XVII əsr isə Azerbaycan şifahi xalq yaradıcılığının yeni vüs'ətlə inkişaf
etdiyi dövrdür. Zülm və istibdada qarşı mübarizə ideyalan, vətənpərvərlik,
qəhrəmanlıq və məhəbbət motivləri ilə zəngin olan “Koroğlu”, “Şah İsma
yıl”, “Aşıq Qərib”, “Əsli və Kərəm” kimi dastanlar bu dövrdə yaranmış və
formalaşmışdır.
M.V.Vidadi və M.A.Vaqif yaradıcılığı XVIII əsr poeziyasının sənət in
cilərindəndir. Əgər Vidadi zəngin söz xəzinəsilə Azərbaycan lirik poeziyası
nı zənginləşdirmişsə, Vaqif məhəbbətlə dolu şe'rlerində xalq dilinin bu zən
ginliyini əks etdirmişdir.
XVIII əsrdə musiqi, rəngkarlıq və eləcə də digər sənət sahələri tərəqqi
etmişdi. Bu dövrdə saz və kamança, balaban, zurna, nağara və dəf kimi mu
siqi alətləri geniş yayılmışdır. Zəngin naxışlarla bəzənmiş Şəki xan Sarayı bu
dövrdə tikilmişdir.
XIX əsrin əvvəllərində Azərbaycanın Rusiyaya birləşməsindən sonra
çarizmin ruslaşdırma siyasətinə baxmayaraq mədəni inkişaf yeni mərhələyə
qədəm qoyur. Bakı, Şamaxı, Şəki, Şuşa kimi şəhərlərdə yeni tipli məktəblər
açılır, maarif və elm, ədəbiyyat və incəsənət sahəsində mütərəqqi işlər gö
rülür.
Azərbaycan tarixşünaslığmın əsasım qoyan A.A.Bakıxanov “Qanuni-
Qüdsi” adlı qramatika kitabı, “Nəsihətnamə”, “Gülüstani-İrəm”, “Təhsibül-
əxlaq” və s. əsərləri ilə mədəniyyətimizə yeni ruh gətirir. Yeni dövrün ən
böyük siması isə M.F.Axundovdur. Azərbaycanın Avropa mədəniyyətinə
meyllənməsiııin bir sıra mənbələri məhz M.F.Axundov yaradıcılığında axta
rılmalıdır.
A.Bakıxanov, M.F.Axundov, M.Ş.Vazeh, H.Zərdabi, İ.Qutqaşmlı və b.
görkəmli ziyalılarımız xalqın maariflənməsi, elm və mədəniyyətə yiyələn
məsi, m ə'nən zənginləşməsi sahəsində əvəzsiz xidmətlər göstərmişlər.
XIX əsrin sonlarma doğru ədəbi həyatla əlaqə getdikcə güclənir, yeni
yaranan əsərlər ayrıca kitab halında çap olunub yayılırdı.
Bu dövr mədəniyyəti üç mühüm mədəni hadisə ilə əlamətdar idi. Milli
mətbuatın, teatrın və yeni tipli rus-tatar məktəblərinin yaranması Azərbaycan
mədəniyyətinin inkişafında aparıcı rol oynamışdır. H.Zərdabinin rəhbərliyi
ilə 1875-ci ildə “Əkinçi” qəzeti nəşrə başlayır, 1873-cü ildə dünyəvi peşəkar
teatrın əsası qoyulur və nəhayət II.Mahmudbəyov və S.M.Qənizadənin açdıq
ları yeni tipli məktəblər fəaliyyət göstərir. 1894-cü ildə N.Nərimanov tərə
findən açılan kütləvi kitabxana maarif işinin yayılmasında xeyli iş görür. Ba
kının sənaye mərkəzinə çevrilməsi mədəni həyatı canlandırır. Sahibkarlar ye
ni-yeni binalar tikdirir və xeyriyyəçilik fəaliyyəti ilə məşğul olurlar. Bu döv
rün ən mühüm nailiyyətlərindən biri də Milli ruhlu zənginlərlə mütərəqqi zi
yalılarımızın həmr'eyliyi olmuşdur. Məhz bu səbəbdən Azərbaycanın müxtə
7 0 ___________________________________________________________
lif guşələrində mədəni-maarif fəaliyyəti ilə məşğul olan cəmiyyətlər yaradı
lır. “Nicat”, “Mədəni-maarif', “Səadət” kimi cəmiyyətlər xalqm siyasi şüuru
nun, mədəni səviyyəsinin, milli mənlik şüurunun təşəkkülü istiqamətində
müntəzəm iş aparmışlar. Burada H.Z.Tağıyevin xidməti xüsusi qeyd edilmə
lidir. Məhz onun vəsaiti və to'sisi hesabına Ə.Ağayev və Ə.Hüseynzadə “Hə
yat”, “İrşad”, “Fuyuzaf ’ kimi dövri mətbuat orqanlarını nəşr edə bilmişlər.
