***
1959-cu ilin yazı idi. Salyan RKK - nin katibi işləyirdim.
RPK – nin birinci katibi Məmməd Pənahov məni yanına
çağırdı. Kabinetə daxil olanda söhbət etdiyi siması çox tanış
və doğma olan insanı göstərib dedi: -tanış ol, respublikamızın
görkəmli rəssamı Səttar Bəhlulzadədir. Mən məmnuniyyətlə
qonağın əlini sıxıb “xoşgəldin” elədim.
Rəssam “Kür lövhələri” tablosunu çəkmək üçün Salyana
gəlmişdi. Biz onunla Kür çayının üzərində olan körpüdən
təxminən bir kilometr məsafədə Kürün əyilən məcrasına
gəldik. O, bu yeri ona görə seçmişdi ki, Kürün üstündən
keçən körpünü, hər iki sahildə olan meşələrin mənzərəsini
çəkə bilsin. Kürün Muğan tayında olan meşəyə Tuğay meşəsi
deyilirdi. Biz bütün günü burada birlikdə olduq. O, cürbəcür
rənglərlə lövhələr çəkib yığırdı. Mən isə bu işin prinsipini
bilmirdim, müdaxilə də edə bilməzdim. Səttar Bəhlulsadənin
o zaman 50 yaşı vardı. Artıq o, respublikada tanınmış rəssam
idi. Bakının Əmirhacıyan kəndində doğulmuşdu, Məmməd
Pənahovun həmkəndlisi idi.
İllər keçdi, Səttar Bəhlulzadə Azərbaycan sovet rəssamı,
müasir boyakarlıq məktəbinin banisi, mənzərə janrının
yaradıcısı, Azərbaycan respublikasının əməkdar incəsənət
xadimi (1960), Azərb.SSR – nin xalq rəssamı (1963), Azərb.
SSR Dövlət mükafatı laureatı (1972) oldu. 1946 – cı ildən
ömrünün sonuna kimi mənzərə janrında saysız – hesabsız
əsərlər yaratdı. O, yüzlərlə əsərlərin müəllifi kimi qəlblərdə
yaşayır və yüz illər də bundan sonra yaşayacaqdır. Onun
əsərləri Azərbaycan Dövlət Şəkil Qalareyasında, Azərbaycan
Sahib Sailov
34
Dövlət İncəsənət Muzeyində, Moskvada və b. Dövlət muzey -
lərində saxlanılır. O, dövlətin ali mükafatına: iki dəfə Qırmızı
Əmək Bayrağı ordeninə və medallara layiq görülmüşdür.
Onun yaratdığı əsərlər Əlcəzairdə, Misirdə, Livanda,
Suriyada, Tunisdə, Norveçdə, İraqda, Kubada, Kanadada,
Belçikada, Fransada, Yaponiyada və b. ölkələrdə keçirilən
sərgilərdə sovet təsviri sənətini layiqincə təmsil etmişdir.
Bütün bu məziyyətləri nəzərə alan qədirbilən xalqımız
ona “Rənglər sultanı” adını vermişdir. Belə bir sənətkarı un-
utmaq ən azından günahdır.
***
Yaddaşımda iz buraxan şəxsiyyərlərdən biri də Muxtar
Süleymanovdur. O, uzun illər Qazaxda partiya komitəsinin
birinci katibi işlədikdən sonra Salyan rayonunun Lapatin
camışçılıq sovxozuna direktor təyin olunmuşdu. O, yenilikçi,
qurucu, abadlığı, yaşıllığı çox sevən bir insan kimi yaddaş -
larda yaşayır. İndi də onu qazaxlılar da, lapatinlilər də yaxşı
xatırlayır. Onun yaxşı işi indi də xalq tərəfindən yüksək
qiymətləndirilir
***
1958-ci ilin dekabr ayı mənim üçün əlamətdar oldu. Məni
Moskvaya Ali Komsomol Məktəbinə oxumağa göndərdilər.
Moskvada oxuduğum o günlər heç vaxt yaddan çıxmır. Ali
Komsomol məktəbində o zamankı Partiya, Komsomol,
Dövlət Plan Komitəsi, İqtisadiyyat İnstitutlarından və başqa
rəhbər yoldaşlar bizə maraqlı mühazirələr oxuyurdular. Biz
Zəkanın gücü
35
o vaxtı Moskva Komsomol Təşkilatının işi ilə tanış olduq və
onlardan xeyli təcrübə topladıq. O günlərin unudulmaz
xatirəsi 1958-ci ilin 31 dekabrda Kremlin Georgevski zalında
yeni ilin qarşılanması idi. O gecənin abu-havası və görülən
tədbirlərin əhatəli olması heç vaxt yaddan çıxan deyil.
