503
laqeydlik, etinasızlıq, biganəlik idi. Ymumiyyətlə, ədəbi və hər növ
intellektual, zehni fəaliyyətə həqarətlə baxılırdı. Heç kəs ədəbiyyatla
maraqlanmırdı. Lakin biz yazmaq istəyirdik. Nə qazanc xatirinə. nə
məşğuliyyət naminə. İfşa etmək, təəccüblənmək və suallar vermək
üçün yazmaq istəyirdik. Yadımdadır necə yazırdıq. Yadımdadır
qadağan olunmuş kitabları necə kəşf edirdik. Bukinistlərin tozlu
dükanlarında indiyəcən bilmədiyimiz adları və ədəbi cərəyanları
açırdıq. Bizi yalnız sükut, səssizlik əhatə edirdi. Amma biz artıq öz
həyat məqsədimizi tapmışdıq. Başımızda rədd, qadağa divarlarını
sökməyə hazırdıq. Senzura kitablarımızı çarmıxa çəkirdi.
İdeyalarımızı pərdələnmiş bir şəkildə ifadə etmək üçün dolayı yollar
və cığırlar axtarırdıq. Bu axtarışlar şüurumuzu gərginləşdirir,
qurudurdu. Bizdə tənqid yox idi. Ortabab tənqidin biganə və laqeyd
nümayəndələri anlamadığı və dərk etməyi bacarmadığı hər ədəbi
hadisəyə "ekzistensializm" adı verirdi. Biz isə dönə-dönə müharibə
illərinə qayıdırdıq. Axı, müharibə mövzusu bizim üçün birdən açılıb
həyatı bizə göstərən və yenidən qapanan yeganə pəncərə idi. Biz
yalnız onun uzaq əks-sədasını eşidirdik. Hürriyyət və insan azadlığı
kimi sözlər bizim əsərlərdən pozulurdu, kitablarımızdan çıxarılırdı.
Ancaq pəncərədən bizə yavaş-yavaş yeni adlar, fikirlər süzülməyə
başlayırdı. Axı bizim nəsil ədəbiyyatsız böyümüş bir nəsildi. Onu
deyim ki, Dostoyevskinin bütün əsərləri, "Anna Karenina", Balzakın
romanları qadağan olunmuşdu. Müasir Fransa, İtaliya, Amerika
yazıçılarını oxumaq qanunsuz hərəkət sayılırdı. Bizim öz ispan
yazıçılarımızın əksəriyyətinin kitabları qadağan olunmuşdu,
senzuranın izn verdiyi kitablar belə təhrif olunur və dəyişdirilirdi.
Bizim gənclər mənəvi axtarışlardan uzaq idi. Onlar yalnız futbol
həvəsləri ilə yaşayır, yalnız idmanla maraqlanırdılar. Gənclik nə
ədəbiyyatdan danışırdı, nə siyasətdən. Gənclik bu sözlərin mənasını
belə başa düşmürdü. Yadımladır biz bir-birimizi korlar kimi axtarır
və tapırdıq. Bizim məsləkdaş axtarışlarımız, qardaşlığımız, ehtiraslı
yığıncaqlarımız — hamısı, hamısı sükut səhrasının içində idi. Biz
sanki yox idik. Bizi oxuyan az idi. Oxuyanlar da ya məzəmmət, ya
da rişxənd edirdilər. Biz çətin uşaqlar idik. Modda idik. Ətrafımızda
keçilməz sərhədlər vardı. Fransaya getmək xülya, yuxu idi.
Piraneyləri aşmaq xoşbəxt bir macəra idi. Qadağan olunmuş kitabı
almaq cəsarət tələb edirdi. Biz bu sükut içində bağırır və yalnız öz
səsimizin əks-sədasını eşidirdik. İndiki nəsil bizim o vaxtkı
504
həsrətimizi bilmir. Rəsmi senzuradan daha ağır, başqa bir senzura
vardı. Bizim hekayələri oxuyan bəzi adamlar redaksiyalara belə
məktublar yazırdılar:
"Belə xoşagəlməz yazıçıları jurnalınızın səhifələrində çap
etməyin. Mən evimə qayıdıb qəhvə içirəm. Ancaq sizin jurnalın
səhifələrini vərəqləyəndə başqalarının aclığı, kasıblığı mənim evimə
də daxil olur. Mən bütün bu şeyləri bilmək istəmirəm. Mən rahat
yaşamaq istəyirəm".
