Щяр ики тайын эерчяк айнасы – «Азярбайъан» дярэиси
H
əsrətim vardı görüm dəhərdə dilşad səni,
Bel
ə bir hala salıb hansı istibdad səni.
Hüm
ətilə çalışıb eyləyərəm azad səni.
Razıyam qana batam, olmalıyam avarə Vətən.
Var ümidim ki, ola d
ərdinə bir çarə Vətən.
Bütün ell
ərdə bilir sənsən Ana yurdu mənə.
Çox v
əzifəmdi gərək xidmət edəm mən də sənə.
Daha şadlıq görünür baxmayaram dərd və qəmə
Əymərəm baş bu qədər zalım və əğyarə, Vətən.
Var ümidim ki ola d
ərdinə bir çarə, Vətən.
M
ən ölüm olsa əgər bil ki, yolunda gedərəm,
S
əni mərdanəlik ilə mən özüm hifz edərəm.
H
ər bəlaya salaram canımı mən uf demərəm,
Qoymaram yalvarasan aciz il
ə əşrarə Vətən.
Var ümidim ki, ola d
ərdinə bir çarə Vətən.
M
əhəmməd Baqır Əsbilani
(1946-
cı il № 6, səhifə 35)
103
Щяр ики тайын эерчяк айнасы – «Азярбайъан» дярэиси
ƏZİZ YURDUM AZƏRBAYCAN
Ey olan mill
əti şeyda, özü gülzar Vətən,
Yaşa ta həşrə qədər qəhrəman illər Vətən.
Z
əfəran torpağı, mərcan dağı ey nazlı Vətən,
Sin
ələr qala kimi hifz edər hər anda səni.
Neft m
ədənləri ilə olmusan ərzin bəzəyi,
Bollu m
əhsullar ilə şanlı bu illər diləyi.
Baxsa ucqardan,
əgər zəif ola düşmən ürəyi,
Yaramaz sif
ət edə cənnət rozuanda səni.
Qoca Şərq aləminin bəlkə cahan cənnətisən,
B
əşəriyət yolunun mərkəz hüriyyətisən.
Qoca tarixi olan z
əyur və həm zinəti sən,
Yad edir f
əxr ilə artıq hamı hər yanda səni.
Yaşamaq səndə fəqət azərilərçün yaraşır,
Çünki qeyr
ətlə ağır möhnəti çiynində daşır.
K
əc baxan göz sənə axırda yəqindir qamaşır,
Yaramır kimsə görə xof hərasanda səni.
S
ənə lazımdır edə illərimiz canla nəsar
Qoymaya ölk
ələr içrə olasan cəhlilə xar.
Tapa elmil
ə mühitin əbədi şan, vüqar,
Qoymayaq q
ərq olasan dəhşət və tufanda səni.
Arzumuz olsa budur, ey V
ətənim yüksələsən,
Zülm v
ə cur və məhni şanlı üzündən siləsən.
Olub asud
ə kədərdən əbədiyyət güləsən,
104
Щяр ики тайын эерчяк айнасы – «Азярбайъан» дярэиси
Gör
ə aləm hamısı gün kimi tapanda səni.
Abbas Sabiri
(1946-
cı il, № 6, səhifə35)
105
Щяр ики тайын эерчяк айнасы – «Азярбайъан» дярэиси
BAYRAMƏLİ ABBASZADƏ HƏMAL
(V
əfatının 30-cu il dönümü münasibətilə)
H
əmal təxəllüsü ilə tanıdığımız Bayraməli Abbaszadə
İran Azərbaycanının inqilabçı şairlərindən biri – inqilabi
m
əzhəkənin görkəmli nümayəndəsidir. O, 1869-cu ildə Sərab
Mahalının Günni kəndində yoxsul bir ailədə anadan olmuşdur.
Bayram
əlinin atası Abbas o zaman rəncbər olub çox pis
güz
əran keçirirdi. Buna görə də Bayraməli az bir müddət mol-
laxanada oxuyub, sonra maddi ehtiyac n
əticəsində atası ilə bir-
likd
ə rəncbərlik etməyə başlamışdır.
İran Azərbaycanında məşhur xalq qəhrəmanı Səttar xanın
başçılığı ilə milli qurtuluş hərakatı başladıqda Bayraməli kənd-
d
ən qaçaraq Təbrizə gəlir. Burada inqilabçı fədailər dəstəsinə
yazılıb, Qacar istibdadına qarşı mübarizə aparır, şah qoşunları
il
ə vuruşmalarda fəal iştirak edir.
