Şukin adına teatr məktəbində təhsil alan gənc qızın aktrisa kar
Yüklə 2,76 Kb. Pdf görüntüsü
|
| 86 Əlbəttə, mənə, təzə çəkilməyə başlayan aktrisaya məşhur Dvorjetskini çəkiliş meydanında görmək maraqlı idi. Axı, yal- nız böyük aktyorun yanında olmağın özü artıq gözəl məktəb- dir. Həm də “Çili üzərində gecə”dən sonra mən çox sevinir- dim ki, epizodik rol da olsa, məni yeni filmə dəvət ediblər. Çəkilişlərə yüksək əhvali-ruhiyyə, tam ümidlə gedir, bütün vaxt ərzində özümü inandırırdım: “Hər şey yaxşı olacaq. Mə- nim çəkilməməyimlə bağlı sərəncam yoxdur”. Hadisələrin necə inkişaf edəcəyini bilsəydim! Yox, belə bir hadisəni əl- bəttə ki, əvvəlcədən görə bilməzdim – ümumiyyətlə, heç kim bacarmazdı. Beləliklə, soyuq noyabr axşamında, Moskvaya ilk qar düşən- də, mən Çernoqolovkaya – nüvə fizikləri şəhərciyinə gəldim. Həmin yerə axşamdan keçmiş çatdım və dərhal ikinci rejis- sorun əlinə düşdüm. O, hələ Çernoqolovkaya gəlməmiş quru- luşçu rejissoru əvəz edirdi. Marina Nikolayevna adlandıracağımız köməkçi, qırx yaşlı boy-buxunlu qadın idi. Məni dərhal kostyumçunun otağına apardı və amerikasayağı geyindirmək üçün geyim axtarmağa başladılar. Mən onun yanında əynimi dəyişməli oldum. Qeyd etmək la- zımdır ki, o vaxt mini-ətəklər dəbdə idi, sviteri isə büstqaltersiz geyinirdilər. Mən bu qadından qətiyyən çəkinmədən, əynimi dəyişdim. Biz bir neçə variantı sınadıq, amma heç biri onun xoşuna gəl- mədi. - Yox, bu yaramaz. Bu da pisdir. Çıxart. Gəl, bunu yoxla, - məni tamamilə təngə gətirdikdən sonra qərara gəldi: - Qulaq as, bəlkə geyinib gəldiyin paltarda çəkiləsən? Bu, tamamilə amerikasayağıdır. Mən buraya gəldiyim paltarda qaldım: qısa ətəkdə və çıl- paq bədənə geyindiyim nazik sviterdə. Artıq axşamdan keçmişdi və Marina Nikolayevnanın san- ki yol yorğunu olan, üstəlik yeni yerə hələ düz-əməlli öyrəş- məmiş qıza yazığı gəldi və məni öz nömrəsinə dəvət etdi: - Gedək, mənim otağımda heyva mürəbbəsi ilə çay içək. 87 Moskvadan uzaq, balaca şəhərcikdə bu vaxtlar işləyən kafe, yaxud ərzaq mağazası tapmaq mümkün deyildi. Burada isə ətirli heyva mürəbbəsi ilə çay, qış gecəsinin qaranlığında kiçik ada və çəkiliş qrupunda bir çox məsələləri həll edə bilən qadın! Mən sadəcə olaraq xoşbəxt idim. Marina çayı dəmləyənə, buterbrodlar hazırlayana və mürəbbə bankasını çıxarana kimi, mən ona maraqla baxa- raq düşünürdüm: “Necə də gözəldir! Zövqlə geyinib. Özünə baxandır”. Ümumiyyətlə, o, belarusa oxşamırdı – mən isə çəkilişlərdə əyalətdən olan adamlarla görüşəcə- yimə hazırlaşmışdım. Marina sadədil əyalət qadınına qə- tiyyən oxşamırdı. Mənim nədənsə ona yazığım gəldi. “İşə bax, - düşünürdüm, - bəxti gətirməyən aktrisalar beləcə rejissor köməkçiləri olurlar”. Gəncliyə xas olan iddialı yel- beyinliklə özümə vəd etdim ki, mən heç vaxt belə olmaya- cağam. Bu arada, Marina həssaslıqla mənə