onlarla insest əlaqəsinə görə məhkum edirdilər. İntim yaxınlıq etdiyi bacısı Yuliya
Druzillanı ölümündan sonra ilahiləşdirmişdi.
Çoxları onu dəli sayırdı. 40-cı ildə Kaliqula gözlənilmədən Qalliyaya gəlib çıxdıqda,
ordunu balıqqulağı yığmağa göndərmişdi. İdarəetmənin tiranik qaydada olması, ümumi
şübhəlilik şəraiti (hətta qullara icazə verilmişdi ki, öz ağaları barədə çuğulçuluq etsinlər)
axırda ona gətirib çıxartdı ki, imperatora qarşı sui-qəsd təşkil edildi və Kaliqula 29 yaşında
qətlə yetirildi. Onun imperatorluğu heç tam dörd il də çəkmədi.
Kaliquladan sonra imperator olan və namussuzluq simvoluna çevrilən Klavdinin
arvadı Messalina əxlaqsız davranışı ilə ad çıxarmışdı, həm də öz ərinə onun çox güclü
təsiri var idi. Əri Romada olmayanda o, bir gənc senatora ərə getməklə, sağ ərinin vaxtında
başqası ilə nikahını toyla qeyd etmişdi.
Uşaqlıqdan xəstə olan Klavdini qohumları kəmağıl sayırdılar. Lakin dilləri
öyrənməkdə, Roma hüququnu və tarixini bilməkdə uğur qazanmışdı. Ancaq onun şəxsi
həyatı heç də uğurlu deyildi. Üçüncü arvadı olan Messalina əxlaqsızlığına görə biabırçı
şöhrət tapmışdı, əri şəhərdə olanda başqasına ərə getdiyinə görə qətlə yetirilmişdi. Bundan
sonra Klavdi doğma qardaşı qızı Kiçik Aqrippinaya evlənmişdi. Bu qadın gələcək
imperator Neronun anası idi və taxt-tacın oğluna çatması üçün Klavdini zəhərləyib
öldürmüşdü.
54-cü ildə Neron imperator oldu. İyrənc hərəkətlərinə görə Neron öz sələfləri
Kaliquladan və Klavdidən geri qalmırdı. Taxt-taca onun köməyi ilə çıxdıqdan sonra Neron
öz anası, hakimiyyət pərəstişkarı olan Kiçik Aqrippinanı öldürtmüşdü.
Həmçinin İisus Xristosun 12 apostolundan biri olan Pyotr da (bu adı ona İisus
vermişdi, yunan dilində «daş, qaya» deməkdir, əsl adı isə Simon idi) Neronun hakimiyyəti
dövründə xristianların təqib edilməsi vaxtı öldürülmüşdü. O, əzablı ölümlə dünyadan
köçmüşdü, başıaşağı çarmıxa çəkilmişdi, çünki özünü Xristos kimi ölməyə layiq
bilməmişdi. Katolik kilsəsi geniş ərazilərdə yeni dini təbliğ etmiş Pyotru xristianlığın
birinci yepiskopu elan etmişdi. Elə bu vaxt uzun məhbəs həyatından sonra apostol Pavel
də edam edilmişdi. 64-cü ildə Romada böyük iğtişaş baş verərkən, Neron günahı
Romadakı xristian icmasının üstünə yıxmağı əmr etmişdi. Neron haqsızlığı, səfehliyi,
senata qarşı cinayətkar hərəkəti ilə imperator hakimiyyətinə qarşı getdikcə artan narazılıq
yaratmışdı. Roma kübarları nəslinin nümayəndələrini edam etdirmişdi. Bunlar ona qarşı
üsyan qaldırılmasına gətirib çıxarmışdı. Üsyan başlandıqdan sonra və senat onu məhkum
etdiyinə görə, Neron özünü intihar etdi. Neronun ölümü ilə Yuli – Klavdilər sülaləsi
kəsildi.
Domitsian isə atası Vespasiandan və qardaşı Titdən sonra imperator olmuşdu. O da
daxili siyasətdə müxalifətlə mübarizədə bəzilərini edam etdirir, digərlərini isə sürgünə
göndərirdi. Böyük xərclərə səbəb olan tamaşalar təşkil etməklə şöhrət tapmışdı, buna görə
də xəzinə boş idi.
«Çörək və tamaşa» Romada çoxdan vacib şüar kimi səslənirdi, bununla əhalinin
kasıb hissəsini sakitləşdirməyə nail olurdular. İmperator Vespasian dövründə tikilmiş
Flavilər amfiteatrı olan Kolizey indiyədək qalır. Bu bina 50 min tamaşaçı tuturdu və
burada bütün 45 Roma ictimai bayramlarında qurbanlar kəsilir, qladiator döyüşləri
keçirilirdi. Döyüş ölümcül gedirdi, uduzan öldürülürdü. Bu döyüşlər əvvəllər allahların
şərəfinə təşkil edilsə də, sonralar romalıların sevimli əyləncəsinə çevrildi.
