Temmuz 2016 sayi 19 Bursa Büyükşehir Belediyesi’nin
Yüklə 0,9 Mb. Pdf görüntüsü
|
- Bu səhifədəki naviqasiya:
- ABİDİN BEYİN DOĞUŞU..
- BENİ BURSA’YA GÖMÜN
64 65
| Temmuz 2016 | Sayı 19 BURSA ’ DA ZAMAN | Temmuz 2016 | Sayı 19 BURSA ’
Cezayir-Fransa-Bursa Üçgeninde Bir Vasiyet: Beni Bursa’ya Gömün / Ahmet Ö. ERDÖNMEZ 1914 yılında Cezayir’in Cicelli şehrinde doğan, 1996 yılında Fransa’da ölen ve vasiyeti üzerine Bursa’ya gömülen Abidin Cemalettin Bey’in yaşam öyküsü serüven- lerle dolu ve çok ilginç. Babası, Bursalı Bıçakçı Ali Bey, annesi Hatice Hanım’dır. Türkiye’de tanışıp evle- nirler. 1. Dünya Savaşı yıllarıdır. Avrupa’da savaş rüzgarlarının hızla esmesi Osmanlı İmparatorluğu’nun sıkıntılı günleri onu çok etkilemiştir. Aklına Cezayir’de bulunan Türk akrabaları gelir ve oraya göç ederler. Bıçakçı Ali Bey Cezayir’e yerleştikten sonra da Bursa’yı hiçbir zaman unutamaz. Aileyi ve akrabaları etrafına toplar onlara masal anlatır gibi Bursa’daki yaşamını fırsat bul- dukça anlatmaktan çekinmez. ABİDİN BEYİN DOĞUŞU.. Bursalı Bıçakçı Ali Bey ve Hatice Hanım’ın ilk çocukları Abidin Bey de Cezayir’de dünyaya gelir. Abidin Bey Cezayir’de büyür, askerlik çağına gelir. Bilindiği gibi o yıllarda Cezayir Fransızların kontrolü altında bir ülkedir. 1. Dünya Savaşı sıralarıdır. Abidin Bey askere çağrılır. Tam 13 yıl çavuş rütbesi ile savaşır, birçok çatışmalara girer, ama hiç yara almamış olan bir (muharip asker) veterandır. Fransızlar tarafından işgal edilen Cezayir’de yeni bir dönem başlar. Abidin Bey’in bu özelliğinden dolayı ona isterse Türk, Fransız veya Cezayir vatandaşı olması için tercih hakkı verirler. Abidin Bey çok iyi Fransızca bildiği ve aynı zamanda çok iyi bir şoför olduğu için Fransız uyruğunu kabul eder. Fransa’da yaşamaya başlar. Gerek Cezayir’in karışık durumu gerek yaşadığı maddi zorluklar nedeniyle akrabaları ile yolları tamamen ayrılmıştır. Amcasının oğlu Mustafa ise Türkiye’ye göç eder. Abidin Bey Fransız vatandaşı olmasına rağ- men Türk ve İslam kültüründen hiç kopmamış ve geleneklerine bağlı kalmış bir Müslü- man’dır. Cezayir’de de Arap kültürü ve dilini iyice öğrenmiştir. Taksi şoförlüğü yapan Abidin Bey Fransa’nın Bretagne Bölgesi’nde hasta ve yaşlı bir kadını sürekli hastaneye götürmektedir. Yaşlı kadı- nın yanında kızı da vardır. Hastaneye taşıma sırasında kadının kızı ile tanışır ve onu çok be- ğenir. Bir gün Abidin Bey yaşlı kadının öldüğü haberini alır, çok üzülür ve bu arada yaşlı kadının kızını yalnız bırakmaz ve evlenme tek- lif eder. Paris’te evlenirler. Madam Germaine Hıristiyan kültürü ile yetişmiş 50 yaşlarında çok cici bir bayandır. İki kültür arasında kendi- lerine çok güzel bir dünya kurarlar. Bursa Büyükşehir Belediyesi çalışanlarından Hatice YILMAZ, bir sohbet sırasında, yurt dışındaki Bursalılara ilişkin bir anısını benimle paylaştı. Bu anısını sizlere aktarmak istiyorum. Ahmet Ö. ERDÖNMEZ CEZAYİR-FRANSA-BUR SA ÜÇGENİNDE BİR VA SİYET: BENİ BURSA’YA GÖMÜN 66 67
| Temmuz 2016 | Sayı 19 BURSA ’ DA ZAMAN | Temmuz 2016 | Sayı 19 BURSA ’
