İsa Muğanna yaradıcılığı “İdeal” işığında
245
İsa Muğanna: Türk dili OdƏr dilidir, amma qarışıq-
dır. Terminlər, dağ, çay, şəhər adları hamısı təhrifdir.
OdƏr təsəvvürü SafAğ elminin təbliği ilə əlaqədar-
dır. SafAğ elmi tədris olunacaq, Bakıda, Rusiyada,
Amerikada yayılacaq.
Şəmil Sadiq: SafAğ elminin ən yüksək dövrü kimi
XIII-XIV əsrləri götürmək olar?
İsa Muğanna: XIV əsrdə İslam inkişaf edib. XI, XII,
XIII əsrlərdə Bağdadda SafAğ elmi hökmran olub.
Nəsiminin dövründə çox olub.
Şəmil Sadiq: Siz İbrahimin də elmin təbliği ilə məş-
ğul olduğunu göstərmisiz.
İsa Muğanna: İbrahim qeyri-şüurlu şəkildə idi. Şeyx
Əzəmin pis əməl sahibi olmağı bunu İslamdan arala-
yıb. İbrahim müsbət adam olub.
Şəmil Sadiq: İsa müəllim, cəmiyyətdə bəzi əsərləri-
nizdən vaz keçdiyiniz barədə fikirlər gəzir.
İsa Muğanna: “Bizim qızlar"dan tam imtina etmi-
şəm. Son dərəcə bəsitdir. O biri povestlərdən şərti
imtina etmişəm... Yenidən işləmişəm onları.
Şəmil Sadiq: Bu yaxınlarda eşitdim "26-lar"dan da
imtina etmisiz.
İsa Muğanna yaradıcılığı “İdeal” işığında
246
İsa Muğanna: Yox... "26-lar".. Şaumyanın milliyəti
yəhudidir. Mən dövlət arxivinə gedirdim. Orda
Şaumyanın 19 metrə çıxışını çəkiblər, göstəriblər mə-
nə. Mən təəccübləndim ki, Şaumyan portretdə ermə-
niyə oxşamır. Arxivin müdiri gəldi, soruşdu ki, nə
gördün? Dedim ki, bu, erməni deyil, dedi: "Afərin!
Lenin özü də tatar yəhudisidir".
Şəmil Sadiq: Yəhudilər SafAğ elminin təqdimatına
görə düşmənimizdir, ya dostumuz?
İsa Muğanna: Onlar OdƏr idilər. Onlara EvƏrEy
OdƏrləri deyiblər. Vatikan OdƏrlərə qarşı çıxdı. Va-
tikanın yəhudilərə qarşı təbliğ etdiyi şeydir. EvƏrEy-
lərə qarşıdırlar. EvƏrEy bizim birinci vilayətimizdir.
Gəmi OdAğÜzdən gələndə ora düşüb ilk dəfə. Xrist-
ianların ƏrEyi ray etməyi təsadüfi deyil.
Şəmil Sadiq: Əgər gözləriniz sizə imkan versə idi,
İsa Hüseynov kimi hansı mövzuda əsər yazardınız?
İsa Muğanna: Mən İsa Hüseynova nifrət edirəm. Tə-
fəkkürünün bəsitliyinə görə nifrət edirəm.
Şəmil Sadiq: Axı İsa Hüseynovun oxucuları çoxdur
və onu sevirlər. Bəzən siz deyəndə ki, mən onları qə-
bul etmirəm, kimlərinsə xətrinə dəyirsiniz...
İsa Muğanna: Yox. Mən onların işlənmiş versiya-
larını qəbul edirəm.
İsa Muğanna yaradıcılığı “İdeal” işığında
247
Firuzə xanım: O vaxt İsa yazanda onun haqqında
dedilər ki, o, böyük yazıçı olacaq. Ona deyirdilər ki,
o, Azərbaycanın Dostoyevskisidir.
İsa Muğanna: Sonra da "Folkner" adlandırırdılar.
Amma Nizami məqalə yazıb, çox aydın izah edib:
"Muğanna həqiqəti və ya həqiqətin muğannası".
Şəmil Sadiq: Bəs İsa Muğanna kimi hansı əsəri ya-
zardınız?
