30
O, Qurban bayramını eydi-əzha adlandırmışdır (41, 641). Şair
bayram zamanı verilən qurbanın əsasən qoç olduğunu söyləyir:
Bayramda gözəl qoçlar qurban bolur,
Aslanlar qayda bolsa, ğərran bolur (41, 621).
Qeyd edək ki, Nizami yaradıcılığında da Qurban bayramının
adı çəkilir. Fəqət «təəssüf ki, Nizami bu bayram haqqında ətraflı
heç nə deməmişdir. Şair «Özün bil, bu bayram, bu da ki, qurban»
- deməklə kifayətlənmişdir. Bu ifadə ilə o, Qurban bayramının
yalnız mövcudluğunu təsdiq etmişdir» (8, 127). Nəsimi «Çünki
bayram olduvü həcci–ziyarətdir bu gün» deyir (31, 178). Bununla
da şair həcc ziyarəti vaxtı müsəlmanların verdiyi qurban haqqında
söz açmışdır. Yeri gəlmişkən qeyd edək ki, «Qurban bayramının
hər il icrasının əxlaqi tərəfini xüsusi qeyd etmək lazımdır. Həmin
bayramı qeyd edən adamda belə bir ideya yaranır ki, o, Allaha
daha da yaxınlaşır. İslam din xadimləri xalqa həmişə belə bir
ideyanı təlqin etməyə çalışırlar ki, «Allaha nə qan, nə ət lazım
deyil, qurban kəsənin xeyirxahlığı lazımdır» (42, 95-96). Bundan
əlavə, «Zəvvar qurban kəsərkən bilməlidir ki, bu qurbanlıq onun
həcc ibadəti sayəsində şeytana və öz nəfsinə qalib gələrək onları
öldürdüyünə və cəhənnəm əzabından xilas olduğuna işarədir. O
bilməlidir ki, hər cür günah əməllərdən tövbə etmişdir və tövbə-
sində səy etməlidir. Peyğəmbər (s) buyurmuşdur ki, hər kəs həcc
ibadətini tamam etdikdən sonra özünü günahkar bilsə, küfr etmiş
olur» (43, 159).
Qurban kəsilən müqəddəs yerlərə qurbangah deyilir. Belə
yerlər əsasən müqəddəs sayılan qəbirlər, ocaqlar, pirlər, məscid-
lərdir. Azərbaycanda Qurban bayramı ilə bağlı yer adı da möv-
cuddur. Məsələn, Şamaxı ərazisində Qurbançı adlı kənd vardır.
Qurban bayramının bir özəlliyi də ondan ibarətdir ki, bayram
və qurbanlıq paylanan zamanı din, məzhəb ayrı-seçkiliyinə yol
verilmir. Bu bayramda istənilən dindən olan yetimin, kimsəsizin
və yoxsulun haqqı var ki, varlının imkanlarından bəhrələnsin, adi
günlərdə yeyə bilmədiyi qurbanlıq ətindən dadsın.
31
Ümumiyyətlə, orta əsrlərdəki bütün dinlərə, o cümlədən də
islama xas mühafizəkarlıq elementlərinin və şəriətdən irəli gələn
qadağalar və normalar sisteminin olması, eləcə də o dövr müəl-
liflərinin Qurban bayramı ilə bağlı fikirləri və verdiyi işarətlərə
istinadən deyə bilərik ki, Qurban bayramının keçirilməsi qaydası
müasir dövrdə də XII-XV əsrlərdəkinə çox bənzəyirdi.
Beləliklə, hələ islamdan əvvəl də mövcud olan Qurban bayra-
mı islamda daha mükəmməlləşmiş, müsəlmanların həyatında va-
cib bir adətə çevrilərək əsrlərin sınaqlarından keçib yaşamaq hü-
ququ qazanmışdır. Humanist və xeyirxah məqsədlərin daşıyıcısı
olan bu bayram islamın qəbul edilməsindən bu yana, həmişə
xalqımızın həyat tərzinin bir parçası olmuş və azərbaycanlılar
tərəfindən bu gün də geniş şəkildə qeyd edilməkdədir.