Cezayir-Fransa-Bursa Üçgeninde Bir Vasiyet: Beni Bursa’ya Gömün / Ahmet Ö. ERDÖNMEZ Abidin Bey çok iyi bir şofördür, işini oldukça ciddiye alarak yapar. 40 yıl Paris’te oto- mobil kullanmasına rağmen bir tek kaza yapmaz. Fransız yöneticilerinin dikkatini çeken bu başarısından ötürü O’na madalya bile takarlar. Abidin Bey taksicilik yaparken bazen dinlenme sırasında Cezayir’de iken baba- sının anlattığı Türkiye ve Bursa’daki yaşam hikayeleri aklına gelir. Gözleri dolarak hiç görmediği ama babasının sesinden sık sık duyduğu Bursa kelimesi ve oradaki yaşam- lar aklına gelir. Çocukluğunda duyduğu bu kelimeler beyninde bulutlu şekilde kalır. Paris’te bir gün bir müşterisini götürürken yoldaki konuşmalarda Türkiye ve Bursa ke- limeleri cümlelerin içinde geçer ama o tam olarak anlayamaz. Çok merak eder müşteri- sine sorar ve müşterisinin Bursalı olduğunu öğrenir, çok heyecanlanır. Kendisinin Bursa ile olan bağını müşterisine anlatır. Artık çok mutludur. O artık Türkiye’nin güzel şehirlerinden biri olan Bursa’yı bulmuştur. Abidin Bey artık yerinde duramaz. Akraba- larına kavuşmak ister. Babasının yaşadığı ve çocukluğunda sürekli anlattığı o masal şehri görmek ister. Bu istek gün geçtikçe güçle- nir. Bu konuları eşine açar, onunla paylaşır ve eşinden çok büyük bir destek alır. Sizlere Madam Germine hakkında da kısa bir bilgi vermek isterim. Madam Germaine çok olgun, güler yüzlü, sessiz ve çok vefa- kar bir eştir. Eşinden dinlediği çocukluk yıl- ları anılarından o da çok etkilenir. Duyduğu heyecanı her zaman açıkça belli eder. Her zaman eşinin yanı başında olan en büyük destekçisidir. Abidin Bey de olaylara hep olumlu yönden bakan, çok şakacı, mütevazı bir yapıya sahip bunun yanı sıra tıp bilgisi olan ve genel kültür konusunda da oldukça iyi yetişmiş bir kişidir. Ama hiçbir zaman mizahı elden bırakmaz. Abidin Bey’in Bursa’ya gitme vakti gelmiştir artık. Bursa’ya gelmeden önce kendilerine destek olacaklarını düşünerek Oyak Renault Fabrikası yetkililerine ulaşarak yardım ister- ler. Oyak Renault Fabrikası yetkilileri ken- dilerine Fransızca Öğretmeni Aysel Soyer’i tercüman olarak tavsiye ederler. Bursa’ya geldiklerinde Aysel Hanım onlara yardımcı olur. Eski Garaj’daki Kardeş Otel’de kalırlar, orada arkadaşlarını ağırlarlardı. Abidin Bey şakacı kimliğini Bursa’da da sergiler hiç yabancılık çekmezmiş. Bindiği taksi ve dolmuşlarda Türkçe marşlar söyler, halkla şakalaşırmış. Yoldan karşıya geçer- ken elini kaldırır, taksileri durdurur selam verip geçermiş. Arapça tekerlemeler söyler, tiyatral gösteriler yaparmış. Ayrıca doğal bitki ilaçları içeren Fransızca bir almanak olan “Darbu” masal ve atasözleri ile dolu kitabını tanıştığı insanlara hediye edermiş. 1991 yılı Bursa ziyareti sırasında Büyükşe- hir Belediyesi Protokol ve Dış İlişkiler Şube Müdürlüğü onlara rehberlik etmiş ve her zaman destek olmuştur. Yaşlı çift emekli indirimlerinden fayda- lanarak her yıl Ağustos başında tren ile Sirkeci’ye oradan Bursa’ya gelip Kardeş Otel’e yerleşirler, Eylülde yine trenle Paris’e dönerlermiş. Abidin Bey bütün araştırmalarına rağmen ne Bursa’da ne de Balıkesir Bölgesi’nde ak- rabaları ile ilgili bir kayıt bulamaz. Bursa’da- ki en yaşlı bıçakçıları araştırmasına rağmen