Sevginin dadı (roman)
Yüklə 2,71 Mb. Pdf görüntüsü
|
384
məndən soyuyur, uzaqlaşır. Bəs mən səni Fərhad üçün, ya Afət üçün böyüdüb boya‐başa çatdırmışam ki!? Harda qaldı ana haqqı? Budur sənə verdiyim südün əvəzi, alın tərimin bəhrəsi? Nə olardı, ac‐susuz qalsaq da balalarım gözümün qabağında olardı, çox şey istəyirəm? Olmazmı öz bildiyimiz, layiq olduğu‐ muz kimi dinc yaşayaq, heç kim bizim həyatımıza burnunu soxmasın? Bütün bunların baiskarı isə bax, o ifritə Durnadır! O, oğlumu başdan elədi, dədəsinin haram pulları ilə oğlumun gözlərini qapadı, pulun qoxusu isə ağılsız oğlumu başdan çı‐ xardı! Hələ indiyədək qayınatasının aldığı maşına bir, ya da iki dəfə minmişəm – o da naəlaclıqdan. Gərək bu soyuducunu elə gələn günü ataydım bayıra. Sənin qızını alan günə daş yağaydı! Gör necə pozdu dinc həyatımızı? Ərimi itirməyimə dözərəm, ancaq heç vaxt imkan vermərəm ki, kimsə oğlumu əlimdən alsın! Qoy nə olursa olsun! Qoy gəlsin, deyəcəm, – “Ya mən, ya da arvadın və onun gözlərinə kefdən başqa heç nə görsənmə‐ yən yaxınları!”. Kim desə ki, – “Ay arvad, sənin başına hava gəlib, burda nə var ki, əksinə, sənin üçün, oğlun üçün daha yax‐ şı – rahat yaşayırsınız. Onlar sənin oğlunu öz övladları kimi se‐ vir”... Bunu deyənin ağzını “cart” deyə cıraram! Qoy bunu de‐ məmişdən əvvəl öz anasını düşünsün. Mən belə fikirləşə bilmi‐ rəm. Mənim dediyim odur ki, oğlum atasının əvəzinə öz ailə‐ sini, qardaşlarını bir ağ günə çıxarmaq barədə düşünsün. Lap, lazımdırsa Fərhadın yanındakı işindən imtina edib özünə sakit bir iş tapsın. Yoxsa, onun‐bunun qoltuğuna girib tula kimi süm‐ sünməsinə, sülənməyinə dözməyəcəyəm!
Belə bir əziz gündə kefimizə soğan doğradığı üçün anama çox hirslənmişdim. Axı nə idi qarnının azarı, gözünün götür‐ mədiyi? Bu nə axmaq hisslərdi onda baş qaldırmışdı? Anam‐ 385
gilin həyətinə girəndə evin soyuducusunu yerdə “kötəklənmiş” vəziyyətdə gördüm. İçəri girdim. Anam, əlində ət baltası ya‐ nımdan güllə kimi ötdü. Maşınımın üstünə cumub şüşələrini sındırdı, dəmirini döyəclədi. Hirsindən ağzı köpüklənmişdi. “Al, al, al bu da sənin verdiyin maşın! Mən eşşək minərəm, amma sənin bağışladığın maşına minmərəm! Sox gözünə, sənin maşının mənə lazım deyil!”. Aralıdan durub anamı key kimi seyr edirdim. Halına acıdım, başına əməlli‐başlı hava gəlmişdi. Artıq maşını xurd‐xəşil edib yorulmuşdu. Yaxınlaşıb qolumu boynuna saldım – “Di toxtadınmı? Niyə belə edirsən, ana, məni qorxudursan axı?”