158
silsiləsindən olan “Əbədiyyət yolu” verilişi şəhid Ceyhun
Orucəliyevin əziz xatirəsinə həsr olunub. Veriliş 20 avqust
2014-cü ildə efirdə səsləndirilib. Açığı,bəlkə heç bu qeydləri
yazının içinə gətirməyə lüzum olmazdı, amma əgər müəllifin
şəxsi hislərini, duyğularını Ceyhunun möhtəşəm şəxsiyyətini
bu qədər səmimiyyətlə sözə gətirməsəydi.
Bəzən, bizə elə gəlir ki, hər hansı bir sözü,duyğunu başqa-
sından daha yaxşı yaza bilərik. Amma başqasının sözünü, duy-
ğusunu sözə gətirən formaya daxil olan kimi, heyrətlə baxırıq,
əgər qərəzimiz yoxdursa, mənim üçün nə fərqi var bu sözləri
kim yazıb:
Şəhid olmaq - bu torpağı ürəyinlə qucaqlamaq,
Vətən daşın xəzinə tək varlığıyla ovuclamaq.
Düşmənini yox etməyə gözündə qılınc saxlamaq.
Şəhid olmaq - bir arzuya çatmaq üçün,
Min arzunun yollarını açmaq üçün
Varlığıyla Vətən olmaq, Vətən demək, Vətən sevmək!..
Kim sevəcək bu Vətəni, biz sevməsək?!
Kim deyəcək düşmənlərə sözümüzü, biz deməsək?!
Şəhid olmaq xəyanətə dözümsüzlük,
Şəhid olmaq - mən demədən Vətən deyib,
Sinəsini bu torpağa sipər edən bölümsüzlük!
Şəhid olmaq ölmək deyil -
Dünya boyda ölümsüzlük!
Nə qədər duyğulu, nə qədər əbədi yaşarlı sözlərdir. Amma
lap elə veriliş müəllifinin, ya kiminsə - başqasının ünvanında
adı olmağının dəxli yoxdur. Bu gün poeziyanın forma baxı-
mından dağıldığı bir çərçivədə bu sözlərin həqiqi poetik ruh-
da olduğunu inkar etmək olmaz.
Əzizim Xanəli Kərimli, mən indiki məqamda, durumda,
bəlkə də, daha artıq özümə şöhrət gətirəcək sözlərə, sitatla-
160
Həmin gün 2014-cü il aprelin 8-də ürəkləri göynədən bir xəbərlə
başladı bu tanışlığım”.
Təranə Arifqızının bu
“tanışlığım” sözünün arxasında nə
qədər hiss, həyəcan, nə qədər mənəvi güc dayanır. Bəzən
insan unudulduğuna, anılmadığına görə şikayətlənir, na-
razılığını bildirir, ancaq kimsə bir adamın onu tanıdığını
eşidəndə nə qədər fərəh duyur. Bütün bunların hamısının
arxasında insani hisslərin hətta qarşı-qarşıya gələn görüşlərin
təsiri, çarpışmasindan sonrakı əhvalın özü dayanır. Mənim
düşüncəmdə böyük tanışlığın arxasında mənəvi güc dayanır,
qüdrət dayanır, ya həqiqətini qırılmaz məntiqlə sübut edəsən,
ya da gərək ideal bildiyin, amal bildiyin və səni çağıran işıq
uğrunda həlak olanacan döyüşəsən. Bunun özü adi, həyati bir
hadisə deyil, məişət hadisəsi deyil. Bu elə bir ali duyğudur ki,
insan bütün ömrü boyu yol gəlir. Ya gərək ideal uğrunda axı-
racan yol gedəsən, axıracan, ölümünəcən yol gedəsən, ya da
yarı yolda geriyə dönəsən, gizlənəsən, heç idealın sənin üçün
bir qüdrət əhəmiyyəti kəsb etdiyini də gizləyəsən. Amma
belə deyil, şəxsiyyət üçün tale, həyat ona imkan verir ki, öz
gücünü, qüdrətini diqtə eləsin. Kimliyini araya qoysun.
Əziz dostum, qardaşım Xanəli Kərimli, biz kimliyimizi
bəzən - bəlkə də, daha çöx özümüzdə axtarırıq, amma unu-
duruq ki, bizim kimliyimizi, sözümüzün dəyərini, gücünü,
ən nəhayət, Vətən adlı idealizə gücündə olan əfsanəvi varlı-
ğımızı qoruyacaq və onu tərənnüm eləyəcək tanımadığımız,
bəzən adının üstündən sükutla keçdiyimiz kimsələr var.
Ceyhun Orucəliyev bizim mənəvi dünyamızın ruhən,
mənən yaşayan obrazıdır.
Əzizim Xanəli Kərimli, bizdən qeyri bu obrazı kim görə
bilir sə, biz daha çox ona borcluyuq. Hə, dostum, bir də onu
deyə cəkdim; sən yaxşı kişisən. Səmimiyyət, saflıq, sözübü-
tövlük... yaxşı kişi olmağın əsas tərəfləridir.
Əli Rza Xələfli, ”Söz və qan” povest-xronika
Bakı, 2016, səh., 136-142.