qulluq edirdi. O, fa- siləsiz olaraq saçlarımı tumarlayır və deyirdi: “Sənin bu uzun saçlarınla nə edəcəyik? Sabah tezdən qrimçinin ya- nına getmək lazım gələcək”. Mənə elə xoş idi ki! Mən heç bir təhlükə hiss etmirdim. Bunu kişi-rejissor edəndə ayrı məsələdir, qadın sığallayanda isə ayrı. Xüsusilə bunu zə- rifliklə, bacı, ana kimi edirsə. Mən çay içdim, yemək yedim. - İndi isə meyvə arağı. Çaydan sonra əladır. Məndə çox dadlı evdə hazırlanmış meyvə arağı var, dadına bax. Mən tamamilə ləms düşdüm, meyvə arağından qızar- dım. Məni belə yaxşı qarşılayan gözəl qrupa düşdüyümə elə sevinirdim ki. Marina çarpayıda oturmuşdu, mən isə kamodun yanın- da, stulda. - Bəsdir mənə “siz” dedin, - o, nəyəsə sevinirmiş kimi səsləndi və əlini mənə uzatdı. – Gəl, biz səninlə bruderşaft içək. Yaxın gəl. Bilirdim ki, ona “sən” deyə bilməyəcəyəm, amma bu gözəl qadını incitmək istəmirdim, ona görə də çarpayıda oturdum. Biz əllərimizi “bruderşaft üçün” qovuşdurduq 88 və o, məni öpdü. Bu, qətiyyən dost öpüşü deyildi. Belə öpüşdən gərildim və yüngülvari qorxdum. İndi həyatımız elə dəyişib ki, heç kimi qeyri-ənənəvi seksual orientasiya ilə heyrətləndirmək və şoka salmaq mümkün deyil. Gey-paradlar açıqca gedir, lesbiyanların öz klubları mövcuddur. Lakin sosializm dövründə belə şey- lərə tamamilə başqa münasibət vardı. Bundan utanır, nəin- ki normadan kənara çıxmaq kimi baxır, ən böyük əxlaq- sızlıq hesab edirdilər. Bunu gizlədir, ört-basdır edirdilər, uzun müddət homoseksualizmi qanunla cəzalandırırdılar. Qeyri-ənənəvi orientasiyalı insanlar haradasa yaxınlıq- da olsalar da, sanki başqa bir planetdə yaşayırdılar. Bu hadisəyə qədər isə mən ağlıma da gətirməzdim ki, həyat yolumda seksual azlığın nümayəndəsi ilə qarşılaşacağam. Özü də o mənimlə maraqlanacaq. Ziyalı sovet ailələrindən olan qızlar Svetayeva, Axma- tova, Pasternakın məhəbbətin titrək hisslər kimi qələmə verildiyi poeziyası ilə böyümüşdülər. Məhəbbətə pərəstiş edirdik. Ondan məhrum olmaq, sevməmək zəiflik göstəri- cisi idi. Hər kəs hökmən öz sevgisini tapmağa çalışırdı – amma ənənəvi forma və normalar çərçivəsində. “Bircinsli” aşiqlik bizim dəyərlər sisteminə qətiyyən uyğun gəlmirdi. - Sən! Mənə sən de! – Marina təkid edir və hissiyyatla əlimi tumarlayırdı. – Nə gözəl dərin var! Sənin dərin atlaz kimidir. Belə komplimentdən sonra başa düşdüm ki, getmək la- zımdır. Mən getməliyəm, - durmağa cəhd etdim. – Hər şeyə görə sağ olun. Amma o, mənim əlimi buraxmırdı. Hiss edirdim ki, iliş- mişəm. Hadisələrin belə inkişafı məni heç açmırdı. Məsələ- ni necə çözməliyəm? Özüm də başa düşmürdüm. Mən onu incitmək istəmirdim, hər şeyi sakitcə bitirməyə çalışırdım. Amma necə? Elə suallar var ki, onları birbaşa, müqəddimə- siz-filansız vermək olmur axı... Mən beynimə gələn ilk və ən axmaq sualı verdim: Yüklə 2,76 Kb. Dostları ilə paylaş:
|