Yazılmış bir kitabın üstündə bir dəfə gözəl epiqraf oxudum: "Xatirələr faydalı olsun deyə səmimi ya zılmalı, gerçəkliyə tən gəlməlidir."



Yüklə 3,51 Mb.
səhifə36/181
tarix25.06.2018
ölçüsü3,51 Mb.
#51523
növüYazı
1   ...   32   33   34   35   36   37   38   39   ...   181

Úàâèäè õàòûðëàðêÿí 

113 


Həp çalışmış durmadan, sarsılmadan, 

Bir dügün... onlarca hər bir təhlükə

Həpsi olmuşlar fəda bir məsləkə. 

 

İştə bu məslək fədası nəticəsidir ki, bu adamlar hər bir əziy-



yətə, azara dözür, ölənə  qədər mübarizədən çəkilmək istəməyir. 

Bu da səbəbsiz deyil, çünki: 

 

Həpsinin qəlbində bir sevdası var,  

Həpsi Məcnun... Həpsinin Leylası var. 

Həpsinin ruhində bir cənnət gülər, 

Həpsi şəfəq bəslər, ülviyyət dilər. 

Ağlamışlar həpsi insaniyyətə, 

Xadim olmuşlar bütün bir niyyətə. 

 

İştə bu nöqtələri araşdıran Cavid şəxsiyyətlər üzərində daha 



çox durur; bəzən fəlsəfi müəmmaların həllinə atılır, lakin onları 

ətrafı ilə möhkəm iplər vasitəsilə bağlamayır. 

Cavid kitlədən qaçır, onun içərisinə girib dərdlərini araşdır-

mayır, onların hisslərilə yaşamayır, ona görə  də uzaqlığı  hər 

şeydən artıq sevir. Çünki 

 

...Uzaqda səadət var, eşqə hörmət var 



Yaxın zəhərlidir, əmma uzaqda cənnət var 

Uzaqda var əbədiyyət ki, başqa nemətdir. 

 

Həmin bu uzaqlığı sevən Cavid romantikdir. O,həyatın 



zəhərli neştərini görmək, onu duymaq istəməyir, o müvəqqət də 

olsa aldanmaq istəyir və aldandığını da anlayır. 

Cavid nə istəyir? Bütün həyatı bir gözəllik bürüsün; şəfəqlərlə 

çiçəklər açsın, həp insanlar mələyə dönmüş olsa da yenə  ən 

müstəsna bir gözəl qıza bütün kainat əyilmiş olsun.  

Çünki mələk də, gözəl də, gözəllik də “ulu dahilərin nədimə-

sidir”, ona görədir ki, Şəmsanın ağzına: 



Úàâèäè õàòûðëàðêÿí 

114 


Bən istərəm, həp nə var uzaq və yaxın 

Böyük dahilərin, qəhrəmanların 

Bütün ruhi bir çöhrədə parlasın 

O da bənim pərəstişkarım olsun. 

 

Sözlərini verir. Bu surətlə Cavid nə yaratmaq istəsə yalnız 



incəlik və gözəllik xatirəsinə, yalnız bir gözəlin “süzgün” baxış-

larına, “canlar alan” gülüşünə xidmət etmək xatirəsinə yaradır. 

Gözəllik və sevgi Cavidin bütün varlığını qaplamışdır. 

Hətta:  


 

Bənim tanrım gözəllikdir, sevgidir 

 

Deməsi Cavid için ən səciyyəvi bir cəhətdir. Filhəqiqə Cavi-



din bundan yüksək bir tanrısı yoxdur, demiş olsaq yanılmayız 

zənindəyiz. 

Cavid - əsərində heç bir əxlaq dərsi vermək istəməyir, bəlkə 

bir az da Oskar Uayld kibi hüsn peyvərisi olaraq qalmaq istəyir. 

Əsərlərini təlqin fikrilə  də yazmamış. Bu nöqtədə Cavid sənəti 

sənət için sevənlərdən olmamış nə olur? 

