lar törətmişdi. Minlərlə insan öldürülmüş, yurdundan didərgin
düşmüş, onlarla kənd yandırılmışdı. Həmin dövrdə ermənilər
həm imperiya idarə üsulu, həm də güclü müxalif qüvvəyə
çevrilən bolşeviklər tərəfindən fəal himayə olunurdular. Yəni,
hələ o dövrdən etibarən Rusiyada hansı ideologiyanın, han
sı siyasi və dövlət quruluşunun hakim olmasına baxmayaraq,
ermənilərə və onlar üçün yaratdıqları dövlətə məhz «forpost»
kimi yanaşmışlar.
Yeni separatizm ocağı: «muxtar vilayət»
1918-ci il mayın 28-də elan olunan Azərbaycan Xalq
Cümhuriyyətinin tərkibinə daxil olan vilayətlərdən biri də Qa
rabağ oldu. Hələ 1918-ci ilin 29 mayında Xalq Cümhuriy
yətinin M illi Şurası İrəvanı Ermənistana inzibati mərkəz kimi
güzəştə gedəndə irəli sürülən əsas tələblərdən biri məhz Qa
rabağa qarşı erməni iddialarının götürülməsi idi. Lakin ermə
ninin özünə, sözünə, imzasına inanmaq olarmı? Bir müddət
sonra Ermənistan Respublikası Xalq Cümhuriyyətinin rəhbər
ləri ilə razılaşmanı pozaraq Qarabağa qarşı yenidən əsassız
iddialarla çıxış etməyə başladı. Həmin dövrdə Qarabağ mə
sələsi tək Azərbaycanla Ermənistan arasında deyil, bölgədə
maraqları olan digər dövlətlərin də müzakirə predmeti idi.
Xalq Cümhuriyyəti parlamentinin sədri Ə.M.Topçubaşov
Osmanlı dövlətinin xarici işlər naziri ilə 1918-ci ilin noyabr
ayında İstanbulda apardığı danışıqlar zamanı bildirmişdi: «Er
mənilərin ortaya atdıqları Qarabağ məsələsi 5, ya 10 kənd
məsələsi deyil, mübahisə bütöv 4 sancaq - Şuşa, Cavanşir,
Cəbrayıl və Zəngəzur üstündədir. Bu, elə bir xanlığın ərazisi
dir ki, burada ermənilərin mütləq çoxluğu barədə danışmağa
əsas yoxdur. Özü də onlar buranın yerli əhalisi deyillər. Rusiya
ilə müharibədən sonra Türkiyədən bura köçənlərdir. Nəhayət,
Qarabağın özündə ermənilər yığcam halda yaşamırlar, müsəl
233
manlarla qarışıq məskundurlar. Bununla belə, biz məsələnin
sülh yolu ilə həllinə tərəfdarıq».
Qarabağ ərazisində yaşayan azərbaycanlılara qarşı erməni
lərin apardığı kütləvi soyqırımının qarşısını almaq üçün Xalq
Cümhuriyyəti 1919-cu ilin yanvarında Şuşa, Cavanşir, Cəbra
yıl və Zəngəzur qəzalarını əhatə edən Qarabağ general-
qubernatorluğu yaratdı. Həmin ilin avqustunda Azərbaycan
hökuməti Dağlıq Qarabağ erməniləri ilə siyasi razılaşma imza
ladı. Burada göstərilirdi ki, Paris Sülh Konfransı bu məsələ ba
rədə qərar qəbul edənədək ermənilərin məskunlaşdıqları Dağ
lıq Qarabağın Şuşa, Cavanşir və Cəbrayıl qəzaları Azərbaycan
Xalq Cümhuriyyətinin hüdudları daxilində hesab edilir. Lakin
bu da erməni təcavüzünün qarşısını ala bilmədi. 1920-ci il
22 martda Şuşada ermənilər bolşeviklərin köməyi ilə qiyam
qaldırdılar. Bir neçə gündən sonra qiyam yatırılsa da, tezliklə
Azərbaycanda hakimiyyət dəyişikliyi baş verdi. Bununla da
Qarabağ ətrafında hadisələrin yeni mərhələsi başlandı.
