dövrlərin məhsulu olduğunu da pərdələyə bilməz. Odur ki bizim Dədə
Qorqudun çox uzaqların, qəbilələr dövrünün yadigarı olduğuna şübhə yeri
qoymur. Bunu da nəzərə almaq lazımdır ki, biz «Dədə Qorqud» deyərkən
bütün Dədə Qorqud boylarının eyni tarixə malik olduğunu iddia etmirik.
«»Ümumiyyətlə, Dədə Qorqudun şəxsiyyəti əsatirlər pərdəsi altında
şübhələşmişdir. Hər halda, bu dumanlı pərdə arxasında qədim Azərbaycan
qəbilələrinin qüvvətli bir ozanı yaşamaqdadır».(15,10)Və «deyilənlərdən
belə nəticə çıxarmaq olur ki, Dədə Qorqud dastanın ilk yaradıcısıdır. Onun
ilk nüvəsini, nəğmələrin rüşeymini o qoşub söyləmişdir». (15,11)
Qədim dastanlar arasında uyğun cəhətlərdən biri qonşu qəbilələrə
basqınlar üçün bəhanənin ortaya çıxmasıdır. Məsələn, «İliada» əsərində
yunanların Troyaya basqını üçün bəhanə Aqamemnonun qardaşı Menelayın
arvadı gözəl Yelenanın Troya padşahının oğlu Paris tərəfindən
qaçırılmasıdır. Guya yunanlar Menelayın namusunu qorumaq üçün
vuruşurlar. Bu cəhət «Dədə Qorqud» boylarında da özünü göstərməkdədir.
«Dədə Qorqud» boylarında verilmiş bəhanələrin bir qismi «sadəcə
qəhrəmanlıq sınağı ilə bağlı isə, ikinci qismi ailə və intiqam motivləri ilə
bağlıdır».(15,39) «Salur Qazanın evi yağmalandığı boyu bəyan edər»
boyunda oğuz bəylərinin qonşu qəbiləyə hücumu Qazan ovda olarkən oğlu
Uruzun və arvadı Burla xatunun əsir aparılmasıdır. «Bayburanın oğlu Bamsı
Beyrək boyunu bəyan edər» boyunda Beyrəyin toy gecəsi Təkurun
adamları tərəfindən oğrurlanmasıdır. «Qazan bəyin oğlu Uruz dustaq
olduğu boyu bəyan edər» boyunda bəhanə Uruzun əsirliyidir. Yeddinci
boyda bəhanə Qazlıq Qocanın əsirlikdə olmasıdır və s.
«Dədə Qorqud»un üç boyunda – «Basatın Dəpəgözi öldürməsi»,
«Qam Börənin oğlı Bamsı Beyrək» və «Salur Qazanın evi yağmalandığı»
boylarında «Odisseya» əsəri ilə güclü süjet eynilikləri daha çox müşahidə
olunur.
Bu əsərlərdə tədqiq edilməli, öyrənilməli məsələlər çoxdur. Lakin
məqalədə bizi maraqlandıran əsərlərin ümumi süjeti ilə bağlı uyğun və
oxşar cəhətlərdir, onları müqayisəli şəkildə üzə çıxarmaq və köklərini,
nədən irəli gəldiklərini, təsadüfi olub-olmadıqlarını araşdırmaqdır. Axı doğ-
rudan da, bunlar zahirən «uzaq yerlərin» və «bir-birindən uzaq dövrlərin»
məhsuludur. Lakin faktlar elədir ki, müqayisə etməmək qeyri-mümkündür.
Hələlik bir istisna ilə - professor Əli Sultanlının «Kitabi-Dədə
Qorqud» və qədim yunan dastanları» əsəri istisna olmaqla, kimin
tərəfindənsə belə bir müqayisənin aparılıb-aparılmadığını da
bilmirik.
