günlük d
əhşətli istilər “Yay Çilləsi”, ya da “Suroton”, 22
dekabrdan üç gün sonra, y
əni 25 dekabrdan başlayaraq fevralın
5-
ə qədər davam edən soyuqlar isə “Qış Çilləsi” adlandırılır.
Qaraçay-
malkarlıla çilləyə həm “ipək”, həm də “soyuq” anlamı
verirl
ər. Onlarda da çillə həm yayda (“Çay Çillə”), həm də
qışda (“Kış Çillə”) olur. Deyirlər ki, “kış Çillə üç ayın başını
görür”. Bunlar yanvar, fevral v
ə mart aylarıdır. Qış çilləsi
gir
əndən 20 gün sonra “kış yaşlandı” deyirlər. Çillədən sonra
g
ələn üç günün adına “Sarı Tamız”, onun arxasınca gələn üç
gün
ə isə “adsız günlər”, onların arxasınca gələn doqquz günə
“Baldıracüz” deyirlər. Xalq arasında söyləyirlər ki, bu günlərdə
Baldıracüz Çilləyə deyir: “Mən sənin qədər uzun olsam, beş
yaşındakı öküzün buynuzlarını qoparıb alardım. Amma
ç
əmənin qoxusu burnuma gəlir, gücüm məni tərk edir” [104,
s.195]. Burada “Çill
ə” Azərbaycan folklorundakı Böyük Çillə,
“Baldıracüz” isə Kiçik Çillədir...
Türkm
ənlərdə Ulu Çillə (Böyük Çillə) dekabrın 22-dən
yanvarın 30-a qədər davam edir. Kiçi Çillə (Kiçik Çillə) 22
gün, y
əni 22 fevrala qədər uzanır. 22 fevral qışın son günü
hesab olunur.
El arasında “çillə çıxartmaq, çilləyə düşmək, çillə
k
əsmək” kimi ifadələr var. Hamilə qalan təzə gəlin üçün
deyirl
ər ki, “çilləyə düşüb”. Adətən, gəlin toydan 40 gün sonra,
zağı qadınla körpəsi isə doğuşdan 40 gün sonra çilləli hesab
olunur. Bu dövr t
əhlükəli sayılır. Xristian qaqauz türkləri də
bel
ə qadınlar haqqında deyirlər ki, “onun məzarı 40 gün açıq
qalır”, onu gözləyir, yəni 40 gün zağı qadın, körpə, təzə gəlin
gözl
ənilməlidir. Bir çox türk xalqlarında olduğu kimi,
Az
ərbaycanda da hamamda yuyunub paklandıqdan sonra
çill
əyə düşmüş gəlinin başına “Qırxaçar” camıyla qırx cam su
125
tökür, ya da yeddi r
əng əlvan sapla çilləlinin əl-ayaq
barmaqlarını çalkeçir bağlayıb qayçı ilə kəsirlər. Bu ayin icra
olunark
ən ağbirçək qadın bu sözləri deyir: “Mənim əlim
olmasın, xanımlar xanımı cənab peyğəmbər qızı həzrəti
Fatim
ənin əli olsun. Üçlər, yeddilər, qırxlar eşqinə kəsdim
çill
əni! Ərmiş ərənlər eşqinə kəsdim çilləni!..” [5, s.160].
Anadoluda qış fəsli 90 gün olaraq iki yerə bölünür: İlk
Kara Kış (Erbain) dekabrın 21-də başlayıb yanvarın sonunda
bitir v
ə 40 gün çəkir. Son Kara Kış (Hamsin) fevralın 1-də
başlayaraq martın 21-də başa çatır. Digər türk soylarında
olduğu kimi, qaqauzlar da yaman ruhlardan qorumaq
m
əqsədilə uşağın sağ qulağına qızıl, ya da gümüş sırğa
taxırdılar. Nənə kilsədən su gətirib uşağı yumamış zahı
(zağı) qadın, lufsa, körpə tək buraxılmazdı. Lufsa olan
otağa gecə girmək olmazdı. Əgər buna ehtiyac olurdusa,
otağın qapısı önünə çıraq, ya da şam qoyulur, içəri keçən
onun üstünd
ən keçib otağa girirdi [85, s.82]. Bir çox
hallarda olduğu kimi, burada da odun yaman ruhları məhv
ed
əcəyinə inam böyük idi.
