xalq incəsənəti”, “kütləvi incəsənət - klassik incəsənət” müxalifətində açıq
lanır.
“Kütləvi mədəniyyət” anlayışı ideoloji birliyə məhkum olmamış cəmiy
yətdə yaranmışdır. Burada yaşayış yeri və yaşamaq tərzinin prinsiplərinin
təbliğ olunmasının mexanizmi prinsipcə başqadır. Bu anlayış “bazar mədə
niyyətindən” götürülüb. Azad bazar mal bolluğunu və açıq rəqabəti əsas gö
türür. Belə bir şəraitdə alıcımn şəxsi fikrinə, heç bir şeyə və ya heç bir kəsə
hədə-qorxu ola bilməz. Fərdiyyətçi insan ziyalı olmaqdan qorxmur. Bəs zi
yalı kimdir?
Özünə hörmət və özünüqiymətləndirmə hissi yad-qərib incəsənətin qar
şısında diz çökməyən, lakin onunla bir olan şəxsi unikallıq hissidir ki, bu da
özündən razılıq hissinin əsası ola bilməz. Ancaq təəssüflər olsun ki, hamıdan
çox məhz incəsənətdə milliliyi təbliğ edən kəslər hər hansı bir qərib fikrin
daxil olmasına düşmən kəsilirlər. Onları Cavad Mircavad, Əhməd Kamal və
digərlərinin Qərbi Avropa incəsənətinə dair kitablardan nə oxuduğu heç də
maraqlandırmır. Siz “kitab passajı” ilə gedərkən oradakı cansız portretlərə,
siyasətçi portretlərinə, heç də bir-birindən fərqlənməyən İçəri ŞəhəT küçələ
rinin təsvirlərində ibarət tablolara və s. baxın... Ən asanı, bu passajı, bu psev-
domilli şüarları, psevdoreal incəsənəti vo başqa bu kimi şeyləri bizim doğma,
kütləvi incəsənət adlandırmaqdır. Ancaq o biri tərəfdən bu fenomen - guya
milli, guya müasir meşşanlığm xalq estetikasıdır, bu günkü incəsənətin v ə
ziyyətinin anlayışına doğru aparan təsvirdir. Yazılı mədəniyyət daşıyıcısı ki
mi ziyalıların mədəniyyət transformasiyasının qeyri-sade surəti, vəziyyətin
qeyri-sadəliyi xalqdan, hamıdan kənar, rədd edilmiş unikal tarixi vəziyyətə
gətirib çıxardı. Dəyər axtarışı xəlqiliyə, en'ənoyə qayıdaraq böyük mədəniy
yətin yanında daha çox millilik adını qazanır. Belə bir müasir perefcrik inco-
sənət daha hazır gözəl surətlərə üstünlük verir. Sifarişçi varsa, deməli bazar
da mövcuddur.
Etalonyaradıcı peşəkarlıq şəxsiyyəti, elləri məhkum edən daxili dünya
nın həyat tərzinin təsviri deyil, yalnız qanunların mövcud olmasıdır. Etalon-
yaradıcı peşəkarlıq alternativ dünya yaradır və rəssam iki seçim qarşısmda
qalır. Əslində seçim zamanı o, özünü və ya etalonu seçərək nəyəsə çevrilə
bilər. Özünü tapmaq, yə'ni şəxsi dolğunluğunu əldə etmək, dünyaya açılmaq
qorxusundan kənar olmaq və bu dünyada özünü itirmək qorxusundan kənar
laşmaq.
66
ELMAR M ƏMMƏDOV
ADMİU-nun əməkdaşı
NOVRUZ TÜRK XALQLARININ
ORTA Q BA YRAM I KİM İ
Totalitar rejimin xalqları soykökündən, milli adət-ən'ənələrdən ayırıb
onları sovet xalqının “bərabər hüquqlu” vətəndaşları etmək cəhdinin son nə
ticədə bir xülya olduğu ortaya çıxdı. Uzun illər qədim tarixə malik Novruz
bayramını keçirtmək bizə yasaq edilmişdir. Bunun əvəzində Vladimir Ulya-
novun ad gününü vo onun xalqlara “bəxş” etdiyi “böyük inqilabın” ildönüm
lərini bayram etməyə məcbur olmuşuq. Amma müdriklor yaxşı deyib, ən bö
yük hakim zamandır. Xalqımı/, öz dövlət müstəqilliyini əldə etdikdən sonra
bərpa etdiyi milli dəyərlər içərisində ən böyüyü və əhəmiyyət kəsb edəni
Novruz bayramının milli bayram səviyyəsində qeyd edilməsidir.