Bayram
əlinin bir fədai kimi Təbrizdə yaşaması, o zaman
S
əttar xanın fədailər dəstəsi üçün Qafqazdan göndərilən
inqilabi kitab v
ə məcmuələrlə tanış olmasına imkan verir. O,
“Molla N
əsrəddin” məcmuəsini, xüsusən Sabirin bu məcmuədə
d
ərc edilən şeirlərini tükənməz həvəslə oxuyur. Hələ
f
ədailikdən əvvəl bəyzadələrə qarşı ara-sira həcvlər yazan
Bayram
əli Sabirin təsiri altında təzədən şeir yazmağı davam
etdirir. O, bir t
ərəfdən Qacar hökmranlığını devirmək və öz
xalqını azad etmək uğrunda qanlı döyüşlərə getdiyi kimi, digər
t
ərəfdən də inqilabi məzhəkə şeirlərilə geridə qalmış xalqın
gözünü açmağa, onları milli qurtuluş uğrunda mübarizəyə
qaldırmağa çalışır.
Lakin 1909-
cu ilin axırlarında Səttar xan hərəkatının sü-
qutu yaxınlaşdığı vaxt, Səttar xanla birlikdə Ərdəbilə gələn
Bayram
əli, ailəsinə baş çəkmək üçün icazə alıb kəndə gedir.
Gec
ə yarısı kəndə çatır. Onun gəlməyindən kimsə xəbər
106
Щяр ики тайын эерчяк айнасы – «Азярбайъан» дярэиси
tutmur. F
ədai olduğuna görə ailəsinə hədsiz zülm edildiyini və
özünün d
ə xan tərəfindən öldürüləcəyini eşitdikdə dərhal gecə
il
ə kənddən çıxıb Ərdəbilə gəlir. Bu vaxt Səttar xan öz atlıları
il
ə birlikdə Təbrizə qayıtmış olur.
Bayram
əli Təbrizə getmir. Maddi çətinlik çəkən ailəsinə
köm
ək etmək məqsədilə Bakıya gəlir. Bakıda “Qafqaz
merkuri” körpüsünd
ə həmal(hambal) sifətilə işləməyə başlayır.
Bunula bel
ə o, öz fədai yoldaşlarını unutmur. Bakıdan
m
əktublar və şeirlər yazmaq yolu ilə yoldaşları ilə əlaqə
saxlayır.
Bu dövrd
ə Bayraməli Şamaxıdan Bakıya gələn və
Sabunçu m
əktəbində müəllimlik edən Sabir ilə yaxından tanış
olur. Onun vasit
əsilə “Molla Nəsrəddin” məcmuəsinin idarəsini
tanıyır. Ara-sıra yazdığı şeirləri çap etdirir. O zaman Bayraməli
“Gülzar” t
əxəllüsi ilə şeir yazarmış. Sonralar, həmallıq etdiyinə
gör
ə Həmal təxəllüsünü münasib görür və qəbul edir.
Bayram
əli o zaman əli qoynunda qalan həmallardan biri
idi. O h
əmallıqla bir şey qazana bilmirdi. Onun şairliyinə və
şeirinə də qiymət verən az idi.
Az
ərbaycanda Sovet hakimiyyəti qurulduqdan sonra qol-
qanad açıb Bakıda nəşr olunan yerli qəzet və məcmuələrdə fəal
iştirak etməyə başlayan Həmal gündən-günə məşhurlaşır.
H
əmalın bütün şeirləri inqilabi məzmun və vətənpərvərlik
hissil
ə doludur. O, zalımların zülmətə kor-koranə boyun əgən
əvam kütləyə bəzən kinayəli şeirlərlə müraciət edir:
Haqqı vardır deməyə hər sözü iranlıların,
Var çini, var orağı, dəryazı iranlıların,
H
ər şeyi; mədəni var, var düzü iranlıların.
Deyil heç bi
r şeyə möhtac özü iranlıların.
N
ə səbəbdəndir açılmaz gözü iranlıların?!
N
ə qədər bəs yatacaqsan, evini həqq yıxsın!
Yeri var kim n
ə edirsə sənə, canın çıxsın!
107
Dostları ilə paylaş: |