82
bildirməyə səsləyirsə, bundan fərqli olaraq Səhhət öz
qəhrəmanını cəmiyyətdəki keçilməz maneələrin qarşısından
əsla çəkilməməyə, mübarizə yolu ilə
xəyalları
gerçəkləşdirməyə çağırır. Bu iki sənətkarın romantik
qəhrəmanlarının dünyagörüşündə, mənəvi-psixoloji aləmində
nəzərə çarpan belə ciddi fərqi tədqiqatçı bir tərəfdən zamanla
əlaqələndirirsə, digər tərəfdən bunu Səhhətin və Lermontovun
öz fərdi şəxsi keyfiyyətləri ilə izah edir.
K.Talıbzadə hər iki böyük sənətkarın yaradıcılıq-larının
ümumi və fərqli cəhətlərini müəyyənləşdirərkən belə bir
məntiqi nəticəyə gəlir ki, M.Y.Lermontovu A.Səhhətə
yaxınlaşdıran başlıca ideya-estetik amillərdən biri rus şairinin
«zülmə nifrət hissi ilə üzvi surətdə birləşmiş vətəndaşlıq
kədəri»dir.
1
Monoqrafiyada bu ideya doğma-lığı milli romantik
şairin Lermontovla əlaqələrinin əsas tərəflərindən biri kimi
səciyyələndirilir, konkret bədii nümunələrin təhlili ilə
əsaslandırılır.
A.Səhhətin rus satirik ədəbiyyatından tərcümələrin-dən
söhbət açarkən tədqiqatçı şairin Krılov, Qoqol, Sal-tıkov-
Şedrin və Çexovun əsərlərini ana dilinə çevirdiyini, bu
tərcümə prosesində onun satirik təsvir priyomlarına
yiyələndiyini, satira və yumorun bədii ədəbiyyatdakı rolu-nu,
mövqeyini daha dərindən dərk etdiyini göstərir. Şairin
Azərbaycan ədəbiyyatında təmsil janrının gözəl yara-
dıcılarından biri səviyyəsinə yüksəlməsində, onun roman- tik
poeziyasının realistik cəhətlərlə zənginləşməsində Krı- lov
83
sənətkarlığının təsiri nisbətən ətraflı işıqlandırılmışdır.
Tədqiqatçı Krılovun sırf milli koloritə malik olan, xalq yumoru
ilə, xalq dilində yazılan, bu cəhətdən də çətin tərcümə olunan
təmsillərinin «öhdəsindən gəlməklə» Səh-hətin əsl sənətkarlıq
istedadı nümayiş etdirdiyini, orijinalı mənaca doğru ifadə edən,
poetik cəhətdən güclü bədii tərcümələr yaratdığını qeyd edir.
K.Talıbzadə A.Səhhətin tərcümələrini Krılovun təm-
sillərini Azərbaycan dilinə çevirən bir sıra müəlliflərin
tərcümələri ilə qarşılaşdırır, orijinaldakı ümumi satirik ruhu
saxlaya bildiyi üçün məhz A.Səhhətə üstünlük verir. Müəllif
bütün bu xüsusiyyətlərinə görə şairin Krılovun «ən usta
tərcüməçi»lərindən biri kimi şöhrətləndiyini, rus şairindən
yaradıcı şəkildə öyrənməklə, əxz etməklə Səh-hətin özünün də
təmsil yaradıcılığının formalaşdığını və inkişaf etdiyini
göstərir, bu fikri konkret mülahizələrlə əsaslandırır.
K.Talıbzadə Səhhətin rus ədəbiyyatından ana dilinə
çevirdiyi peyzajları da onun tərcümə fəaliyyətinin mühüm
tərkib hissəsi kimi diqqətlə təhlil edir, şairin peyzaj lirikasının
təşəkkülündə bunun əhəmiyyətli rolunu aydın-laşdırır.
Tədqiqatçı Səhhətin daha çox rus ədəbiyyatının mahir peyzaj
müəllifləri Koltsov və Nikitin yaradıcılıq-larına müraciət
etdiyini göstərir, şairin tərcümələrini, ayrı-ayrı şeirlərini
mövzu baxımından geniş və hərtərəfli təhlilə cəlb edir.
