~ 73 ~
Azərbaycanda yaşayan kürdlərin əksəriyyəti kürd dilini
unutsa da öz etnik kimliklərini qoruyub saxlamışdılar.
Ancaq nəzərə almaq lazımdır ki, dilin assimilyasiyası
prosesi adətən bir etnosun başqa etnosla sıx təmasda
olduğu zaman birinin digərinin içərisində azlıqda qalması
nəticəsində baş verir. Halbuki 1926-cı ilin əhali sayımına
görə indiki Kəlbəcər, Laçın və Qubadlı rayonlarını əhatə
edən və «Kürdüstan» qəzası adlandırılan o zamanki inzibati
bölgədə 51,4 min nəfər əhalidən 72,3%-ni kürdlər təşkil
edirdi. Üstəlik onu da nəzərə alsaq ki, bu dağlıq bölgə
başqa azərbaycandilli bölgələrdən coğrafi baxımdan demək
olar ki, təcrid olunmuşdur, onda kürd dilinin öz-özünə unu-
dulmasını anlamaq mümkün deyildir. Digər tərəfdən, 1930-
cu illərdə Azərbaycanda yaşayan kürdlərin etnoqrafiyasını
tədqiq edən Sovet alimi A.Bukşpanın yazdığına görə, 1926-
cı ildə «Kürdüstan» qəzasında əhalinin sayımı prosesində
Azərbaycanın o zamanki Sovet hökumətinin nümayəndələri
yerli əhali arasında təbliğat işi aparmış, hətta, onların
özlərini kürd kimi qeydə aldırması üçün maddi cəhətdən
stimullaşdırmışlar
48
.
Belə ki, o dövrdə Sovet hökuməti
«Qırmızı
Kürdüstan»
adlı
kürd
muxtariyyətinin
qurulmasına çalışırdı. Görünür ki, buradan məqsəd: Dağlıq-
Qarabağ vilayəti ilə Ermənistan Respublikasını coğrafi
baxımdan ayıran bu bölgəyə etno-siyasi rəng verməklə
gələcəkdə Azərbaycandan qoparılması üçün siyasi zəmin
48
Букшпан А. Азербайджанские курды, Баку – 1932
~ 74 ~
yaratmaq idi. Onu da qeyd edək ki, Çar Rusiyası zamanı və
Azərbaycan Cümhuriyyəti dövründə Zəngəzur qəzasının
bir hissəsi olan bu bölgə yalnız Sovet hökuməti
qurulduqdan sonra «Kürdüstan» kimi adlandırılırdı.
Beləliklə, bizim qənaətimizə görə 1926-cı ilin məlumat-
larında kürdlərin sayı süni olaraq şişirdilmişdi. Talışların da
sayının bu dövrdə kəskin şəkildə artması diqqəti çəkən
cəhətlərdən biridir. Ancaq cədvəldən göründüyü kimi,
talışdilli əhalinin sayı heç də milliyyətcə talış kimi qeydə
alınanlardan az deyildi. Hətta, ana dili talış dili olan 3 min
nəfər «türk» kimi qeydə alınmışdı. 30 illik dövrdə (1897-
1926 cı illər) talışdilli əhalinin sayı 2,3 dəfə artmış və
Azərbaycanın etnik tərkibində onların xüsusi çəkisi 2
dəfəyə yaxın yüksəlmişdi.
Nəticədə talışlar ruslardan və ermənilərdən sonra 3-cü
etnik azlığa çevrilmişdilər. Eyni zamanda qeyd edək ki, o
dövrdə talışlar Azərbaycanda baş verən sosial-siyasi
kataklizmlərdən bir qədər kənarda qalmış olsalar da onların
sayının təbii artım hesabına bu qədər çoxalması şübhə
doğurur. Belə ki, həmin dövrdə əhalinin doğum
göstəriciləri yüksək olsa da ölüm göstəriciləri də yüksək
idi. Özəlliklə də uşaq ölümünün çox yüksək olması təbii
artımın aşağı düşməsinə həlledici təsir göstərirdi. Onu da
göstərək ki, talışların yaşadığı Lənkəran qəzasında həmin
dövrdə azərbaycanlıların sayı 31,1% artmışdı, bütövlikdə
isə bu qəzanın müsəlman əhalisinin sayı 57,3% artmışdı.