1901-ci ildə Bakıda H.Z.Tağıyev ilk müasir qız məktəbi açmışdır. Bu məktə
bin açılması Azərbaycanda maarifin inkişafına güclü tə'sir göstərmişdir.
Bu dövrdə müxtəlif sahələri təmsil edən böyük bir ziyalı ordusu forma
laşır. Ə.Ağayev, Ə.Hüseynzadə, N.Nərimanov, Ə.Topçubaşov, M.Ə.Rosul-
zadə kimi siyasi xadimlərlə yanaşı, C.Məmmədquluzadə, H.Cavid, M.Ə.Sa
bir, M.Hadi, A. Səhhət, A. Şaiq kimi yazarlarımız Azərbaycan cəmiyyətinin
tərəqqisinə var gücləri ilə se'y göstərmişlər.
Musiqi sahəsində C.Qaryağdıoğlu, Q.Pirimov, M.Mansurov, II.Sarabski
və onlara görkəmli xalq musiqiçiləri fəaliyyət göstərirdilər. Dahi Ü.Hacıbe-
yovun 1908-ci ildə ilk operamız olan “Leyli və M ecnuri’u nümayiş etdirmə
si musiqimizin gələcək istiqamətlərini müəyyənləşdirdi. Teatr sahəsində
H.Əroblinski, C.Cahangirov, M.Əliyev, S.Ruhulla və digər aktyor və rejis
sorlar yetişmiş və bütün hədə-qorxulara baxmayaraq yeni-yeni tamaşalar ha
zırlamışlar. Bu dövrdə Bakı Musiqi məclislərində ifaçılıq sənətinə ciddi fikir
verilirdi. Burada S.Mirbabayev, A.K.Salik, A.S.Ağabala, O.Zühab, M.Forəc
kimi musiqiçilər öz məharətlərini nümayiş etdirirdilər.
Şamaxıdakı “Mahmud ağa məclisi” isə Şərqdə geniş şöhrət tapmışdı,
ümumiyyətlə qeyd etmək lazımdır ki, Sadıqcan, Bülbülcan, Ilacı IIüsü, M ə
şədi İsi, Cabbar Qaryağdı oğlu kimi muğam ustalarının yetişməsində musiqi
məclislərinin rolu danılmazdır.
1900-1920-ci illər Azərbaycanın ictimai-siyasi, mədəni-ədəbi mühiti
zəngin və ziddiyyətli hadisələrlə doludur. M.Ə.Sabir, M.S.Ordubadi, N.Nəri
manov, C.Məmmodquluzadao, O.Haqverdiyev, A.Şaiq, H.Cavid, C.Cabbarlı
kimi mütəfəkkirlər bu dövrdə çox məhsuldar yaradıcılıq həyatı yaşamışlar.
Bu dövrün ən əhəmiyyətli hadisəsi isə bütün Şərqdə ilk Demokratik
Respublikanın yaranması idi. Mövcud olduğu iki il ərzində Azərbaycan Xalq
Cümhuriyyətinin dövlət quruculuğu sahəsində gördüyü işlər bütün müsəl
man şərqi üçün örnək rolu oynamışdır. M.Ə.Rəsulzadə, N.B.Yusifbəyli,
F.Xoyski, H.B.Ağayev, M.Hacmski və digər siyasət və mədəniyyət xadim
lərinin qısa müddət ərzində nail olduqları uğurlar Azərbaycanın bütün sahə
lər üzrə gələcək inkişafına işıq saçmışdır. 70 illik sovet rejimindən yaxa qur
tarmış və öz müstəqilliyini bərpa etmiş Azərbaycan cəmiyyəti özünü 1918-
1920-ci illərdə mövcud olmuş Azərbaycan Xalq Cümhuriyyətinin varisi he
sab edir və haqq işi uğrunda mübarizədə inamla addımlayır.
71