Sovet quruluşunun çox saylı nöqsanlarından biri də gen vasitəsilə, irsən
keçən təfəkkür, düşüncə, iste'dad kimi qabiliyyətlərin nəsildən-nəsilə ötü
rülməsini inkar etməsi idi. O tokzib olunmaz haldır ki, insan elmi, əxlaqi, etik
keyfiyyətlərə həyatda nail olur. Amma gen yaddaşının da bu keyfiyyətlərin
mənimsənilməsində rolu az deyildir. Belə ki, xalqın soykökü ilə bağlı olan
mərasimləri, bayramları, adət və en'ənələri müəyyən müddətdə sıxışdırıb
aradan çıxarmaq, yasaq etmək qətiyyən mümkün deyildir. Biz bunu Novruz
bayramının timsalında görə bilərik. Sovet İttifaqı mövcud olduğu dövrdə, qo
yulan qadağalara baxmayaraq xalqımızın bu bayrama olan sevgisini söndürə
bilməmişdir. Çünki, Novruz bayramının yaranama tarixinin köklərində türk
xalqının çoxəsrlik qəhrəmanlıq səlnaməsi, döyüşkənlik ruhu və torpağa, elə
bağlılıq dayanır. Novruz həm də təbiətin təntənəsidir. Novruz şair qolbli in
sanların, bərəkətli torpağımızın, həyat mənbəyi olan yaşıllığın, nur süzülən
çeşmələrin, bu gözəlliyə aşiq olan adamların, insan övladının yarandığı gün
dən bu günə kimi istisinə qızındığı odun bayramıdır.
Yurdumuzun bərəkətli torpaqları düşmənə hər zaman göz dağı olmuş
dur. Yağılar xalqımızın qan yaddaşı ilə bağlı adət-ən'ənələri yasaq etmiş,
yasaq etməyi bacarmayanda onu özününküləşdirmişdi. Ərəb istilası dövrün
də türklərin bu milli bayramına dini don geydirilmiş, onu dördüncü rəşidi xə
lifəsi Əli İbn Əbu Talibin adı ile bağlamışdılar. Amma Novruzun meydana
gəlməsini bizim erada deyil, ondan çox-çox əvvəllərdə axtarmaq lazımdır.
Belə ki, Novruzun yeni ilin başlanğıcı kimi bayram edilməsi, xristian erasın
dan ə w ə l III minillikdə Fərat və Dəclə çayları arasında yerləşən M üvərən-
________________________
•__________________________ 6 7
nəhrdə (Mesaopatomiyada) məskən salmış qədim şumerlərə və onların da
vamçıları olan akkadlara, babilliləre və asuriyalılara məxsusdur. Bu bayram
yazın ilk günlərinə düşürdü, Fərat və Dəclə çaylarında suyun çıxmasından
sonra başlanırdı. Bayram on iki gün davam edirdi. Maskaradlar təşkil olunur,
hamı işıqlı tanrı Mardukun dağıdıcılıq və ölüm allahı üzərində qələbəsi vax
tının gəlməsi şərəfinə nəğmələr oxuyub rəqs edirdilər. Bayram günlərində
uşaqları və quşları cəzalandırmaq, işləmək və məhkəmə işi aparmaq qəti qa
dağan idi. Qədim gil kitabələrdən birində oxuyuruq: bu günlərdə tam azad
lıq hökm sürür, bütün qayda-qanunlar tərsinə çevrilir. Qul dönüb ağa olurdu.
Bayram günləri böyük karnaval keçirilirdi. “ Karnaval” qədim Babil sözü
olub “gəmi-dəniz” deməkdir, çünki yeni il bayramı mərasiminin çoxu tanrı
Mardukun Fərat çaymda üzməsi ilə bağlıdır. Babillilordon yəhudilərə keçən
yeni ilin bayram edilməsi ən'enəsi sonralar yunanlara, onlardan da qərbi Av
ropa xanlarına keçmişdir.
Son zamanlar şumerlərin dillərində yüzlərlə türk xanlarına məxsus söz
ləri olması faktları aşkarlanmışdır. Buradan belə bir qənaətə gəlmək olar ki,
şumerlər türk xalqlarının əcdadlarıdırlar. Novruz bayramı Azərbaycanda,o
cümlədən digər türkdilli dövlətlərdə ildən ilə daha yüksək səviyyədə qeyd
edilməkdədir. Əminik ki, Novruz bayramı bundan belə də türk xalqlarının öz
soykökünə qayıdışına, türkdilli dövlətlərin birlik, həmrə'ylik və daha da bir-
birinə yaxınlaşmasına kömək edəcəkdir.
