayrıcında” (1974) məruzələri buna dəlalət edir. Qeyd et
mək lazımdır ki, bu, sosializm düşərgəsi ölkələri alimlərinin
qərbdən olan həmkarları ilə əməkdaşlığının baş tutduğu nadir layi
hələrdən biri idi. Lakin klubun məruzələri böyük həcmdə m əlu
matları əhatə etsə de, gələcəyin proqnozlaşdırılması baxımından
uğurlu deyildi. Klub ekspertlərinin son dərəcə bədbin proqnozları
nın əksəriyyəti özünü doğrultmadı. Bu nəticələrin bir hissəsi o ba
rədə idi ki, təbii ehtiyatların fəlakətli şəkildə sürətlə tükənməsi və
ətraf mühitin çirklənməsi üzündən Qərb ölkələrinin senayece inki
şafı tezliklə dayanacaqdır. Bundan sonra, iqtisadi artım sürəti labüd
surətdə aşağı düşəcək, sosial təminat sistemi və bütövlükdə Qərbin
firavanlığı dağılacaqdır. Lakin bu baş vermədi. Eyni zamanda, qeyd
etmək lazımdır ki, Roma klubu sayəsində alimlər bəşəriyyət tari
xində ilk dəfə olaraq siyasətçilərin diqqətini qlobal miqyasda sabit
inkişaf probleminə, eləcə də, konkret layihələrə cəlb edə bildilər.
XXI əsrdə cəm iyyətin inkişaf yolunu gösterən yeni qlobal pa-
radiqma həm iqtisadiyyatın adət edilmiş indikatorlarını, m əsələn,
__________________
111 fəsil. Qloballaşma dövründə dövlət və cəmiyyət
123
Dostları ilə paylaş: |