C
ənubi Sibir türklərində də, Azərbaycanda da körpə
otaqda t
ək qalırdısa, ya da pis yuxu gördüyü düşünülürdüsə,
yanına, ya da yastığının altına kəsici alətlər (bıçaq, qayçı),
çör
ək qoyurdular ki, şər qüvvələr körpənin kutunu
oğurlamasınlar. İnama görə, bu əşyalardan qorxan şər
qüvv
ələr uşağa yaxın gəlmirdilər [198, s.192]. Əgər uşaq
çox ağlayırdısa, ona göz dəydiyi güman olunurdu. O zaman
qaqauzlar da, dig
ər türklər kimi, onun qoluna, ya da
paltarına “nazar boncuu” taxır, “nazar için” oxuyurdular.
126
Qaqauz Ye
rinin Volkaneşt rayonunun Tülüköyündə
yaşayan “okuyucu” Tasma Lyənadan yazıya alınaraq şəxsi
arxivimizd
ə saxlanılan “nazar için okumak”da deyilir:
Hadi Allaım, Panaciim, bojiciim,
Yardım edesin bu insana imdat olsun
Eer erkek nazarladıysa, aybı patlasın.
Eer karı nazarladıysa, güüsü çatlasın.
Çakteri, makteri, çıkolatı pat
Altın yer pak olsun, gümüş yer pak olsun,
Valyanın gözleri aydınnansın
Valyanın nazarı, yer bir acıları
Daalara, taşlara,
Uzaklara, Balkannara.
Ly
əna bulü nazar için oxuyarkən
127
“Nazar için” oxunan sözl
əri doqquz dəfə təkrar edən
Ly
əna bulü oxuduqca əlini yüngülcə “oxunanın”, yəni göz
d
əydiyi düşünülən şəxsin başına, alnına, sinəsinə toxundurur,
ara bir ağzına yığılan köpüyü yerə tüpürür, əgər doğrudan da
“oxunana” göz d
əyibsə, tez-tez əsnəyirdi. Eyni ayinin
Türkiy
ənin Güzəlyurdunda Ayla Balcan tərəfindən
keçirildiyinin d
ə şahidi olduq…
“Oxuma”
vaxtı oturan “oxunan” ayaqlarını, əllərini
çarpazlama
malıdır. “Oxuyucu” bəd nəzəri yuxarıdan aşağıya
“
sıvayaraq” ayaqdan çıxarır. Oxuma (ovsun) bitən kimi
oxunan şəxs yerini dəyişməlidir ki, canından çıxarılan şər
qüvv
ə yenidən onun bədəninə hopmasın. Oxuyucu Tasma
Ly
ənanın dediyinə görə, kimin “ayozu” (o, bunu deyərkən,
barmağı ilə iki qaşının arasından azca yuxarını göstərirdi)
z
əifdirsə, ona tez göz dəyir. Belə adamlar, adətən, baş
ağrılarından əziyyət çəkirlər. Kimin “ayozu” möhkəmdirsə,
ona gec göz d
əyir, ya da heç dəymir. Qaqauz dilində “ayoz”
m
ələk, müqəddəs, “ayozlu yer” isə «müqəddəs yer»
dem
əkdir. Bunu xristianlıqla şamanizmin qarışığı kimi
diqq
ətə alsaq, məlum olur ki, hər bir şəxsin qoruyucu, hami
ruhu, m
ələyi (xritianlıqda “anqel”) var. Ancaq bu ruhlar,
m
ələklər də müxtəlif gücə malikdirlər. Onların güclərinin
azlığı, ya çoxluğu qoruduqları adamın nəzərə, digər kənar
z
ərərverici amillərə müqavimət dərəcəsini müəyyənləşdirir.
İslamın öndə gedən qadınlarının, kişilərinin adlarının
İslamla heç bir əlaqəsi olmayan ayinlərdə, mərasimlərdə
işlədilməsi mistik İslamın yayıldığı bütün türk xalqlarına
aiddir. M
əsələn, Omsk vilayətinin Bolşereçensk rayonunda Tar
tatarlarından olan bir “imtse” (ara həkimi) xəstəni müalicə
128
Dostları ilə paylaş: |