Sevginin dadı (roman)
Yüklə 2,71 Mb. Pdf görüntüsü
|
21
vardı. Dörd gün saxladım, içi sulandı, üstü də kiflədi. Doğrayıb toyuqlara atdım. Fərhad:
– Bəs mənə niyə vermədin yeyəm, demək məndən gizlət‐ misən hə? Səndən heç gözləməzdim. İldə bir dəfə “hökumət çörəyi” yemək imkanatımız vardı, onu da toyuqlara vermisən. Küsdüm səndən! – Buy nənən ağrını alsın elə! Dedim yəqin çox qalar dayna – nə də olmasa şəhər çörəyidi – mən nə bilim ki, bu da kifləyir‐ miş. Mənim adımdan məktub yazarsan, gələndə 5‐6 dənəsini İrəhim alıb gətirsin. – Ta istəmirəm. Heyif deyil kənd yuxası... – Onu deyirdim... Odey, Qələmnazın qızı Leyla – dumbul kimi qızıydı. Kəndin oğlanları qızın gözəlliyindən dəliydilər, qızın üstündə bir‐birlərini qırırdılar az qala. Getdi şəhərə, bir il keçmədi, sir‐sifətini ənlik‐kirşanla boyayıb civirtdək 9 kökdə gəl‐ di. Eşqi donbalanların da fısı yatdı qıza. İyrəndiklərindən yaxı‐ nına duranı da yoxdu, – “tfu dilimə”, – indi evdə qalıb qarıya‐ caq, kaftar yosunlu 10 . Sən də, inşallah, inistuta girəndən sonra nə təzəkli nənəni, nə gərmədə bişmiş yuxanı, nə də sac qırağın‐ da isti yuxa dürməyilə şirinçayı bəyənməyəcəksən. Mozalan tutmuş dana kimi arxana baxmadan tızırıqlanacaqsan üzü şə‐ hərə. Ya da, mənim gədəm İrəhim kimi arvaddan qorxan qız‐ bibi olub qayıdacaqsan. Qınamıram, təzək qoxan arvadı kim bağrına basıb öpər ki? Duxili‐muxili şəhər qızları beynini elə yeyəcək ki, nənən də yadına düşməyəcək... Fərhad:
– Heç sənin balan qızbibi oğlana oxşayır, ay cənnət mə‐ ləyim? Şəhərin bütün gözəl qızları bir yerə yığışsa, yenə də
9 Eybəcər. 10 Kaftarsifət, kaftara oxşayan.
22
onları sənin bir dırnağına dəyişmərəm. Qoy hamısı arxamca gözüyaşlı qalsınlar. Sənin kimi bir gözəl qız tapmayınca ev‐ lənmərəm də. Doğrudan ey, ay nənə, güclə yadıma gəlir, sən gəlin gələndə mən damın üstündən sənə baxırdım. Öz ara‐ mızdı, o qədər gözəl qızıydın ki.., amma, sən allah, düzünü de, niyə ağlıyırdın?.. Durna nənə Fərhadın onu lağa qoyduğunu anlamadı: – Nə bilim, ay bala, heç yadıma da düşmür. 14 yaşlı yetim qızıydım, yəqin fikirləşirmişəm ki, yad evdə məni necə qəbul edəcəklər dayna, elə bilirsən ata evindən ayrılmaq asan şeydir? Allah sənə də toy qismət eləsin, onda arvadınnan soruşarsan niyə ağladığını. Fərhad və anası pıqqıldaşıb gülüşdülər. Nə baş verdiyini hələ də anışdırmayan Durna nənə duruxub qaldı: – Nəyə gülürsünüz, ağız! Familə: – Səni Allah güldürsün, ay nənəsi. Sənin 14 yaşın olanda heç mən yoxuydum, o ki qala sənin bu düdəmə Fərhad nəvən... Durna nənə də onlara qoşulub güldü: – Həzrət Əli belini qurşasın sənin, gör nə pəstah 11 çıxarır ey! Allah səni arvadınla bir qocaltsın, heç fikir verdim ki... Elə yerimdən tutdu ki, kövrəldim, dərdim açıldı. Fərhad anasına: – Anacan, sən Allah düzünü de.., bax, gördüyün bütün qoca qarıların hamısının çənəsində, bığ yerlərində tük çıxır, lap “Qaynana” filmindəki Cənnət qarı kimi. Amma mənim nənəm gündən‐günə gözəlləşib cavanlaşır, “tfü‐tfü”, ağappaq, nur topu kimidir, təmiz‐tarıx nurani qızdı. Düz demirəm? Nənəcan, doğrudan səni belə cavan saxlayan, gündən‐günə gözəlləşdirən nədir?
11 Oyun, hoqqa. 23
Durna: – Sənin şirin dilin, sənin gülər üzün, bax belə sizin xoşbəxt olmağınız. Nənəniz sizə qurban olsun... – Durna Fərhadın “toruna” düşmüşdü, ötən illəri qəribsədi: – Ay oğul, başımıza nələr gəlməyib..? Atasız qızıydım. Atam, hələ mən körpəykən yatalaqdan ölmüşdü. Ərə gedəndə yataq xəstəsi kor anamla yaşıyırdım. Yazığın altını təmizlədik‐ cə, dalımda ayaqyoluna apardıqca, yeməyini yedirdikcə Allahdan özünə ölüm arzulayırdı. Allah o günləri düşmənimə də qismət eləməsin. Qorxurdu ki, əcəl tez haxlıyar, mən kim‐ səsiz qalaram. Odur ki, məni əmisi nəvəsi Əmiraslana ərə verdi. Əmiraslandan Rəhim oldu. Yazıq heç balasının üzünü də düz‐əməlli görmədi. Allah torpağını nurla doldursun, çox yaxşı adamıydı Əmiraslan. Anama öz doğma anası kimi baxardı – hər qulluğunda dayanar, əlini‐ayağını yuyardı. Çox da ixlas‐ lıydı. Mənə həm ata, həm qardaş, həm də ər olub. Sonra məl‐ ğun
12 Hitlerin müharibəsi başlandı. Heç bir il keçmədi, davadan qara kağızı gəldi. Heç qəbrinin harda olduğundan da xəbər tuta bilmədim. Rəhim balaca olanda anam rəhmətə getdi. Bir uşaqla qaldım yeyəsiz. Kolxozda işlədim, sonra məni tütün briqadiri qoydular. Bax beləcə Rəhimi böyütdüm, inistuta qoydum. Oxudu, evləndi, oğul‐uşaq sahibi oldu, Bakıya – opşitelə 13
köç‐ dü. İndi də gözləyirəm ki, Fərhad balam nə vaxt arvad‐uşaq sahibi olacaq ki, mən də nəticə, kötücə görüb sonra dünyaya gözümü rahat yumum... Fərhad dinc durmadı: – Araya söz qatma, sonra da ikinci dəfə ərə getdin! Durna:
12
Məlun 13
Yataqxana (rusca)
Yüklə 2,71 Mb. Dostları ilə paylaş:
|