Tarihte ve Günümüzde Ortadoğu'da Türkmenler



Yüklə 7,31 Mb.
Pdf görüntüsü
səhifə11/343
tarix21.03.2018
ölçüsü7,31 Mb.
#32694
1   ...   7   8   9   10   11   12   13   14   ...   343

12

 

  /  Ortadoğu'da Türkmenler (Irak-Ġran-Suriye) Sempozyumu 

baĢları  olarak  görüyorlardı.  Bununla  atalarımızın,  anılan  coğrafi  bütünlüğü, 

çok  iyi  tanımıĢ,  sevmiĢ  ve  kavramıĢ  durumda  olduklarını  ifade  etmek 

istiyoruz.  Bu  nedenle  de  onlar,  Mezopotamya‟nın  bereketli  topraklarını 

anavatanları  olarak  görüyor  ve  her  defasında  birçok  riski  ve  tehlikeyi  göze 

alarak atlarını, Fırat ve Dicle nehirlerindeki tatlı sulardan içirmek istiyorlardı. 

Nitekim  bunu  da  baĢarılı  bir  Ģekilde  hiç  bıkmadan  usanmadan  defalarca 

gerçekleĢtirdiler ve Türk varlığı ve kültürünün günümüze kadar gelmesini ve 

yaĢatılmasını da sağlamıĢ oldular. 



B. Sâsânî Devletinin Varlığı 

Irak‟ta Türk varlığı ve kültürünün kök salmasını kolaylaĢtıran bir diğer 

faktör,  Antikçağın  sonlarında  Doğuda,  özellikle  de  Ġran  toprakları  üzerinde 

kurulan  ve  Hz.  Ömer  döneminde  Ġslam  fetihleri  sırasında  yıkılan  Sâsânî 

devletinin  ortaya  çıkması,  büyüyüp  geliĢmesi  ve  Orta  Doğunun  birçok 

bölgesine yayılması olayıdır. Bilindiği gibi Sâsânî devleti, Perslerin ve onların 

bir devamını teĢkil eden Partların tarih sahnesinden çekilmeleriyle ErdeĢir b. 

Babek b. Sâsân b. Behmen tarafından kurulmuĢtur

34

. Coğrafi, tarihsel, dinsel, 



ve  akrabalık  bağlarından  dolayı  Sâsânî  devletinde  Türkler  çok  aktif  roller 

üstlenmiĢlerdi.  Bunun  ötesinde  bu  devlet  idarecileri,  Sakalar,  Akhunlar  ve 

Kök-Türkler gibi Türk kavimleri ile bazen olumlu bazen de olumsuz sonuçlar 

doğuran  sıkı  iliĢkiler  içinde  olmuĢlardır

35

.  Bu  iki  kesim  arasındaki  akrabalık 



bağları  ve  kültürel  etkileĢim  bazen  öyle  boyutlara  ulaĢıyordu  ki  zihinlerde, 

Sâsânîlerin bir Fars mı yoksa bir Türk devleti mi? konusunda karar vermeyi 

zorlaĢtırıyordu. Sâsânî devleti, dört yüzyılı aĢan tarihi boyunca Ġran coğrafyası 

dıĢında Yukarı ve AĢağı Mezopotamya coğrafyası da dahil, Basra Körfezi‟nin 

batı kıyılarını oluĢturan bugünkü Kuveyt, Bahreyn, Arap Emirlikleri, Umman 

                                                                                                                         

coğrafi yapıya sahip olan Hamrin dağı takip eder. Bu dağda su bulunmadığından herhangi bir 

bitki yetiĢmez. Hamrîn dağının ġattü‟l-„Uzaym ve Diyala nehri arasında yüksekliği 750, Dicle 

nehrinin  batısında  ise  1600  fiti  bulmaktadır.  Hamrin  sıra  dağlarının  yanından  daha  ziyade 

Bahar  aylarında  bolca  akan  Aksu  denilen  bir  nehir  geçmektedir.  Anılan  dağlarda  Ġncâne 

denilen  bir  yerde  taĢ  kömürü  bulunduğu  bildirilmektedir.  Bkz.  es-Seyyid  Abdurrezzâk  el-

Hesenî, el-„Ġrâk Kadimen ve Hadisen, Beyrut, 1971, s. 53. 

34

 Bkz. Ġbnu‟l-Belhî, Farsname, (Çev. Abdulhalik Bakır-Ahmet Altungök), Ortaçağ Tarih ve 



Medeniyetine Dair Çeviriler I, Ankara, 2008, s. 31-32, 61-62; Donald N. Wilber, Ġran Mâzih‟a ve 

Hâdirihâ, (Arp. Trc. Abunnaîm Muhammed Haseneyn), Kahire, 1985, s. 41-42; Esko Naskali, 

T. D. V. Ġslam Ansiklopedisi, Sâsânîler Maddesi, Ġstanbul, 2009, c. XXXVI, s. 174. 

35

 Ġbnu‟l-Belhî, s. 71-72. 




