1
Azərbaycan Tarixi Fənni Üzrə
Kollokvium Suallarının Cavabları
1.
Azərbaycan tarixi üzrə mənbələr və tarixşünaslıq
Azərbaycan tarixi müxtəlif mənbələr, yəni qaynaqlar əsasında öyrənilir ki,
bunlar da arxeoloji və yazılı abidələrdir. Yazıyaqədərki tarix birmənalı olaraq
arxeoloji abidələrin tədqiqi sayəsində öyrənilir. Yazı yarandıqdan sonrakı tarix isə
arxeoloji tədqiqatlarla üst-üstə düşürsə, bu daha mükəmməl, dəqiq tarix olur.
Arxeoloji qazıntılar mədəni təbəqələrdən, qəbir abidələrindən, qədim yaşayış
məskənlərindən aşkar edilmiş müxtəlif əmək alətlərindən, silahlardan, məişət
əşyalarından, tikintilərin memarlıq xüsusiyyətlərini öyrənməkdən və s. ibarətdir.
Yazılı abidələr əsasən sinifli cəmiyyətdə meydana çıxmışdır. Lakin sinifli
cəmiyyət formalaşana qədər də müxtəlif şəkli yazılar – piktroqrafik (piktos “şəkil”,
qrafo “yazı” deməkdir) yazılar olmuşdur. Sonralar İkiçayarasında (Mesopotamiya)
mixi yazı növü meydana çıxmışdır.
Azərbaycan tarixinin qədim dövrü Mesopotamiya ərazisində e.ə.III-I
minilliklərdə bir birini əvəz edən qədim Şumer, Akkad, Assuriya və Van gölü
ətrafında mövcud olmuş Urartu mixi yazıları vasitəsilə öyrənilir. Söz yox ki, o
dövrdə Azərbaycan ərazisində də müxtəlif yazı növləri olmuşdur. Çünki,
mənbələrdə o yazıları oxuyan və onlara cavab yazan “mirzələrdən” söhbət açılır.
Bu yazılarda ərazimizdə mövcud olmuş Aratta, Kutium, Lullubum və Manna
dövləti haqqında məlumatlar vardır.
E.ə.V-eramızın III əsrlərinə aid Antik mənbələrdə ölkəmizə aid məlumatlar
saxlanmaqdadır. Qədim yunan tarixçisi Herodotun “Tarix” əsərində, Yunan, Roma
tarixçi və coğrafiyaşünaslarından Strabon, Ptolomey, Plini, Arrian və digərlərinin
əsərlərində Azərbaycan haqqında yazılı məlumatlara rast gəlinir.
Eramızın IV-X əsrlərinə aid Bizans qaynaqlarında da maraqlı məlumatlara
rast gəlinir. Alban tarixçisi Musa Kalankətlinin “Alban tarixi” əsəri bu baxımdan
2
daha diqqətəlayiqdir. Bu bizim yerli yazılı abidələrimizdir.
VII əsrdən sonra tariximiz ərəb mənbələrində işıqlandırılmışdır. Təbəri,
Müqəddəsi, İbn Xordadbeh, İbn Havqəl
və başqalarının əsərlərində Azərbaycan
haqqında geniş məlumatlar vardır.
Pəhləvi dilində daş, qala divarı üzərində həkk olunan epiqrafik yazılarda
Azərbaycanın ölkə adları əksini tapmışdır. XI-XVIII əsrlərə aid orta əsr yazılı
mənbələri ərəb, fars, türk dillərində yazılmışdır. Azərbaycanda səlcuqların
hakimiyyəti dövrü Sədr-əd-din Hüseynin əsərində öz əksini tapmışdır.
Azərbaycanda monqol hakimiyyəti dövrü haqqında Rəşid-əd-din, Həmdullah
Qəzvini və İbn əl-əsirin əsərlərində geniş məlumatlar verilmişdir. Orta əsr
tarixçiləri – Məhəmməd Naxçıvani, Həsənbəy Rumlu, İsgəndər Münşi,
Məhəmməd Tahir Vahid, Xondəmir, Övliya Çələbi və b. Ağqoyunlu və
Qaraqoyunlu dövlətlərinin, Səfəvilər dövlətinin tarixinə dair ətraflı məlumatlar
vermişlər. Eyni zamanda orta əsrlərdə Azərbaycana gəlmiş Avropa səyyahları
Adam Oleari, Yan Şarden, Tavernye, Kempfer və b. Azərbaycanın siyasi, iqtisadi
və mədəni həyatı barədə məlumatlar vermişlər.