herhangi bir bilgiye ulaşamaz. Babası asker olduğu için Bursa, Balıkesir, Ankara Genel Kurmay araştırılmasına rağmen burada da herhangi bir kayda rastlanamaz. İstanbul, Ankara, İzmir gazetelerine ilan verilir. İzmir Yeni Asır Gazetesi’ndeki ilanı gören am- caoğlu Mevlithan Mustafa Ay ile görüşüp hasret giderirler. İzmir’deki diğer akrabaları- nı da bulup çok sevinirler. Abidin Bey memleketini çok sever ve Bursa’dan bir ev almaya karar verir. Ancak ekonomik nedenlerden ötürü ev alamaz. Bandırma’dan küçük bir daire almaya karar verirler. Oda üst katlarda olduğundan zor olacağını düşünüp bu kararlarından vazge- çerler. Çünkü eşinin ve kendisinin ayakla- rından rahatsızlıkları olduğundan kendileri için rahat ve düzayak bir ev olmasını arzu ederler. Abidin Bey ve eşi Bursa’yı çok sevmiştir. Mudanya, Gemlik, Kumla, Bandırma, Erdek, Marmara Adası her tarafı dolaşırlar ve gittikleri her yerde ailesinden bir iz arar Abi- din Bey. Abidin Bey ve eşi birbirlerine çok şefkatli idiler, kaldırımdan inerken çıkarken her zaman yardımlaşırlardı. Abidin Bey Ata topraklarına gelip, hayalin- deki Bursa’yı gördüğü için çok mutludur. Türkiye’den her ayrılışında yüreği cız eder. “Bir daha görebilecek miyim?” kaygısı ile durgunlaşır. Nitekim, Abidin Bey 1996 yılında Paris’teki evinde vefat eder. Madam Germaine’nin hayatı kararmış, çok üzün- tülüdür. Birden aklına kocasının vasiyeti gelir. Abidin Bey sağlığında ona “Beni Bursa’da gömün, orada hayata veda etmek istiyorum” demiştir. Madam Germaine bu vasiyeti yerine getirmek üzere Bur- sa’daki dostlarını arar. Bu haber, dönemin Büyükşehir Belediye Başkanı Sn. Erdem SAKER’e ulaştırılır. Bu durum Sayın Saker’i de etkilemiştir; Protokol ve Dış İlişkiler Şube Müdürlüğü’nü arayarak gereğinin yapılma- sını ister. Cenaze Madam Germaine ile İstanbul’a gelir, oradan alınarak Bursa’ya getiri- lir. Emirsultan Camii’nde kılınan cenaze namazından sonra Hamitler Mezarlığı’na defnedilir. Madam Germaine kendisi Hıristiyan olma- sına rağmen, eşine söz verdiği için İslami kurallara göre töreleri yerine getirecektir. Bursa’da dostlarının evinde tebareke, 7 ge- cesi mevlidini okutturur ve diğer gelenekleri de yerine getirir. Onun Bursa’daki en iyi arkadaşı Fransızca Öğretmeni Aysel SOYER’dir. Paris’ten yazdı- ğı mektuplarda eşini kaybettikten sonra çok yıkıldığını, onu çok özlediğini, onsuz geçen günlerin ızdırapla dolu olduğunu her zaman belirtir. Abidin Bey’in ölümünden yaklaşık bir yıl sonra gelip mezar taşının yapılmasını sağ- lar, bütün masraflarını karşılayarak Aysel Hanım’ın evinde sene i devriye mevlidini okutur, kendisi de ellerini açıp Arapça du- alar eder. Hatta birkaç gün sonra kendisini İstanbul Havaalanı’nda uğurlayan Aysel Hanım ile helalleşir ve son kez Türkiye’den ayrılırken güzel bir tespih hediye eder, sanki bir daha birbirlerini göremeyeceklermiş gibi. Evet bir daha birbirlerini göremezler. Çünkü kısa bir zaman sonra Madam da ölür. Sizlere aktarmaya çalıştığım bu gerçek hi- kaye beni çok etkiledi. Vatan hasretinin ne olduğunu, hayat arkadaşlığının ne demek olduğunu çok iyi anlatıyor değil mi?
Yüklə 0,9 Mb. Dostları ilə paylaş:
|