RƏ NA M ƏLİKOVA
ADMİV-nun III kurs tələbəsi
AZƏRBA YC A N M ƏDƏNİYYƏT TARİXİNİN
ŞAN LI SƏHİFƏLƏRİ
Azərbaycan xalqının maddi-me’nəvi sərvətləri - yazılı, tarixi, arxeoloji
və me'marlıq abidələri böyüklüyündən, kiçikliyindən asılı olmayaraq ulula
rımızın ruhunu özündə əks etdirən milli dəyərlərimizdir. Qədim Azərbaycan
torpağı tarixi və me'marlıq abidələri ilə zəngindir. Orta əsrlərdən bəri aram
sız hücumlara, basqınlara m ə'ruz qalan, yurda çəpər, yada sipər olan “Dər
bənd qalası”. Təkcə qədim şəhərin ətrafına çəkilmiş hasardan ibarət deyil,
6 8
. ....... ......... ...............................................
....
— ,
......................
Xəzər keçidini qoruyan nəhəng müdafiə qurğularından ibarət qala. “Dağba-
rı” adlanan bu müdafiə qurğularının hər biri özlüyündə sərbəst qəsrlər şək
lində olan ayn-ayn hissələrdən ibarətdir. Təxminən 1500 il bundan ə w ə l
qurulmuş bu keçilməz bənd-bərə xalqımızın qürur, qeyrət nişanı kimi öz əzə
mətini saxlayır.
Kəlbəcər ve Laçm rayonları ərazisində “Qaya təsvirləri”nə dəniz səviy
yəsindən 2-3 metr hündürlükdə yerləşən ərazilərdə - “Zalxa gölü”, “Gəlin
qayası”, “Qonaqgörməz”, “Moltan-Heydər”, “Qızıl təpə” və s, adlanan yer
lərdə təsadüf edilir. Kəlbəcərdə X1-XI1 əsrlərdə inşa olunduğu ehtimal edi
lən “Lek” qalası vardır. Qorbulaq (Xudavəng) abidə kompleksi do Kəlbəcər
erazisindədir.
Gədəbəydə “Koroğlu qalası”, “Qız qalası”, “Mahrasa”, Yardtmlıda “Cü-
zünqala” və “Qız qalası” abidələri məşhurdur. Masallı rayonunda irili-xırda
lı 168 abidə qeydə alınmışdır ki, bunlardan 51 -i tarix və me'marlıq, 70i isə
arexoloji abidələrdir. Laçında 50-don çox, o cümlədən Orta əsrlərə aid “Ağ
oğlan mə'bodi”, “Gülobird m ə'bodi”, Qaxda Alban dövrü nişanələri qalmaq
dadır.
Ulu keçmişimizin öyrənilməsi və qədim mədəniyyətimizin varisliyinin
aşkara çıxarılmasında tədqiqatçı alimlərimizin - Ə.Səttar, İ.Cəfərzadə, S.Ta-
ğıyev, M.Hüseynov, R.Göyüşov, V.Əliyev, Q.İsmayılov, İ.Nərimanov və
başqalarının xidməti qeyd edilməlidir. Orta əsərlərdə Xəzər dənizi sahillə
rində, Kür-Araz çayları vadilərində və Qfaqaz sıra dağları ətəklərində m əs
kən salmış azərbaycanlılar Müsəlman Şərqində özünün adət və ən'ənələri
ilə fərqlənirdi. O dövrün şair, alim və sənətkarları ədəbiyyatımıza, mədəniy
yətimizə və incəsənətimizə dair sənət inciləri yaratmışlar. El şənliklərindən
tutmuş saraylara qədər aşıq musiqisi, muğamlarımız geniş vüs'ət almışdı.
XIII-
XIV əsrlərdə riyaziyyat, coğrafiya, əxlaq, astronomiya və başqa sa
hələrə dair çoxsaylı əsərlər müəllifi N.Tusinin fəaliyyəti diqqəti cəlb edir. O
dövrdə Marağa rəsədxanası və onun zəngin kitabxanası bütün Şərqdə şöhrət
tapmışdı.
XIV-
XV əsrlərdə canlı xalq dilində yazdığı şe rləri ilə Azərbaycan ədə
biyyatına yeni üslub formaları gətirmiş İ.Nəsimi yaradıcılığı, XVI əsrdə Sə-
fəvilər hakimiyyəti dövründə musiqi, şe'r, kitab sənəti, rəngkarlıq, xəttatlıq
sahələrinin inkişafı ilə mədəniyyətimiz canlanmışdır. Qüdrətli dövlət xadi
mi, görkəmli elm və sənət sahibi kimi şöhrət tapmış Ş.İ.Xətai İ.Nəsiminin tə
rəqqipərvər ideyalarını inkişaf etdirərək Azərbaycan dilini rəsmi dövlət dili
I səviyyəsinə qaldırmışdır. XVI əsrdə ömrünün 40 ilini bədii və elmi yaradıcı
lığa həsr etmiş “Leyli və Məcnun”, “Şikayətnamə”, “Bəngü-badə” və digər
sənət incilərinin müəllifi M.Füzuli dühası ilə Azərbaycan poeziyasının zirvə
si fəth edilir.
69