Əli Sultanlı dastanın geniş təhlilini vermiş, ictimai-siyasi məzmunu,
quruluşu, dili, boylarda dini görüşlər, oğuzların təsərrüfatı və s. haqqında
maraqlı fikirlər söyləmişdir. Bizi maraqlandıran əsas məsələ «Kitabi-Dədə
Qorqud»un qədimliyidir. Bu barədə müəllif yazır: «Dədə qorqud»
5
dastanının məzmunu, əks etdirdiyi ictimai şərait və bir sıra şəkli vasitələri
göstərir ki, əvvala, onun bədii nüvəsi və ilk yaranma tarixi ərəb
istilasından çox-çox əvvəl başlamış, bədii şəkildə formalaşması isə həmin
keçid dövrünə təsadüf etmişdir. Dastanda ifadə edilən dünyagörüşləri,
insan duyğuları, milli ənənələr, surətlərin mənəviyyatı, bütpərəstliyin
üstünlük qazanan ünsürləri əsəri ərəb istilasından qabaqkı tarixlə möhkəm
bağlayırsa, ağ sapla tikilmiş bəzi yamaqları əsəri keçid dövrünə gətirib
çıxarır.
Əsərin öz məzmunundan da göründüyü kimi, dastanın yaranması
qəbilə quruluşunun ən çiçəkli bir dövrünə təsadüf edir». (15,23)
Qəbilə quruluşu dövrü əhalini birləşdirən təşkilat forması kimi çox
qədimdir və islam dinindən neçə min il əvvələ aiddir. Yəni dastanın
qədimliyi barədə professorun fikri düz olmaqla yanaşı, islam dinindən 100
il, 200 il əvvəli deyil, daha uzaq dövrləri nəzərdə tutur. Bu qənaət tamamilə
doğrudur və professor dastanın qədimliyinin təsdiqi üçün başqa faktlar da
qeyd etmişdir. Bunlar bütövlükdə bizim gələcəyimiz nəticələrə tam
müvafiqdir.
Əli Sultanlı «Kitabi-Dədə qorqud»la «İliada» və «Odisseya» arasında
bir sıra uyğunluqlar da görmüşdür. Bu cəhətdən əsərlərdəki təkrarları
nəzərə alaraq yazmışdır: «Hər iki əsərdə («İliada» və «Odisseya») eyni
misralar dəfələrlə təkrar olunur. Qəhrəmanların sabitləşmiş və həmişə
təkrar olunan sifətləri var». (15,33) Müəllif bu xüsusiyyətin eyni dərəcədə
«Dədə Qorqud»a da aid olduğunu qeyd etmişdir və biz Qorqud atanın
öymələrində, qəhrəmanlıq döyüşlərinin sonunda oğuz igidlərinin təsvirində
bunların şahidiyik.
«Dədə Qorqud» boylarının hər birində müəyyən qəhrəmanın
haqqında danışıldığı kimi, «İliada»da da başdan-başa Axillesin qəzəbinin
təsvirindən ibarət deyildir: «Misal üçün, Doloniya (X), Aqamemnonun
qəhrəmanlıqları (XI), Diomedin qəhrəmanlıqları (V), Patrokliya (XVI),
Menelayın qəhrəmanlıqları (XVII) və sairə».(15,36)
Ümumən Ə.Sultanlı Homerin poemaları ilə «Kitabi-Dədə Qorqud» və
başqa qədim dastanlarda dörd mühüm oxşar mövzunun - «özül nüvələrin»
olduğunu xüsusi izah etmişdir. Buraya
ata ilə oğulun vuruşu, «ər öz
arvadının toyunda», ana ilə əlaqədar oğula şər atmaq, insanla təbiətin
qorxunc qüvvələri arasında mübarizə məsələləri daxildir.
Həqiqətdə də bu dörd məsələ qədim Avropa və Şərq dastanlarından,
o cümlədən «Dədə Qorqud»dan və Homerin poemalarından keçən
mövzulardır. Bu dörd cəhətin müqayisəli tədqiqindən sonra professor daha
çox poemalarla dastanı fərqləndirən detallar üzərində dayanmış, bizim
nəzərdən keçirəcəyimiz bir çox uyğunluqlara diqqət yetirməmiş və ya
bəzən ötəri bir nəzər salmışdır.
Odur ki başqa məsələləri bir tərəfə qoyub, ilk dəfə və ilk növbədə,
konkret olaraq, poemalarla «Dədə Qorqud» süjetindəki oxşarlıqların
6