Nəcib imperatorlar olan Antoninlərin dövründə Roma imperiyası xeyli inkişaf etdi,
öz «qızıl dövrünü yaşadı, onun əraziləri daha da genişləndi. İmperator Trayanın
dövründə, o, “oğulluğa götürülmüş” və əyalətdən – İspaniyadan çıxmış ilk imperator idi,
daxili siyasət ona yönənmişdi ki, işğal etdiyi torpaqlardan Romaya çoxlu vəsait axsın.
İmperator əhalinin taxılla təchizatının yaxşılaşdırılmasına xüsusi qayğı göstərirdi, vergiləri
azaltmışdı, ondan əvvəlki imperator Nervanın vaxtında təsis edilmiş az təminatlı
vətəndaşların uşaqlarına maddi kömək göstərmək fondunu (bu, «aliment» adlanırdı)
artırmışdı, dəbdəbəli tamaşalar düzəltdirir və səxavətlə ianələr verirdi. Onun dövründə
geniş tikinti işləri aparılırdı, belə ki, Romada Trayan forumu, Ulpuan bazilikası inşa
edilmişdi. Əyalətlərdə də çoxlu yollar çəkilmiş, körpülər, akveduklar, kanallar tikilmişdi.
O, dakları məğlub edib, onların vətəni Dakiyanı əyalətə çevirdi və tezliklə romanlaşdırdı.
Akveduklar şəhəri, onun fəvvarələrini bol-bol su ilə təmin edirdi. Qədim romalılar
haqlı olaraq deyirdilər ki, bizim akvedukları faydasız Misir piramidaları və yunan
heykəlləri ilə müqayisə edin, görün onlar nə qədər xeyirlidir.
Yeni Dakiya əyalətini köçəri germanlardan və Asiya tayfalarından qorumaq üçün
Prut çayı ilə Qara dəniz arasında mühafizə tədbirləri gördü. O, öz imperiyasına
Ərəbistandakı Nabateya çarlığını əlavə etdi və Qırmızı dənizdən Suriyaya olan ticarət
yoluna nəzarət qoydu. Parfiya ilə qalibiyyətli müharibəyə görə Parfiya taxt-tacına öz
əlaltısı olan vassal çarı yerləşdirdi. İşğal etdiyi ərazilərdə Ermənistan, Assuriya və
Mesopotamiya əyalətləri yaradıldı. İlk və axırıncı dəfə olaraq Mesopotamiya Roma
imperiyasının bir hissəsinə çevrildi. Bu işğallar hesabına Roma imperiyası ən böyük
ölçülərə yiyələndi. Makedoniyalı Aleksandrı təqlid edərək o, Hindistana yürüş etməyi
nəzərdə tuturdu. Lakin xəstəlik onu İtaliyaya qayıtmağa məcbur etdi və o, yolda, Kiçik
Asiyada öldü.
Trayan mperator hakimiyyətini daha da möhkəmləndirdi, dövlət idarələri
şəbəkəsini genişləndirdi. Ordunu gücləndirib, əyalətlərə nəzarəti sərtləşdirdi. İmperatorun
güclü hakimiyyətini nəzəri olaraq, filosof Dion Xrizostom və həmçinin ictimai xadim Kiçik
Plini özünün «Panegirika» əsərində əsaslandırmışdılar. Axırıncı Vifiiniyada vali olanda
Trayan onunla məktublaşırdı. Sonra gələn imperator Adrianın dövründə Romada 1 milyon
adam yaşayırdı, onun tikinti fəaliyyəti şəhəri möhtəşəm məbədlərlə, idman və teatr
binaları ilə, çoxmərtəbəli yaşayış evləri ilə dünya paytaxtına çevirmişdi. Roma
arxitekturası hələ də yunan sənətinə istiqamətlənmişdi, lakin fərqli Roma arxitekturasında
taxt-tavanlardan, yarımdairəvi alaqapılardan, qübbələrdən istifadə olunurdu. Adrian
yunan və Roma elementlərini qarışdırıb Romada köhnənin yerində yenidən Panteon tikdi.
Bu, yunan dəyirmi məbədi olub, az qala 50 metrə çatan qübbə ilə örtülmüşdü, qübbənin
deşiklərindən işıq məbədin içəri hissəsinə daxil olurdu. Bu məbəd möhtəşəmliyi və sadə
bəzəyi ilə adamları heyran qoyurdu. Panteon bir qədər dağılmış Kolizeydən fərqli olaraq,
Dostları ilə paylaş: |