Tofiq Huseynzade--seir--kitab 1111. indd
Yüklə 21,6 Mb. Pdf görüntüsü
|
Xəyal cığırı – I cı̇ld 115
məhdudlaşmir. Sevgi şeirlərində də digər mövzularda yazdiği şeirləri kimi, fəlsəfi mahiyyəti – Vahid ilahi yaradanin varli- ği və qüdrəti, mənəvi, əxlaqi dəyərlər, vicdanliliq, dürüstlük, ədalətlilik, həqiqəti söyləmək, vətənpərvərlik, qəhrəmanliq, cə- sarətlilik, mərdlik, şücaət, azadliqsevərlik, vətəni, anani, millə- tini bütün dəyərləri ilə sevmək və qorumaği bacarmaq, sosial mövzular, insanlara, valideynlərə, uşaqlara, qadinlara hörmət və sevgi, təbiəti sevmək, gözəlliklərini vəsf etmək və sair mövzular da sevgi mövzusu ilə yanaşi, iç-içə, xüsusi harmoniyada yüksək məharət və istedadla nəzmə çəkilmişdir. «Vurulmuşam» adli şe- irində (1967 noyabr) o, sevgisini belə tərənnüm edir:
1966-ci ilin aprel ayinda yazdiği ilk – «Eşqimin yollarinda» adli şeirində, şair bu ülvi hisslərini belə ifadə edir:
Eşqimin yollarında, Təkcə sənin Ay üzlü surətinlə hər bir an Yaşamışam dünyada. Sənin hüsnündə, gözəl, bənövşənin ətri var, Elə bil ki, baharsan. O, müqəddəs eşqinlə gizli-gizli, a dildar, Qəlbimə yol tapırsan». Tofiq Məhəmməd oğlu Hüseynzadə 116
Onun sevgi şeirlərindən bəzi parçalara diqqət yetirək. Şair, 1966-ci ilin noyabr ayinda qələmə aldiği «Ayriliq nə yamandir» adli qəzəlində:
1966 oktyabr ayinda yazdiği «Mənə dedilər» adli şeirində: «Dedilər: can alır bir gözəl canan, Dedim: o qılınca mənəm toxunan. Dedilər: bəxtini eyləmə qara, Dedim: can onundur, getsəm də hara. Dedilər: bu nazı çəkən sağalmaz, Dedim: aşiqlərə can şirin olmaz. Dedilər: yazıqsan, bu işdən əl çək! Dedim: yaraşıqdır ömrə o çiçək. Dedilər: qəm çəkmə, sən hədər yerə, Dedim: bəlkə, insaf gəldi dilbərə... Dedilər: yoxdurmu başqa bir afət? Dedim: həyatımdır o, ilk məhəbbət. Dedilər: insafı yox o mələyin, Dedim: vurğunuyam belə ölməyin!»; Xəyal cığırı – I cı̇ld 117
1967-ci ilin noyabr ayinda yazdiği «Durma, gəl» adli şeirində: «Aman dilbər, bu gün yaman günümdü, Göz yaşını silə-silə, durma, gəl. Xəstə düşdüm. Tək dərmanım ünümdü, Bu dərdimi bilə-bilə, durma, gəl.»; 1967-ci ilin noyabr ayinda yazdiği «A qizlar» adli şeirində isə: «Qəlbimə od salır hər axşam, səhər, Adını deməyə çatırmı hünər? Mən onu sevirəm. O, gözəl dilbər Durmasın baxışla savaşa, qızlar» – deyə, Allah tərəfindən hər bir insana həyatin mənasi kimi bəxş edilmiş, ən yüksək ülvi hiss olan təbii məhəbbəti, sevgini yüksək peşəkarliqla tərənnüm etmişdir. T.Hüseynzadənin «Gənc müəllim» qəzetinin 08.01.1970-ci il tarixli sayinda çap olunmuş «Arzu» adli şeiri (1968 aprel) də çox maraqlidir:
Tofiq Məhəmməd oğlu Hüseynzadə 118
Eşqini eşqimə ad eyləsəydim, Dünyanı onunla gəzə bilsəydim, Yar deyib, əlinə dəysəydi əlim, O vaxt varlığımı yıxsaydı ölüm... Nə dərdim... Dünyadan lap, dərdsiz köçüb gedərdim». Şairin «Təsvir» adli şeiri (1968 may) də son dərəcə gözəl poetik təsvir yaradir, oxucunun gözləri qarşisinda real məhəbbət mənzərisini canlandirir: «Bəzəkli bir otaq, bir yay axşamı, Sevgilim – o, dilbər üfürdü şamı... Bunu eyləyirdi o, bilə-bilə, Düşdü camalından min yeni şölə. Günəşdən çox təmiz bir nur saçıldı, Dodağım söylədi bir xoş pıçıltı: A gözəl, sən bunu etmə ki, güman, Mən səni şam kimi sanmırdım yanan. O gün ki, eşqimiz oldu bəyanə, Sən – şamsan, mən də ki – yanar pərvanə». «Məhəbbət» adli şeirində (1968 aprel) məhəbbətin hüdud- suz gücünü, sonsuz məkanini vəsf edir:
Xəyal cığırı – I cı̇ld 119
Şairin «101 müxtəlif sevgi nəğmələri» adli 101 bənddən ibarət şeiri, ayrica bir məhəbbət dünyasini, xəzinəsini təşkil edir, mükəmməl, ilahi bir sevgi aləmini xatirladir:
Yüklə 21,6 Mb. Dostları ilə paylaş:
|