ı-uhunu təmsil edən kiçik formalı heykəllər onqon, tor, yaxud toz adlanırdı.
Gözəgörünməz ruhların hamısına maddi, cismani görkəm verməyə çalışan
insanlar gözdən kənarda alan totemləri və hətta babalarının ruhlarını təsvir
etmək məqsədilə heykəllər yaratmışlar. Sonralar bu en'ənə bütpərəstlik
üçün möhkəm əsas yaratmışdır. Fetişizm dövründə heykəltəraşlıq əsərlərinin
də ilahiləşdirilməsi plastika sənətinin inkişafına tə'kan vermişdir. Ümumiy
yətlə, fetişizm ideyaları islamaqədərki dövrdə Azərbaycan mədəniyyətinin
bütiin sahələrinə qüvvətli tə'sir göstermişdir.
Totemizmdən sonrakı dini əqidəyə - antropomorfizmə görə bütün qeyri-
təbii qüvvələr, allahlar insan şəklində təsəvvür edilirdi. Əgər totemizm ilahi
qüvvələri heyvan şəklində təsvir edirdisə, fetişizm ilahi qüvvələrin insan for
masında olması inamını yaratmışdır. Əşya və hadisələrlə yanaşı insan da fe-
lişiəşdirildiyindən e.ə. I minilliyin ortalarından başlayaraq plastik insan təs
virləri yaradılmağa başlamışdır. Qafqaz Albaniyası dövründə iso antropo-
morfik ideyalar totemizmi, onun yetişdirməsi olan zoomorfızmi sıxışdırıb şü
urlardan çıxarırdı. Getdikcə zoomorf keramika tənəzzülə uğrayır, gil və daş
dan hazırlanmış insan fiqurları isə intişar tapır.'
Azərbaycanın qədim plastik sənət əsorlorində e.ə. I minilliyin evvələrin-
dən yayılmağa başlamış atəşpərəstlik ideyalarının da güclü tə'siri hiss olun
maqdadır. Bunu Gədəbəy rayonundan tapılmış tunc kəmərin timsalında ay
dın görmək mümkündür.
Göründüyü kimi, incəsənətimizin qədim dövrü rəmzlər dövrüdür. Abi
dələri bəzəyən ornamental və süjetli təsvirlər çox zaman rəmzi m ə'na daşı
mışdır. İncəsənətin bu xüsusiyyəti zamanına uyğun dini-sehrli təsəvvürlərlə
müəyyənləşdirilmişdir. Lakin orta əsrlər dövründə ən'ənəvi olaraq arabir
təkrar edilən belə təsvirlər öz rəmzi mə'nasım itirərək getdikcə ornamental
motivlərə çevrilmişdir.
Orta əsrlərdən başlayaraq islam dininin təsviri sənətə göstərdiyi mənfi
münasibət, dini təbliğatda təsviri sənətdən geniş istifadə edən xristianlığın
əksinə olaraq, islamın məscid qapılarım rəssamların üzünə bağlaması təsviri
sənətin, o cümlədən heykəltoraşlığın inkişafını məhdudlaşdırmış və ləngit
mişdir. Heykəltəraşlığın inkişafına təkan verən xristian mə'bədləri ilə müqa
yisədə, ancaq xəttatlıq və omamental-dekorativ formalarla be’zen məscidlə
rin təsviri sənətin inkişafında heç bir rolu
olm am ış d ır 1
2 *
Beləliklə, xalqımızın tarixinin, müxtəlif zamanlarda onun həyat tərzinin,
məişətinin, dünyagörüşünün, dini e'tiqadlarının, ayin və mərasimlərinin öy
rənilməsində digər mədəniyyət abidələri ilə yanaşı heykəltəraşlıq nümunə-
1. Yenə orada, s.73-76.
2. K.Kərimov. İslam və təsviri sənət. Qobustan N2 (14), 1972, s.7-9.
40
______________________________________________
lərinin tədqiqi də zəruridir. Bu zərurət həm də ondan doğur ki, xalq sənəti
nümunələri qeyri-sənət örnəklərinə nisbətən öz yarandığı dövrlərin psixolo
giyasım daha parlaq əks etdirir.
A LİM SÜLEYMANO V
ADMİU-nun baş müMimi
GƏNCLƏRƏ MİLLİ ŞÜURUN AŞILANMASINDA
AD Ə T-ƏN ƏNƏLƏRİN ROLU
Milli şüur və milli ləyaqət milli varlığı, milli müəyyənliyi səciyyələndir
məklə millətə və xalqa aid əlamət ve keyfiyyətləri özündə əks etdirir. Mil
lətə aid bir çox keyfiyyətlər - milli mə'nəvi sima, özünəməxsusluq, milli xa
rakter, emosional psixi amillər milli şüurun komponentləri kimi çıxış edir.
