Buxari habelə yazır: “Həsəni Müsənna vəfat etdi. Arvadı onun
qəbri üstə bir qübbə tikdirib, bir il
orada namaz qılıb ibadət etdi və sonradan o qübbəni götürdü. Buxari bu əhvalatı “Qəbirlər üzərində səcdə
etməyin məkruhluğu” fəslində yazır.
İbn Teymiyyənin fikri
İkincisi: İbn Teymiyyə Aişədən rəvayət edir: “Peyğəmbər(s), vəfatı ilə nəticələnən xəstəliyi zamanı
buyurdu: Allah Yəhud və Nəsaraya lə’nət eləsin. Çünki onlar öz peyğəmbərlərinin məzarlarını məscid
halətinə gətirdilər. Aişə əlavə edir: Əgər bu fikir olmasaydı, Peyğəmbər(s) göstəriş verərdi ki, qəbrini hündür
tiksinlər, lakin qorxdu ki, onu məscidə çevirərlər.
Cavab
İbn Teymiyyənin cavabı budur: “Bu hədisdə deyilmir ki, kimsə qəbrin önündə Allah xatirinə namaz
qılsa, haram olar. Hədis məhz Peyğəmbərin(s) Yəhud və Nəsaranı öz peyğəmbərlərinin qəbirlərini məscid
etdikləri üçün lə’nətlədiyini bildirdi. Məsələn, Həzrət Musa və İsa(ə) kimi peyğəmbərlərə pərəstiş edir, onların
qəbirlərini Beytül-Müqəddəs kimi qiblə edirdilər. İbn Teymiyyə Malik ibn Ənəsin “Əl Muvəttə” kitabına
əsaslanaraq, “Minhac-əs-sünnə”də Peyğəmbərdən(s) bir rəvayət nəql edir və bu rəvayət dediklərimizə
sübutdur: “Peyğəmbər(s) buyurub: “İlahi! Mənim qəbrimi sitayiş olunan bütə çevirmə. Allahın şiddətli qəzəbi
öz peyğəmbərlərinin qəbirlərini məscid hesab edən camaata nazil olsun. Hədisdən aydın olur ki, kimsə qəbri
məscid hesab edərək, ona tərəf namaz qılsa haramdır. Lakin belə iş tutan şəxs müşrik adlanmaz. Elə
Aişənin dediyi də buna sübutdur: “Peyğəmbər(s) qəbrinin məscid olacağından qorxurdu”. “Sünəni-Nəsai”
kitabını şərh etmiş alim Sindi
/112/
yazır: “Peyğəmbər(s) istədi ki, ümmətini yəhudi və Nəsaranın öz
peyğəmbərlərinin qəbirlərinə bəslədiyi münasibətdən çəkindirsin. Onlar qəbirləri məscid edirdilər. Ya
qəbirlərin önündə səcdə edirmişlər ya da namaz və digər ibadətləri yerinə yetirərkən onlardan qiblə kimi
istifadə edirmişlər.
Nevəvi
/113/
“Səhihi-Müslüm”ün şərhində yazır: “Alimlər deyirlər: Peyğəmbərin(s) öz qəbrinin
məscid edilməsini qadağan etməsinin səbəbi bu idi ki, ona göstərilən hörmətin həddini aşmasından və onu
çox şişirtmələrdən çəkinirdi. Hətta iş küfrə də çəkə bilərdi. Necə ki, keçmiş ümmətlərdə baş vermişdi.”
Cəlaləddin Siyuti “Sünəni-Nəsai”yə yazdığı şərhində deyir: “Beyzəvi belə söyləyir: yəhudi və nəsaralar
peyğəmbərlərə ehtiram əlaməti olaraq, onların qəbirləri önündə səcdə edirdilər. Onlardan qiblə kimi istifadə
edir, namaz və digər ibadətlər üçün onlara tərəf üz tuturdular. Hətta büt kimi də qəbirlərə sitayiş edirdilər.
Buna görə də Peyğəmbər(s) onları lə’nətlədi və müsəlmanları o işlərdən çəkindirdi. Amma kimsə ləyaqətli bir
insanın qəbri kənarında mübarək olsun deyə, məscid tiksə, hədis ona şamil olmaz.
