301
– Aha... Aha... YaxĢı, yaxĢı... – Rimski, elə bil,
danıĢmadı, oxudu. Onun gözləri parıldadı. Styopanın
rüsvayçılıqla
iĢdən
çıxarılması
səhnəsini
həvəslə
təsəvvürünə gətirdi. QurtuluĢ! Maliyyə direktorunun
Lixodeyev adlı bəladan çoxdan gözlədiyi qurtuluĢ! Bəlkə,
Stepan Boqdanoviçin halı iĢdən çıxarılmaqdan da betər
olacaq... – Ətraflı danıĢ! – Rimski suçəkəni stola çırpdı.
Varenuxa
ətraflı
danıĢmağa
baĢladı.
Maliyyə
direktorunun göndərdiyi yerə çatan kimi onu qəbul edib
diqqətlə dinləyiblər. Əlbəttə, heç kim Styopanın Yaltada
olduğu fikrini ağlına belə gətirməyib. Hamı o saat
Varenuxanın fərziyyəsilə razılaĢıb ki, Lixodeyev, əlbəttə,
PuĢkindəki "Yalta"dadır.
– O axı indi haradadır? – həyəcanlanmıĢ maliyyə
direktoru inzibatçının sözünü kəsdi.
– Harada olmalıdır ki, – inzibatçı riyakarcasına
gülümsədi, – əlbəttə, ayıltma məntəqəsində.
– Gör ha! Ay sağ ol!
Varenuxa isə söhbətinə davam edirdi. DanıĢdıqca
Lixodeyevin ədəbsizliyi, yaramazlığı zəncir kimi uzanıb
downloaded from KitabYurdu.org
302
gedirdi və bu yaramazlıqlar zəncirinin hər sonuncu halqası
əvvəlkindən betər olurdu. Təkcə elə PuĢkində teleqrafın
qarĢısındakı çəmənlikdə hansısa veyl qarmonçunun
çalğısına kef havasına teleqrafçı ilə qol-qola rəqs etməyi
nəyə desən dəyərdi! Hələ qorxudan ciyildəyən qadınların
arxasınca qaçmağı! "Yalta"nın özündə bufetçiylə dalaĢmağa
cəhd göstərməyi! Elə həmin "Yalta"da göy soğanı döĢəməyə
səpələməyi! Səkkiz ĢüĢə sındırılan "Ay-Danila" çaxırı.
MaĢına minməyə qoymayan taksi sürücüsünün sayğacını
qırmağı. Styopanın murdar hərəkətlərinin qarĢısını almaq
istəyən adamları həbslə hədələməyi. Bir sözlə, iyrənclik.
Styopa Moskvanın teatr mühitində yaxĢı tanınırdı və
hamı bilirdi ki, bu adamdan nə desən, gözləmək olar. Buna
baxmayaraq, inzibatçının danıĢdıqları hətta Styopa üçün də
həddindən artıq idi. Bəli, həddindən artıq idi. Hətta çox artıq
idi...
Rimskinin dəlib keçən baxıĢları stolun üstündən
inzibatçının sifətinə zillənmiĢdi və o nə qədər danıĢırdısa, bu
baxıĢlar bir o qədər qəmginləĢirdi. Ġnzibatçının öz söhbətini
bəzədiyi iyrənc təfərrüatlar nə qədər həyati və canlı
downloaded from KitabYurdu.org
303
olurdusa, maliyyə direktoru ona bir o qədər az inanırdı.
Varenuxa deyəndə ki Styopa elə azğınlaĢıb, onu Moskvaya
qaytarmaq üçün arxasınca gələnlərə müqavimət göstərməyə
çalıĢıb, maliyyə direktoru artıq əmin oldu ki, gecəyarısı
qayıtmıĢ inzibatçının danıĢdıqlarının hamısı yalandır!
BaĢdan ayağa yalandır.
Varenuxa PuĢkinə getməyib, Styopa özü də PuĢkində
olmayıb. Kefli teleqrafçı olmayıb, yeməkxanada ĢüĢə
sınmayıb, Styopanı kəndirlə sarımayıblar... – bunların heç
biri olmayıb.