Müəllif hər iki şairin peyzaj lirikasının oxşar xüsu-
siyyətlərə malik olduğunu, eyni ideya-estetik konsepsiya ilə
bağlılığını aydınlaşdırmaqla bu yaradıcılıq yaxınlığının
1
Талыбзадə K. Seçилmиш əsəрлəри, иkи жилддə, Баkы, Азəрnəшр, ж.1.,
84
köklərini, əsaslarını müəyyənləşdirib üzə çıxarır. K.Talıb-zadə
belə bir nəticəyə gəlir ki, «Səhhət poeziyasında obyektiv
romantik istiqamət üstünlük təşkil edir və üslubi xüsusiyyət
onun peyzajları üçün daha səciyyəvidir, elə bu xüsusiyyətləri
ilə də o, Koltsov və Nikitinə çox yaxındır.»
1
Müəllif şairin
romantik metodla yazılmış əsərləri daha müvəffəqiyyətlə
tərcümə etdiyini, bu tərcümələrin mənaca orijinala yaxın olub,
dolğun poetik nümunələr kimi təsir oyatdığını yazır. Realist
əsərlərin tərcüməsində isə Səh- hətin tamamilə başqa bir
yaradıcılıq yolu keçdiyini, iqtibas və təbdillərə müraciət
etdiyini göstərən tədqiqatçı bu əsərlərin romantik tərcümələr
qədər uğurlu olmadığını, şairin qüdrətli tərcüməçiliyini,
sənətkar «mən»ini ifadə edə bilmədiyini nəzərə çatdırır.
Tədqiqatçı doğru və inandırıcı şəkildə sübut edir ki, Səhhətin
tərcümə etdiyi realist əsərlərdə onun romantik aləmi üçün
zəruri olan doğma-lıq, əsas «ideya-estetik qida» kifayət qədər
deyildir. Burada Səhhətin romantik tərcümələri onun
yaradıcılıq metodu-nun yeni ideya-bədii keyfiyyətlərlə
zənginləşməsində başlıca amil rolunda çıxış edən əsas
mənbələrdən, məxəzlərdən biri kimi qiymətləndirilir.
K.Talıbzadə bu tərcümələri həm də o zamankı sxolastik-
formalist şeir qalıqlarına, epiqon-çuluğa qarşı qüvvətli
mübarizə vasitəsi hesab edir, bir çox milli şairlərin
tərcüməçi kimi yetişməsində bu əsərlərin əhəmiyyətli təsirini
yüksək dəyərləndirirdi.
1991, s. 336.
1
Талыбзадə K. Seçилmиш əsəрлəри, иkи жилддə, Баkы, Азəрnəшр, ж.1.,
1991, s. 343.
85
Beləliklə, mükəmməl bədii tərcümələrinə görə hələ
sağlığında «ikinci Jukovski», əsrin əvvəllərində «türklərin
Lermontovu» adlandırılan Səhhət monoqrafiyada tərcü- mə
ədəbiyyatının banilərindən biri kimi təqdir olunur, onun
tərcüməçilik fəaliyyətinin ümumi ədəbi-mədəni mənası izah
edilir, mahiyyət və məğzi aydınlaşdırılır.
K.Talıbzadə monoqrafiyada A.Səhhətin yaradıcılıq irsini
təhlil edərkən eyni zamanda şairin görüşlərindən,
sənətkarlığından bəhs etmiş, bu cəhətə monoqrafiyanın bütün
fəsillərində diqqət yetirmişdir. Lakin müəllif bu-nunla
kifayətlənməmiş, Səhhətin sənətə baxışının, sənət-karlığının
xüsusi olaraq təhlilə cəlb edilməsini tədqiqat vəzifəsi
baxımından zəruri hesab edərək monoqrafiyasını şairin «Sənətə
baxışı. Sənətkarlığı» fəsli ilə başa çatdırmışdır. Bu fəsildə
Səhhətin sənət baxışları hərtərəfli işıqlandırılıb, onun
yaradıcılığının başlıca prinsiplərinin dolğun nəticəsi, yekunu
kimi düzgün izah edilir və qiymətləndirilir. K.Talıbzadə
göstərir ki, milli romantik şairin tənqidçilik fəaliyyəti – ədəbi
fikir mübarizələrində fəal iştirakı, yeni poeziyanın prinsiplərini
ehtirasla müdafiə etməsi onun yaradıcılığını, bütövlükdə
sənətkar simasını tamamlayan tərəflərdən biridir. Müəllif
Səhhətin tənqidə dərin münasibətinin əsas səbəbini isə dövrün
ədəbi pro-sesinin tənqidi təfəkkürə meylli olmasında görürdü.
Çünki, həmin dövrdə ədəbi ictimaiyyətin yekdil rəyi belə idi ki,
ədəbi tənqidsiz müasir ədəbiyyatın inkişafı qeyri-müm-kündür.
«odur ki, ədəbi tənqidə, fikirlər döyüşünə, mübahisə və
Dostları ilə paylaş: |