Milli mənlik şüuru gənclərin milli mənsubiyyətini dolğunluğu ilə dərk etmə
sinə, xalqına xidmət etməsinə inam yaradır. Milli psixologiya, həyat tərzi,
adət və ən'ənələr milli şüurda anlayış və kateqoriyalar şəklində təzahür edir.
İnsan mənsub olduğu milli gerçəkliyin ayrı-ayn əlamətlərini öz şüurunda əks
etdirdikdə sevinc, fərəh hissi duyur, soy-kökü ilə fəxr edir.
İctimai davranış qaydası kimi yaranmış adət və ən'ənələr müəyyən bir
nəslin maddi və m ə'nəvi həyatını özündə təcəssüm etmişdir.
Bu gündə xalqımızın qoruyub saxladığı ən'ənəvi bayram və mərasimlər,
adətlər, əyləncə və oyunlar adamların gündəlik həyatının üzvü hissəsi kimi
yaranmış, əsasən yüksək oxlaqi görüşlər təlqin etməklə yanaşı, həm də ye
tişməkdə olan nəslin iste'dadının, yaradıcılığının bir sözlə, bədii zövqünün
formalaşmasına xidmət etmişdir.5 Adol-ən'ənələrin aşılanması milli mənlik
şüurunun təşəkkül tapmasında mühüm amillərdən sayılır. Bu, gənclərdə özü
nün milli mənsubiyyətini dolğunluğu ilə dərk etməsinə, xalqına xidmət et
məsinə inam yaradır. Bu barədə M.K.Atatürk yazırdı: “Bir millətin hege
1. R.Əfəndiyev. Xalq sənəti en'ənələri və müasir tamaşaçı. Qobustan N1(41),
1979, s.2-5.
2. N.Muxtarova. Məktəblilərdə milli şüurun və milli ləyaqətin tərbiyə edilməsi.
Bakı, Gənclik, 1993, s .15-18.
I
1 , \ J ÇJ 1 2 1 1 \ j X Z Z «1
у
O * I ч/
X O ■
^ D C N/lammrwblt/ Ы Д
Л 7агКпиЛЯП aftat'
41
monluğu anlaya bilməsi ve onu inadla qomya bilməsi, bir sıra xüsusi keyfiy
yətlərə və üstün bilik və təhsilə malik olmasından asılıdır. Bir millətin siya
si təhsilində, sosial təhsilində, vətən sevgisində nöqsan varsa, elə bir millət
hegemonluğunu lazımi dərocədə qüvvətlə olində saxlaya bilməz”.' Azərbay
can Xalq Cümhuriyyətinin ideoloqu M.Ə.Rəsulzadə də tarix və adət-ən'ənə-
ni ən mühüm milliyyət amillərindən hesab etmişdir. Əksər əsərlərində bu
mövzuya toxunmuş, xalqımızın milli-mə'nəvi dəyərlərinə xor baxanlara qar
şı daima mübarizə aparmışdır. 1914-cü ildə qələmə aldığı “Milli dirilik” mə
qaləsində M.Ə.Rəsulzadə yazırdı: “...dilimizi, dinimizi, tariximizi gözlədiyi
miz halda, adət və əxlaqımızı da gözləmək məcburiyyətini hiss edirik. Uşaq
larımızı həmən öz ruhumuzla tərbiyə etməliyik. Firudin bəy Köçərlinin “Ba
lalara hədiyyə” məcmuəsinə topladığı hekayə və ən'ənələrə təhqir gözü ilə
baxmamalıyıq”/
Xalqımız m ə'nəvi sərvəti olan xalq bayram ve mərasimlərini müasir
dövrümüzə qədər qoruyub saxlaya bilmişdir. Bu ən'ənelərdə xalqımızın ic
timai-siyasi baxışları, bədii emosional hiss və duyğuları cəmlənmişdir. Mə
rasim və bayramlarda m üxtəlif fikirləri ifadə edən bədii xalq oyunlarımız,
rəqslərimiz, nəğmələrimiz, poetik yadigarlarımız qorunub saxlanılmışdır.'
