339
və kartoçka sistemi tətbiq olundu.
Siyasi və ideoloji təbliğat
sistemi yenidən quruldu. Orduda hərbi komissarlar sistemi təsis
edildi. Müttəfiq ölkələrdə həyata keçirilən bu tədbirlər
nəticəsində 1943-cü ildə onlar faşist blokundan 3 dəfə çox
hərbi təyyarə, 10 dəfə çox tank istehsal edirdilər. Müttəfiqlərin
istehsal etdiyi hərbi texnika keyfiyyətinə görə də üstün idi.
Müqavimət hərəkatı
1942-1943-cü illərdə hərbi şəraiti müttəfiqlərin xeyrinə
dəyişdirən
amillərdən biri də Almaniya, İtaliya, Yaponiyanın
ələ keçirdiyi ölkələrdə yaratdıqları rejimlərə qarşı genişlənən
müqavimət hərəkatı olmuşdur. Buna səbəb həmin ölkələrdə
yaradılmış "yeni qayda", müstəqillik və suverenliyin, demok-
ratik və sosial nailiyyətlərin ləğv edilməsi, iqtisadi istismar,
işğalçıların özbaşınalığı, habelə onların həyata keçirdiyi irqçi
siyasət, "qeyri-yetkin xalqlar"ın məhv edilməsi idi. Bütün
Avropada yəhudilər, qaraçılar, slavyanlar
faşist irqçi siyasətinin
qurbanı oldular. Hərbi əsirlər, müqavimət hərəkatının
iştirakçıları, "qeyri-yetkin xalqlar"ın nümayəndələri saxlanılan
Osventsim, Maydanek, Treblinka, Dahau, Buhenvald,
Zaksenhauzen, Ravensbruk, Mauthauzen və b. düşərgələr
həqiqi mənada ölüm zavodları idi. Bu düşərgələrdən 18
milyon
nəfər keçmiş, onlardan 12 milyonu məhv edilmişdi.
Milyonlarla Avropa əhalisi işlədilmək
üçün zorla Almaniyaya
aparılmışdı. Əhalini müti vəziyyətdə saxlamaq üçün satqınçılıq
sisteminə, kütləvi qırğınların təşkilinə geniş meydan verilmişdi.
Fransada Oradur, Çexoslovakiyada Liditse, Belorusiyada Xatın
kəndlərinin əhalisi tamamilə məhv edilmişdi.
Slavyanlar yaşayan məntəqələrin boşaldılması və
almanlar tərəfindən məskunlaşdırılması üçün genosid siyasəti
həyata keçirilirdi. 1942-ci il yanvarın 20-də Avropada bütün
yəhudilərin məhv edilməsi planı təsdiq edilmişdi. Bunun üçün
iri ölüm düşərgələri təşkil olunmuşdu. Burada, onlar qaz kame-
340
ralarına salınıb boğulur və yandırılırdı. İkinci dünya müharibəsi
dövründə 6 milyona qədər yəhudi bu siyasətin qurbanı
olmuşdu.
Yaponiya tərəfindən işğal edilmiş ölkələrdə də vəziyyət
ağır idi. Vyetnam, Laos, Malaziya, Kamboca, Filippin və
İndoneziya əvvəllər də müstəmləkə idi.
Bir müddət Yapo-
niyanın "Asiya asiyalılar üçündür!" şüarı onlarda bu dövlətin
köməyi ilə müstəqillik əldə edəcəklərinə ümid yaratmışdı.
Lakin yaponların burada yaratdığı rejim müstəmləkə rejimin-
dən də ağır oldu. Filippin, İndoneziya, Malaziya və Birmada
antiyapon hərəkatı meydana gəldi və genişləndi.
Müqavimət hərəkatı inkişafının mühüm amillərindən
biri də bütün antifaşist qüvvələrin birləşdirilməsi oldu. 1941-ci
ilin y ayına qədər kommunist və antifaşistlərin birgə fəaliyyəti
mümkün deyildi. Almaniyanın SSRİ-yə basqınından sonra
Kominternin çağırışı ilə kommunist partiyaları faşizmə qarşı
mübarizəyə başladılar. Müttəfiqlərin təzyiqi ilə 1943-cü ildə
Kominternin buraxılması kommunist partiyalarına müstəqil
qüvvələr kimi çıxış etməyə, Müqavimət hərəkatına fəal
qoşulmağa imkan yaratdı.
Müqavimət hərəkatının
diversiya, sabotaj, hərbi sifariş-
lərin vaxtında yerinə yetirilməməsi, məxfi informasiyalar
toplanılması və müttəfiqlərə ötürülməsi, partizan dəstələrinin
fəaliyyəti kimi müxtəlif formaları vardı. Bu hərəkatın ilk
nümunələrindən biri 1943-cü ildə Varşava yəhudi gettosundakı
(məhəlləsində) üsyan oldu. Pis silahlanmış getto sakinləri bir
aya qədər alman işğalçılarına qarşı mübarizə apardılar.
