5. Tabiatda oz uchraydigan va yo‗qolib borayotgan o‗simlik va xavonlarni muxofaza
qilish, ko‗paytirish yo‗llarini ishlab chiqish lozim.
6. Ekologshik kulfatlar chegara bilmasligini nazarda tutgan xolda jaxon jamiatchiligi
e‘tiborini mintaqaning ekologik muammolariga qaratish lozim. Orol muammosi bugungi
kunda chinakam keng ko‗lamli, butun sayyoramizga daxldor muammo bo‗lib qolganligini,
uning ta‘siri xozirning o‗zidayoq biologik muvozanatni buzayotganligini, bepoyon
xududlarda aholining genofondiga xalokatli ta‘sir ko‗rsatayotganligini nazarda tutish lozim.
Xalqaro tuzilmalarning zaxiralari, imkoniyatlari va investitsiyalarini ana shu muammolarni
xal qilishga jalb etish – birinchi darajali vazifadir.
7. Ekologik ong, ekologik ma‘naviyat, ekologik ta‘lim va tarbiya tizimlarini
shakillantirish va bu soxada ommaviy axborot vositalari ishini fasillashtirish lozim bo‗ladi.
Atrof-muhitni muxofaza qilish borasidagi yuqorida qayd etilgan ta‘sirchan chora-
tadbirlarni amalga oshirish yaqin vaqt ichidayoq olingi tizimdan yosh respublikaga mos bo‗lib
qolgan ekologiya soxasidagi ko‗pgina illatlar, kamchiliklar va xolatlarni bartaraf etish
imkoniyatini yuzaga keltiradi. SHuningdek, keng ko‗lamdagi ekologik tenglik taxdidini
barxam toptirish, respublika axolisi uchun zarur shart-sharoitlar hamda ekologik jixatdan
musaffo hayotiy muhit yaratish imkonini beradi.
Ekologiya fanining qisqacha rivojlanish tarixi
Rossiyada ekologiyaning rivojlanishida K.F.Rule asarlari katta rol o‗ynagan. Uning
asarlarida xayvonlarni boshqa ornanizmlar va obiotikmuxit bilan o‗zaro bog‗liq xolda
o‗rganish zarurligi ta‘kidlangan. XIX asr o‗rtalarida agrokimyo fani katta yutiqlarga erishdi.
Ekologiyaning mustaqil fan sifatida shkaillanishaga CH.Darvinning ―Turlarning kelib
chiqishi...‖ (1859) asari katta ta‘sir ko‗rsatdi.
XX asr boshlarida o‗simlik va xayvonlarning abiotik muxit bilan birgalikda o‗zaro
ta‘sirini tekshirish masalasi qo‗yildi. Bu masala xao etilgach, ichki suv xavzalarini
o‗rganishda katta muvaffaqiyatlarga erishildi. Suvli muxitdagi xar xil formali xayot
to‗g‗risidagi fan
gidrobiologiya deb ataldi. Gidrobiologlar tabiatdagi moddalar aylanishi va
energiya trasfarmatsiyasida organizmlarning rolini birinchi bo‗lib o‗rgana boshladilar. Ular
ekologiyaning rivojlanishi uchun muhim bo‗lgan
biomassa (nkmis olimi R.Demol) va
biotsenoz mahsuloti (R.Demol va nemis olimi A.Tineman) tushunchalarini ta‘riflab berdilar.
Quruqlikda moddalar aylanishini miqdoriy jixatdan o‗rganish ishlari keyinroq (XX
asrning
30-50-yillaridan)
boshlandi.
Bu
ishlarning
rivoj
topishiga
Rossiyada
tuproqshunoslikning paydo bo‗lishi, xususan, XIX asr oxirida V.V.Dokuchaevning tuproq
muxitning abiotik va biotik tarkiblari o‗zaro ta‘siri natijasida vujudga kelgan maxsus jisimlar
deb talqin etgan tasavvuri asos bo‗ldi. XX asr boshlarida quruqlikdagi ekologik tadqiqot
ishlarini botaniklar va zoologlar aolhida-aloxida olib bordilar. O‗simlik guruxlariga katta
e‘tibor berildi. O‗simlik guruxlarining tuzilish qonuniyatlarini o‗rganuvchi fitosotsiologiya
(keyinroq fitotsenoloiya) fani paydo bo‗ldi. SHu davrda guruhlarning almashinish protsessi
qonuniyati
– suksessiya jadal tadqiq etildi. O‗simlik guruxlarini o‗rganishda
G.F.Morozovning ―O‗rmon to‗g‗risida ta‘limot‖ (1912) va V.N.Sukachyovning ―O‗simlik
guruxlari xaqidagi ta‘limotiga kirish‖ (1915) asarlari muhim rol o‗ynadi. Nazariy
ekologiyaning rivojlanishiga ingliz olimi CH.Eltonning ―Xayvonlar ekologiyasi‖ (1927)
kitobi xam katta ta‘sir ko‗rsatdi.
20-30-yillarda akademik V.I.Vernadskiy
biosfera to‗g‗risidagi ta‘limotini yaratdi.
V.I.Vernadskiyning g‗oyalari butun jaxogna ekologik tafakkurga katta ta‘sir ko‗rsatdi. Rus