RAMAZAN BAYRAMI
Əsrlərdən bəri bütün müsəlmanlar tərəfindən qeyd olunan iki
böyük dini bayramlardan biri də Ramazan bayramıdır. Ramazan
bayramı bir ay boyunca Allah üçün tutulan orucdan sonra verilən
bir “iftar ziyafəti” hökmündədir və ona “iftar (fitr) bayramı” da
deyirlər. Buna görə də Ramazan bayramının ilk günü bir aylıq
Ramazan orucunun iftarı sayılmaqdadır.
Bayramın “Ramazan” adlandırılması islamda müqəddəs sayı-
lan bu ayın adı ilə bağlıdır. Müsəlmanlara görə Allah Qurani-Kə-
rimi Ramazan ayında nazil etmişdir. Ona görə də onlar hər bir
müsəlman üçün vacib və xeyirli iş sayılan orucu bu ayda tuturlar.
Qurani-Kərimin əl-Bəqara surəsinin 185-ci ayəsində bu barədə
deyilir: “İnsanlara doğru yolu göstərən, bu yolu açıq dəlilləri ilə
aydınlaşdıran və haqqı batildən ayıran Quran Ramazan ayında
nazil edilmişdir. Ramazan ayına yetişən şəxslər bu ayı oruc
tutmalıdırlar; xəstə və ya səfərdə olanlar isə tutmadıqları günlərin
sayı qədər başqa günlərdə tutsunlar” (38, 27).
İslamda oruc Allaha ibadətin bir forması olub, insan nəfsinin
paklaşdırılması, ruhun saflaşdırılması, pislik və eybəcərliklərdən
32
xilas olması, insanlar arasında düşmənçiliyin aradan qaldırması,
iradəliliyin, mətinliyin artırılması və s. kimi əxlaqi keyfiyyətləri
özündə ehtiva edir.
Ümumiyyətlə, oruc tutmaq islama qədərki monoteist dinlər-
də də (iudaizm və xristianlıq) yer almışdır. Maraqlıdır ki, Nizami
Gəncəvinin yaradıcılığında «Məryəm orucu» kəlməsi işlənir (26,
173). Düzdür, burada şair həmən kəlmədən susqunluq, danışma-
maq rəmzi kimi istifadə etmişdir. Bununla belə o, orucluğun daha
qədim olduğunu bir növ təsdiqləmişdir. Bu barədə Qurani Kəri-
min əl Bəqərə surəsinin 183-cü ayəsində də qeyd edilir: «Oruc
tutmaq sizdən əvvəlki ümmətlərə vacib olduğu kimi, sizə də va-
cib edildi. Bəlkə bunun vasitəsilə siz pis əməllərdən çəkinəsiniz!»
(38, 27).
Orucluq mərasimi 624-cü ildən etibarən həyata keçirilməyə
başlamışdır və «o vaxta qədər müsəlmanlar özlərindən qabaq olan
kəslər kimi hər ay üç gün oruc tuturdular. Quran Allaha ibadətin
bu şəklini inkişaf etdirərək orucu ay təqviminin doqquzuncu ayı
olan ramazan ayının son on gecəsindən birində Vəhyin nazil
edilməsinin başlanması ilə əlaqələndirmiş və müsəlmanları «sayı
bəlli olan günləri» oruc tutmağa çağırmışdır» (44, 216). Belə ki,
«islam din xadimlərinin fikrincə, Quran hicri tarixinin ramazan
ayında nazil olmuşdur, buna görə də müsəlmanlar bu ayda
Allahın şərəfinə oruc tutmalı və ona həsr olunmuş xüsusi
ibadətlər keçirmək yolu ilə Onu mədh etməlidirlər.» (45, 99).
Bir sıra türkdilli xalqlarda bu bayrama uraza da deyirlər. Mü-
səlmanlığın 5 rüknündən (vacib buyurulan əsas şərtləri) biri
sayılan oruc tutmaq özünün ən mükəmməl səviyyəsini islamda
tapıb. Mahiyyət etibarilə ramazan ayında bir ay müddətində oruc
saxlanılır və səhər tezdən sübh vaxtı günəş çıxanadək sahura
qalxıb yemək yeyilir, bundan sonra oruc başlayır, bir də axşam
gün batandan sonra iftar açılır. Yəni, günəş göründüyü vaxtlar
oruc zamanıdır. Lakin oruc tutmaq hamı üçün məcburi deyildir.
Orucu xəstələr, hamilə qadınlar, uşaqlar, səfərdə olanlar tutmaya
da bilər. Əfzələddin Xaqani bu barədə yazır :
Dostları ilə paylaş: |