dağları görünür. Zəngəzur dağlarının zirvəsi bəzi yerlərdə dəniz səviyyəsindən 3906
metr yüksəkdir və həmiĢə qarla örtülüdür.
Laçın bölgəsi ölkələrlə, dövlətlərlə, Azərbaycanın Səfəvilər dövləti ilə,
Rusiyanın hətta bir vilayəti ilə müqayisədə çox kiçik sahəyə malik bir bölgədir.
Amma, Ulu Yaradan bu bölgəni elə bil özü üçün, özünün mələkləri üçün yaradıb,
“eĢqinin, məhəbbətinin” coĢub-çağlayan vaxtı yaradıb. Gözəl meĢələri, təmiz havası,
saf suları, ceyranları-cüyürləri, dağ keçiləri, Ģəlalələri, sərt qayaları, baĢı ağ çalmalı
dağları, dağ baĢında düzənləri, ucsuz-bucaqsız yaylaqları, qayalarından sallanan cürbəcür
gülləri, Ģaxtada qaynayan isti bulaqları, dünyanın heç yerində tapılmayan təbii gül-
çiçəkləri, 300-400 il yaĢında qırmızı palıd ağacları, qartalları, qurd ürəkli oğulları,
oğullara arxa olan - dayaq olan, kiĢilərin arxasını yerə qoyan qadınları, qızları var
Laçının. Bir sözlə təbiət bu torpaqdan öz əsrarəngiz gözəlliyini, təbii sərvətlərini və
bol-bol nemətlərini əsirgəməmiĢdir. Tarixən təbii Ģəraitinə görə burada əsasən
heyvandarlıqla məĢğul olsalar da - əkinçilik, arıçılıq, bağ-bostançılıq da inkiĢaf
etmiĢdir. Yun, xəz materiallarından burada nə istəsən yaradırdılar. Laçının çox
keyfiyyətli su mənbələri vardı. Bunlardan 20-dən artıq müalicə əhəmiyyətli bulaqlar
idi. Buranın insanları çox-çox qədimlərdən bu mineral bulaqlardan müalicə
məqsədi ilə istifadə etmiĢlər. El arasında möcüzəsinə görə bu sulara - baĢ suyu, göz
suyu, diĢ suyu, yel suyu, mədə suyu və s. adlar verilmiĢdi. Bu su mənbələri əsasən
bölgənin Minkənd, Molla-Əhmədli, Mirik və s. yaĢayıĢ məntəqələrinə yaxın idi və bu
bulaqlar üzərində həmiĢə yeyib-içmək məqsədi ilə abadlıq yaradırdılar. Yay
aylarında Qarabağın, Zəngəzurun isti yerlərindən, xüsusən Bakı və Sumqayıtda
yaĢayan əhali bu yerlərdə istirahət edər, müalicə alardılar.
COĞRAFĠYASI
Laçın rayonu dağlıq relyefə malikdir. Rayonun Ģərqində Qarabağ
silsiləsinin cənub-qərb yamacları, Ģimalında Mıxtökən silsiləsi yerləĢir. Cənub-qərb
hissəsini Qarabağ yaylası tutur. Rayonun ən hündür nöqtəsi Qızıl-boğaz dağıdır
(2823 m). Ərazidə yura-antropogen çöküntüləri yayılmıĢdır. Ərazinin çox yerində qıĢı
quraq keçən, mülayim-isti və soyuq iqlim üstündür. Orta temperatur yanvarda 0-dan
- 10 °C-dək, iyulda müsbət 10-22 °C-dir. Ġllik yağıntı 600-900 mm-dir. Ən böyük çayı
Həkəridir. Əsasən, çimli dağ-çəmən, qəhvəyi dağ-meĢə və karbonatlı dağ-qara
torpaqları yaranmıĢdır. Bitki örtüyü kollu və seyrək meĢəli çəmənlikdən, enliyarpaqlı
dağ meĢələrindən (palıd, vələs, və s.), subalp və alp çəmənliklərindən ibarətdir.
Alçaq dağlıq yerlərdə seyrək ardıc ağacları çox yayılmıĢdır.
Laçın rayonunda Alıcan kəndindən baĢlayaraq Ģimal-qərb istiqamətində yan
süxurları yararaq üzə çıxan maqmat süxurlar boyunca narzan tipli əhəmiyyətli
debiti olan mineral bulaqlar mövcuddur. Bu bulaqlar TurĢsu, Qaladərəsi, Ağanus,
Xırmanlar, Tığik, TurĢ-Tığik, Nurəddin, Nağdalı, Hacı Xanlı, Narzan tipli sular
olmaqla böyük müalicəvi əhəmiyyətə malikdir.
