Sakit Oqayyanın meşələri və bataqlıqları arasından keçən furqonda, faytonçunun düz arxasında on dörd
Yüklə 4,8 Kb. Pdf görüntüsü
|
mənim nəsə öyrədə biləcəyimi güman edən sizin kimi dəlisovlardan isə çox şey tələb edirəm. Yox. Siz həddindən artıq gəncsiniz. Bir ildən sonra gələrsiniz. – Amma, düz sözümdür, kimya biliyimlə... – Siz fiziki kimya keçmisiniz? – Xeyr, cənab, amma üzvi kimyanı yetərincə yaxşı bilirəm. – Üzvi kimya! Bu kimya deyil, cəfəngiyatdır! İylənmiş kimyadır! Aptek kimyası! Fiziki kimya isə gücdür, dəqiqlikdir, həyatdır. Üzvi kimya qabyuyanların məşğuliyyətidir. Yox. Siz gəncsiniz. Bir ildən sonra gələrsiniz. Qotlib fikrindən dönmürdü. Qarmağa oxşayan barmaqları ilə Martinə qapını göstərdi; gənc oğlan bundan daha artıq mübahisəyə cəsarət etmədiyindən otaqdan çıxdı. Martin özünü əməlli-başlı bədbəxt hiss edirdi. Həyətdə kimya tarixçisi, hay-küylü Dubl Edvardsla qarşılaşdı və yalvarış dolu səslə soruşdu: – Professor, deyin görüm, üzvi kimyada həkim üçün əhəmiyyətli bir şey varmı? – Əhəmiyyətli? Əlbəttə, var. O, ağrını sakitləşdirən dərmanları tədqiq edir. Sizin evinizin boyandığı boyanı istehsal edir, sevgilinizin geyindiyi paltarın əlvan rənglərini də… Ola bilər ki, hətta bizim tənəzzül dövrümüzdə onun gilas dodaqlarının boyasını da! Hansı alçaq mənim üzvi kimyama qara yaxmağa cəsarət edib? – Heç kim. Elə belə, maraq xətrinə soruşdum, – Martin köksünü ötürdü və universitet yeməkxanasına yollandı, kədərdən və küskünlük içərisində böyük porsiya bananlı plombir, bir də badamlı şokolad yedi. "Mən bakteriologiya ilə məşğul olmaq istəyirəm, – öz-özünə deyirdi, – xəstəlikləri lap başlanğıcından öyrənmək istəyirəm. Neyləyək, fiziki kimyanı öyrənərəm. Qoca Qotlibə göstərərəm, lənət şeytana! Günlərin birində xərçəngin basilini , ya da başqa bir şeyi kəşf edərəm, o zaman o görər! Aman Allah, ümid edirəm ki, meyit otağına girəndə ürəyim bulanmaz… Mən baktiorologiya ilə məşğul olmaq istəyirəm – elə indi!" Qotlibin istehzalı sifəti Martinin gözü önündən getmirdi. O, içindəki nifrətin dağıdıcı gücünü hiss edir və ondan qorxurdu. Sonra Qotlibin üzündəki qırışları xatırladı və onu dahi kimi yox, baş ağrısına, əzabverici yorğunluğa yaxşı bələd olan, sevilə biləcək insan kimi təsəvvür etdi. "Doğrudanmı, mənim güman etdiyim kimi, Edvards bu qədər çox bilir? Görəsən, həqiqət haradadır?" – özünü sorğu-suala tutmağa başladı. 4 Meyitlər üzərində işləməyə başladığı ilk gün Martin həddindən artıq qorxurdu. O, taxta stolların üstünə uzadılmış sısqa, bozarmış adamların hərəkətsiz, insanlıqdan çıxmış sifətlərinə baxa bilmirdi. Amma bu adamlar – bu qoca səfillər o qədər oxşar idilər ki, iki gündən sonra digər həkimlər kimi Martin də onları "Bill", "Ayk", "pastor" çağırmağa və bu cansız bədənlərə biologiya dərslərində heyvanlara baxdığı kimi baxmağa başladı. Meyit yarılan otaq da heç nə ilə fərqlənmirdi: möhkəm sement döşəmə, dəmir