E.Hacızadə
XƏZƏR hÖVZƏSİ REGİONUNUN İQTİSADİ POTENSİALI VƏ İXRAC ...
vilələrdə də bir daha vurğulanmışdır. Bütün bunlar isə öz növbəsində Xəzərin
“Rusiyadaxili su hövzəsi” statusunu “Sovet-İran daxili su hövzəsi” statusuna çevir-
mişdir.
Belə bir reallıq vardır ki, Xəzərdə Sovet-İran sərhədləri SSRİ dövlətinin mövcud-
luğu heç bir zaman qəti və rəsmi müəyyən olunmamışdır. İki dövlət arasında 1954-
cü ildə bağlanmış “Sərhədlərin nizamlanması haqqında Müqavilə”yə görə Xəzərin
hər iki tərəfdən sərhədi müəyyən edilir. Lakin burada dənizin özündəki sərhədlə
bağlı heç nə deyilmirdi. Bundan başqa Sovetlər İttifaqı zamanında 1982-ci ildə qəbul
olunmuş “SSRİ-nin dövlət sərhəddi haqqında qanun”da İranla SSRİ arasında sərhəd
xətti Astara-Həsənqulu xətti üzrə müəyyən edilmiş və bu əyani olaraq bütün sovet
xəritələrində öz əksini tapmışdır. Bir daha vurğulanmalıdır ki, Sovet-İran yurisdik-
siyasının bütün mövcudatı ərzində (1921-1991) Xəzərin bu bölgüsü praktiki olaraq
dövlətlərin beynəlxalq ittifaqları tərəfindən tanınmış və beynəlxalq hüquq doktri-
nasında təsbitini tapmışdır.
Xəzərin SSRİ-yə məxsus hissəsinin sektorlara bölünməsi məsələsi isə 1970-ci
ildə baş vermişdir. SSRİ-nin Neft Sənayesi Nazirliyi tərəfindən həyata keçirilən böl-
güyə əsasən Xəzər dənizi müvafiq olaraq Rusiya (16% - 60 min km
2
), Qazaxıstan
(29% - 105 min km
2
), Azərbaycan (19% - 70 min km
2
), Türkmənistan (22% - 80 min
km
2
) habelə SSRİ-nin quru sərhədi ilə müəyyən edilən İran (14% - 55 min km
2
) sek-
toruna bölünmüşdür.
Bundan başqa, 18 yanvar 1991-ci ildə Azərbaycan SSR ilə SSRİ Neft və Qaz Sə-
nayesi Nazirliyinin birgə qərarında da ona aid mövcud sektorda mineral ehtiyatların
axtarışı və hasilatı və bu işlərə xarici şirkətlərin cəlb edilməsi kimi hüquqlar təsbit
olunmuşdur. Həmin bölgü zamanı Xəzərin hüquqi, coğrafi vəziyyətindən irəli gələn,
beynəlxalq-hüquqi təcrübədə hamı tərəfindən qəbul edilmiş orta xətt prinsipi əsas
götürülmüşdür. SSRİ-nin süqutuna qədər Xəzərin hüquqi statusu bu razılaşmalarla
tənzimlənmişdir. Hazırda da hüquqi statusu müəyyən edilmədiyindən, dəniz
sərhədləri sahilyanı dövlətlər tərəfindən 1970-ci il sektorial bölgü üzrə qəbul olunur
[16, 19, 21].
4.2. Yeni geosiyasi situasiya və danışıqların sammitlər xronologiyası
Yeni geosiyasi situasiyada yaranmış mövcud durum sahilyanı ölkələri Xəzərin
hüquqi statusu ilə bağlı hamı üçün məqbul olan mexanizmin axtarışı zorunda qoydu.
Bu istiqamətdə öncə üç yanaşma ortaya çıxdı:
1. Xəzərin orta xətt üzrə bərabər hissələrə bölünməsi.
2. Xəzərə dəniz statusu verilməsi ilə ona müvafiq beynəlxalq hüquqi normaların
tətbiq edilməsi.
3. Xəzər unikal su hövzəsi (beynəlxalq hüquqda unikal qapalı su hövzəsinin
hüquqi rejimi anlayışı işlədilmir) olması ilə status məsələsində qeyri-ənənəvi
yanaşmaların tətbiq olunması.
