təhqir edir. Günahın mənbəyi Allahdan dönən insan
ürəyidir. Müqəddəs Avqustin deyir: «Günah Allaha
etinasızlıq dərəcəsinə çatan özünə məhəbbətdir».
Tovlanma günaha təhrik edir, bu, insanın özündə hiss
etdiyi şərə meyldir. Tovlanmalar öz şər meyllərimizdən,
başqa insanlardan yaxud şər ruhlardan gəlir. Əgər insan
pis fikirlərlə yaxud özündəki hisslərlə razılaşmırsa,
tovlanma günah olmur. Lakin insan tovlanma ilə könüllü
razılaşanda günah yaranır.
Günahlar
ağır (ölümə aparan) və
yüngül (gündəlik)
olur. Ölümə aparan günahın eyni zamanda üç şərti olur:
«Ölümə aparan günah ciddi məsələyə aid olan, tam şüur
və tam razılıqla edilən günahdır» (KKK 1857). Şəraitlər
günahın ağırlığına təsir göstərərək onu daha ağır yaxud
yüngül edir. İnsan İlahi yaxud Kilsənin əmrini
əhəmiyyətsiz dərəcədə pozanda, etdiyini tam dərk
etməyəndə yaxud bir əməli tam razı olmadan edəndə
gündəlik (yüngül) günah etmiş olur.
Ruhani həyat ilahiyyatı yeddi
əsas günah tanıyır.
Onlar digər günahların və qüsurların mənbəyi olduqlarına
görə “əsas mənbə” adlanırlar. Onlar aşağıdakılardır:
qürur, xəsislik, zina, qəzəb, yemək-içməkdə
qeyri-mötədillik, paxıllıq, tənbəllik.
Özgə günahlar adlanan günahları yaxşı tanımaq
lazımdır. İnsan özü bunları etməsə də, onların səbəbkarı
olur. Onlar bunlardır:
1.
Günahı məsləhət etmək
. Məsələn: bir xeyirxah
insan saat tapıb onun sahibini axtarmağa başladı. Yoldaşı
~ 357 ~
357