İsa Muğanna: Hələ çox dumanlıdır. EySar deyir ki,
təzə tsikl başlayacaqsan. Birinci əsərin böyük roman-
dır. Amma nə məzmunu, nə də ideyası haqda heç nə
demir... Amma deyir gözün açılsın sonra deyəcəm.
Stolumun üstündə bir səhifəlik yazı var, hər səhər
gedib o yazıya baxıram ki, görüm gözüm düzəlir, ya
yox. Bu səhər baxdım gördüm ki, oxuya bilirəm az-
az.
(27.03.2014)
İsa Muğanna yaradıcılığı “İdeal” işığında
248
Tənhalıqdan tənhalığa
Azərbaycan Xalq şairi Zəlimxan Yaqubu yan-
var ayında ziyarət etmişdik Elxan Nəcəfovla. Xeyli
dərdləşdik, söhbətləşdik. Ustad sənətkar İsa Mu-
ğanna haqqında yazdığım kitab üçün Zəlimxan
müəllimində fikirlərinin maraqlı olacağını düşü-
nürdüm. Elə də oldu. Öncədən razılaşdığımız kimi
söhbətimizi yazdıq. Diqqətlə oxuyandan sonra
oxucular üçün də maraqlı olacağını düşündüyüm
üçün mətnə köçürüb bir hissəsini sizlərə təqdim
edirik...
Şəmil Sadiq: Zəlimxan müəllim, ədəbiyyat tənhalığı
sevir. Amma ədəbiyyat cəmiyyətə, topluma ünvanla-
nır.
Zəlimxan Yaqub: Şübhəsiz, tənhalıqda doğulur və
cəmiyyətdə öz yerini tapır. Tənhalıqda düşündüyün,
fikirləşdiyin düşüncələr, duyğular heç vaxt ictimai
yerdə alına bilməz. Hökmən bir yerə, bir tərəfə
çəkilməlisən. Saib Təbrizi deyir ki:
Keçməsə canan ələ,
Qəm yemə canandır xəyal.
Yəni şairin fikri, xəyalı, arzusu, istəyi tənha-
lıqda hər şey edir. Amma, şübhəsiz, o tənhalığın son
hədəfi oxucunun ürəyidir – xalqdır, millətdir, oxucu-
dur.
İsa Muğanna yaradıcılığı “İdeal” işığında
249
Şəmil Sadiq: Deməli, sonda tənhalığa – ürəyə xitab
edir yenə də...
Zəlimxan Yaqub: Bəli, yenə tənhalıqdan tənhalığa
gedir. Və dünya ədəbiyyatında, rus ədəbiyyatında,
Azərbaycan ədəbiyyatında nə qədər xoşa gələn əsər-
lər varsa, onların hamısı tənhalıqdan doğulub. Am-
ma axırda gəlib millətin sərvətinə çevrilib, xalqı for-
malaşdırıb, milləti formalaşdırıb, əsri, zamanı forma-
laşdırıb, elə-belə şey deyil bunlar.
Şəmil Sadiq: Zəlimxan müəllim, maraqlı məqam
var, şifahi xalq ədəbiyyatımız, aşıq yaradıcılığı, Azər-
baycan şeir təfəkkürü – bunlar daha çox tənhalığa
bağlı deyil. Daima el arasında, el içərisində, yəni
məclislərdə. Amma ədəbiyyat da tənhalığı sevir. Bu,
necə, ziddiyyət təşkil etmir ki?
Zəlimxan Yaqub: Yox, belədir də. Əslində, nə qədər
bizim böyük şəxsiyyətlərimiz - Yunus Əmrələr, Fü-
zulilər, Nizamilər, və daha kimlər kimlər – bunların
hamısı nə qədər şedevr, böyük əsərlər yaradıbsa,
hamısı tənhalıqda yaranıb, sonra millətin malı olub.
Ona görə də istər sufizm olsun, istər hürufilik olsun,
istər müxtəlif cərəyanlar, nə olur-olsun hamısı təklik-
də yaranır, gəlir axırda millətin sərvətinə çevrilir.
Çünki istənilən bir yazıçını götür, o, hökmən tənha-
lıqda yazıb-yaradır. Sonra olur ictimaiyyətin. Nobel
mükafatçısı olan Çin və Yapon yazıçıları təbiəti çox
gözəl bilirlər. O.Henrinin “Son yarpaq” hekayəsi var.
Dostları ilə paylaş: |