4(124)
/2015
104
Problem ətrafında 5 ölkə ilə yanaşı, Qərbin və ABŞ-ın da qoşulduğu geosiyasi
mübarizə dayanır. Xəzərin geosiyasi əhəmiyyəti onun Avro və Asiya arasında
mühüm tranzit məkan, biomüxtəliflik diapazonu, bu sferada akvatoriyadakı dünya
nərə balığı ehtiyatlarının mütləq əksəriyyətinin cəmlənməsi və nəhayət, şelfində xü-
susi böyük həcmli təsdiqlənmiş neft-qaz ehtiyatlarının mövcudluğudur. Məhz bu
resursların yeni geosiyasi situasiyada necə və kim tərəfindən istismarı məsələsinin
kəskinləşməsi Xəzərin status məsələsinin də daha qabarıq şəkildə gündəmə gəlmə -
sinə əlavə təkan vermişdir. Proses zirvə həddinə Azərbaycanın 1994-cü ildə “Əsrin
müqaviləsi”ni imzalamağa və aparıcı Qərb şirkətləri ilə öz neft-qaz yataqlarının aktiv
şəkildə istismarına hazırlaşmasında özünü biruzə vermişdir. Hadisələrin belə cərəyan
etməsi şübhəsiz ki, Rusiyanı “böyük energetik oyun”dan kənarda qoymasına
aparırdı. Buna görə də Rusiya Azərbaycan, Qazaxıstan və Qərbə təzyiq üsulu kimi
təcili şəkildə Xəzərin statusu problemini dövriyyəyə buraxaraq konkret addımlar
atdı. O, zaman Rusiya Xarici İşlər Nazirliyi bu işləri əngəlləmək məqsədi ilə 5 aprel
1994-cü il tarixdə Böyük Britaniyanın səfirinə göndərdiyi konfidensial notada
dənizin hüquqi statusunun yoxluğuna və bununla da, problemin yoluna qoyulmadan
neft-qaz ehtiyatlarının istismarının yolverilməzliyinə diqqət yönəltmişdi. Qətiyyətlə
hesab ediləndir ki, məhz bu nota faktiki olaraq Xəzərin status məsələsində sərt və
uzunmüddətli geosiyasi mübarizənin əsasını qoymuşdur. Həmin məsələdə İrandan
dəstək almaqla Xəzərdə resurslar, ekologiya və təhlükəsizlik məsələləri daha kəskin-
liyi ilə qaldırıldı. O da vurğulanmalıdır ki, Azərbaycan və Qazaxıstanın 1993-cü
ildən başlayaraq Xəzərin mineral ehtiyatlarının bölgüsündə vahid mövqe nümayiş
etdirmişlər. Onların həmin dövrlərdə apadıqları diplomatik manevrlər nəticəsində
və həmçinin Rusiya və İran şirkətlərini Xəzərdəki “neft biznesi”nə cəlb etməklə
problemin yumşaldılmasına qismən müyəssər olunmuşdur.
1992-ci illərdən başlayaraq Xəzərsahili dövlətlərin ikitərəfli və çoxtərəfli
görüşlərdə Xəzərin hüquqi statusu məsələsi ilə bağlı müzakirələr aparılır. Bu
məqsədlə 1996-cı ildə sahilyanı 5 ölkənin xarici işlər nazirləri müavinləri
səviyyəsində Xüsusi İşçi Qrupu yaradılmışdır. 25 ilədək müddəti əhatə edən bu
danışıqların ilkin mərhələsi - 1991-1994-cü illər problemin öyrənilməsi, ikitərəfli
və çoxtərəfli görüşlərdə müzakirələrin aparılması ilə xarakterik olmuşdur. Sonrakı
1995-1998-ci illəri əhatə edən mərhələ məsələ ilə bağlı sahilyanı dövlətlərin
mövqelərinin dəqiq müəyyənləşməsi və görüşlərin intensivləşməsi ilə səciyyəvidir.
1999-cu ildən başlanan mərhələ isə status məsələsində Rusiyanın mövqeyinin dəyi -
şilməsi ilə diqqətə gəlmişdir. Danışıqlar, həmçinin ikitərəfli formatda da aparılmış
və nəticədə 1998-ci ildə dənizin şimal hissəsinin dibinin bölünməsi haqda Rusiya
ilə Qazaxıstan arasında saziş imzalanmış və analoji anlaşma 2001-ci ilin 29
noyabrında Azərbaycanla Qazaxıstan arasında əldə olunmuşdur. Bundan sonra 2003-
cü ilin 27 fevralında iki dövlət Xəzər dənizində sərhədlərinin müəyyən olunması
barədə müqavilə bağlamışlar. 2003-cü ilin 14 mayında isə Rusiya, Qazaxıstan və
105
E.Hacızadə
XƏZƏR hÖVZƏSİ REGİONUNUN İQTİSADİ POTENSİALI VƏ İXRAC ...
4(124)
/2015