. – Bir də o itin heç bir zibilinin tozu da bu həyətə girməsin! Bildin?! Lap lazım olsa, qızını da aparıb başına çırparsan! – hik‐ kəsi yerdən tozanaq qoparırdı. Qardaşlarım göz yaşlarını yağış kimi tökürdülər, qorxularından devikib qalmışdılar. – Ay ana, axı bir dayansana, istədiyini bir dəfəlik mənə ba‐ şa sal, mən də bilim və ona uyğun işimi görüm. Özünü dəli ki‐ mi aparıb uşaqları qorxudursan axı... – Mən oğlumu istəyirəm – Baysalımı! Onu mənim əlimdən almağa heç kimin cürəti çata bilməz. Nə pulla, nə maşınla, nə də əyrimçə qızı ilə! Oğlumu əlimdən alanın evini başına yıxa‐ ram! – Kim oğlunu əlindən alır ki? Onların öz oğluna nə gəlib, mənə qalıblar? Gəl, gəl içəri, camaatdan ayıbdır, çox səs‐küy salma. Gir içəri, sakit söhbət edək... Onu içəri sala bildim. Yorulub sakitləşmişdi. Dolmuşdu. Hirsindən titrəyirdi. – Bax, sənə axırıncı dəfə deyirəm! Əgər mənim övladım‐ sansa, yığış birdəfəlik evinə, ailənə kişilik elə, qardaşlarına bir gün ağlamaq barədə fikirləş. Camaatın evində az sülən! Ayda bir dəfə anasını görmək istəyirsə, qoy canı çıxıb özü getsin. Mə‐ nim ailəmin işlərinə qarışmasınlar. Ya kişi ol, anana, ailənə sa‐
386
hib çıx, ya da uşaqları “detdoma” verib, özüm də kimsəsiz qo‐ calar evinə köçəcəyəm. Burdan o yanası sənin seçimindir. Özün də bilirsən ki, dediyimi eliyərəm! – Ana, Durna onların balası olduğu kimi, həm də sənin balandır. Eləcə də mən sənin qədər onların da balası sayılıram. Bax bu gün nəvən olub, sevinmək əvəzinə Durnaya qarğış eləyirdin. Mən də bir azca hirslənib onu anasıgilə apardım ki, heç olmazsa bu günlük dilxor olmasın. Nəvələrini görüb elə sevinirdilər ki, deyərdin bunlardan xoşbəxt, bəxtəvər insanlar varmı yer üzündə? Nə tez unutdun atamın mənə arxa‐dayaq dostlarını? Bax indi onlar orda oturub mənim qızımın, sənin nəvənin dünyaya gəlməsini bayram edirlər, sənsə burda öz doğmaca oğlunu guya ki, sənin əlindən alıblar deyə haray‐həşir salmısan. Sən bir bu balacaların üzündəki qorxuya bax, gör onlar səni itirməkdən necə qorxurlar? Mən heç səni qoyub kiminsə qoltuğuna girən insana oxşayırammı? Bir bax, sən ona nifrət edirsən, Fərhad əmi isə bu şad gündə sənin sevincinə qo‐ şulduğunu bildirmək üçün gör nə alıb? Arvadına aldığı sənə al‐ dığından yaxşı olsaydı, mən də inciyərdim. Amma ən gözəl hə‐ diyyəni seçib səninçün alıb. Sən axı Fərhad əmi üçün nəvə‐ sinin nənəsi olmamışdan qabaq, onun dostunun arvadı – bacı‐ sısan. Məni də göndərdilər ki, səni və uşaqları da götürüb ora aparım, atamın dostlarının hamısı orada toplaşıb bizi gözlə‐ yirlər. Fərhad əminin aldığı brilyant qaşlı qızıl boyunbağını açıb onun boynuna bağlamaq istədim. Dedim yəqin hirsi soyuyub, qoy kini bir az azalsın. Boyunbağını əlimdən alıb parçaladı və ye‐ rə çırpdı. Hədiyyənin zənciri bir tərəfə, qaşı o biri tərəfə düşdü. – Hələ bir buna baxın, brilyant qaşlı boyunbağı alıb mənə! Gör qudurğanlığa bax! Elə fikirləşir ki, onun aldığı bu boyun‐ bağını boynuma asıb əxlaqsız arvadlar kimi toyda‐düyündə or‐ tada gəzib dalımı yellədəcəyəm. Soruşan olanda da deyəcəm ki,
Yüklə 2,71 Mb. Dostları ilə paylaş:
|