Bəli, belə oxucular da vardı, Bizə hücum edirdilər, əsərlərimizi
oxumağı qadağan edirdilər. Amma bütün bunlar bizim əzmimizi
daha da qüvvətləndirirdi. Çünki biz mövcud idik. Biz laqeydliyi və
arxayınçılığı sarsıtmışdıq. Biz nə isə deyirdik, nə isə qışqırırdıq və
yavaş-yavaş bizi dinləməyə başlayırdılar. Ətrafımıza baxıb camaatın
yavaş-yavaş qəflət yuxusundan oyandığını görürdük. Müharibə
yaraları bütün tənziflərə baxmayaraq açıq qalmışdı. Bu yaralar
xatırladırdı ki, "yaxşılar" — "pislər" məvhumu yalandır. Əslində heç
bilmirdik yaxşı kimdir, pis kimdir. Ancaq bunu bilmək imkanı
yaranmışdı. Cavan yazıçılar uydurma fərdlərdən deyil, real
adamlardan, hər gün küçədə gördüyümüz, həyatın çətinlikləri ilə
çarpışan adamlardan yazmağa başladılar. Bizim yazıçılarda açıq
maraq, qorxmazlıq və ədalət eşqi oyandı. İspan romanı unudulmuş
və arxivlərə təhvil verilmiş problemlər üzərində düşünməyə başladı.
Biz məzmun haqqında düşünməyə başladıq. Yazıçı dostlarımın
romanlarının birinin qəhrəmanı deyir:
—Biz yalan dünyasında yaşayırdıq. Bütöv bizim varlığımız
saxtakarlıqdı. Biz mühitimizin yalanına, riyakarlığına, laqeydliyinə
qarşı mübarizəyə başladıq. Biz ona görə yazmağa başladıq ki,
narazıydıq. Məhz buna görə də müharibədən neçə il sonra biz yenə
də o illərdən yazırıq. Çünki biz nə uyumuşuq, nə də təslim olmuşuq.
Biz nə kor, nə də ölüyük. Biz yazırıq, çünki bizim əsərlərimiz etiraz
formalarından biridir. Nə qədər ki, biz sağıq, nə qədər ki,
qüvvələrimiz var, biz istismara, riyakarlığa və ədalətsizliyə qarşı
mübarizə aparacayıq.
Ön söz və tərcümə vaxtilə "Azərbaycan" jurnalında (№2, 1980-ci
il) dərc olunmuşdu.
505
ŞEİRLƏR
(sərbəst tərcümələr)
ŞEİR TƏRCÜMƏLƏRİM HAQQINDA BİR NEÇƏ SÖZ.
Vaxtilə dörd rus şairindən — Blokdan, Pasternakdan,
Mayakovskidən, Yesenindən etdiyim on şerin tərcüməsi dövrü
mətbuatda dərc olunmuşdu, ayrıca kitab kimi çıxmışdı. Həmin
şerlərin əksəriyyəti dilimizə ilk dəfə çevrilirdi. Pasternak isə
ümumiyyətlə Azərbaycan türkcəsinə ilk dəfə tərcümə olunmuşdu.
Amma mənim tərcümələrim, o cümlədən rus poeziyasından
tərcümələrim tək bunlardan ibarət deyildi. Müxtəlif illərdə ya
bütünlüklə, ya qismən etdiyim tərcümələri çap etməmişdim.
Beləliklə bu bölümdə gedən (on rus şerindən başqa) bütün qalan
tərcümələr ilk dəfə nəşr edilir. Bir çox şerlər, özəlliklə rus
şairlərindən edilən tərcümələr orijinallarına çox yaxın, çox
dəqiqdirlərsə də (rus dilini bildiyim üçün buna əminəm) hər halda
küll halında bünları sərbəst tərcümələr adlandırıram.
Səbəbini izah edim. Oxucu görəcək ki, burda ən qədimlərdən üzü
bəri, çağdaş zamana qədər müxtəlif dövrlərin, müxtəlif xalqların
şerləri təmsil olunub. "Mətnlər" bölümündə dediklərimi burda da
təkrar edirəm: ən fərqli şer mətnlərinin dilimizdə səslənmə
imkanlarını öyrənmək yeganə olmasa da məqsədlərimdən biriydi.
Başqa bir məqsəd — oxucularımızı dünyanın, tarixin bu söz
inciləriylə tanış etməkdi. Nə yazıq ki, rus dilindən başqa bütün
çevirmələri (fransız, ingilis, alman, ispan, çin, yapon, hind və s.)
orijinaldan yox, rus dilindən etmişəm. Bəzən eyni bir şerin rus dilinə
üç-dörd tərcüməsiylə tanış olmuşam, bir-birindən çox fərqləniblər.
Hansı orijinala daha yaxındır, bilmirəm. Odur ki, tərcümədə şerin
əsas məğzini saxlamaqla müəyyən sərbəstliyə də yol verirəm.
Ümumiyyətlə şer tərcümələrim üç mərhələdə olur. Birinci
mərhələdə şeri sətri tərcümə edirəm, mənasını, məzmununu, ritmini,
ahəngini saxlamaq istəyirəm. İkinci mərhələdə sərbəst, qafiyəsiz
şerlərlə vəznli, qafiyəli şerlərin tərcümələri üzərində iş fərqlidir.
Qədim dünyanın şerləri, Çin, Yapon, Koreya, Hind şerləri, XX əsrin
bir çox Qərb şeri sərbəstdir, qafiyəsizdir. Vəznli qafiyəli şerlərçün
Dostları ilə paylaş: |