h
əyatında hələ də yaşayan “Nardoğan”, yəni “Gündoğan”
bayramı da eyni məqsədlə, məramla keçirilir. Həmin gecə hamı
Gün
əşlə birgə olduğunu, onun tərəfini tutduğunu bildirmək
m
əqsədilə müxtəlif ayinlər icra edir, əyləncələr keçirir. Ertəsi
gün is
ə hər kəs Günəşin qələbəsini bayram edir.
Biz demirik ki, bu xalqların hansısa bu bayramın
keçirilm
əsini o birindən götürüb. Çünki səma cismləri
insanların hər zaman diqqət mərkəzində olub. Təsərrüfat
sah
ələri təbii iqlim şəraitindən asılı olan qədim insanların
t
əbiətdə baş verən dəyişikliklərdən xəbərdar olmaları, onları
izl
əmələri də təbii idi. Günəş, Ay, parlaq ulduzlar, gecə ilə
gündüzün b
ərabərləşməsi, gecənin uzanması, gündüzün
qısalması, ya da əksinə, bütün bunlar müşahidə qabiliyyəti çox
güclü olan insanları hər zaman düşündürmüş, müxtəlif
mifl
ərin, rəvayətlərin yaranmasına gətirib çıxarmışdır.
Maraqlıdır ki, bu miflərin, rəvayətlərin əksəriyyəti də bir-birinə
b
ənzəyir. Biz də bunun təbii olduğunu düşünürük. Məsələn,
dünyanın harasından baxırsan, bax, dolunayın Ayın üzündə
l
əkələr görəcəksən. İnsanlar bu ləkələrin necə, nə səbəbdən
yarandığını tapmağa çalışır, beləliklə də haqqında bəhs
etdiyimiz “
əhvalatlar” meydana çıxır. Eyni iqlim kəsiyində
yaşayan insanlar da Günəşdə baş verən dəyişiklikləri görür,
uzun qaranlıq gecələrin onların təsərrüfat həyatlarını iflic
v
əziyyətinə gətirdiyini dərk edir, bundan keçirdikləri narahatlıq
hissi 21 dekabrdan 22 dekabra keç
ən gecə daha da artır.
N
əhayət, ertəsi gün Günəş bu mübarizədən qalib çıxır. Hər kəs
Gündoğan bayramını qeyd edir, bir-birini görərkən “Üzünə
Gün doğsun!”, “Günün ağ olsun!”, “Ağ Günə çıxasan!”… deyə
alqış söyləyirlər. Cavab olaraq da “Səninlə belə (bilə)”,
136
“S
əninlə birgə” deyirlər. Beləcə, insanlar bu bayram sevincini
tam 10-
12 gün yaşayırlar, yəni yanvarın əvvəlinə kimi...
Bizc
ə, Gündoğan bayramımızı bərpa eləməyin vaxtıdır!
Bel
ə olan halda son illərdə kompüter arxasında, qulaqcıqlardan
istifad
ə edərək musiqiyə qulaq asmaqdan keyləşmiş, Gün işığı
görm
əyən, daha çox qapalı yerlərdə çalışan insanlarımızın qışın
soyuq günl
ərində də sevincinə, bir də ən vacibi Yeni İl
bay
ramına kimlərəsə xas bayram kimi baxanların şübhələrinin
dağıdılmasına, türk xalqları ilə də bağlı olduğunu aşılamağa
şərait yaratmış olarıq… Əslində elə Günəşin yenidən
doğulması yeni ilin başlanğıcıdır.
Araşdırmalar göstərir ki, dünyanın bütün xalqları kimi,
türk xalqlarının da xalq yaradıcılığında Günəş önəmli yer tutur.
Ağbirçəklərimizin, ağsaqqallarımızın “Üzünə Gün doğsun!”,
“
Gün işığına çıxasan!” “Günün, baxtın ağ olsun!”, “Ağ Günə
çıxasan!” kimi alqışları, “Bu Gün kimi gözüm ağarsın ki…”,
“
Bu Gün işığına kor baxım ki…” kimi andları, “Günün qara
g
əlsin!”, “Heç ağ Günə çıxmayasan!” kimi qarğışları hələ də
dilimizd
ə qalır. Təsadüfi deyil ki, sutkanın Günəşin yeri
işıqlandırdığı vaxtına gün, Günəşin «uyuduğu» qaranlıq
vaxtına gecə deyirik. Yəni gün, gündüz sözləri bilavasitə
Günl
ə, Günəşlə bağlıdır. 21 dekabr günü ilin ən qısa günü,
gec
əsi isə ilin ən uzun, ən qaranlıq gecəsidir…
Bel
əcə, 10-12 gün davam edən Gündoğan bayramı 31
dekabrda keçirdiyimiz Yeni il
bayramını da içinə alır…
4) TƏQVİM BAYRAMI – 31 DEKABR
137
Bayramlar müxt
əlif cür olur: milli bayramlar, dini
bayramlar, mövsüm bayramları, təqvim bayramları, ailə
bayramları… Böyük Çillə günlərində keçirdiyimiz Yeni il
bayramı da bizim təqvim bayramımızdır. Əslində dərinə
gets
ək, görərik ki, elə bu bayram da Günəşin doğması ilə bağlı
olan, 10-12 gün davam ed
ən Gündoğan bayramı ilə müəyyən
m
ənada əlaqəsi olan bir bayramdır...
Dünyanın bir çox xalqları yeni ili iki dəfə qeyd edirlər:
birinci d
əfə dünyanın əksər ölkələrində olduğu kimi, 31
dekabrda. İkinci dəfə isə ənənəvi, milli, kökləri daha qədimlərə
gedib çıxan, təbiətin oyanışı ilə bağlı. Elə əvvəllər də bu belə
olmuşdur, yəni insanlar Günəşin doğduğu (22 dekabr –
gec
ələrin qısalmağa, gündüzlərin uzanmağa başladığı gün),
hakimiyy
əti ələ aldığı (21 mart – gecə ilə gündüzün bərabər
olduğu, ertəsi gündən isə günün yavaş-yavaş uzanaraq gecəni
ötdüyü vaxt) günl
əri bayram etmişlər. Zaman keçir, tarixi
olayların bir-birini əvəz etdiyi, dinlərin hakim rol oynadığı
dövrl
ərdə bayramlara da münasibət dəyişir. İmperator
Konstantinin (324-
337) zamanında indiki Türkiyə Respublikası
ərazisindəki İznikdə keçirilən bir toplantıda Günəşin
doğuşunun bayram edildiyi günlərdən biri olan 25 dekabrı
xristianların İisus Xristosun doğum günü kimi qələmə
verm
ələri sonralar müəyyən qədər müsəlman xalqları təqvimin
bu gününd
ən uzaqlaşdırdı. Maraqlıdır ki, günümüzdə Narduqan
bayramını kerəşennər, yəni xristian tatarlar daha yaxşı qoruyub
saxlamışlar. Müsəlman tatarlarda, eləcə də digər müsəlman
türkl
ərdə bu bayramın izləri qalır. Məhz bu səbəbdən də İslam
dininin Rusiya iç
ərisindəki müsəlman türklərə nisbətən daha
qatı olduğu türk bölgələrində (Orta Asiya, güneyli, quzeyli
Az
ərbaycan, Türkiyə…) Günəşlə bağlı iki gözəl bayramdan
138
Dostları ilə paylaş: |