Laçın rayonunun ərazisində ümumi ehtiyatları 1124,0 ton olan 3 (Narzanlı,
Çilgəz çay, Sarıbulaq) civə yatağı; ehtiyatları 2533 min ton olan və istismara cəlb
edilən, üzlük daĢ istismarına yararlı Hoçaz mərmərləĢmiĢ əhəngdaĢı yatağı; ümumi
ehtiyatları 5125 min kub/m olan və miĢar daĢı istehsalına yararlı 2 (Ağoğlan, Əhmədli)
tuf yatağı; ehtiyatları 4457 min ton olan və əhəng istehsalına yararlı Laçın əhəng
daĢı yatağı; ehtiyatları 998 min kub/m olan və kərpic kirəmit istehsalına yararlı
Novruzlu gil yatağı; ehtiyatları 2144 min kub/m olan QuĢçu pemza yatağı;
ehtiyatları 15794 min kub/m olan Yuxarı Həkəri çay qum-çınqıl qarıĢığı yatağı;
ehtiyatları 10 ton və 0,9 tonluq 2 əlvan-bəzək daĢı yatağı; ehtiyatları 10449 min ton olan
3 vulkan külü yatağı, ehtiyatları 4300 min kub/m/gün olan Minkənd mineral su yatağı
var idi.
Tikinti materiallarının miqdarı və növü isə kifayət qədər idi, rəngbərəng
mərmərlərlə də bölgə zəngin idi. Çaylarının qırmızı balığı (farel) xırda olsa da, çox
dadlı
olurdu, əlbəttə digər balıqlar da mövcud idi. Böyük sürətlə axan bu çaylar böyük
enerji mənbəyi (su elektrik stansiyası) idi. Bölgədə Pircançayda bu stansiyadan biri
mövcud idi.
Laçın bölgəsinin 1885 kv/km ərazisinin 34877 hektarı nadir ağac növləri
(qırmızı kitaba düĢən) olan meĢələrdən ibarət idi.
Alimlərin məlumatına görə hətta yaĢadığımız dövrün özündə belə, Böyük və
Kiçik Qafqaza xas olan 600 bitki növündən 540-ı Laçın bölgəsində təbii olaraq bitir.
Belə füsunkar təbiəti saxlamaq üçün Laçında tarixən yasaqlıqlar olmuĢdur. Bu
yasaqlıqlar Türkün Tanrıçılıq dövründə bütün dövrlərdən üstün olmuĢdur. Çünki,
Tanrıçılığın ən baĢlıca meyarı, dini-mənəvi dəyəri insanın təbiətə müdaxiləsinin qadağan
olması idi. Laçın Kiçik Qafqaz sayılır və burada dağların yamacları əsasən
enliyarpaqlı, ara-sıra iynə-yarpaqlı meĢələrlə örtülmüĢdür və burada meĢələrin
yayılmasında müəyyən bir qanunauyğunluq mövcud olmuĢdur. Laçının dağ
yamaclarında əsasən qırmızı palıd, vələs, göyrüĢ, Ģam, akasiya, qovaq, söyüd,
dəmirqaya, üvəs, ağcaqayın, cökə, yemiĢan, ardıc, ara-sıra cır armud, cır alça, cır
alma, cır əzgil, zoğal, qoz, fındıq, qarağat, qaraağac, hər yerdə yayılmıĢ itburnu kolu
(həmərsin) və s. çoxluq təĢkil edirdi. (Ziyadxan Nəbibəyli “Laçın-85”. Bakı.
“Araz” nəĢriyyatı, 2009-150 s.)
Laçın rayonunda olan Piçənis və HacıĢamlı meĢəliklərində dünya Ģöhrətli
qırmızı palıd 4000 hektardan artıq sahəni əhatə edirdi. Hələ əsrin əvvəllərində
fransızlar Firəng yolu (Piçənis -Xankəndi yolu ) çəkərək qırmızı palıdı daĢıyıb konyak
istehsalı üçün çəllək istehsalında istifadə edirmiĢlər.
Laçın rayonunda Həkəri çayının sağ sahilində yol tikinti idarəsinin
həyətində diametri 210 sm, hündürlüyü 26 m, yaĢı 400 il olan 1 ədəd Ģərq çinarı,
Zabux kəndində diametri 210 sm, hündürlüyü 25 m, yaĢı 400 il olan 1 ədəd Ģərq çinarı
təbiət abidəsi kimi qeydə alınaraq qorunurdu.
Dostları ilə paylaş: |