Müqavimət hərəkatının ümumi rəhbər orqanları forma-
laşmağa başlamışdı. Məsələn, Fransada bu hərəkata general
Şarl de Qollun rəhbərliyi altında "Azad Fransa" təşkilatı
başçılıq edirdi.
Müqavimət hərəkatı sıralarında Fransada 300 min, Yu-
qoslaviyada 350 min, Yunanıstanda 70 min, Norveçdə 50 min,
341
Polşada 60 min, Çexoslovakiyada 25 min, Çində 2,2 milyon
adam vuruşmuşdu.
SSRİ-nin almanlar tərəfindən zəbt edilmiş ərazilərində
də antifaşist partizan hərəkatı geniş miqyas almışdı. 1941-ci
ildə düşmən arxasında 2000-dən çox, 1942-ci ildə 6200-dən
çox partizan dəstəsi və qrupu fəaliyyət göstərmişdi. SSRİ-də
partizan hərəkatında bir milyondan çox adam iştirak etmişdi.
Onlar düşmənin bir milyondan artıq əsgər və zabitini məhv
etmiş və əsir almışdılar.
İtaliyanın ikinci dünya müharibəsindən çıxması
Şimali Afrikanın faşistlərdən azad edilməsi müttəfiqlərə
imkan verdi ki, İtaliyaya qoşun çıxartsınlar. 1942-ci ilin II
yarısında İtaliyada xalqın tətil və nümayişləri başlandı. 1943-cü
ilin martında bu hərəkat bütün Şimali İtaliyanı bürüdü. Yuxarı
dairələr Mussolinini kənarlaşdırmaq, yeni hökumət təşkil etmək
və müttəfiqlərlə sazişə gəlmək istəyirdilər. Onlar inqilabdan
yeganə xilası ABŞ və İngiltərə qoşunlarının İtaliyaya
girməsində görürdülər. 1943-cü ilin iyulun 19-da müttəfiqlərin
qoşunları Siciliyaya çıxdılar. Böyük Şura qərar çıxardı ki,
Mussolini Ali baş komandan vəzifəsini krala versin. Sonrakı
gün o baş nazir vəzifəsindən də azad edildi və həbs edildi.
Hökumətə marşal Bodolyo rəhbərlik etməyə başladı. İnqilaba
yol
verməmək üçün o, 1943-cü ilin sentyabrın 3-də
müttəfiqlərlə barışıq haqqında saziş bağladı. İtaliya danışıqsız
təslim oldu. İngiltərə-Amerika qoşunları Apenin yarımadasının
cənub hissəsinə çıxdılar. Bu Berlində həyəcana səbəb oldu. Ona
görə də alman faşistləri hücuma keçib İtaliyanın şimal və orta
hissəsini işğal etdilər. Hitler tərəfindən göndərilmiş Otto
Skortseni Mussolinini azad etdi və onu Berlinə gətirdi. Faşistlər
tutduqları yerdə oyuncaq İtaliya sosial respublikası yaratdılar.
342
Mussolini onun başçısı oldu. Nazirlik Salo şəhərində
yerləşdiyinə görə bu "Salo respublikası" da adlanırdı.
1943-cü ilin oktyabrında İtaliya Almaniyaya müharibə
elan etdi.
1943-cü ilin noyabrında müttəfiqlərin qoşunları alman
qoşunlarının olduğu Neapola yaxınlaşdılar. Lakin heç bir təsirli
iş görə bilmədilər.
1942-1943-cü illərdə Sakit Okeanda müharibə
1942-ci ilin avqustunda ABŞ Solomon adasına desant
çıxartdı.Artıq 1942-ci ilin payızında ABŞ dənizdə bir neçə
qələbə qazandı. Lakin hərbi əməliyyatlar yavaş getdiyinə görə
1944-cü ilin əvvəllərinə qədər davam etdi. ABŞ 1943-cü ilin
iyununda Yeni Qvineyanı, noyabrında Kilberti adasını azad
etdi. Dekabrda Yeni Britaniya adası azad edildi. Bu dövrdə
yaponlara qarşı Şərqi və Cənub-Şərqi Asiyada milli azadlıq
hərəkatı başlandı.
Moskva və Tehran konfransları.
İkinci cəbhənin açılması məsələsi
Şimali Fransadan İkinci cəbhənin açılmasının ən qəti
əleyhdarı Çörçill idi. O, İkinci cəbhənin Balkanlardan açılması
tərəfdarı idi. Çörçill öz planlarının Kasablankada 1943-cü ilin
yanvarında, Vaşinqtonda isə 1943-cü ilin mayında qəbul edil-
məsinə nail oldu.
1943-cü ilin avqustunda Kvebekdə konfransda ABŞ və
İngiltərə elan
etdilər ki, 1944-cü ilin mayın 1-dən gec
olmayaraq II cəbhə açılacaq.
1943-cü ildə yenə də Almaniyanın qoşun hissələrinin
3
2
hissəsi Sovet-alman cəbhəsində idi. Məşhur ABŞ