günün şartları içerisinde değerlendirmek doğru olur. Öte yandan, bir
kısım yazarlar Taylor’u ücreti tek motivasyon kaynağı olarak gören bir
kişi olarak yorumlamışlar ve eleştiriler yöneltmişlerdir. (Aktan, 1997;
21)
Taylor’un “Bilimsel Yönetim” olarak bilinen yönetim teorisi
incelendiğinde insan kaynakları konusunda başlıca şu tespitler
yapılabilmektedir (Bkz: Taylor, 1947):
- Organizasyonda işbölümü ve uzmanlaşma şarttır.
- İşe uygun eleman seçimine önem verilmelidir.
- Eğitime gereken önem verilmelidir.
- Görev ve sorumluluk alanı önceden belirlenmeli ve çalışanlar
bu çerçevede hareket etmelidirler.
- Organizasyonda disiplin için hiyerarşik bir örgütlenme
gerekmektedir.
Hemen belirtelim ki, Taylorizm felsefesinde organizasyonda sistem
ve donanım düzenlendikten sonra, insanın öngörülen doğrultuda
hareket edeceği varsayılmaktadır.
Taylor’un bilimsel yönetim adı altında formüle ettiği ilkelerin bir
kısmının bugün dahi önemini muhafaza ettiğini söyleyebiliriz. Taylor’ un
bazı görüş ve ilkeleri ise günümüzde önemini kaybetmiştir. Taylor’ un
özellikle “işin bireyselleştirilmesi” ve bu şekilde etkinliğe ulaşılacağı
görüşü ciddi bir şekilde eleştirilmektedir. Bunun yerine yönetim
felsefesinde giderek grup çalışmasının önemi üzerinde durulmaktadır.
Bu arada organizasyonda departmanlar arasında ilişkinin kesin
çizgilerle ayrılması ve her ünitenin kendi işinde uzmanlaşması görüşü
de eleştirilmektedir (Aktan, 1997; 23).
Kaynak: C.Can Aktan, 2000'li Yıllarda Yeni Yönetim Teknikleri (4):
İnsan Mühendisliği, İstanbul: TÜGİAD Yayını,1999.
II.
İdari Yönetim Yaklaşımı (Akımı) [Yönetim Süreçleri]
Bilimsel yönetim tek tek işçilerin görevlerine odaklanırken, idari
yönetim tüm örgütün yönetimine odaklanmaktadır.
İdari yönetim alanına katkıda bulunan en önemli kişiler Henri Fayol,
Luther Gulick ve Max Weber olmuştur.
Taylor’un işçilerden beklediğini Fayol, Gulick ve Weber yöneticilerden
bekledi.
Henri Fayol (Mühendis, sanayici) [1841-1925] – Yönetsel Kuram
Fayol yönetimi kesintisiz bir süreç olarak tanımlayan ilk kişidir.
Henri Fayol‘da Taylor gibi yönetime bilimsel açıdan yaklaşmıştır. Bir
Fransız maden mühendisi olan Fayol işletme faaliyetlerini ana bölümler
açısından inceleyerek ticari, teknik, finansal, güvenlik, muhasebe ve
yönetsel faaliyetler biçiminde altı örgütsel eylem grubunda toplamıştır.
−
Teknik Eylemler: Örgütün üretimiyle ilgilidir.
−
Ticari Eylemler: Satma, satın alma ve değiş–tokuş gibi eylemleri
içerir.
−
Mali Eylemler: Ana paranın en iyi biçimde kullanılması ve bu
doğrultuda araştırma yapılmasıyla ilgili eylemlerdir.
−
Güvenlik Eylemleri: İnsan ve madde kaynaklarının çeşitli tehlikelere
karşı korunması için gerekli önlemlerin alınması eylemleridir.
−
Muhasebe Eylemleri: Örgütün ekonomik durumuna ilişkin veri
toplama eylemleridir.
−
Yönetsel Eylemler: Fayol, tüm yöneticilerin beş temel fonksiyonu
yerine getirdiğini öne sürmüştür. Bunlar:
Planlama: Gelecek üzerinde çalışmak ve eylem planları
yapmaktır.
Örgütleme: İnsan ve madde kaynaklarını örgütlemektir.
Komuta etme: Personele işlerini yaptırmaktır.
Eş güdümleme: Tüm eylemleri ilişkilendirmek ve
birleştirmektir.
Kontrol: Örgütte her şeyin belirlenmiş kurallara ve
verilmiş emirlere uygun yapılıp yapılmadığını kontrol
etmektir.