Lakin Cavid əxlaq məsələlərilə  məşğul olmaya bilər. Onun 

qəhrəmanı Peyğəmbər isə  ən birinci addımını  əxlaq təshihindən 

başlamış, ətrafındakıların “İblisə uyaraq fəna yollara sapdıqlarını” 

görüncə onları doğru yola çağırmaq istəmiş  və yalnız Sokrat 

misal xocalıq ilə bir ömür keçirmək istəməmiş. Kitlə içərisinə gir-

miş, çarpışmış, əzilmiş, döyülmüş, fəqət məsləkindən dönməmiş. 

Peyğəmbər yeni din gətirmək istəmiş. Əski ənənələrə tabe olmaq-

la “gözə görünməz tanrıdan” yüz döndərməkdə  hər kəsi ittiham 

etmiş, hər kəsə azğın, sapqın  deməklə ətrafına bir vəlvələ salmış. 

Deməli meydanə kitlə  həyatı, kitlə  rəhbərliyi, ictimai mübarizə 

gəlmiş din boyası ilə qarışmış yeni, bir qədər də həyati bir fəlsəfə 

məsələsi ortaya fırlanmışdır. Cavid dəxi bütün bu “etilalara” çıxıb 

əvvəlcə  məsələni özü üçün həll etməliydi. Görülür ki, bunların 

heç birisini yapmamış. Bəlkə  də özü anlatdığı kibi bir təsadüf 




Úàâèäè õàòûðëàðêÿí 

115 


dolayısilə bir ilham ucu görmüş, haman qələmi almış “bir şey 

yazayım” diyə bu əsəri qaralamış. Yox əsəri mükəmməl yazmaq 

istəsəydi Cavid yaza bilərdi. Peyğəmbərin əxlaq üzərində yapdığı 

təshihə göz yumub keçməzdi. Burasında bir ləhzə durmalıdır. 

Peyğəmbər baş qaldırarkən  əşirətin inqirazi üstündə qurulan 

bir köləlik mədəniyyəti dövri idi. Məkkə  xəlqi iki qismə ayrıl-

mışdı. Bir ucda bütün səfalətilə rəislər təbəqəsinə ayrılmışdı. Bir 

ucda bütün səfalətilə  rəislər təbəqəsi, digər ucda da yoxsulluq, 

aclıqdan balalarını torpağa gömən canavarlar təbəqəsilə  ərəblərə 

əsir olanlardı. Bunlar axın və  məcralar arayır, ta cəhalətdən 

“səadət” dövrünə varıncaya qədər fütuhal için can atar və günün 

birində yıldırımvari bir itiliklə dünya tarixinə soxulduqları kibi bir 

elektrik sürətilə də çəkilə bilirlər. 

Tarixçilərin göstərdiyinə baxılsa ərəblər həp zatında xülyapə-

rəst deyildilər. Onlar tamam mənasilə  təbiətin balaları idilər. 

Peyğəmbər  də bunların arasından çıxmış müstərib də olsa belə 

yenə də bir Ərəbistan səmərəsidir. 

Ona görə də Cavidin təsvir etdiyi qədər də romatik olmazdı.  

Digər tərəfdən onun yeni əxlaqi tamamilə əskisindən ayrılma-

lıydı, əsərdə buna bir işarə varmı? Baxalım Peyğəmbər nə deyir? 

 

O, ən əvvəl öz əsrindən şikayət edir: 

Məhv edən həqli, məhv olan həqsiz... 

Həp münafiq, şərəfsiz, əxlaqsız... 

 

Deyə qaba qüvvətin hökmfərma olduğunu göstərir. Onun 



yerinə  İsa məsihdən məlhəm olaraq yeni bir əxlaq sistemi təklif 

edir və bunların hamısını da yığıb bir məvhum nöqtəyə bağlayır. 

Əski bütləri dağıdır, onun yerinə qara daşı ibadətgaha qoyur. 

Kahinləri təlin edərkən 

 

Vətəndaşlar! Yetər sapqınlıq, yetər, 

Yalançı kahinlər sizi məhv edər 

Əcdadınız doğru yoldan sapmışlar 

Daşdan, taxtadan büt yapıb tapmışlar... 



Yüklə 3,51 Mb.

Dostları ilə paylaş:
1   ...   32   33   34   35   36   37   38   39   ...   181




Verilənlər bazası müəlliflik hüququ ilə müdafiə olunur ©genderi.org 2024
rəhbərliyinə müraciət

    Ana səhifə