/108/ - Yusif, 100
/109/ - 2 Hicr, 29.
/110/ - Yusif, 4.
/111/ - Belə əməlləri hər yerdə etmək olar, hətta müsəlman öz evində də bu işi görə bilər.
Belə işlər Allah yolunda olduğu üçün müəyyən yerə xas deyil. Şiələr ya Allah, ya Peyğəmbər, ya
İmam və İmam övladları ya da böyük və təqvalı şəxslər üçün qurban kəsir, nəzir-niyaz paylayır və
ehsan verirlər. Avam camaat içində bu hökmü düzgün bilməyənlərin hərəkəti əsas götürülə bilməz.
/112/ - Əbülhəsən Nuriddin Məhəmməd ibn Əbdülhadi Sindi Hənəfi. Hindistanın Sind
əyalətindən olmuş, Mədinədə yaşamış və Peyğəmbər(s) şəhərində tədrislə məşğul olmuşdur.
“Sihahi-Sittə”yə və “Sünəni-Nəsai”yə haşiyə yazıb. Hicri 1138-ci ildə Mədinədə vəfat edib.
/113/ - Muhyiddin Yəhya ibn Şərəf Dəməşqi Şafei. Böyük fəqih və adlı-sanlı mühəddis
olmuşdur. Hicri 677-ci ildə Dəməşq yaxınlığında yerləşən Nevada vəfat etmişdir. “Səhihi-Müslim”in
şərhi olan “Əl-Minhac” kitabının müəllifidir.
56
7-MÜQƏDDƏS MƏKANLARIN ƏTRAFINDAKI MƏSCİDLƏR
Vahabi məzhəbi müqəddəs məkanların ətrafında tikilmiş məscidləri dağıtmağı vacib hesab edir.
Onlar bu ayəyə əsaslanırlar: “Elə isə (məscid) binasını Allah qorxusu və rizası üzərində quran şəxs daha
yaxşıdır, yoxsa uçulmaqda olan bir yerin (uçurumun) kənarında qurub, onunla birlikdə Cəhənnəm oduna
yuvarlanan şəxs? Allah zalım tayfanı doğru yola yönəltməz (Tövbə-109)”. Əlavə olaraq, Aişənin hədisinə
əsaslanırlar: “Ümm Həbibə və Ümm Sələmə, habelə, Peyğəmbərin(s) Həbəşəyə mühacirət etmiş digər
xanımları o Həzrət üçün danışırdılar ki, Həbəşədə divarlarında təsvir olan kilsə görmüşlər. Peyğəmbər(s)
buyurdu: -Onların içində layiqli bir şəxs ölüb. Onun qəbri üzərində mə’bəd tikərək, o təsvirləri orada
yerləşdirmişlər. Onlar Qiyamət günü Allah hüzurunda ən pis camaat olacaqlar.”
Lakin (vahabiləri çıxmaq şərtilə) bütün müsəlmanlar peyğəmbərlərin, imamların və övliyaların
qəbirləri kənarında məscid tikməyi halal, o məscidləri dağıtmağı isə haram hesab edirlər. Çünki onlar da
məsciddir və məscidə ehtiram vacibdir.
Məsələn, Peyğəmbər(s) qəbrinin kənarındakı Peyğəmbər məscidi, Şamda Həzrət Yəhya(ə)-ın
qəbri yerləşən Əməvi məscidi, Məscidi-Əqsa (Beytül-Müqəddəs) və s. Beytül-Müqəddəsdə İshaq
övladlarından olan bir çox peyğəmbərin qəbri yerləşir. Bu işin düzgünlüyünü müsəlmanların adət-ən’ənəsi
də təsdiqləyir. Bundan əlavə, bütün İslam alimləri fitva vermişlər ki, bir şəxsin hansısa məkanda, hətta qəbir
üzərində olsa belə, məscid tikməsi düzgün işdir. Məsələn, Peyğəmbər(s) məscidində o Həzrətin, Əbubəkrin
və Ömərin qəbri yerləşir. Qeyd etdiyimiz kimi, Beyzavi
/114/
və Cəlaləddin Süyuti də bunu düzgün
saymışlar. Aişənin hədisinə gəldikdə isə əvvəla, bu hədis Peyğəmbərin(s) buyurduğu: “Allah Yeri mənim
üçün məscid və pak yaratmışdır. Ona görə də ümmətim harada namaz vaxtı yetişdi, qılsınlar”-hədisi ilə düz
gəlmir (əlbəttə, kimsənin mülkü və qəsbi olmamaq şərti ilə). Yaxud Həsəni Müsənnanın xanımının onun
qəbri üzərində qübbə tikdirərək, bir il orada ibadət etməsi. Hər iki hədis qəbir kənarında namaz qılmağın
düzgünlüyünü təsdiq edir.