Maliyyə direktoru inzibatçının yalan danıĢdığına əmin
olan kimi, qorxu ayağından baĢlayıb bütün bədəninə yayıldı
və yenə iki dəfə ona elə gəldi ki, döĢəmədən üfunət qoxuyan
rütubətli hava qabarır. Elə hey kresloda qurcuxan, stolüstü
lampanın mavi kölgəsindən çıxmamağa çalıĢan, guya, ona
mane olan lampanın iĢığından qəzetlə qəribə tərzdə qorunan
inzibatçıdan bir an belə gözünü çəkməyən maliyyə direktoru
bircə Ģey haqqında fikirləĢirdi – bütün bunlar axı nə
deməkdir? Gecənin bu vaxtı onun yanına gələn inzibatçı
sükut çökmüĢ bu kimsəsiz binada niyə belə həyasızcasına
downloaded from KitabYurdu.org
304
yalan danıĢırdı? Təhlükəni – naməlum, ancaq dəhĢətli
təhlükəni hiss etməsi maliyyə direktorunun ürəyini sıxmağa
baĢladı. Ġnzibatçının kələyini, qəzetlə çıxartdığı fokusu
sezmirmiĢ kimi, maliyyə direktoru özünü o yerə qoymayıb,
Varenuxanın nə uydurduğuna, demək olar, artıq qulaq
asmadan zənlə onun sifətinə baxırdı. PuĢkindəki sərgüzəĢtlər
barədə uydurulmuĢ əhvalatlardan daha anlaĢılmaz olan nəsə
vardı və həmin "nəsə" inzibatçının görkəmindəki,
hərəkətlərindəki dəyiĢiklik idi.
O, kepkasının ördək dimdiyi kimi uzun günlüyünü
üzünə kölgə düĢsün deyə gözünün üstünə nə qədər bassa da,
qəzeti nə qədər fırlatsa da, sifətinin sağ tərəfində, burnunun
düz yanındakı iri qançırı maliyyə direktoru görə bildi.
Bundan baĢqa, adətən, gümrah görünən inzibatçı indi xəstə
kimi solğundu, boynuna isə bu bürkülü gecədə, nədənsə,
zolaqlı köhnə Ģərf dolamıĢdı. Əgər burada olmadığı
müddətdə inzibatçıda dodağını sormaq, marçıldatmaq kimi
iyrənc vərdiĢlərin əmələ gəldiyini, səsinin birdən-birə
dəyiĢib kallaĢdığını, oğrun baxıĢlarını və gözlərindəki
downloaded from KitabYurdu.org
305
qorxunu da buraya əlavə etsək, cəsarətlə demək olardı ki,
Ġvan Savelyeviç Varenuxa tanınmaz dərəcədə dəyiĢib.
Maliyyə direktorunu yenə nəsə bərk narahat edirdi,
ancaq ĢiĢmiĢ beynini nə qədər zora salsa da, Varenuxaya nə
qədər zənlə baxsa da, bunü baĢa düĢə bilmirdi. Bircə onu
əminliklə söyləyə bilərdi: inzibatçı ilə yaxĢı bələd olduğu
kreslo bir yerdə tutmurdu, bunda qeyri-təbii, qeyri-adi nəsə
vardı.
– Amma axır ki, öhdəsindən gəlib maĢına basdılar, –
Varenuxa qəzetin arxasından baxa-baxa və əliylə qançırı
örtərək, dil-boğaza qoymurdu.
Rimski qəfil əlini uzadıb, barmağını stola döyəcləyə-
döyəcləyə, eyni vaxtda ovcu ilə elektrik zənginin düyməsini,
guya, qeyri-ixtiyari basıb özünü qurutdu.
Kimsəsiz binada zəngin gur səsi hökmən eĢidilərdi.
Ancaq zəng çalmadı, düyməcik stolun taxtasına batıb qaldı.
Düymə iĢləmirdi, zəng xarab olmuĢdu.
Maliyyə direktorunun bicliyi Varenuxanın gözündən
yayınmadı. Sifətini turĢutdu, gözləri açıq-aĢkar qəzəblə
parıldadı:
downloaded from KitabYurdu.org
Dostları ilə paylaş: |