dən bir çox alimləri maraqlandırmış və bu haqda bir sıra qiymtəli fikirlər irə
li sürülmüşdür. Bunlar içərisində incəsənət təbiətin insanlara tə'siri və onun
təqlid edilməsi nəticəsində meydana çıxmışdır; incəsənət ibtidai insanda re
al hadisələrin praktiki müşahidələrini toplamaq və möhkəmləndirmək ehti
yacı doğduğu zaman əmələ gəlmişdir; incəsənətin yaranmasında ictimai şü
ur mütərəqqi rol oynamışdır; rəssamlıq təbiətin nəvəsidir’ və s. kimi m üddə
alardan kifyaət qədər nümunələr vermək mümkündür. Bu müddəalar içəri
sində bir-birinə zidd fikirlər mövcud olsa da hər halda incəsənətin sonrakı in
kişaf mərhələlərində dini e'tiqad və mərasimlərini rolunu danmaq mümkün
olmamışdır.
Zaman keçdikcə cəmiyyətdə formalaşan ayin və mərasimlər heykəltə
raşlıq əsərlərinə də öz tə'sirini göstərmişdir. Qədim Azərbaycanda dini
inamlar, əqidələr həmişə bir-birilə bağlı olmuşdur. Nisbətən zəif inam ЛяЬя
qüvvətli inamların himayəsinə sığınmışdır. Məsələn, totemizm inamı çox
hallarda günəş inamının himayəsində olmuşdur. Bunun nəticəsində keçi, at,
qoyun, şir, totemləri günəş simvoluna çevrilmişdir. Masallı rayonu ərazisin
dən tapılmış ve Azərbaycanda güneş simvolunu təmsil edən tuncdan hazır
lanmış kiçik şir heykəlinin başında günəşi təmsil edən girdə bir lövhə qoyul
muşdur. Qədim Azərbaycanda bolluq ilahəsinin obrazına həsr edilmiş hey
kəllərə nümunə üçün Xanlardan tapılmış son tunc dövrünün məhsulu olan ki
çik tunc fiquru göstərmək olar, Fiqur kainatın iki hissəsinin - göy və yeraltı
hissələrinin rəmzi təsvirindən ibarətdir. Fiqur kosmoqonik tərzdə, müqəddəs
göylərlə əlaqədar şəkildə bolluq ilahəsini təmsil edir. Mum üsulu isə tökül
düyü üçün yeganə nümunə olan tunc fiqur çox ustalıqla hazırlanmış və tama
şaçıda bədii maraq oyadan heykəltəraşlıq əsəridir/
İslama qədərki tariximizə nəzər salarkən At kultu və atçılıq gələnəyinin
də dil, mifologiya və etnoqrafiya, o cümlədən sənət əsərlərində dərin iz bu
raxdığının şahidi oluruq. Kür-Araz mədəniyyəti çağlarından totem kimi tapı
nılan At kultu izinin başlanğıcı daha qədimə gedib çıxsa da, onun ulu yaşım
əcdadlarımız qayaüstü rəsmlərə həkk etmiş, sonrakı yaşantısı isə m.ö. II m i
nillikdən üzübəri arxeoloji qaynaqlar, incəsənət əsərləri ilə bizə çatmışdır.3
Həmin dövrim sənət nümunələrinin bir qismi totemizm və səma cisimlərinə
sitayiş kimi dini-maqik təsəvvürlərin əsasmda yaradılmışdır. Bu mənbənin
yaratmış olduğu ornamental qrupa qədim dövrdə müqəddəs hesab edilmiş ke
çi, qoyun, at, maral, ilan və s. heyvanların qrafik və qabanqlı təsvirləri daxil
dir. Səma cisimlərinə sitayiş nəticəsində yaranmış Güneş və Aym qrafik ve *
2
3
]. N.İ.Rzayev. Mö'cüzəli qərinələr. Bakı, Azəməşr, 1984, s.5-7.
2. N.İ.Rzayev. Əsrlərin səsi. Bakı, Azəməşr, 1974, s.20-22.
3.
F.Ağasıoğlu. Buradan bir atlı keçdi. Qobustan, 1990, N2(86), s.12-18.