İkincisi, Yəhud və Nəsaranın ən pis olması, qəbir üzərində mə’bəd tikdirdikləri üçün deyil. Çünki,
Allah əshabi-Kəhfin mağarasını tapanda, “gəlin, bunların üzərində bir məscid tikək”-deyən mö’minləri mədh
edir (tə’rifləyir) (Kəhf-21).
Yəhud və Nəsara kafir və Tanrıdan uzaq olduqları üçün pis idilər. Onlar yaxşı adamların
heykəllərini düzəldərək mə’bədlərdə yerləşdirir, sitayiş edirdilər. Onlar Allaha şərik qoşurdular. İşləri
cahiliyyət ərəblərinin Kə’bəyə büt asması kimi idi. Bu iş hara, bir yeri məscid etmək hara? Halbuki, məscid
tikən şəxs Allaha ibadətdən başqa məqsəd güdmür və Qur’an da bunu düzgün hesab edir.
Cəlaleyn
/115/
təfsirində belə deyilir: “Mö’minlər əshabi-Kəhfin mağarası üzərində namaz qılmaq
üçün bir məscid tikdilər.” Fəxr Razi yazır: “Mö’minlər dedilər: -Allaha ibadət etmək və əshabi-Kəhfin tə’sirini
saxlamaq üçün onların üzərində məscid tikərik.” Deməli, Qur’ani-Kərim açıq-aydın bildirir ki, əshabi-Kəhfi
unutmamaq üçün onların üzərində məscid tikmək şirk deyil. Biz də Qur’an deyəni, deyirik. Nə zaman bu
ayəni nəsx edən yaxud cılızlaşdıran digər ayə tapsanız, sizinlə razılaşacayıq.
/114 / - Qazi Abdullah ibn Ömər ibn Məhəmməd Beyzavi Farsi Əş’əri Şafei alim, həkim, üsul
elmində nəzər sahibi olmuşdur. “Ənvar-ət-tənzil” adlı təfsirin müəllifidir. Bu kitab bir növ
Zəməxşərinin “Kəşşaf” təfsirinin dəqiqləşdirilmişidir. Beyzavi Farsda yerləşən məşhur Beyza
şəhərindəndir. Hicri 685-ci ildə Təbrizdə vəfat etmişdir.
/115/ - “Cəlaleyn” təfsiri Qur’anın qısa açıqlamasıdır. İsra surəsinin sonuna kimi Cəlaləddin
Məhəmməd ibn Əhməd Məhəlli Şafei Misri, həmin yerdən Qur’anın sonuna kimi eyni üslubla
Cəlaləddin Süyuti Şafei təfsir etmişdir. Hər ikisinin adı Cəlalla başladığı üçün, kitabın adı “Cəlaleyn”
təfsiri adlanır. Bu təfsirə oxşar və bu üslubda bir şiə təfsiri də vardır ki, böyük şiə alimi hicri 1242-ci
ildə vəfat etmiş Seyyid Abdullah Şübbər tərəfindən yazılmışdır. Bu kitab da “Cəlaleyn” təfsiri kimi
Qur’anın haşiyəsində çap olunmuşdur. Qahirə Universitetinin müəllimi, doktor Hamid Hifni Davud
Şübbərin təfsirini “Cəlaleyn” təfsirindən üstün hesab edir.
57