Azərbaycanda sovet hakimiyyəti qurulandan cəmi iki gün
sonra, yəni 1920-ci ilin 30 aprelində İnqilab Komitəsi Ermənis
tan Respublikasına nota verərək qoşunlarını Zəngəzurdan və
Qarabağdan çıxarmağı tələb etdi. May ayında isə Qarabağda
artıq sovet hakimiyyəti quruldu, lakin bu, vəziyyəti dəyişmədi.
Bölgədə erməni hegemonluğu indi bolşevik maskası arxasın
da davam edirdi. Ermənistanda sovet hakimiyyəti qurulduqdan
sonra iki dövlət arasında sərhədlərin müəyyənləşməsi məsə
ləsində Dağlıq Qarabağ məsələsi yenidən gündəmə gəldi.
Azərbaycan İnqilab Komitəsi Ermənistan Sovet Respublikasına
göndərdiyi 30 noyabr tarixli teleqramında və 1 dekabr bəyan
naməsində Qarabağın dağlıq hissəsinin muxtariyyətinin tanın
ması məsələsinə diqqət ayırırdı.
Artıq separatçılar Qarabağın Ermənistana birləşdirilməsi
yönümündə konkret fəaliyyətə keçmişdilər. 1921-1923-cü il
lər arasında baş verən proseslər bir daha sübut edir ki, er
234
mənilər öz məkrli fəaliyyətlərinə məhz himayədarlarının mə
sələyə müdaxiləsi nəticəsində nail olmuşlar. Həmin dövrdə
bütün Qafqaza faktiki nəzarəti həyata keçirən Rusiya K(b)P
MK Qafqaz Bürosu Qarabağ məsələsində birtərəfli ermənipə
rəst mövqe nümayiş etdirirdi. Belə ki, 1921-ci ilin iyun ayında
Qafqaz Bürosu Azərbaycanın razılığı olmadan Dağlıq Qara
bağın Ermənistana məxsus olmasını göstərən bəyannamə qə
bul etdi. Bu hadisədən üç həftə sonra Azərbaycanın Kommu
nist (bolşeviklər) Partiyası Mərkəzi Komitəsi məsələ ilə bağlı
müzakirələr keçirdi və müvafiq qərar qəbul etdi. Beş maddə
dən ibarət qərarın 3-cü bəndində göstərilirdi ki, «...məsələnin
yeganə həlli erməni və müsəlman kütləsinin sovet quruculuğu
işinə cəlb edilməsi ola bilər». Problemin həlli haqqında Azər
baycanın mövqeyini Tiflisə çatdırmaq N.Nərimanova həvalə
olunur. Aparılan müzakirələr nəticəsində Qafqaz Bürosu haq
sız mövqeyindən qismən geri çəkilir. 1921-ci ilin iyulunda
Rusiya K(b)P MK Qafqaz Bürosunun plenumunda qərara alınır:
«Müsəlmanlar və ermənilər arasında milli sülhün zəruriliyini,
Yuxarı və Aşağı Qarabağın iqtisadi bağlılığını, onun Azərbay
canla daimi əlaqəsini nəzərə alaraq Dağlıq Qarabağ Azərbay
can SSR-in tərkibində saxlanılsın, ona inzibati mərkəzi Şuşa
olmaqla geniş muxtariyyət vilayəti verilsin».
Lakin muxtar vilayət statusu da ermənilərin iddialarını azalt
madı və onlar öz məkrli niyyətlərini davam etdirdilər. 1922-ci
ilin noyabr ayında Qarabağ ərazisindəki kənd sovetləri sədr
lərinin və katiblərinin geniş müşavirəsi keçirilir. Müşavirədə
əsas müzakirə olunan məsələ ilə bağlı qəbul edilən qərar
da göstərilirdi ki, Dağlıq Qarabağın Azərbaycanın tərkibində
saxlanılması bəyənilir. 1922-ci ilin dekabr ayında Zaqafqaziya
Federasiyasının İttifaq Soveti Dağlıq Qarabağa muxtariyyət ve
rilməsinin sürətləndirilməsi haqqında xüsusi qərar qəbul etdi.
SSRİ-nin təsis edilməsindən sonra Dağlıq Qarabağ məsələsi
ilə bağlı ermənilərin avantüraları yeni mərhələyə qədəm qoy
---------
235
---------
Dostları ilə paylaş: |