Onlar indi də m ə'nəvi həyatımızı zənginləşdirir, gəncələrə milli şüurun aşı
lanmasında əvəzsiz rol oynayır. Folklordan, bayram və mərasimlərdən, aşıq
musiqisi, muğamlar və xalq mahnılarından bəhrələnən yeniyetmə təbii gö
zəlliyin, plastik qamət gözəlliyinin, mə'nəvi dəyərlərin e'cazkar tə'siri ilə
dəyişib, gözəlləşir, m ə'nən daha da göyçəkləşib paklaşır.4
Adət-ən'onələrimiz içərisində xalqımızın təntənə ilə keçirdiyi və hər il
səbirsizliklə gözlədiyi Novruz bayrammmı tərbiyəvi əhəmiyyəti daha çox
dur. Bir sıra oyun vo tamaşaları, folklor nümunələrini özündə cəmləşdirən
Novruz mərasimi m ə'nəvi ehtiyacalarm ödənilməsində, milli ruhun ötürül
məsində böyük rol oynayır. Bu bayram təmizlik, gözəllik, məhəbbət bayra
mıdır, xalqımızın tarixidir, m ə'nəvi zənginlik, əxlaqi kamillik, saflıq dünya
sıdır. Novruz gənclərdə əməyə məhəbbət hissi oyadır, milli təəssübkeşliyin,
vətənpərvərliyin formalaşmasma təkan verir. Bununla bağlı klassik ədəbiy
yatımızdan, ictimai fikir tariximizdən istənilən qədər nümunələr gətirmək
olar. Novruz bayramı günü böyüklər, uşaqlar təzə paltar geyir, süfrələrə hər
cürə şimi düzülür, qohum qardaş, dost aşna on gün bir-birinin evinə bayram
görüşünə gedirlər.'' Bu ən'enənin qorunub saxlanılması və gənc nəslə təbliğ 1
2
3
4
5
1. U.Qocatürk. Atatürk. Bakı, Elm, 1991, s.73.
2. M.Ə.Rəsulzadə. Milli dirilik. Ədəbiyyat qəzeti, 25 oktyabr 1991.
3. T.Haqverdiyev. Bədii-kütləvi işin təşkili metodikası. Bakı, 1992, s. 13.
4. A.Aslanov. İncəsənət və tərbiyə. Bakı, 1967, s.143.
5. A.Şaiq. Xatirələrim. Bakı, 1961, s.41-42.
4
2
____________ ___________ = = = = _ _ — —
edilməsi işinin vacibliyi cümhuriyyətəqədərki dövrdə de diqqət mərkəzində
olmuşdur. M.Ə.Rəsulzadə yazır ki, “köhnə üsul məktəblərimizdə üsku və
bayram xonçaları bəzerdik. Yeni üsul məktəblərimizdə də bunu yeni üsul ilə
daha müntəzəm ve mə'nalı bir surətdə icra edə bilərik”. Müstəqilliyimizin
bərpasından soma da Novruza xüsusi diqqət verilmiş, bu bayramın ümum-
xalq səviyyəsində, dövlət səviyyəsində keçirilməsi tə'm in edilmişdir. Res
publika prezidenti H.Əliyevin bu işə xüsusi diqqət və qayğı göstərməsi, bay
ram mərasimində xalq içərisində olması Novruzun əzəmətini daha da artırır,
gənc nəslin tərbiyəsinə cavabdeh olan bütün şəxslər qarşısında yeni-yeni və
zifələr qoyur.
ASİFƏ TELMANQIZI
BDU-nun dissertantı
ƏZİZƏ CƏFƏRZADƏ VƏ FOLKLOR
Əzizə Cəfərzadənin üslub fərdiyyətinin formalaşmasında xalq ədəbiyya
tından gələn tə'sirlər daha qabarıq hiss olunmaqdadır. Müasir Azərbaycan
nəsrində ikinci bir yazıçı tapmaq mümkün deyildir ki, xalq ədəbiyyatından
Ə.Cəfərzadə qədər bəhrələnmiş olsun. Tarixi mövzulu əsərlərində dövrün
mənzərəsini yaratmaq üçün təsvir etdiyi təfərrüatlar bu bəhrələnmənin ötəri
səciyyə daşımadığını göstərməkdədir. “...Ozizə Cəfərzadə təcrübəli geoloq
kimi daim səfordo və axtarışdadır. Bununla əlaqədar o, respublikanın sərhəd
lərindən uzaqlara gedir, ölkəmizin ayrı-ayrı şəhər və kəndlərini gəzir, holə
tədqiq olunmamış qiymətli əsərlərin bədii sirlərini açmağa tələsir. Ə.Cəfər
zadə xalq yaradıcılığına dərindən bələd olan, folklora xüsusi maraq göstərən
yazıçı-alimdir. (Zahirə Salmanova. Söz sərvəti sorağında. “Qobustan”, 1981,
N3, səh. 14). Yazıçının əsərlərinin dil baxımından sadəliyi, aydınlığı vo dia-
lektizmlərlə z
ədəbiyyatının tə'siri faktı kimi səciyyələndi
rilməlidir. Bundan əlavə, m üəllif roman, povest və hekayələrində yeri gəl
dikcə xalq ədəbiyyatı nümunələrinə yer verir, bununla da təsvir etdiyi hadi
sələrin fonunda dövrün koloritini əks etdirmək niyyəti güdür.
Əzizə Cəfərzadə təsvir etdiyi əhvalatların ruhuna uyğun bayatı seçib iş-
I. M.Ə.Rosulzadə. “Milli dirilik. Ədəbiyyat qəzeti. 25 oktyabr 1991.
4 3