Ваһаби фиргәси
Yüklə 0,88 Mb. Pdf görüntüsü
|
- Bu səhifədəki naviqasiya:
- /89/ - Əbu Hüreyrə hicri 8-ci ildə müsəlman oldu. O, saxta hədis düzəltməkdə və
- /90/ - 2 İbn Hacər Əsqəlani “Təqribut-təhzib” əsərində yazır: “Deyirlər ki, Abdullah ibn
- /91/ - Nafe Abdullah ibn Ömərin nökəri idi. İbn Hacər Əsqəlani “Təqrib ”-də yazır: “Abdullah
- /92/ - Sə’d ibn Malik Xəzrəci Əbu Səid Xudri adı ilə məşhurdur. Onun babası Xudrə ibn
- /93/ - Sameri zərgər idi. O, Musa (ə) Tur dağına gedib Allaha ibadətə məşğul olan zaman
- /94/ - Taha surəsi, 87-ci ayə.
rəvayət olmuşdur ki, Həzrət Peyğəmbər (s) buyurdu: “Üç məsciddən başqa heç bir məscidin ziyarəti üçün səfər etməyin: Məscidül-həram, Məscidül-əqsa və Mina məscidi”. Buna əsasən, qeyd olunan hədisin mə’nası ziyarətgah, hərəm və digər qəbirlərə şamil olunmur. Habelə, hər məscidin qəsdi ilə səfər etməyə aid olmasını deməmişdir. İkinci mə’naya yozulduqda isə, bütün mübah səfərlərin qadağan olunmasına gətirib çıxarır. Halbuki, heç kəs belə söz deməmişdir. Bundan əlavə, əksəriyyətə qeyd vurmaq (xüsuslandırmaq) lazım gəlir və bu sözü ona aid etmək olmaz.
/89/ - Əbu Hüreyrə hicri 8-ci ildə müsəlman oldu. O, saxta hədis düzəltməkdə və Peyğəmbərə (s) yalan nisbət verməkdə o qədər ifrata vardı ki, Ömər ibn Xəttab öz xilafəti dövründə onu kötəkləyib dedi: “Əgər yalanlarından əl çəkməsən, səni Dus dağına (Yəməndə yerləşir) qaytaracağam!”. Onu daha artıq tanımaq üçün Misir alimi, mərhum Mahmud Əbu Riyyə və Əllamə Seyyid Əbdülhüseyn Şərəfüddin Amilinin yazdıqları “Əbu Hüreyrə” kitabına müraciət edə bilərsiniz. Bir gün Peyğəmbər (s) onun əbasının altında bir pişik balası görüb buyurdu: “Ey Əbu Hirrə! (yə’ni, ey pişik oynadan)”. O gündən sonra ona Əbu Hüreyrə (kiçik pişik atası) dedilər. Əbu Hüreyrə 57-ci hicri ilində dünyadan köçdü. O, sünnilərin tanınmış alimlərindəndir. Onun hədislərini çox mö’təbər sayır və hörmət edirlər. Əlbəttə, onun bə’zi hədisləri düzgündür və şiələr də onları rəvayət etmişlər. /90/ - 2 İbn Hacər Əsqəlani “Təqribut-təhzib” əsərində yazır: “Deyirlər ki, Abdullah ibn Übeydullah ibn Əbu Müleykə ibn Abdullah ibn Cud’an Əbu Müleykə Zühəri Timi Mədəninin adı idi. İbn Əbu Müleykə Peyğəmbərin (s) 30 səhabəsini görmüşdür. O, fəqih idi və 117 hicri-qəməri ilində vəfat etmişdir. /91/ - Nafe Abdullah ibn Ömərin nökəri idi. İbn Hacər Əsqəlani “Təqrib ”-də yazır: “Abdullah ibn Ömərin nökəri, Əbu Əbdillah Nafe Mədəni e’tibarlı və məşhur fəqih olmuşdur. O, 117-ci hicri ilində yaxud ondan bir az sonra vəfat etmişdir. /92/ - Sə’d ibn Malik Xəzrəci Əbu Səid Xudri adı ilə məşhurdur. Onun babası Xudrə ibn Ovfdur və Peyğəmbərin (s), sonradan da Əlinin (ə) səhabələrindən olmuşdur. Deyirlər ki, səhabələr arasında Əbu Səid qədər fiqh elmini bilən olmamışdır. Peyğəmbərin (s) çoxsaylı hədisləri ondan rəvayət olunmuşdur. O və onun atası Malik Xəzrəci Peyğəmbərlə(s) söhbət etmişlər.