Ortadoğu'da Türkmenler (Irak-Ġran-Suriye) Sempozyumu

  /   13 

ve  Yemen‟de  de  etkin  olmuĢtur

36

.  Ayrıca  Orta  Doğu‟da  Sâsânî-Roma 



imparatorluğu  ve  Sâsânî-Bizans  iliĢkilerinin  uzun  soluklu  bir  tarihi 

bulunmaktadır.  Zaman  zaman  bu  iki  süper  devlet  siyasî  rekabet  sonucunda 

birbirleriyle  savaĢ  halinde  olurlardı  ve  bu  savaĢtan  en  çok  ta  Yukarı 

Mezopotamya  bölgesindeki  tarihi  Ģehirler  etkilenirdi

37

.  Sâsânî  devletinin 



sonlarına doğru Yukarı ve AĢağı Mezopotamya topraklarının büyük bir kısmı 

bu  devletin  egemenliği  altında  idi.  Bu  sıralarda  Irak‟ın  kuzeyi  Sâsânîlerin 

elinde  iken,  Orta  Irak‟ı  da  Sâsânîlere  bağımlı  Arap  kökenli  el-Hire  Ģehir 

devleti yönetiyordu

38

. Irak‟ın güneyi (Sevâd toprakları) ise Farslar  tarafından 



idare  ediliyordu  ve  bu  bölgeye,  Gayrimüslim  (Hıristiyan,  Yahudi,  Mecûsî), 

Fars ve Türk çiftçiler iskân edilmiĢti

39

. Bu bölgeler içinde özellikle kuzey ve 



orta kesimler yani el-Cezîre bölgesinin güneyinde yer alan Musul ve civarı ve 

bugünkü  Diyâla  ve  Bağdat  Ģehirlerinin  bulunduğu  bölge,  Sâsânî  devleti 

bünyesinde diğer sosyal kitlelerle birlikte (Yahudiler, Aramîler, Süryanîler ve 

                                                 

36

  Arthur  Christensen,  Ġran  fi  Ahdi‟s-Sâsâniyyîn,  (Trc.  Yahya  el-HaĢĢâb),  Beyrut,  (Trz.),  s. 



358. 

37

  Sâsânî  devleti  ile  Roma  imparatorluğu  ve  onun  mirasçısı  olan  Bizans  imparatorluğu 



arasındaki  iliĢkilere  kanlı  savaĢlar  damgasını  vurmuĢtur.  Parthları  egemenliğine  son  veren 

Sâsânî  devletinin  kurucusu  I.  ArdaĢir  230  yılında  Nusaybin‟i  ele  geçirdi.  Ancak  bu  Ģehirle 

Carrhae  Ģehri  242‟de  Gordion  III  tarafından  geri  alınmıĢsa  da  anılan  Roma  kumandanı 

Habur‟un aĢağısında öldürüldü. I. ġapur. 260‟ta Nusaybin, Carrhae ve Edessa‟yı (Urfa) Roma 

imparatoru Valerianus‟u hezimete uğratarak tutsak etti. Anılan Sâsânî hükümdarı 32 yıl süren 

hükümdarlığının büyük kısmını Romalılarla savaĢarak geçirdi. 299 yılında yapılan bir antlaĢma 

sonucunda  Roma,  Mezopotamya‟da  üstünlük  sağlayarak  Amid  (Diyarbakır),  Nusaybin, 

Singara (bugünkü Sincâr), Bezabde (bugünkü Cizre) adındaki Ģehirleri egemenliği altına aldı. 

337-363  yılları  arasında  Sâsânîlerle  Bisanslılar  dokuz  kez  savaĢmıĢlar  ve  bu  savaĢların 

sonucunda  Amid  Bizans‟ın,  Nusaybin,  Sincâr,  Castro  Mororum  (Duthisar)  Farsların  eline 

geçmiĢtir.  Bu  örnekleri  daha  da  çoğaltmak  mümkündür.  Bkz.  William  Benton,  Encylopedia 

Britanica,  “Mezotopamya  Maddes”  vol.15  p.  293-294;  Turhan  Kaçar,  “Mezopotamya‟da  Roma-

Sâsânî ÇatıĢmaları: Nusaybin‟in DoğuĢu”,  I. Uluslar arası Mardin Tarihi Sempozyumu Bildirileri 



26-28  Mayıs  2006,  Ġstanbul,  2006,  s.  129-136;  Karoly  Czegledy,  Bozkır  Kavimlerinin  Doğudan 

Batıya  Göçleri,  (Çev.  Erdal  Çoban),  Ġstanbul,  1998.  s.  59;  A.  Bilban  Yalçın,  “VI.  Yüzyılda 

Roma  Ġmparatorluğu‟nun  Doğu  Sınırları  ve  Amida  (Diyarbakır  Kenti)”,  I.  Uluslararası 



Oğuzlardan  Osmanlıya  Diyarbakır  Sempozyumu  Bildirileri,  26-28  Mayıs  2006,  Ġstanbul,  2006,  s. 

225-235. 

38

  Bkz.  M.  J.  Kister  “Hira,  Some  Notes  on  its  Relations  with  Arabia”,  Arabica  Tome



Leiden,  1968,  15,  p.  143-170.  Bu  makalenin  Türkçe  çevirisi  için  bkz.  M.  J.  Kister,  “Hire 

Arabistan‟a ĠliĢkin Bazı Notlar”, (Çev. Abdulhalik Bakır-GülĢen Karabulut), Ortaçağ Tarih ve 



Medeniyetine Dair Çeviriler II, Ankara, 2008, s. 23-54; Abdulhalik Bakır, “Erken Ortaçağlarda 

Irak‟ın MeĢhur ġehri el-Hire”, Fırat Üniversitesi Orta Doğu AraĢtırmaları Dergisi, Temmuz 2008, 

Cilt: VI, Sayı: 2, Elazığ 2010, s. 117-143. 

39

 Bkz. el-Belazurî, Fütûhu‟l-Büldân, (çev. Mustafa Fayda), Ankara, 1987, s. 350-358. 




Yüklə 7,31 Mb.

Dostları ilə paylaş:
1   ...   7   8   9   10   11   12   13   14   ...   343




Verilənlər bazası müəlliflik hüququ ilə müdafiə olunur ©genderi.org 2024
rəhbərliyinə müraciət

    Ana səhifə