~ 75 ~
Yəni, azərbaycanlıların sayının artım tempi talışlardan 7
dəfə geri qalırdı. Həmin bölgədə mədəni-məişət
xüsusiyyətlərinə görə bir-birindən demək olar ki,
fərqlənməyən bu iki xalqın təbii artımında belə fərqlərin
olması mümkünsüzdür. Bütün bunlar göstərir ki, 1897-ci
və ya 1926-cı ilin əhali sayımında bu bölgədə də əhalinin
milli mənsubiyyətinin qeydiyyata alınmasında ciddi xətalar
olmuşdur.
1926-cı ildən sonrakı dövrlərdə əhalinin etnik tər-
kibinin dinamikası baş verən sosial-iqtisadi dəyişikliklər və
başqa önəmli sosial-siyasi və tarixi hadisələrlə sıx bağlı
olan bir sıra özəlliklərə malik idi. Bunların araşdırılmasına
keçməzdən öncə qeyd edək ki, bizim üçün başlıca statistik
qaynaq olan əhali sayımlarının keçirildiyi illər Azərbaycan
əhalisinin etnik tərkibinin dinamikasının izlənilməsi üçün
qəbul etdiyimiz dövrlərin xronoloji çərçivələrini müəyyən
etmişdir.
1926-cı ilin dekabrında və 1939-cu ilin yanvarında
keçirilmiş əhali sayımları arasındakı 12 illik dövrdə
(bax: cədvəl 7) əhalinin etnik strukturu yenidən güclü
deformasiyaya uğramışdır. Sovet sisteminin qızğın
quruculuq illərini, o cümlədən, kolxozlaşdırma və
sənayeləşdirmə ilə bağlı total islahatların və siyasi
repressiyaların keçirildiyi illəri əhatə edən bu dövrdə bəzi
istisnaları çıxmaq şərti ilə bütün milliyyətlərin sayında
artım müşahidə edilməkdədir. Ancaq bu dövrün əsas
~ 76 ~
Cədvəl 7.
49
Azərbaycan əhalisinin milli tərkibi (1926, 1939, 1959, 1970 və 1979-cu illərin əhali sayımlarına görə)
milliyyətlər
1926-cı il
1939-cu il
1959-cu il
1970-ci il
1979-cu il
min nəfər
%
min nəfər
%
min nəf.
%
min nəfər
%
min nəf.
%
azərbaycanlılar
1468,8 63,5
1870,5 58,4
2494,4
67,4
3776,8 73,8
4708,8
78,1
ermənilər
284,4 12,3
388,0 12,1
442,1
11,9
483,5
9,4
475,4
7,9
ruslar
220,6
9,5
528,3 16,5
501,3
13,6
510,1 10,0
475,3
7,9
ləzgilər
37,3
1,6
111,7
3,5
98,2
2,7
137,3
2,7
158,1
2,6
avarlar
19,1
0,8
15,7
0,5
17,3
0,5
30,7
0,6
36,0
0,6
saxurlar
15,6
0,7
6,5
0,2
2,9
0,1
6,2
0,1
8,5
0,1
yəhudilər
31,4
1,4
41,3
1,3
40,2
1,1
41,3
0,8
35,4
0,6
tatarlar
10,0
0,4
27,6
0,9
29,6
0,8
31,8
0,6
31,4
0,5
ukraynalılar
18,2
0,8
23,6
0,7
25,8
0,7
29,2
0,6
26,4
0,4
günrcülər
9,5
0,4
10,2
0,3
9,5
0,2
13,6
0,3
11,4
0,2
tatlar
30,5
1,3
41,0
1,3
5,9
0,2
7,8
0,2
8,8
0,1
kürdlər
41,3
1,8
6,0
0,2
1,5
0,0
5,5
0,1
5,7
0,1
talışlar
77,5
3,3
87,5
2,7
-
-
-
-
-
-
başqaları
50,4
2,2
47,3
1,5
29,0
0,8
43,3
0,8
45,3
0,8
bütün əhali
2314,6
100
3205,2
100
3697,7
100
5117,1
100
6026,5
100
49
Всесоюзнaя пеrепись нaселения 1926 г., 14-cü cild, Москвa, 1929; Mərkəzi Dövlət Arxivi, fond 2511; Итоги Всесоюзной
переписи нaселения 1959 г., Aзерб. ССР. Москвa, 1963; Итоги Всесоюзной переписи нaселения 1970 г., 4-cü cild; «Вестник
стaтистики», №10, Москвa, 1980.
Dostları ilə paylaş: |