İkinci fəsil Məhəmməd ibn Əbdülvəhhab və onun ardıcılları ilə söhbət Vahabilər deyirlər ki, Peyğəmbər (s) və pak imamların qəbirlərinə hörmət etmək və onları ziyarət məqsədilə səfər etmək şirk və onları Allah qərar vermək qəbilindəndir. Necə ki, bəni-İsrail Həzrət Musadan (ə) onlar üçün “Allah” tə’yin etməsini (qərar verməsini) istədilər. Vahabilərin bu iradlarının cavabı aşağıda açıqlanacaqdır: Birinci cavab: -bəni-İsrail Həzrət Musadan (s) onlara şəfaət edən bir “Allah” istəmədilər, əksinə, onlar dünyanı yaradan və hər şeyə nəzarət edən “Allah” tələb etdilər. Bu baxımdan, Sameri onları yolundan azdırıb səs çıxaran qızıl buzov düzəltdi, sonra göstərib dedi: “Bu sizin və Musanın Allahıdır, Musa-Allahı sizə göstərməyi-unutmuşdur”. Bu zaman bəni-İsrail hamılıqla yollarını azıb fikirləşdilər ki, həmin buzov onların xaliqi və işlərini idarə edəndir. Buna görə də ondan səs çıxır”.
Bu mə’nanı Allah-təalanın buyurduğu: “Bu sizin və Musanın Allahıdır”-kəlamı aydınlaşdırır. Çünki Həzrət Musanın (ə) Allahı, elə bəni-İsrailin Allahı, bütün yeri-göyü yaradan Tanrı idi. Təfsirçilər deyirlər: “Ayənin mə’nası budur ki, Sameri belə deyib: “Bu sizin və Musanın Allahıdır, Musa onu unutmuş və getmişdir. Allahı başqa yerdə tapsın”.
Bəni-İsrail də ya sonsuz dərəcədə nadan və dardüşüncəli idilər ki, adi buzov heykəlinin yerin-göyün Allahı olmasını, ya da Allahın buzovda hülul etməsini təsəvvür etdilər”. Hər iki halda Məhəmməd ibn Əbdülvəhhabın “Bəni-İsrail Musadan yaradan və idarə edən Allah tələb etmədilər”-fikri özünə yer tapmır. İkinci cavab: Fərz edək ki, bəni-İsrail Musadan (ə) pərəstiş və ibadət etmək üçün bir vasitə istədikdə, mö’min idilər, amma küfr və şirkin onların tələbində müdaxiləsi olmamışdır. Buna görə də Musa (ə) da onları kafir saymayıb, yalnız onlara “siz çox nadan insanlarsınız”-dedi. Əksinə, küfr və şirk buzova sitayiş etməkdə olmuşdur. Əgər bir şəxs bu təvəssül və vasitə qərar verməyi Allahdan başqası üçün bilsə, ziyalı düşüncəsindən bəhərlənməmişdir. Belə ki, əvvəlki səhifələrdə bunu nəzərinizə çatdırdıq. Buna əsasən, Məhəmməd ibn Əbdülvəhhab həvayi-həvəs üzündən danışmışdır. Onu Allaha həvalə etmək lazımdır!
48
Üçüncü cavab: Bir şəxsi Allah yanında şəfaətçi və vasitəçi qərar vermək əgər Allahın əmri ilə olsa, heç vaxt insanın Allaha olan xalis imanına zərər gətirmir. Belə ki, peyğəmbərlər Allah ilə bəndələr arasında vasitəçi və Allahın səfirləri idilər. İmanlı şəxslər onlara təvəssül edir, məhəbbət və böyük həvəslə onların ziyarətinə gedirdilər ki, Allah-təala onların vasitəsilə hacət və diləklərini yerinə yetirsin. Bu onların bəni-İsrail kimi Allah istəməsi qəbilindən deyildir. Həmçinin, onlar vəfat etdikdən sonra da hacətlərin yerinə yetmək və Allah dərgahına dua etmək məqsədilə qəbirlərinin ziyarətinə gedirdilər. Onlar müqəddəslərin zəvvarların səsini, dərdlilərin naləsini eşitməsinə əqidə bəsləyirdilər.
