38
fəlsəfəyə yaxın olduğu qənaətinə gəlir. «Öncə Klassik
sənət Simvolik sənəti inkar edir. Sonra Romantik
sənət Klassik sənəti inkar edir. Və bu zaman Simvolik
sənətdən Ruhun sonsuzluğunu götürüb, onu yeni
yönümdə ─ Klassik sənətdən aldığı aydın
konkretlikdə anlamağa başlayır.»(22, səh.244). Hegel
incəsənəti mütləq ruhun dərk olunması forması hesab
edir və incəsənətin mütləq ruhun qeyri-kamil forması
olduğu qənaətinə gəlir.
Estetik şüur haqqında Hegelin söylədiyi fikirlər
də tədqiqtçılarda daima maraq doğurmuşdur. «Bütün
ideyaları əhatə edən ali zəka məqamı estetik şüurdur.
Həqiqət və fayda doğma tellerlə ancaq gözəllikdə
birləşir.»(39, səh.113.)
Göründüyü
kimi
Hegelin
yaradıcılığında
dövrünün bütün elmi-fəlsəfi məsələlərinə toxunmuş,
bunları obyektiv idealist dialektika mövqeyindən şərh
etmişdir. Burada Hegelin bütün əsərləri haqqında
məlumat verilməyə cəhd göstərilmişdir.
39
Gələcək təmiz adamlara məxsusdur. M. Qorki
1.2. Hegelin yaşadığı dövrdə ictimai-siyasi
və sosial-mədəni mühit
G.V.F.Hegelin yaşadığı dövrdə, xüsusilə də
XVIII yüzilliyin axırı və XIX yüzilliyin ilk onillikləri
Avropada ictimai-siyasi vəziyyət o qədər də ürəkaçan
deyildi. Bu dövrdə baş verən Fransa burjua inqilabı
bütün Avropanı, o cümlədən də Almaniyanı
ziddiyyətli və təlatümlü bir vəziyyətə salmışdı. Fransa
kralı XV Lüdövikin (1715-1774) əyləncəyə olan
meyli, dövlət işlərinə məsuliyyətsiz və səhlənkar
münasibəti
nəticəsində
Fransa
monarxiyasının
beynəlxalq nüfuzunun aşağı düşməsinə səbəb oldu.
Bu dövrdə Fransada köhnə qayda-qanunlar, silki
qurluş, feodal münasibətlər, katolik kilsəsinin
hökümdarlığı hökm sürür, bu da üçüncü silkin (aşağı
təbəqənin) narazılığına səbəb olurdu. Bütün bu
hadisələr Avstriya da daxil olmaqla 360 xırda
dövlətdən - kiçik qraflıqlar, knyazlıqlar, baronluqlar,
azad imperiya şəhərləri və krallıqlardan ibarət olan
qonşu Almaniyaya da öz təsirini göstərməkdə idi.
Hegelin yaşadığı dövrdə parçalanmış alman dövlətləri
içərisində Rusiya krallığı öz iqtisadi və hərbi gücünə
görə digər 360 dövlətin içərisində fərqli bir əhəmiyyət
kəsb edirdi. Bu dövlətlər arasında hərc - mərclik,
özbaşınalıq hökm sürür, hər hakim özünü
məğlubedilməz bir qüvvə hesab edirdi. Saraylarda
40
hökm sürən çəkişmə və özbaşnalıq da dövlətin
arasındakı ziddiyyətdən artıq deyildi.
Almaniyada belə bir vəziyyət hökm sürdüyü
halda Fransada üçüncü silk ağır vergilərə etiraz edir,
ziyalı təbəqələr isə xalqı inqilaba səsləyirdi. 1787-
1789-cu illərdə Fransada ticarət-sənaye böhranı
yarandı, işsizlik artdı, kənd təsərrüfatı iflas bir
vəziyyətə düşdü. Üçüncü silkə malik olan burjuaziya,
kəndlilər, sənətkarlar və fəhlələr, birinci silk olan
ruhanilərin və ikinci silk olan zadəganların narazı
qalan hissəsi izahat tələb edirdi. Kral XVI Lüdovik
(1774-1792) 1789-cu ildə artıq 175 ildə çağrılmayan
Baş Ştatları Versalda topladı. Toplantıdan narazı
qalan üçüncü silk Müəssisələr Məclisini yaratdı və
xalqı inqilaba səslədi. Beləliklə, tarixə Fransız burjua
inqilabı kimi düşən bu hərəkat 1789-cu il 14 iyulunda
başladı. Alman liberal burjuaziyası fransız inqilabını
dəstəkləyir, Müəssisələr Məclisinə və ya Milli
Məclisə təbrik məktubları göndərirdi. Almaniyanın
ziyalı təbəqəsi də bu inqilaba biganə qala bilməzdi.
Fixte və Şiller Fransız respublikasının fəxri vətəndaşı
adına layiq görülür. Höte tarixdə yeni bir eranın
başladığından bəhs edir, Hölderlin, Şellinq və Hegel
bu inqilabı yaxından izləyirdi. Almaniyanın bəzi
yerlərində inqilab çağrışları edilsə də, bunlar cavabsız
qalır, xalq bu çağrışa laqeyd münasibət bəsləyirdi.
1793-cü ildə yakobin diktaturasının Fransada
hakimiyyətə gəlməsindən sonra yakobinçilərin
terorçuluq hərəkətləri inqilabı gözdən salmağa,
41
inqilaba qarşı koalisiyanın yaranmasına səbəb oldu.
Hələ 1792-ci ildə Avstriya və Prussiya Fransa
inqilabına qarşı birləşmiş, 1792-ci il avqustun 19-da
80 minlik Prussiya ordusu Fransa inqilabına müdaxilə
etmişdi. Lakin, inqilabçılar Valmi döyüşündə Prussiya
qoşununu məğlub etmiş, eyni taleyi Avstriya
ordusunun da başına gətirmişdilər.
İri fransız burjuaziyasının mənafelərinə xidmət
edən, qətiyyəti, səriştəsi və çalışqanlığı ilə fərqlənən
Napoleon Bonapartın özünü birinci konsul təyin
etməsi Fransa tarixində yeni dövrün başlanması
demək idi. 1799-cu ildə Bonapartın yaratdığı hərbi -
diktatura rejimi 1804-cü ilə qədər sürdü. 1804-cü ilin
mayında Napoleon Bonapart özünü «fransızların
imperatoru elan edərək xarici dövlətlərə qarşı
işğalçılıq siyasəti yürütməyə başladı. Napoleonun
işğalçılıq planlarına alman torpaqları da daxil idi.
1805-ci ildə Avstriyaya, 1806-cı ildə Prussiyaya
hücum edərək alman torpaqlarını öz əsarəti altına aldı.
Napoleonun
təhriki
ilə
Avstriya
imperatoru
«Müqəddəs Roma İmperiyası»nın titulundan imtina
etdi, eyni zamanda Napoleonu İtaliyanın kralı elan
etməyə də məcbur edildi. 1807-ci ildə Prussiyanı sülh
müqaviləsi imzalamağa məcbur edən Napoleon 1812-
ci ildə Rusiya imperiyası ərazisinə soxuldu. 1814-cü
ildə Almaniyanın Leyptsiq şəhəri yaxınlığında döyüş
Napoleonun məğlubiyyətinə səbəb oldu, nəticədə isə
Burbonlar sülaləsinin hakimiyyəti Fransada bərpa
edildi».
Dostları ilə paylaş: |