XIX əsrdə yaşamış tarixçilər Mirzə Adıgözəl bəy, Mirzə Yusif, Əhməd bəy
Cavanşir, Mirzə Camal Qarabaği, Əhməd bəy Cavanşir, Kərimağa Fateh və Hacı
Seyid Əbdul Həmid xanlıqlar dövrü haqqında maraqlı əsərlər yazmışlar. A.
Bakıxanov isə “Gülüstani-İrəm” əsərində qədim zamanlardan 1813-cü ilə kimi baş
vermiş tarixi hadisələri şərh etmişdir.
Kapitalizm dövründə Azərbaycan tarixinin öyrənilməsi üçün o dövrdə nəşr
olunmuş qəzet və jurnal materiallarının böyük əhəmiyyəti vardır.
Azərbaycan tarixi elmi baxımdan XIX əsrdən öyrənilməyə başlanmışdır.
Azərbaycan tarixinə dair Sovetlət birliyi zamanında xeyli sayda əsərlər yazılmışdır.
Azərbaycan müstəqillik qazandıqdan sonra tariximizə maraq bir qədər də
artmış, tariximiz qərəzli öyrənmələrdən xilas olmuş, keçmişimizə dair obyektiv,
sanballı əsərlər yazılmışdır. Buraya çoxsaylı monoqrafik əsərləri, o cümlədən
yeddi cildlik “Azərbaycan tarixi” ni də əlavə etmək lazımdır.
3
2.
Azərbaycan ərazisində ibtidai-icma cəmiyyətinin mərhələləri.
Onların dövrləşməsi.
Bəşər cəmiyyətinin ilkin inkişaf mərhələsi ibtidai icma quruluşu adlanır.
İbtidai cəmiyyət başqa dövrlərə nisbətən uzun müddət davam etmişdir. İbtidai icma
quruluşu ilk insanların yaranması ilə başlamış və uzun inkişaf yolu keçmişdir.
İbtidai-icma quruluşunun inkişafı və dağılması hər bir ölkənin təbii-coğrafi şəraiti,
təbii ehtiyatları və başqa amillərlə bağlı olmuşdur.
İbtidai-icma quruluşu şərti olaraq üç dövrə ayrılır: daş dövrü, tunc dövrü,
dəmir dövrü. Əlverişli təbii-coğrafi mühit olan yerlərdə (şirin su qaynaqlarının,
bitki və heyvanlar aləmi zəngin olan, təbii mağaraların və sığıncaqların olduğu
yerlər) qədim insanlar məskən salaraq həyat sürmüşlər. Azərbaycan belə
ərazilərdən biri olmuşdur.
Azərbaycanda ilk insanlar 1,5 milyon il bundan əvvəl yaşamışlar.
Arxeoloqlar Azərbaycan ərazisində - Qarabağ (Azıx, Tağlar, Zar, Naxçıvan
(Qazma), Qazax (Daşsalahlı, Damcılı), Lerikdə (Buzeyir) qədim insanların
yaşadığı məskənləri öyrənmişlər.
Daş dövrü bir neçə mərhələdən ibarət olmuşdur. Qədim daş dövrü –
paleolit(e.ə. 1,5 mln. ildən e.ə. 12-ci minilliyə qədər), orta daş dövrü – mezolit(e.ə.
XII-VIII minilliklər), yeni daş dövrü – neolit (e.ə. VII-VI minilliklər), mis daş
dövrü – eneolit (e.ə. VI-IV minilliklər) adlanır. İbtidai icma quruluşunun ilkin
pilləsi olan Paleolit dövrü üç mərhələyə bölünür: Alt Paleolit, Orta Paleolit və Üst
Paleolit.
Alt Paleolit ilk insan tipinin yaranmasından başlayaraq e.ə. 100-cü minilliyə
qədər davam etmişdir. Azərbaycan ərazisində alt paleolit mərhələsi Qarabağda
Quruçay vadisində yerləşən Azıx mağarası əsasında öyrənilmişdir. Alimlər
müəyyən etmişlər ki, qədim insanlar Azıx mağarasına 1-1,2 milyon il əvvəl
Dostları ilə paylaş: |