144
Ümumiyyətlə, ayinin icrası belə həyata keçirilirdi. Çillə kəsilər-
kən deyilən əsas sözlər bunlardan ibarətdir:
Həzrət
Süleyman eşqinə,
Cin qızı
Mərcan hökmünə,
Bəni-adəmdən,
bəni-heyvandan,
Cindən, şəyatindən,
axar sudan,
Köklü ağacdan, dibli qayadan,
Yeddi yolun ayrıcından –
Hər
kəsin çilləsinə düşmüsənsə,
Çilləni kəsdim (6, 9).
Maraqlıdır ki, çillə kəsilməzdən əvvəl gəlinin əl və ayağının
baş barmaqları iplə bağlanılır ki, sonra bu iplər qayçı ilə kəsilsin.
Beləliklə, «bu proses üç dəfə təkrar olunur; sonra iplər çilləsi kəsilə-
nin başı üstə tutulub xüsusi «qırxaçan camı» vasitəsilə onların üzə-
rindən su axıdılır. Bununla da dərd-bəlanın yuyulub aparılmasına,
qadının övlad anası olacağına inanılır» (5, 95). Azərbaycanın gör-
kəmli yazıçısı Y.V.Çəmənzəminlinin çillə haqqında mülahizəsi də
maraq doğurur. Belə ki, müəllif göstərir ki, farsca çehel yəni, qırx
sözündən yaranan bu məfhum qırx pərilərə aid olmalıdır ki, sa-
milərdə daha çox rast gəlinən qırx rəqəmi arilərə və türklərə keçmiş
olmalıdır. O yazır: «çilə arilərə qarşı gələ bilən bəlaları dəf etmək
üçün qurulmuş bir ayindir. Bu bəla nə tərəfdən gələ bilərdi? «Həzrət
Süleyman, cin və şəyatin» sözləri bəlanın samilərdən və bilxassə
ərəblərdən törəyə biləcəyini andırır, çünki
div arilərə məxsus olduğu
kimi «cin və şəyatin» də samilərə məxsus fənalıq pəriləridir. Burada
anlaşılmaz bir nöqtə var ki, o da axar su, köklü ağac, dibli qaya və
yolayrıcının işə qarışdırılmasıdır. Bunlar zərdüştilər tərəfindən təq-
dis edilən amillər olduğu halda cinlər və şəyatinlər cərgəsinə qoyul-
muşdur. Bu adətin bir çox təsirlərə düşüb pozulduğunu göstərir» (9,
87-88).
Çillə kəsmə ayininin rəngarəngliyi görünür, onun qadına düş-
mə səbəblərindən irəli gəlirdi. Məsələn, «bəzi yerlərdə isə gəlinə
145
ölüdən çillə düşdüyünü müəyyən etdikdə onu üç dəfə ölüyuyanın
qıçları arasından keçirdirlər» (4, 268). Çillə kəsməklə bağlı daha bir
maraqlı fakt da mövcuddur. Bu da ondan ibarətdir ki, «çillə kəsilər-
kən bəzən dəvənin qarnının altından keçilərdi» (17, 27). Yuxarıda
qeyd olunanlardan da göründüyü kimi, ayinin icrası müxtəlif olsa
da, bir mahiyyətə xidmət edir ki, o da dünyaya uşağın gəlməsi ilə
bağlıdır.
Qubada mövcud olan çillə ilə bağlı ayinlərə görə «ölüdən qırx
düşmüş adama bu qırxdan azad olub, uşağı olması üçün hansı ölü-
nün qırxına düşmüşsə, həmin ölünün qəbrini tapıb onun qəbrinin
ayaq tərəfindən açıb üç gün üç gecə ağzı açıq qaldıqdan sonra qəbri
yenə də bərkidirlər, bununla da uşağı olmayan qadını qırxdan
qurtarırlar.»
Çillə ilə bağlı ayinlər çoxçeşidlidir. Məsələn, Quba şəhərində
çillə kəsmənin qaydası aşağıdakı ardıcıllıqla icra olunur: «Quba
şəhərinin qəbiristanlığında olan «İncə piri»nin üstünə axır çərşənbə
günü mama ilə uşağı olmayan qadın, mamanın əlində, içində Quran
ayələri ilə yazılmış bir tas (buna el arasında «qırx açar» deyirlər) və
tasın içinə qoyulmuş qoyunun çənə sümüyü ilə tısbağanın çanağının
üstündən, uşağı olmayan qadının başına su tökür və həmçinin qadı-
nın dırnaqlarını qayçı ilə kəsir, başından da yeddi tük qırıb əlində
saxladığı yeddi rəngli ipilə bunları bir yerə toplayır və qayçı
ilə doğ-
rayır. Bununla da qadının qırxı kəsilir. Bu mərasim bitdikdən sonra
qırxlı qadın mama tərəfindən verilmiş bardağı və ya şüşəni «İncə
piri»nin daşına vurub sındırmaqla evinə qayıdır. Mamanın bu
zəhmətinə görə nəzir verirlər. Uşağı olmayan qadın qabı vurub sın-
dırdıqdan sonra dala baxmamalıdır» (13, 21). Maraqlıdır ki, təkcə
Quba bölgəsində çillə ilə bağlı icra olunan müxtəlif ayinlər
mahiyyət etibarilə fərqlənir. Məsələn, bu bölgədə «pambıq otu»
adlanan bir bitki yetişir ki, onu qaynadıb uşağı olmayan qadını onun
buğuna verirlər. Bundan əlavə «buğa girmək» adlanan ayin də
mövcuddur. Buna əsasən toyuq peyinini bir dəmirin üstündə
istilədib onun buğunu doğmayan qadına verirlər. Qubanın İsnov
kəndində bir başdaşı (bu başdaşı «Çilləxana» adlanır) ilə yanında