deməkdir. Dialoq bitərsə - hər şey bitər. İki səs - minimum
varlıq, minimum həyat deməkdir. Həyat dialoqdur, insan isə
dialoqun subyektidir. Dialoq vasitə deyil, məna və mahiy
yətdir”.
-
380
-
§ 5. Qlobal cəmiyyətə inteqrasiya və
islam mədəniyyəti
XX əsrin sonu - XXI əsrin əvvəli bəşə
riyyətin qloballaşma proseslərinə daxil olması
ilə səciyyələnir. Proses bu giin də davam et
məkdədir. Bu prosesin iimum planetar xarakteri,
bütün dünyanı əhatə etm əsi qətiyyən şübhə d o
ğurmur.
Qloballaşma, hər şeydən əvvəl, Yer kürəsində bütün
ictimai fəaliyyətin beynəlmiləlləşməsi ilə əlaqədardır. Həmin
beynəlmiləlləşmə onu göstərir ki, müasir dövrdə bütün bəşə
riyyət sosial-mədəni, iqtisadi, siyasi və digər ənənələrin, qar
şılıqlı təsir.və münasibətlərin vahid sisteminə daxil olur.
Beləliklə, keçmiş tarixi dövrlərlə müqayisədə müasir
dövrdə bəşəriyyətin ümumplanetar vəhdəti genişlənməkdədir
və onun, prinsipcə, ümumi tale və ümumi məsuliyyət hissi ilə
əlaqədar olan yeni super sistemi yaranmaqdadır. Qloballaşma
dini görüşlərə, mədəniyyətə, insanların və xalqların dünyagö
rüşünə, təfəkkür tərzinə və s. mühüm təsir göstərməkdədir. Ey
ni zamanda, qloballaşma dinlərin və mədəniyyətlərin dialoquna
da hərtərəfli şərait yaradır, hətta bu dialoqu xeyli dərəcədə
zərurətləndirir də. Bunu islam-xristian dinlərinə və mədəniy
yətlərinə də aid edə bilərik.
-381
-
Şərqşünaslıqda və eləcə də qərbşünaslıqda “Şərq” və
“Qərb” anlayışları fundamental kateqoriyalar kimi başa düşü
lür. Klassik elmdə bu anlayışlar coğrafi səciyyə daşımış və
uzun müddət, yanlış olaraq, bu cür də qalmışdır. Tarixdə və o
cümlədən mədəniyyətşünaslıqda - mədəniyyət nəzəriyyəsində
bu anlayışlar coğrafi səciyyə daşıyan terminlərdən elmi kate
qoriyalara çevrilə bilməmişlər (Турсупов Акбар. Восточное
культуроведение: очерки основоположений / / Взаимодей
ствие культур Востока и Запада. Вып.2. М , Наука. 1991,
С.6.).
Bunun səbəblərini tədqiqatçılar aşağıdakı kimi qeyd
edirlər. Hər şeydən əvvəl, həmin anlayışlar hətta sırf coğrafi
planda belə, prinsipcə, şərti xarakter daşıyırlar, çünki zaman və
məkanda, məntiqi həcmdə də dəqiqliyə malik deyillər. Tarix
elmində terminoloji situasiyanın o qədər də az əhəmiyyət kəsb
etməyən aspektinə bir vaxtlar məşhur şərqşünas, akademik
N.İ.Konrad diqqət yetirmişdir (Конрад Н.И. Запад и Восток.
Статьи. М , 1972, с.452). Məlum olmuşdur ki, “Şərq” və
“Qərb"in konseptual qütbləri, yaxşı halda, müxtəlif xalqlarda
tez-tez dəyişən məzmuna malik olmasına baxmayaraq, bir sıra
digər qeyri-yekcins xalqlara da şamil edilir. Əslində, qədim və
orta əsrlərin çinlilərində “Qərb” haqqında öz təsəvvürləri ol
muşdur. Onlar “Qərb” dedikdə, Asiya kontinentinin bir sıra ra
yonlarını başa düşürdülər. Həmin rayon sonralar “Şərqi Tür
küstan” və “Orta Asiya” adlandırılmışdır. Yeni və ən yeni
dövrün çinliləri üçün “Qərb” Avropa və Amerikadır. Qədim
romahlar üçün “Şərq” - Suriya, Fələstin, Persiya, Mesopotomi-
ya və s. idi. Onların xələfləri olan orta əsr italyanları üçün
“Şərq” - Kiçik Asiyadan başlanırdı. Müasir italyanlar üçün isə,
o cümlədən, Qərbi Avropa sakinləri üçün “Şərq” - hər şeydən
-382
-
əvvəl, Çexoslavakiya, Polşa, Rumıniya, keçmiş SSRİ və s.
olmuşdur.
İkincisi, keçmişdə olduğu kimi, indi də “Şərq” və
“Qərb” anlayışları bütün oykumenti (hətta sivilizasiyalı olsa
belə) əhatə etmir və onun bu və ya digər bütöv “hissəsinin”
sərhədləri ilə üst-üstə düşmür. Həqiqətən, bu məsələ olduqca
dolaşıqdır. Faktlara müraciət edək. Məsələn, Bizansı, onun
mədəniyyətini, dinini hara daxil etmək olar? Axı Bizans im
periyası üç kontinental nəhəng üzərində - Avropa, Asiya və
Afrikada yerləşmişdi. Eləcə də indiki Afrikanı, Latın Ame
rikasını və ümumiyyətlə, “üçüncü dünya" Ölkələrini hansı “ter
minoloji təsisata” aid edə bilərik?
Nəhayət, üçüncüsü, XX əsrin son onilliklərindən başla
yaraq, “Şərq” və "Qərb" anlayışları sırf siyasi məna daşımağa
başlamışdır. Onillər boyu “Şərq” deyildikdə, “SSRİ” və yaxud
sosialist ölkələri (həm Avropadan və həm də Asiyadan olan
sosialist dövlətləri), eləcə də sosialist oriyentasiyalı ölkələr (on
ların coğrafi cəhətdən harda yerləşməsindən asılı olmayaraq)
başa düşülürdü. “Qərb” deyildikdə isə, ancaq Qərbi Avropa,
Şimali Amerika və Yaponiya başa düşülürdü. Müasir coğrafi
terminlər parçalanmış dünyada “şimal", “cənub” bölgüsünü ya
ratmışdır ki, artıq bunlar da iqtisadi kateqoriyalara çevrilmişdir.
İnkişaf etmiş “şimal", inkişaf etməkdə olan “cənub" bu qəbil
dəndir. Bununla bərabər, qlobalist tipli tarixi-kulturoloji kon
sepsiyalarda “Şərq”, “Qərb” anlayışları nə coğrafi, nə də lokal
baxımdan məhdudlaşdırılmır. Mədəniyyət haqqında yazılan
ədəbiyyatlarda “Şərq” və “Qərb” bəzən qarşı-qarşıya qoyulur,
bəzən isə çox yaxın dixotomik anlayışlar kimi işlədilir.
Qərb-Şərq dixotomiyasında yeni qlobal kontekst irəli
sürülür. Konseptual əsasda bu dixotomiya iki anlayış konstruk-
-383
-
Dostları ilə paylaş: |