Fayol ayrıca örgüt yöneticilerine rehberlik etmesi gerektiğine inandığı
14 yönetim ilkesi üzerinde durmaktadır. Bunlar:
İş-bölümü: Fayol'a göre iş-bölümü (veya uzmanlaşma), aynı çaba
ile daha iyi ve daha fazla üretimde bulunabilmek için gereklidir.
Yetki: Fayol yetkiyi emir verme hakkı ve itaat ettirme gücü olarak
tanımlar. Yetkinin doğal sonucu olan sorumluluk, verilen görevi
yerine getirme zorunluluğudur.
Disiplin: Fayol'a göre işin düzgün gidişi için disiplin mutlak şarttır;
disiplinsiz bir işletmenin gelişmesi olanaksızdır.
Komuta Birliği: Bir çalışan yalnızca bir amirden emir almalıdır. Bu
ilkeye bağlılık, disiplin ve yetkideki bozulmaları önler.
Yön/Yönerge Birliği: Birbiriyle ilgili iş veya görevler ortak bir
temele göre bir yöneticinin altında gruplalandırılmalıdır.
Genel çıkarların kişisel çıkarlara üstünlüğü: Bir örgüt içinde
grupların ve bireylerin çıkarları, bir bütün olarak örgütün
çıkarlarından önde olmamalıdır.
Ücret: İşgörenlerin emekleri karşılığında adil bir ücret olmalı; hem
onları hem de örgütü tatmin etmelidir.
Merkezileşme: Son yetki ve sorumluluk yöneticide yöneticide
olmalıdır, ancak yönetici çalışanlarına görevini en etkili şekilde
yapabilmeleri için gerekli yetkiyi vermelidir.
Emir komuta zinciri: Fayol bu ilkeyle her astın bir yöneticiye bağlı
olması, bir yöneticiden emir alması ve ona rapor vermesini
sağlayacak bir kumanda birliği oluşturmayı kastedmiştir.
Düzen: İnsan ve madde kaynakları doğru zamanda ve doğru yerde
koordine edilmelidir.
Eşitlik: Fayol "hakkaniyet" prensibini, çalışanların görevlerini
"işlerine bağlılık ve sadakat" esaslarına göre yürütebilmeleri için
gerekli
güdülemenin
belirleyici
faktörlerinden
biri
olarak
görmektedir.
Personelin sürekliliği (istikrarı): Başarılı örgütlerin sürekli iş
gücüne ihtiyacı vardır. Yönetsel uygulamalar çalışanların örgüte
yönelik uzun vadeli bağlılığını teşvik etmelidir.
Başlatıcılık (insiyatif): İşletmenin her basamağında gayret ve
enerjiye inisiyatif eklenmelidir. Örgüt üyelerinin teşebbüs ruhunu ve
yaratıcılıklarını teşvik edebilmek için yöneticide belirli hünerlerin
bulunması ve bu konunun öneminin anlaşılması gerekir.
Birlik Ruhu (Esprit de Corps): Fayol "birlik duygusu"nu çıkarların
uyuşturulmasına yönelik eylem birliği olarak tanımlamaktadır. Birlik
duygusuna ulaşmanın en etkili yolu bir yandan komuta birliğini
oluştururken, diğer yandan da yazılı haberleşme yerine yüz-yüze
haberleşmeyi öncellemek olmalıdır.
Bir değerlendirme: Fayol Anlayışında İnsan Boyutu
Prof.Dr.C.Can Aktan
Taylor’u takiben yönetim bilimi alanında önemli katkıları olan bir
diğer isim Henri Fayol’dur. Taylor esasen küçük organizasyonlarda
üretimde etkinlik için bilimsel yönetimin ilkelerini ortaya koyarken,
Fayol daha büyük ve kompleks organizasyon yapılarında yönetimin
nasıl olması gerektiği ile ilgilenmiştir. Fayol yönetimde; planlama,
örgütleme, komuta etme, eşgüdümleme ve kontrol fonksiyonlarının
önemi üzerinde durmuştur. Fayol, yönetim ile ilgili başlıca şu temel
ilkeleri de ortaya koymuştur (Fayol, 1949).
İşbölümü ve uzmanlaşmaya dayalı organizasyon ve yönetim yapısı;
yönetimin otorite ve sorumluluğa sahip olması; disiplin; çalışanların bir
kişiden emir almaları ve o çerçevede çalışmalarını sürdürmeleri;
organizasyonda birimlerin tek bir amaç ve planının mevcut olması;
organizasyonun çıkarlarının herşeyin üstünde tutulması; çalışanlara adil
bir ücret ödemesi yapılması; organizasyonda kararların merkezden
Dostları ilə paylaş: |