Üçüncü fəsil İbn Teymiyyə ilə söhbət İbn Teymiyyə “Minhacus-sünnə” kitabında peyğəmbərlər və imamların (ə) qəbirlərini ziyarət etməyi haram bilərək, İbn Abbasın: “Peyğəmbər (s) qəbirlərin ziyarətinə gedən qadınlara nifrin (qarğış, lə’nət) etdi” - hədisinə istinad etmişdir. /95/
Cavab: birincisi, bu rəvayəti yalnız bir nəfər nəql etmişdir. Ona görə də, yalnız zənn və gümana səbəb olur və qadınlar üçün qəbiri ziyarət etməyi caiz bilən, habelə, yə’qinə səbəb olan mütəvatir hədislə bərabər ola bilməz. İkincisi, Peyğəmbərin (s) qarğış (nifrin) etməsi, icazə hökmünün ləğv olmasından öncə idi. İbn Əbu Müleykənin Aişədən etdiyi rəvayət buna sübutdur. Belə ki, o deyir: “Aişə qəbir əhlinin ziyarətindən qayıtdıqda, ona dedim: Peyğəmbər (s) qadınlara qəbirləri ziyarət etməyi göstəriş verdi”. Həmçinin, Peyğəmbərin (s) buyurduğu bu rəvayət-“Əvvəllər bizlərə qəbirləri ziyarət etməyi qadağan etmişdim, indi isə kim istəsə, qəbirləri ziyarət edə bilər və heç bir maneəsi yoxdur. Məhəmməd ibn Əbdülhadi “Sünəni-Nəsai”nin haşiyəsində bu hədisin izahı barədə yazır: “Peyğəmbər (s) bu sözü (kəlamı) ilə ləğv edən və ləğv olunan, qadağa və icazənin arasında cəm etmişdir”. Üçüncüsü, İbn Abbasın hədisində olan “qadağa və nəhy” qadınlara aiddir. O da ərlərindən icazəsiz evdən çölə çıxmağın haram olmasına yaxud onların çölə çıxmalarının fəsad və zərərə gətirib çıxardığına görədir. İbn Teymiyyə deyir: -Şiə, müşriklər kimi qəbirlərə, ziyarətgahlara hörmət bəsləyir, onları əziz tutur. Onun cavabı: Şiələr və sair müsəlmanlar Peyğəmbər (s) və mə’sum imamların mübarək qəbirlərini dinə xatir və ilahi şüar, nişanə olduğuna görə ziyarət edib hörmət bəsləyirlər. Habelə, onları Allahın hörmətini saxlamağını vacib və onlara hörmətsizliyin haram olmasını bildiyi şeylərdən hesab edirlər. Peyğəmbərin (s) qəbrinə hörmət etməyin vacibliyində Şafei alimlərindən olan Qəzalinin “Kə’bul- əhbardan” /96/ nəql etdiyi cümlə kifayət edər. O, demişdir: “Hər gün sübh vaxtı 70 min mələk Peyğəmbərin (s) qəbrini əhatə edib, qanadlarını bir-birinə vuraraq ona salam göndərirlər. Gün sona yetəndə göylərə qalxır və başqa bir mələk dəstəsi aşağı enib həmin əməli təkrar edirlər”... Bizim nəzərimizdə Peyğəmbərin (s) Əhli-beytinin və bə’zi böyük səhabələrin qəbirləri də həmin hörmətə malikdirlər. Buna əsasən, onların məhəbbətdən doğan ziyarətləri və onlara etdikləri təbərrük tərk edilməməlidir. Necə ki, onların sağlığında camaat böyük həvəslə ziyarətlərinə gedirdilər. Qəbirlərini ziyarət etmək, onlara ibadət deyildir. Belə olsaydı, onda mö’min şəxsin sağlığında görüşünə gedilməyəydi, halbuki, şəriət buna icazə verir və alimlərin hamısı bu işin bəyənilmiş olduğunu təsdiqləyirlər. Amma İbn Teymiyyənin Peyğəmbərdən (s) qəbirlərə və ziyarətgahlara dair nəql etdiyi rəvayətin cavabı belədir ki, onun sözü sübutsuzdur. Bizim isə Peyğəmbərdən (s) belə sübutumuz vardır: O Həzrət göstəriş vermişdir ki, onun mübarək qəbrinin və sair mö’minlərin qəbrini ziyarət gedək.
49 Yüklə 0,88 Mb. Dostları ilə paylaş:
|