86
müzakirəyə geniş meydan verilməlidir.
1
Təd-qiqatçı
ədəbiyyatın belə bir tələb irəli sürdüyü vaxtda tənqidin iki
müxtəlif ədəbi mövqedən çıxış edərək realist və romantik
tənqid qollarına ayrıldığını qeyd edir, bu cə-hətdən Səhhətin
sənətə baxışlarının təhlilini də XX əsr ədəbi prosesinin bahlıca
meylləri ilə vəhdətdə aparır.
Müəllif şairin ədəbi-nəzəri görüşlərini dolğun şəkildə
şərh etmək, onun zəif və güclü tərəflərini müəyyənləşdirə
bilmək üçün Səhhətin elmi-tənqidi fikirlərinin təşəkkülü
prosesini diqqətlə izləmişdir. Şairin ədəbiyyatın nəzəri
məsələlərinə müraciət etməsinin səbəblərini araşdırarkən
tədqiqatçı göstərir ki, bu, Səhhətin müasir poeziyanın bir çox
zəif cəhətlərini müşahidə etməsi və həmin cəhətlərin aradan
qaldırılması, başqa sözlə, «ədəbiyyatımızın islahı» məqsədilə
bağlı idi. Milli ədəbiyyatda M.Ə.Sabir, A.Şaiq, M.Hadi,
H.Cavid kimi böyük şairlərin qüdrətli sənət əsərləri ilə yanaşı
poeziyada epiqonçu, sxolastik nəzmin mövqeyinin də güclü
olduğu bir vaxtda Səhhət şeirə yeni ruh, yeni məzmun gətirmək
haqqında düşünür, «insan üçün mərifət və ibrət dərsi hüsulə
gətirməyən şeirin yolu ilə getmək mümkün deyil» tezisini
irəli sürürdü. K.Talıbzadənin gəldiyi qənaətə görə A.Səhhəti
düşündü- rən «Təzə şeir necə olmalıdır?» problemini müasir
ədəbi prosesin özü, poeziyanın yenilik axtarışları yaratmışdı.
Bu axtarışlar A.Səhhətin də sənətə münasibətində, poetik
baxışlarında öz əksini tapmış, çağdaş milli ədəbiyyatin ədəbi-
nəzəri məsələləri romantik şairi ciddi şəkildə məşğul etmişdir.
1
Талыбзадə K. Seçилmиш əsəрлəри, иkи жилддə, Баkы, Азəрnəшр, ж.1.,
87
Müəllif şairin epiqonçuluğa, sxolastik poeziya qalıq-
larına qarşı mübarizəsindən bəhs edərkən bir mühüm cəhəti də
göstərir ki, Səhhət epiqonçu şeiri klassik şeir ilə
eyniləşdirmirdi. Əksinə, klassik Azərbaycan və Şərq ədəbiy-
yatına müsbət münasibət onun bədii yaradıcılığında ol-duğu
kimi ədəbi görüşləri üçün də üstün cəhətlərdən biri olmuş,
şair klassik ədəbiyyata bir irs kimi, xalqın mədəniyyət
tarixinin mühüm və əhəmiyyətli bir sahəsi kimi baxmışdır.
Lakin tədqiqatçı onu da müşahidə edir ki, Səhhət yeri gəldikdə
klassik ədəbiyyatın bəzi məhdud tərəflərini göstərməkdən də
çəkinməmişdir. Səhhəti ədə-biyyatın ictimai məzmunca
zəifləməsi, formalizmə meyl göstərməsi narahat etmiş, o,
kəskin tənqidi çıxışlarında həmin məsələlərə toxunmuşdur.
K.Talıbzadə təhlilində bu cəhəti aydınlaşdırır, şairin
sxolastik şeirə mənfi mü-nasibətinin səbəblərini yeni dövr
ədəbiyyatının konteks-tində izah edirdi. O, belə münasibəti
müasir poeziyanın irəli sürdüyü bir sıra tələblərin yaratdığını
göstərir və əsaslandırır.
Tədqiqatçı vaxtilə Axundov tərəfindən tənqid olunan
epiqonçu poeziyaya qarşı mübarizənin yeni tarixi və ədəbi
şəraitdə Səhhət tərəfindən davam etdirildiyini qeyd edir. Bu
mübarizədə Səhhəti öz sənət konsepsiyasının güclü tə-rəfi olan
«Təzə şeir necə olmalıdır?» probleminin düşün-dürməsi və
onun həlli yollarında axtarışları tədqiqatçının diqqət
mərkəzindədir. K.Talıbzadə Səhhətin yeni şeirin ideya-estetik
prinsiplərini əsaslandırarkən bir tərəfli tezislə çıxış etdiyini,
1991, s.369.