Moskvadan qayıdandan sonra təhsilin yekunları haqqında
Azərbaycan Komsomolu Mərkəzi Komitəsinə hesabat
verdik. Və eyni zamanda, Moskva təhsilinin yekunları
haqqında RKK-nin işçilərinə, Komsomol aktivinə məlumat
verməklə bərabər, Respublikanın Gənclər Təşkilatının orqanı
olan «Azərbaycan Gəncləri» ,”Molodyoj Azerbaydjcana”
qəzetlərində məqalələrlə çıxış etdim. Ümumiyyətlə, 1954-cü
ildən 1961-ci ilə qədər Salyan Rayon Komsomol Təşkilatında
işlədiyim vaxt unudulan deyil. Bu dövrdə ən mühüm
hadisələrdən birisi Neftçala rayonunun ləğv edilib Salyan
rayonuna birləşdirilməsi oldu. Əlbəttə, bu rayonların böyük
bir ərazini əhatə etməsi işlərimizi çox çətinləşdirirdi.
Rayonların birləşməsindən sonra Azərbaycan Komsomolu
Mərkəzi Komitəsinin ikinci katibi Viktor İvanoviç Popov
RKT-nın işi ilə tanış olmaq üçün rayona gəlmişdi. Mən ona
təklif etdim ki, birinci tanışlığı keçmiş Neftçala Rayon Kom-
somol Təşkilatının işindən başlayaq. Belə də etdik. Neftçala
şəhər Komsomol Təşkilatlarının işi ilə tanış olduqdan sonra
mən onu çay süfrəsinə dəvət etdim. Və beləliklə, biz çay
süfrəsində söhbətimizi davam etdirdik. Xalqımıza məxsus
qonaqpərvərliklə, xalq musiqisilə məclis arəstə oldu. Bir
misal kimi həmişə deyərdi, gedək çay içək. Onda isə bütün
məsələlər aydın olurdu ki, çay içməkdən sonra hansı tədbirlər
olur.
Sahib Sailov
36
***
1961-ci ildə mənim Respublika Komsomolu Mərkəzi
Aparatına işə gəlmək məsələm qaldırıldı. ALKGİMK-nin bir-
inci katibi Maqsud Əlizadənin təklifinə Rayon Partiya Komi -
tə sinin birinci katibi Aslan Hüseynov razılıq vermədi. Lakin
Maqsud Əlizadə AKP MK-nin təşkilat şöbəsi ilə danışıb,
məsələnin müsbət həllinə nail oldu. Beləliklə, 1961-ci ildən
mən Azərbaycan Komsomolunun Mərkəzi Komitə sində işə
başladım.
Mənim MK-yə işə gəlməyim şəxsi həyatımda çox ciddi
çətinliklər yaratdı. Bakıda evim yox idi, ailəm, uşaqlarım
qaldı rayonda. Bakıda bir müddət tanışların evində qaldım,
sonra isə Ali Partiya Məktəbinin yataqxanasında yatmağa yer
verdilər. Beləliklə, mənim ikinci tələbəlik həyatım başladı.
Çox çətin günlər keçirdim. Ailəm rayonda, özüm Bakıda ray-
onlara ezamiyyətə gedirəm (təlimatçı kimi Ağdam, Ağcabədi,
Bərdə, Mirbəşir, Kəlbəcər rayonlarına baxırdım). Əlbəttə, bu
dövr mənim üçün nə qədər çətin keçsə də, mən bunların
hamısına dözdüm. Bir il təlimatçı, bir il təşkilat şöbəsinin
müdiri işlədikdən sonra, 1962-ci ilin dekabr ayında məni
Azərbaycan LKGİ MK-nin katibi seçdilər. Katib seçilən kimi
mənə ev verildi. Və beləliklə, ailəmi yığışdırıb Bakıya
gətirdim. Həyatımın çətin anları artıq arxada qalmışdı. Kom-
somolun MK-nin katibi işləyərkən bütün kənd Komsomol
təşkilatlarına rəhbərlik edirdim. Mənim əsas iş sahəm Re-
spublika Komsomolunun Kənd Təsərrüfatındakı fəaliyyətini
yaxşılaşdırmaq və kadr işləri ilə məşğul olmaq idi. Əlbəttə,
bütün respublikaya – Qusardan tutmuş Bakıya qədər,
Zəkanın gücü
37
Dostları ilə paylaş: |