barmaqlıqlı pəncərələr arasında kobud malalı divarlar... Formaldeqidin iyi Martini iyrəndirmişdi. Elə bilirdi ki, onun, bir də nəsə başqa bir şeyin dəhşətli, ürəkbulandıran qoxusu otaqdan çıxanda da üstünə hopub qalır. Martin bu iyi unutmaq üçün siqaret çəkirdi. Amma bir həftə sonra ona alışdığından artıq gənclik həvəsi və günah sayılacaq bir ləzzətlə arteriyanı tədqiq etməyə girişmişdi. O, meyitlər üzərində əməliyyatı tələbələr arasında "Svikli" ləqəbilə məşhur olan müqəddəs Ayra Xinkli ilə birlikdə aparırdı. Ayra missioner həkim olmağa hazırlaşırdı. Onun iyirmi doqquz yaşı vardı, Pottsburq xristian kollecini və Yevangelist Maarif Məktəbini bitirmişdi. Gənc yaşlarında futbol oynayırmış, öküz kimi güclü, demək olar ki, öküz kimi də yekə idi, elə gönünün qalınlığında da öküzdən geri qalmazdı. Şən və qayğısız xaçpərəst, sakitlik bilməyən optimist, bütün günahları və şübhələri gülüşlə yuyan, gülərüzlü puritan idi. O, zəhlətökən bir canfəşanlıqla Yevangeliya Qardaşları Sektasının "gözəl kilsədə ibadət etmək kart oynamaq kimi əxlaqsızlıqdır" söyləyən nəzəriyyəsini təbliğ edirdi. Martin özünü o məqamda yaxaladı ki, qarşısındakı cəsədə – balacaboylu, üzünü civzə basmış, daşlaşmış ağ-çəhrayı sifəti və iyrənc kürən saqqalı olan kişiyə – Billiyə maşına baxdığı kimi baxır. Özü də çox gözəl, mürəkkəb, yaxşı, amma hər halda, maşına baxdığı kimi… Bu, onun ilahi yaranışa və insanın ölümsüzlüyünə onsuz da zəif olan inamını qırırdı. O, yəqin ki, öz fikirlərini ürəyində saxlayar və tikə-tikə edilmiş çəhrayı başın ön hissəsindən əsəb damarını pinsetlə asta-asta dartıb çıxararaq, onun üstündə baş sındırardı; amma Ayra Xinkli ona dinclik vermirdi. O, inanırdı ki, hətta tibb məktəbi tələbəsini belə düz yola gətirmək olar; Ayra üçün isə düz yol Yevangaliya Qardaşları Kilsəsində uzun-uzadı və mənasız himnlərin oxunması demək idi. – Mart, övladım, – o, az qala, bağırırdı, – bir çoxlarının iyrənc adlandıra biləcəkləri bu işdən bizim bilik öyrəndiyimizi, yəqin ki, anlayırsan; bu bizə cəsədlərə şəfa verməyə və saysız-hesabsız talesiz insanın məhv olmuş ruhunu xilas etməyə imkan verəcək. – Fu! Ruh! Nəsə qoca Billidə ruh tapa bilmədim. Sən allah, vicdanla de, doğrudan, bu cəfəngiyata inanırsan? Ayra yumruğunu sıxdı, onu hədələdi, qəhqəhə ilə gülməyə başladı, sonra Martinin kürəyinə ilişdirərək dedi: – Qardaşım, elə fikirləşirsən ki, bu cür əhəmiyyətsiz şeylərlə Ayranı əsəbiləşdirə bilərsən? Guya ki, təzə dəbə düşmüş o şübhələr sənin də ruhuna hakim kəsilib? Ürəyin rahat olsun, sənin içində belə bir şey yoxdur; yalnız mədə pozğunluğu var. Sənə gimnastika ilə məşğul olmaq, idman etmək lazımdır. Bizim yanımıza – GİXA-ya gəl, əvvəl bir az üzər, sonra da ibadət edərik. Eh, zavallı aqnostik, əlinə qadir Allahın yaratdığını anlamaq imkanı düşüb, sən isə bu dərsdən nə öyrənirsən? Sadəcə, özünü ağıllı hesab edib Yüklə 4,8 Kb. Dostları ilə paylaş:
|