88
yəni poeziyada hissi başlanğıca – «hissiyyati-təbiiyyə»yə
üstünlük verdiyini göstərir, eyni zamanda bu estetik
tezisdə «romantik şeirin ilkin prinsirlərinin» ifadə olunduğunu
təsdiq edir. Milli romantik şairin bu qənaəti – onun şeirdə hissi
başlanğıcı əsas hesab etməsi mütaliə etdiyi türk və fransız
romantiklərinin təsiri ilə əlaqələndirilir. Müəllif A.Səhhətin
«təzə şeir» haqqında mülahizələrinin realizm əleyhinə
çevrilmədiyini, burada realist ədəbiyyatın mühüm prinsiplərinə
də yer verildiyini sübut edir.
Səhhətin sənət görüşlərini izah edərkən tədqiqatçı onun
Nasehə yazdığı mənzum məktubundakı «köhnə şeir»lə
mübahisəsini, xüsusilə M.Ə.Sabirə həsr etdiyi məqa-lə və
şeirlərindəki fikirlərini daha diqqətlə təhlil etmiş, bunları şairin
sənət baxışlarının ümdə məramını ifadə edən nümunələr kimi
qiymətləndirmişdir. K.Talıbzadə belə qənaətə gəlir ki, «Səhhət
inqilabdan əvvəl Sabir yaradıcı-lığına ən doğru qiymət verən,
onun yaradıcılığının təhlili və tədqiqilə xüsusi məşğul olan
müəlliflərdəndir. Onun Sabir haqqında məqalələri elmiliyi,
dərinliyi, əhatə dərəcəsilə, faktik dəqiqliyi və dürüstlüyü ilə
inqilaba qədər eyni mövzuda yazılan məqalələrdən seçilir.»
1
M.Ə.Sabir şeirini «ədəbiyyatımızda inqilab» adlan-dıran
Səhhətin bütövlükdə romantik tənqidin böyük satira ustasını
novator sənətkar kimi qəbul etməsini, yüksək
qiymətləndirməsini tədqiqatçı olduqca təbii və qanunauy-ğun
hesab edir. Çünki, romantik tənqidin təmsilçiləri kimi realist
tənqidin nümayəndələri, o cümlədən Sabir də epiqonçu şeirin
89
əleyhinə çıxış edirdi və bu cəhət hər iki tənqidi istiqaməti vahid
bir məqsəd ətrafında birləşdirirdi. Tədqiqatçı Sabirin
ədəbiyyata yeni məzmun, yeni ruh gətirməsini, onun yaratdığı
böyük sənət məktəbinin ədəbi prosesə güclü təsirini də Səhhəti
realist şairlə bağlayan mühüm səbəblərdən biri kimi göstərir və
bunu dəlillərlə əsaslandırır.
Monoqrafiyada Səhhətin realizm və satira haqqında
fikirləri onun sənət görüşlərinin çox mühüm və qüvvətli bir
tərəfi olaraq əsaslandırılır, romantik şairin realizmə müsbət
münasibətini şərtləndirən amillərdən bəhs olu- nur.
K.Talıbzadə burada Səhhətin «Şair ayinəsidir döv-ranın»
tezisinin ədəbi fikrin tarixi təcrübəsindən, yaradıcılıq
mübarizələrindən, eyni zamanda real həyatın ehtiyac və
tələblərindən doğan nəticə, son qənaət olduğunu sübut
edir. K.Talıbzadə Səhhətin realist ədəbiyyat haqqında yük-sək
rəyini «ədəbi inkişafın özü ilə, Azərbaycan realizmi- nin öz
daxili xüsusiyyətlərilə, XX əsrdə yüksək inkişaf nöqtəsinə
çatmış tənqidi realizmin, xüsusən satirik ədə-biyyatın
M.Ə.Sabir və C.Məmmədquluzadə kimi nüma-yəndələrinin
əldə etdiyi böyük ədəbi qələbələrlə» əlaqə-ləndirir.
2
Müəllif
təhlilində belə bir düzgün nəticəyə gəlir ki, Səhhət öz
sənət görüşlərində XX əsrin əvvəllərində yeni tarixi inkişaf
mərhələsinə qədəm qoyan milli tən-qidin ən mühüm
1
Талыбзадə K. Seçилmиш əsəрлəри, иkи жилддə, Баkы, Азəрnəшр, ж.1.,
1991, s. 376.
2
Талыбзадə K. Seçилmиш əsəрлəри, иkи жилддə, Баkы, Азəрnəшр, ж.1.,
1991, s. 379.
Dostları ilə paylaş: |