3 8
_______________________________________________________________________________________________'
qabarıqlı tesvirləri bu qrupu yeni ornamental motivlərlə zənginləşdirmişdir.
Şamanizm ideyalarının vaxtilə çox geniş yayıldığı dövrlərə aid heykəltə
raşlıq nümunələrində də şaman ayinlərinin izləri görünür. Mingcəçevir, İs
mayıllı və Azərbaycanın digər yerlərində tapılmış gil insan fiqurları başsız və
əksər hallarda kiçik qadm fiqurlarıdır. Bu fiqurlann qadm təsviri olmasmı
heykəllərim boğazlarındakı bir neçə muncuq sırası təsdiq edir. N.Rzayevin
qəqnaətinə görə şaman ayinlərində adamlann xəstəlikləri fiqurlara köçürül
dükdən sonra onlarm başları sındırılıb atılmış, özləri isə qəbiristanlıqda bas
dırılmışdır. Muncuqlara gəldikdə isə ta qədimdən əcdadlarımız inanmışlar
ki, bu bəzəklər insanları bədxah ruhların bəlasından qoruyur. Bu qədim ina
mın qalığıdır ki, xalq arasında göz muncuğu gəzdirmək adətinə indi də rast
gəlinir. Onu da göstərmək lazımdır ki, Azərbaycanda kiçik həcmli heykəltə-
raşlığm inkişafi və geniş yayılmasında xəstəliklərin kiçik gil fiqurlara köçü
rülməsi adəti mühüm rol oynamışdır.
Mingəçevir qazıntıları zamanı I-IV əsrlərə aid katakomba qəbrindən şa
man avadanlığma daxil olan və hündürlüyü 10,5 sm olan tunc maral fiquru ta
pılmışdır. Görünür şaman o dövrdə Azərbaycanda məhsuldarlıq, xeyir-bərə
kət allahı hesab edilən maralın himayəkarlığmdan istifadə etmişdir. Şamanın
paltarına bənd etmək üçün fiqurun üstündə bir halqa, bədxah ruhları qovmaq
üçün isə onun altında zmqırov asılmışdır.
Eramızın ilk əsrlərinə doğru animistik təsəvvürlər daş heykəllərin yaran
masına tə'sir göstərmişdir. Şamaxı rayonu ərazisindən tapılmış heykəllər
türk tayfalarının ölən adamın öz dəfn mərasimində iştirkım zəruri sayan ma
təm ayini üçün yonulmuşdur. Heykəl mərhumun qəbri üstündə qoyulurdu ki,
ölənin ruhlarından biri (qədim əqidəyə görə kişilərin beş, qadınların isə dörd
ruhu var idi) həmin heykələ daxil olub həmişəlik olaraq yaşasın. Animistik
əqidəyə görə belə heykəllər dəfn mərasimində ölüləri əvəz edə bilirdi. Çün
ki, qədim əcdadlarımız içərisinə ruh daxil olmuş daş heykəli canlı hesab et
məklə ona mərhumun timsalı kimi baxırdılar.
Qədim Azərbaycanın plastik sənət nümunələrində heyat ağacının müx
təlif şəkildə rəsm edilmiş variantalarma rast gəlinir. Lap qədim zamanlardan
e'tibaren səmən adlı bitki həyat rəmzi kimi müqəddəsləşdirilmişdir. Səmən
baharın girməsini, təbiətin həyat qüvvəsini təmsil etmişdir. Bu ən'ənə N ov
ruz ərəfəsində bu gün də davam etdirilməkdədir.
Yeni-yeni dini təsəvvürlərin - allahlar və ilahələrin yaradılması qədim
insanların şüurunun yüksəlməsi və mədəni səviyəsinin ümumi tərəqqisi ilə
bağlı olmuşdur. Qədim türk qəbilələrində başqa əşyalar kimi heykəllər də fe-
tişləşdirilirdi. Gildən, ağacdan, keçədən hazırlanmış, totemlərin və babaların 1
1. N.İ.Rzayev. Əsrlərin sesi. Bakı, Azəməşr, 1974, s.31-43.
3 9